1. เสนอ
อ.ทรงศักดิ์ โพธิ์เอี่ยม

2. ภาษาซีเป็นภาษาที่มีพัฒนาการมาอย่างต่อเนื่อง ภาษาซีรุ่น
แรกทางานภายใต้ระบบปฏิบัติการคอส (cos) ปัจจุบันทางาน
ภายใต้ระบบปฏิบัติการวินโดวส์ (Windows) ภาษาซีใช้วิธีแปล
รหัสคาสั่งให้เป็นเลขฐานสองเรียกว่า คอมไพเลอร์

3. การศึกษาภูมิหลังการเป็นมาของภาษาซีและกระบวนการ
แปลภาษาจะช่วยให้ผู้ใช้ภาษาซีในรุ่นและบริษัทผู้ผลิตแตกต่าง
กัน สามารถใช้ภาษาได้อย่างเข้าใจมากขึ้น

4. 1. ความเป็นมาของภาษาซี
ภาษาซีได้รับการพัฒนาเมื่อปี ค.ศ. 1972 โดยนายเดนนิส
ริตซี่ ตั้งชื่อว่าซีเพราะพัฒนามาจากภาษา BCLP และภาษา B
ในช่วงแรกใช้ทดลองเขียนคาสั่งควบคุมในห้องปฏิบัติการเบล(
Bell Laboratoories) เท่านั้น

5. เมื่อปี ค.ศ. 1972 นายไบรอัน เคอร์นิกฮัน และนายเดนนิส
ริตซี่ ร่วมกันกาหนดนิยามรายละเอียดของภาษาซี เผยแพร่
ความรู้โดยจัดทาหนังสือ The C Programming Language มี
หลายบริษัทให้ความสนใจนาไปพัฒนาต่อ จนมีภาษาซีหลาย
รูปแบบและแพร่หลายไปทั่วโลก แต่ยังไม่มีมาตรฐานคาสั่ง
เพื่อให้สามารถใช้งานร่วมกันได้

6. ดังนั้นเมื่อปี ค.ศ. 1988ท นายริตซี่ ได้ร่วมกับสถาบัน
กาหนดมาตรฐาน ANSI สร้างมาตรฐานภาษาซีขึ้นมา มีผลให้
โปรแกรมคาสั่งที่สร้างด้วยภาษาซีสังกัดบริษัทใดๆ ก็ตามที่ใช้
คาสั่งมาตรฐานของภาษาสามารถนามาทางานร่วมกันได้

7. 2.การทางานของคอมไพเลอร์ภาษาซี
คอมไพเลอร์เป็นโปรแกรมที่ได้รับการพัฒนามาเพื่อ
แปลภาษาคอมพิวเตอร์รูปแบบหนึ่งมักใช้กับโปรแกรมเชิง
โครงสร้าง ลักษณะการแปลจะอ่านรหัสคาสั่งทั้งโปรแกรม
ตั้งแต่บรรทัดคาสั่งแรกถึงบรรทัดสุดท้าย หากมีข้อผิดพลาดจะ
รายงานทุกตาแหน่งคาสั่งที่ใช้งานผิดกฎไวยากรณ์ของภาษา

8. กระบวนการคอมไพล์โปรแกรมคาสั่งของภาษาซี มีดังนี้
1. จัดทาโปรแกรมต้นฉบับ (Source Program) หลักจาก
พิมพ์คาสั่งงาน ตามโครงสร้างภาษาที่สมบูรณ์แล้วทุก
ส่วนประกอบ ให้บันทึกโดยกาหนดชนิดงานเป็น .c เช่น
work.c

9. รูป แสดงโปรแกรมต้นฉบับภาษาซี รูปการบันทึกกาหนดชนิดเป็น.c

10. 2. การแปลรหัสคาสั่งเป็นภาษาเครื่อง (Compile) หรือการ
บิวด์ (Build) เครื่องจะตรวจสอบคาสั่งทีละคาสั่ง เพื่อวิเคราะห์
ว่าใช้งานได้ถูกต้องตามรูปแบบไวยากรณ์ที่ภาษาซีกาหนดไว้
หรือไม่หากมีข้อผิดพลาดจะแจ้งให้ทราบ หากไม่มีข้อผิดพลาด
จะไปกระบวนการ A

11. 3. การเชื่อมโยงโปรแกรม( Link) ภาษาซีมีฟังก์ชันมาตรฐาน
ให้ใช้งาน เช่น printf () ซึ่งจัดเก็บไว้ในเฮดเดอร์ไพล์ หรือ
เรียกว่า ไลบรารี ในตาแหน่งที่กาหนดชื่อแตกต่างกันไป ผู้ใช้
ต้องศึกษาและเรียกใช้เฮดเดอร์ไฟล์กับฟังก์ชันให้สัมพันธ์
เรียกว่าเชื่อมโยงกับไลบรารี กระบวนการนี้ได้ผลลัพธ์เป็นไฟล์
ชนิด exe

