1. Argi dago, gaur egun alfabetizazio berriak direla eta, komunikaziorako bide
berriak ere zabaldu egin direla. Duela ez urte asko, pertsona alfabetatu bat izateko
nahikoa zen irakurtzen eta idazten jakitea. Orain aldiz, multialfabetizazioa garatzen ari
da gure gizartean teknologia berrien erabilerarekin.
Informazioaren tratamenduak ere garrantzia handia hartu du
multialfabetizazioaren barruan. Izan ere, eskoletan, lanean edo etxean bertan informazio
zaparrada jasotzen dugu etengabe. Horrek, hainbat arrisku ekar ditzake eta horregatik
beharrezko neurriak hartu behar ditugu informazioaren kudeaketan. Gainera,
informazioaren ikuspuntu ugari momentuan aurkezten dizkigute teknologia berri hauek,
izan ere nork ez du ordenagailu bat etxean?
Esan dezakegu, orain hobekien komunikatuta dagoen gizartean bizi garela, hots,
gizarte aurreratu batean. Interneta, irratia, telebista, prentsa etab. bezalako baliabideei
zor diegu egunean jaso dezakegun informazio ugaria. Horri esker, jakin dezakegu
munduko beste puntan zer gertatzen ari den momentuan bertan.
Aurrekoa kontutan hartuta, bi talde mota bereizi ditzakegu gizartean: natibo
digitalak eta etorkin digitalak. Natibo digitalak jaiotzetik tramankulu teknologikoak
ezagutzen dituztenak dira eta besteek teknologia mundua beranduago ezagutu dute,
beraz, lehenengo taldeak bigarrenari erakutsi diezaioke nola erabili. Paradoxa dirudi
gaur egungo irakasle asko etorkin digitalak direla eta agian egokia litzateke ikasleen
ezagutzaz baliatzea hainbat alderditan. Baina argi dago, zein den gaur egungo
irakasleon papera: teknologiak eskaintzen dituen baliabidean era arrazional kritiko eta
diziplinatu batean erabiltzea.
Azken honen xedea litzake teknofilia eta teknofobia ekiditea. Teknofilia,
IKTeekiko obsesio mugagabea da eta teknofobia kontrako erreakzioa, hau da, laztura
izatea. IKT-ko irakasleon jomugetako bat bi muturreko egoera hauek saihestea eta
erdibideko puntu bat lortzea da.