trabajo realizado por Érika Caamaño y Rebeca Quintáns sobre Marie Curie

1. MARIE CURIE
“El día que el hombre se diese cuenta
de sus profundas equivocaciones,
habría terminado el progreso de la
ciencia.”
Rebeca Quintáns & Érika Caamaño

2. MARIE CURIE
M
Naceu o 7 de novembro de 1867 en
Varsovia. Era a quinta filla de Wadysaw
Skodowski, profesor de física e
matemáticas de liceo, ao igual que o
seu avó, e de Bronisawa Boguska, quen
foi mestra, pianista e cantante.
É un dos grandes personaxes da ciencia do século XX. A
súa condición de muller outórgalle unha significación
especial como adiantada dunha dirección que
caracterizou, tamén moi especialmente, a civilización do
século que termina.
María Curie decidiu lanzarse á aventura de colmar as
súas ambicións científicas. Trasládase a Francia. Curie
acomete con entusiasmo o estudo das licenciaturas de
Física e Matemáticas para continuar logo coas súas
i
investigacións específicas.
Lle intrigaba a natureza dás radiacións
que desprendían vos compostos de
uranio e púxose a comprobar a
radiactividade dás diversas mostras dá
colección de minerais dá escola de
Física. Constatou que era máis forte do
que podía preverse a tenor do uranio ou
torio que contiñan. Repetiu unha e outra
vez ou experimento. A súa tenacidade
fórzalle a buscar unha hipótese: existe unha

3. xustificación para esta excepcional radiación, unha
substancia descoñecida moito máis radiactiva que ou
torio e ou uranio. E así chegou
a descubrir dous novos
elementos: ou polonio e ou
radio.
Foi unha gran persoa. Sempre
estivo disposta a admitir ou
erro e a rectificar. Tivo unha
grande conciencia social e sentiu con fondura a
vinculación coa súa Polonia natal e os deberes que
desta se desprendían. O seu traballo cos feridos do I
Guerra Mundial, que tanto se comentou, non é senón
concreción dunha actitude que a acompañou durante toda
a súa vida.
Marie Curie caracterizouse pola súa sinxeleza. Nin o
Premio Novel de Física, compartido con H. Becquerel e
Pierre Curie (1903), nin o Premio Novel de Química (1911)
alteraron a súa personalidade. Para ela o importante era
a satisfacción do deber cumprido.
Marie Curie, unha das figuras indiscutibles da
investigación do século XX, ten para toda a comunidade
científica un valor excelso de exemplo e lección. Despois
de todo, ao mirar hoxe a figura de madan Curie, os
principais elementos en que debemos fixarnos non son
propios deste século, senón que pertencen á orde do
permanente e universal.

4. EL COFRECITO DE RADIO
E
A vida por un gramo de radio. Este pequeno cofre contivo o seu
ben máis prezado e o seu máis
terrible inimigo: un gramo de radio.
Cando Curie descubriu o principio
da radiactividade, viu con angustia
como o seu descubrimento ía
quedar limitado ao carecer da
cantidade necesaria de radio para
experimentar; a principios de
século un gramo de radio valía 100.000 dólares. Grazas á súa
amizade cun xornalista norteamericano e a algunhas mulleres
entregadas á causa feminista en EEUU, reuníronse os fondos para
que o traballo da moza prodixio non quedase no simple achado.
Anos despois, en maio de 1921, Marie Curie
acudía á Casa Branca para recibir de mans
do presidente Harding un pequeno cofre cun
gramo de radio, extraído da fábrica de
Pittsburgh. Viaxou varias semanas en barco
con este cofre, pouco protexida ante as
súas radiacións, malia que era de plomo. Os
seus descubrimentos permitiron
importantes aplicacións médicas na curación do cancro ou nas
investigacións sobre a enerxía nuclear. O seu organismo,
carcomido polas radiacións, apagouse, sacrificado no ara da
ciencia, mentres o gramo de radio aínda hoxe segue emitindo
radiacións. Haberá que esperar 20.000 anos para que se apague.
O radio foi illado en 1898 por Marie Curie. Os seus estudos sobre
este metal valéronlle o Premio Novel de Química en 1911