12. แสดงกระบวนการแปลรหัสคาสั่งของภาษาซี

13. สาหรับโครงสร้างของภาษาซีในเบื้องต้นนี้จะกล่าวถึง
เฉพาะรายละเอียดที่นาไปใช้ในการเขียนคาสั่งควบคุม
ระดับพื้นฐาน ผู้สร้างงานโปรแกรมจะใช้งานส่วนประกอบใน
ภาษาซีเพียงส่วน คือ ส่วนหัวและส่วนฟังก์ชันหลัก ดังนี้
# include < header file > 1
Main ( )
{
Statements ; 2
}

14. 1 ส่วนหัวของโปรแกรม (Header File)
หรือเรียกว่าฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ ใช้ระบุชื่อเฮดเดอร์ไฟล์
ควบคุมการทางานของฟังก์ชันมาตรฐานที่ถูกเรียกใช้งานในส่วนของ
main ( ) เฮดเดอร์ไฟล์มีชนิดเป็น.h จัดเก็บในไลบรารีฟังก์ชัน ผู้เขียน
คาสั่งงานต้องศึกษาว่าฟังก์ชันที่ใช้งานนั้นอยู่ในเฮดเดอร์ไฟล์ชื่ออะไร
จึงจะเรียกใช้งานได้ถูกต้อง นิยมใช้รูปแบบคาสั่ง ดังนี้

15. รูปแบบ # include < header_name>
อธิบาย header_name ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ที่ควบคุมฟังก์ชันมาตรฐาน
เช่น ฟังก์ชัน printf ใช้ควบคุมการแสดงผล จัดเก็บในไลบรารีชื่อ
#include <stdio.h>
ตัวอย่างคาสั่ง ประกาศฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ ที่ใช้ควบคุม
ฟังก์ชันมาตรฐานภาษาซี
# include <stdio.h>

16. อธิบาย ให้คอมไพเลอร์ค้นหาไลบรารีไฟล์ชื่อ stdio.h จากไดเรก
เทอรี include
ข้อควรจา
#include <stdio.h> เก็บฟังก์ชันรับข้อมูลแสดงผลที่ต้องใช้
งานทุกโปรแกรมดังนั้น ส่วนดันทุกโปรแกรมจึงปรากฏคาสั่งนี้

17. แสดงตาแหน่งไฟล์ stdio.h .o ในไดเรกเทอรี include

18. 2. ส่วนฟังก์ชันหลัก (Main Function)
เป็นส่วนเขียนคาสั่งควบคุมการทางานภายในขอบเขต
เครื่องหมาย { } ของฟังก์ชันหลักคือ main ( ) ต้องเขียนคาสั่ง
ตามลาดับขั้นตอนจากกระบวนการวิเคราะห์ระบบงานเบื้องต้น
และขั้นวางแผนลาดับการทางานที่ได้จัดทาล่วงหน้าไว้

19. เช่น ลาดับการทางานด้วยแผนผังโปรแกรมเพื่อลด
ข้อผิดพลาดในขั้นตอนลาดับคาสั่งควบคุมงาน ในส่วนนี้พึง
ระมัดระวังเรื่องเดียวคือ ต้องใช้งานคาสั่งตามรูปแบบไวยากรณ์
ของภาษาซีที่กาหนดไว้

20. 3. การพิมพ์คาสั่งควบคุมงานในโครงสร้างภาษาซี
คาแนะนาในการพิมพ์คาสั่งงาน ซึ่งภาษาซีเรียกว่า ฟังก์ชัน
(ต่อไปนี้จะเรียกว่า คาสั่ง ตามที่นิยมทั่วไป) ในส่วนประกอบ
ภายในโครงสร้างภาษาซีมีแนวทางปฏิบัติดังนี้
1. คาสั่งที่ใช้ควบคุมการประมวลผลตามลาดับที่ได้
วิเคราะห์ไว้ ต้องเขียนภายในเครื่องหมาย {} ที่อยู่ภายใต้การ
ควบคุมของ ฟังก์ชันหลักชิ่อ main ()

21. 2. ปกติคาสั่งควบคุมงานจะเป็นอักษรตัวพิมพ์เล็ก ยกเว้นบางคาสั่ง
ที่ภาษากาหนดว่าต้องเป็นอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ ต้องปฏิบัติตามนั้น
เพราะภาษาซีมีความแตกต่างในเรื่องตัวอักษร
3. เมื่อสิ้นสุดคาสั่งงาน ต้องพิมพ์เครื่องหมายเซมิโคลอน (;)

