2. • Տիգրան Մանսւրյանը ծնվել է Բեյրութում:
Ծնողները երաժիշտներ չեն եղել, սակայն եղել
են մեծ երաժշտասերներ: Մայրը եղել է բանվոր,
հայրը՝ լուսանկարիչ: 1947ին Մանսուրյանի
ընտանիքը տեղափոխվում է Հայաստան՝
Արթիկ:
3. «Հիշում եմ Բեյրութի փողոցները: Երբ ինձ հաճախ
ուղարկում էին խանութ՝ այս կամ այն
հանձնարարությամբ, ես անցնում էի ճանապարհով,
որտեղ ամեն պատուհանից մի երաժշտություն էր
հնչում, և ես կարծես անցնում էի մի
երաժշտությունից մյուսը»:
4. «Մայրս է սովորեցրել ինձ դոյից դո երգել: Սա սկիզբն էր: Մեր
տանը երաժշտությունը հարգված էր, և երբ երաժշտություն
էր հնչում, մեր ընտանիքի վեց անդամները լռում էին:
Հաճախ էինք երգում միասին, օրինակ առավոտյան, դեռ
անկողնում: Առաջին երգը, որ միշտ ականջներումս է մորս
երգած օրորոցայինն է, որն ինձ համար Աստվածային նվեր
է: Ու իմ գրած երաժշտություններում որոշ հատվածներ
կան այդ օրորոցայինից»:
5. • Հայրը հաճախ էր հիվանդանում, ու քանի որ ընտանիքը
ֆինանսական վատ վիճակում էր, Մանսուրյանը ինքն
էր փոխարինում հորը՝ շրջելով գյուղերով,
լուսանկարելով երիտասարդներին: Կարողանում է
ձեռք բերել նոտագրության (յուհու, ոնց էլ թարգմանելու
ես) մի գիրք, և սկսում զբաղվել ինքնակրթությամբ,
սովորել նոտաները կարդալ:
6. «Ես երաժշտության ուսուցիչ չեմ ունեցել, ինքս եմ սովորել
նվագել: Ես շատ կուզեի հանդիպել մեկին, ով ինքն է
սովորել նոտաները, և զրուցել նրա հետ:
Միակ դաշնամուրը բանվորների ակումբի դաշնամուրն
էր, որն էլ իմ առաջին դաշնամուրն է եղել, դրանով եմ
նվագել սովորել»:
7. • Մինչ Երևան տեղափոխվեը սովորում է
Գյումրու երաժշտական ուսումնարանում:
Երևան տեղափոխվելուց հետո և աշխատում է
որպես բանվոր, և պատրաստվում
ընդունելությանը: Սովորում է Կոմիտասի
անվան պետական կոնսերվատորիայում,
որտեղ էլ հանդիպում է իր ապագա կնոջը:
Ամուսնանում, ունենում է որդի ու դուստր:
8. «Մեծ քաղաք, բոլորը երաժշտական նախնական
կրթություն ունեն, գեղեցիկ հագնված տղաներ,
աղջիկներ… Ես այդ ամենի հետ որևէ կապ
չունեի. Մատներս՝ ճաքճքած, հագուստս՝
անտանելի»:
9. • Կնոջ մասին…
«Երբ ես տեսա իմ ապագա կնոջը, ես անգամ
նրա անունը չգիտեի, բայց գիտեի, որ դա իմ
կինն է: Նա լավ ընկեր եղավ ինձ համար, ու
կարող եմ ասել, որ այն գործը, որը ես եմ արել,
արել եմ նրա հետ միասին: Նրան կորցնելուց
հետո հասկացա, որ մեր արած գործը պիտի
մենակ շարունակեմ»:
10. • 1964 թվականին Մանսուրյանը գրում է առաջին
երաժշտությունը՝ ֆիլմի համար:
Աշխատել և աշխատում է մի շարք Եվրոպացի
երաժիշտների հետ և կատարել շատ
շրջագայություններ:
12. • Tigran Mansurian was born in Beirut. His
parents hadn’t been musicans, but they had
been music lovers. He educated in Yerevan,
where his family had moved in 1947.
13. • ‘’I remember the streets of Beirut. I was often
sent to the shop and when I was passing the
road where from every window was lisent to a
sound of music, and it seemed I was passing
from this music to another‘’.
14. • ‘’My mother taught me to sing from do to do.
And it was the beginning. The music had been
respected at our home, and when the music
had being sounding, all 6 members of our
family were keeping silence. We were often
singing together, for instance in bed in the
morning…
15. …The first song which is always in my ears is the
lullaby sung by mother, and it is a God present
for me. There are pieces of the lullaby in my
music‘’.
16. • Mansurian studied first at the Romanos
Melikian Music School under the Armenian
composer Edvard Baghdasaryan and later at
the Yerevan Komitas State Conservatory.
17. ‘’ I hadn't a teacher of music. I have learnt to
play by myself. The only piano was the piano
of labourers's club, which was my first piano
learned to play‘’.
18. • ‘’ …Big city, all had musical education, well
dressed boys and girls. I didn’t have any
connection with this. Fingers were cracked,
cloths unbearable‘’.
19. • About his wife.
‘’ When I saw my future wife, I did not know
her name, but I knew she was my wife. She
had been a good friend of mine. I can say that
the work which I have done, I have done with
her. After losing her I realized that the work
which WE had done I have to continue alone‘’
20. In 1964 he wrote his first music for the film and
became famous. Worked and still works with
european musicians and had many tours.