Impressie van de Conferentie in moskee El Houda in Geleen, waar de omstreden prediker Abou Hafs een lezing gaf over berouw en spirituele terugkeer naar de heer.

1. © Copyright 2015 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Maandag, 13 april 2015
‘Tijd van ja-knikken is voorbij’‘Tijd van ja-knikken
RELIGIE Moskeegangers voelen zich ten onrechte in een kwaad daglicht gesteld
door Claire van Dyck
en Erwin Schmidt
G
Van de controverse rond
de Hilversumse prediker
Abou Hafs was afgelopen
zaterdag bij diens spirituele
lezing in de El Houda
moskee in Geleen geen
spoor te bekennen.
G
een onvertogen woord
in de lezing van Fouad
el Bouch alias Abou
Hafs. ‘Keer terug naar je
heer’ is een religieuze verhandeling
over berouw, boetedoening, spiri-
tuele terugkeer naar Allah en reflec-
tie. Een bekend verhaal, goed om
weer eens bij stil te staan, klinkt
het in de vrouwenruimte. Maar
bovenal is Abou Hafs een begena-
digd spreker die het onderwerp op
een aansprekende manier onder de
aandacht brengt. Kippenvel. Bijna
tranen in de ogen, zeggen twee
vrouwen.
De lezing wordt afgesloten met een
heugelijk moment, de bekering van
Andries uit het Belgische Hasselt.
Hij zet deze stap voor zijn vrien-
din, die moslima is, zegt Andries.
Een Belgische kennis had hem aan-
geraden de shahada (geloofsbelijde-
nis) vandaag uit te spreken in Ge-
leen, waar hij voor het eerst komt.
Er zijn trouwens opvallend veel Bel-
gische bezoekers deze zaterdag.
Na het onderzoek door gemeenten
en politie naar de persoon Abou
Hafs en de media-aandacht voor de
komst van de man met de reputa-
tie van een radicale prediker, had
Anissa Kadi uit Geleen een boze
man met een lange baard ver-
wacht. Hafs heeft een getrimde
baard, spreekt niet boos, maar
krachtig, niet met zwaaiende ar-
men, maar beheerst gesticulerend.
De aarzeling die ze aanvankelijk na
alle commotie voelde over zijn uit-
nodiging in Geleen is verdwenen.
Misschien wordt het tijd om Hafs
te volgen en zelf op internet op
zoek te gaan naar zijn daden en
woorden, om dan een eigen oor-
deel te vellen, oppert Anissa Kadi.
Is Hafs iemand die de gewelddadi-
ge jihad bezingt, iemand die het
stigma haatprediker verdient? Het
lijkt haar onvoorstelbaar.
Abou Hafs gaat, voordat hij aan
zijn lezing begint, in algemene
termen in op de commotie van de
afgelopen week. Hij „betreurt de
onzorgvuldigheid van de media”,
die „geruchten van hobbybloggers”
over hem overnemen. Hij gaat er
nu niet op in, maar weersprak eer-
der gastcolumnist bij het jihadisti-
sche platform De Ware Religie (in-
middels offline) te zijn, ook al zijn
er bijdragen van hem bewaard met
die ondertekening. De liederen
waarin de jihad en het martelaar-
schap worden verheerlijkt, moeten
gezien worden als een artistieke ex-
pressie van frustratie over westerse
inmenging in islamitische landen
jaren geleden. In een democratie
moet plaats zijn voor afwijkende
en ook onwelgevallige meningen.
Dat een demonstratie voor moslim-
gevangenen, waar hij stond met
een kartonnen bord ‘Een staat’ en
een toespraak hield, uitmondde in
een pro-ISIS betoging kon hij niet
voorzien. Hij kan niet verantwoor-
delijk worden gesteld voor de leu-
zen die anderen riepen, zegt hij in
de pauze op het parkeerterrein
voor de moskee.
Hafs spreekt in de inleiding zijn er-
gernis uit over het „containerbe-
grip radicalisering”. Eerst moet
maar eens gedefinieerd worden wel-
ke elementen van radicalisering
problematisch zijn, zodat niet elke
„onwelgevallige mening onder radi-
calisering kan worden geschaard.
Gebruik het niet te pas en te onpas.
Waar zijn we mee bezig?”
De media - die overigens heel gast-
vrij worden ontvangen - moeten
het deze zaterdag ontgelden. Ook
in de pauze tussen twee lezingen
op de parkeerplaats, waar Abou
Hafs bijval krijgt van veel mannen.
En in - soms hevige - reacties in de
vrouwenvleugel.
De moskee en de moskeegangers
voelen zich ten onrechte in een
kwaad daglicht gesteld, in een tijd
dat moslims sowieso in de verdom-
hoek zitten en van hen verlangd
wordt dat ze zich uitspreken tegen
misdaden begaan in de naam van
de islam. Over de reputatie van
Hafs, spreekt niemand zich nader
uit. De man komt voor een lezing,
niet om te spreken over radicalise-
ring. Bestuur en bezoekers zien het
probleem verder niet. Voorzitter
Sayfudine Zentveld herhaalt tegen-
over de pers kort voor aanvang nog-
maals dat Abou Hafs is gevraagd
vanwege zijn kennis, ontwikkeling,
niveau en taal. Hij spreekt in het
Nederlands, de taal van de jonge-
ren. Daar zijn er niet veel van in
het land. Van enige omstredenheid
was hen niets bekend, en na onder-
zoek stellen gemeente en politie
dat hij geen gevaar is voor de open-
bare orde en veiligheid.
Hafs prijst in zijn inleiding de mos-
kee dat ze „ondanks maatschappelij-
ke en misschien interne druk toch
heeft doorgezet” nadat uit het on-
derzoek van de autoriteiten geen
enkele reden was gebleken om in
te grijpen. „Mediadruk werkt niet
meer. Dit is niet meer de ja-knik-
kende generatie van onze vaders.”
Abou Hafs (links) in gesprek met enkele moskeegangers. foto Ermindo Armino