22. 4. ใน 1 บรรทัด พิมพ์ได้มากกว่า 1 คาสั่ง แต่นิยมบรรทัดละ 1
คาสั่ง เพราะว่าอ่านโปรแกรมง่ายเมื่อมีข้อผิดพลาด ย่อม
ตรวจสอบและค้นหาเพื่อแก้ไขได้เร็ว
5. การพิมพ์คาสั่ง หากมีส่วนย่อย นิยมเคาะเยื้องเข้าไป เพื่ออ่าน
โปรแกรมได้ง่ายขึ้น เมื่อมีข้อผิดพลาดย่อมตรวจสอบและค้นหา
เพื่อแก้ไขได้รวดเร็ว

23. แสดงลักษณะการพิมพ์คาสั่งในโครงสร้างภาษาซี

24. การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาคอมพิวเตอร์ ภาษา
กาหนดให้ดาเนินการผ่านซื่อ(identifier) ที่ผู้สร้างงานโปรแกรม
เป็นผู้กาหนดเอง ระบบคอมพิวเตอร์จะจัดเก็บชื่อและตาแหน่งที่
อยู่ (Address ) ในหน่วยความจา เพื่ออ้างอิงนาข้อมูลที่จัดเก็บนั้น
มาใช้งาน

25. การกาหนดชื่อที่ใช้เก็บข้อมูลต้องทาภายใต้กฎเกณฑ์ และ
ต้องศึกษาวิธีกาหนดลักษณะการจัดเก็บข้อมูลตามที่ภาษา
กาหนดไว้ ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลมี 2 แบบคือ แบบค่าคงที่
และแบบตัวแปร ทั้งนี้ก่อนที่จะเขียนคาสั่งกาหนดการจัดเก็บ
ข้อมูล ควรมีความรู้ในเรื่องชนิดข้อมูลก่อน

26. 1.ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาทั้งแบค่าคงที่หรือแบบตัว
แปร ต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้ระบบรับทราบ ในที่นี้กล่าวถึงชนิด
ข้อมูลแบบพื้นฐาน 3 กลุ่มหลักเท่านั้น
ข้อควรจา
ข้อมูลแบบข้อความใช้แบบข้อมูลแบบตัวแปรชุด เช่น char a [20] :
หมายเหตุ
ตารางแสดงชนิดข้อมูลของภาษาซีทุกชนิดแสดงในภาคผนวก

27. 2.คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบค่าคงที่
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาไม่
สามารถเปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ Const data_type var = data ;
อธิบาย data_type คือที่ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
Var คือชื่อหน่วยความจาที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ
Data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าคงที่

28. 3 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบตัวแปร
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาสามารถ
เปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ 1 var_type var_name[,….];
รูปแบบ 2 var_type var_name = data ;
อธิบาย var_type คือหน่วยชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
var name คือชื่อหน่วยความจา ที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ
data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าเริ่มต้น (อาจมีหรือไม่ก็ได้)

29. คาสั่งที่ใช้ควบคุมการทางานขั้นพื้นฐานมี 3 กลุ่มคือ คาสั่ง
รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์แล้วนาไปจัดเก็บหน่ายความจา (input )
การเขียนสมการคานวณโดยใช้นิพจน์ทางคณิตศาสตร์(Process)
และคาสั่งแสดงผลข้อมูล หรือข้อมูลที่จัดเก็บในหน่วยความจา
(Qutput )

30. 1 คาสั่งแสดงผล : printf ( )
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ใช้แสดงผล สิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อความ ข้อมูล
จากค่าคงที่ หรือตัวแปรที่จอภาพ
รูปแบบ 1 Printf (“ string_format” , data_list ) ;
รูปแบบ 2 Printf (“string_format” ) ;
อธิบาย string_format คือลักษณะของสิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อความ (text ) รหัสรูปแบบ
ข้อมูล เช่น %d รหัสควบคุม เช่น n
Data_list คือข้อมูลแสดงผลอาจเป็นค่าคงที่ตัวแปร นิพจน์ หากมีหลายตัวใช้ ,
คั่น

31. รหัสรูปแบบข้อมูลระดับพื้นฐาน
รหัส format code ความหมาย
%c ใช้กับข้อมูลแบบ char
%d ใช้กับข้อมูลแบบ int เฉพาะฐาน10
%s ใช้กับข้อมูลแบบ string
หมายเหตุ รหัสรูปแบบข้อมูลรูปแบบ แสดงในภาคผนวก

32. 2. คาสั่งรับข้อมูล : รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ แล้วจัดเก็บลงหน่วย
ความจาของตัวแปร
รูปแบบ Scanf ( “ string_format” , & address_list ) ;
อธิบาย string_format คือรูปแบบการแสดงผลของข้อมูลเท่านั้น เช่น %d
Address_list คือการระบุตาแหน่งที่อยู่ในหน่วยความจาต้องใช้สัญลักษณ์
&(Ampersand) นาหน้าชื่อตัวแปรเสมอ
ข้อควรจา กรณีเป็นตัวแปรข้อความ (String) สามารถยกเว้นไม่ต้องใช้ & นาหน้าได้

33. 3. คาสั่งประมวลผล : expression
ประสิทธิภาพคาสั่ง : เขียนคาสั่งแบบนิพจน์เพื่อประมวลผล แล้ว
นาข้อมูลที่ได้ไปจัดเก็บในหน่วยความจาของตัวแปรที่ต้อง
กาหนดชื่อและชนิดข้อมูลไว้แล้ว
รูปแบบ Var = expression ;
อธิบาย var คือชื่อหน่วยความจาชนิดตัวแปร
Expression คือสมการนิพจน์ เช่น สูตรคานวณทางคณิตศาสตร์

34. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. ส่วนป้อนข้อมูล ผู้ใช้ระบบงานป้อนค่า ; เก็บในหน่วยความจา
x และป้อนค่า A เก็บในหน่วยความจา y ด้วยคาสั่ง
Printf ( “data x=” ) ; scanf ( “%d ,&x ) ;
Printf ( “data y=” ) ; scanf ( “%d ,&y ) ;

35. 2.ส่วนประมวลผล ระบบจะนาค่าไปประมวลผลตามนิพจน์
คณิตศาสตร์
r = 2 + 3 * 2 ; ได้คาตอบคือ 8
s = (2 + 3 ) * 2; ได้คาตอบคือ 10
t = 2 + 3 * 2-1 ; ได้คาตอบคือ 7
ทั้งนี้คอมพิวเตอร์ประมวลผล โดยยึดหลักลาดับความสาคัญของเครื่องหมาย
ทางคณิตศาสตร์ เช่นคานวณเครื่องหมาย * ก่อนเครื่องหมาย +

36. 3.ส่วนแสดงผล คาสั่งควบคุมให้แสดงผลลัพธ์
Printf ( “r = x + y * 2 = %d n” , r ) ;
Printf ( “r = (x + y X* 2 = %d n” , s ) ;
Printf ( “r = x + y * 2-1 = %d n” , t ) ;

37. ภาษาซีมีคาสั่งแสดงผลและรับข้อมูลเฉพาะข้อมูลประเภท 8
อักขระ (char )ดังนี้
5.1 คาสั่ง putchar ( )
แสดงผลข้อมูลจากหน่วยความจาของตัวแปร ทางจอภาพครั้งละ1
อักขระเท่านั้น
รูปแบบ Putchar ( char_argument) ;
อธิบาย putchar_argument คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

38. ผลทดสอบโปรแกรม

39. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. กาหนดค่า ‘A’ เก็บในตัวแปรประเภท char ชื่อ word1 และ
กาหนดค่า ‘1’ เก็บในตัวแปรชื่อ word2 ด้วยคาสั่ง char
word1=’A’ , word2=’1’
2. เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลทีละ 1 อักขระ โดยไม่ต้องใช้
สัญลักษณ์ขึ้นบรรทัดใหม่ด้วยคาสั่ง putchar(word1);
putcar(word2); จึงพิมพ์คาว่า A1 ที่จอภาพ

40. 5.2คาสั่ง getchar ( )
รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และแสดงอักขระที่
จอภาพ จากนั้นต้องกดแป้นพิมพ์ที่ Enter เพื่อนาข้อมูลบันทึกลง
หน่วยความจาด้วย
รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
getchar ( ) ;
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
char_var = getchar ( ) ;
อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิด char

41. ผลทดสอบโปรแกรม

42. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง
printf ( “Key 1 Character = “ ) ;
word = getchar ( );
หมายถึงป้อนอักขระ 1 ตัว เช่น a จะแสดงค่า ให้เห็นที่
หน้าจอด้วย แล้ว ต้องกดแป้นEnter เพื่อนาข้อมูลบันทึกลง
หน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word

43. 2 . เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลจากหน่วยความจา word จึง
เห็นค่า a ( แทนที่ word)
printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;

44. 5.3 คาสั่ง getch ( )
รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ แต่ ไม่ปรากฏ
อักษรบนจอภาพ และ ไม่ต้องกดแป้น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
getch( ) ;
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
char_var = getch 1( ) ;
อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

45. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง
printf ( “Key 1 Character = “ ) ;
word = getch ( );
หมายถึงป้อนค่าใดทางแป้นพิมพ์เป็นอักขระ 1 ตัว เช่น a จะ
ไม่แสดง ค่าให้เห็นที่หน้าจอไม่ต้อง กดแป้น Enter เพื่อนาข้อมูล
บันทึกลงหน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word

46. 2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลจากหน่วยความจา word จึงเห็น
ค่า a ( แทนที่ word )
printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;

47. 5.4 คาสั่ง getche( )
รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และ แสดง อักษรบน
จอภาพ และ ไม่ต้องกดแป้น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร getche ( );
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร char_var =
getche ( );
อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิดอักขระ

48. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง
printf ( “Key 1 Character = “ ) ;
word = getche ( );
หมายถึงป้อนค่าใดทางแป้นพิมพ์เป็นอักขระ 1 ตัว เช่น a จะ
แสดง ค่าให้เห็นที่หน้าจอ และไม่ต้อง กดแป้น Enter เพื่อนา
ข้อมูลบันทึกลงหน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word

49. 2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลเพื่อแสดงค่าจากหน่วยความจา
word จึงเห็นค่า a ( แทนทิ่ word )
printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;

50. ผลทดสอบโปรแกรม

51. ภาษาซีมีคาสั่งใช้ในการรับข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความ
(String) ในภาษาซีคือชนิดข้อมูล char [n] จัดเก็บใน
หน่วยความจา และแสดงผลข้อมูลประเภทข้อความเท่านั้น มี
รายละเอียดดังนี้
6.1.คาสั่ง puts( )
6.2.คาสั่ง gets( )

52. 6.1.คาสั่ง puts( )
แสดงผลข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความทางจอภาพครั้งละ 1
ข้อความ
รูปแบบputs ( string_argument ) ;
อธิบาย string_argument คือ ข้อมูลชนิดข้อความ
ผลทดสอบโปรแกรม

53. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งกาหนดค่าข้อความเก็บในตัวแปรชื่อ word
Char word [15] = “*Example * “ ;
2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลในลักษณะข้อความด้วย puts
Puts ( word ) ;
Puts (“**************”);

54. 6.2คาสั่ง gets ( )
รับข้อมูล ข้อความ จากแป้นพิมพ์ และต้องกดแป้น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร gets ( );
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
string_var =gets ( ) ;
อธิบาย string_var คือ ข้อมูลชนิดข้อความ

55. ผลทดสอบโปรแกรม

56. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคมการทางาน
1.เขียนคาสั่งให้รับข้อมูล ชนิดข้อความ จากแป้นพิมพ์ และต้อง
กดแป้น Enter เพื่อนาข้อความบันทึกลงตัวแปรชนิดข้อความ
ด้วยคาสั่ง gets (word) ;
2.เขียนคาสั่งควบคุมให้แสดงผลลักษณะข้อความด้วย
printf ( “You name is = %sn”, word ) ;

57. 1. กรณีศึกษาการใช้คาสั่งควบคุมขั้นพื้นฐานดาเนินงานข้อมูล
ประเภทตัวแปร
ผลทดสอบโปรแกรม

58. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.ประกาศพรีดปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ #include <stdio.h>ระบุ
ไลบรารีควบคุมคาสั่ง
2.เขียนหมายเหตุ (remark) เช่น /* calculate// cal1.c*/ชื่อแฟ้มงาน
ที่จัดเก็บโปรแกรมนี้

59. 3.กาหนดชื่อหน่วยความจา ประเภทตัวแปรและชนิดข้อมูลที่
จัดเก็บในที่นี้คือ int n1,n2,result;(ตัวแปร3ตัว คือ n1,n2และ
result เก็บค่าจานวนเต็ม)
4.พิมพ์หัวข้อรายงานของโปรแกรมระบบงานนี้ เช่น
printf(“*calculate Add*nn*);n คือ เลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัด
ใหม่

60. 5.ส่วนป้อนข้อมูลเข้าระบบ เขียนคาสั่งควบคุม printf (“key number
1 =”) ; scanf(“%d”,&n1); ผลลัพธ์ คือ key number 1 =(ป้อน
ข้อมูลตัวเลขจานวนเต็ม)
6.ส่วนเขียนนิพจน์ เพื่อประมวลผลสมการ เช่น result= n1+n2; (นา
ค่าในตัวแปร n1 กับ n2 บวกกัน แล้วเก็บในตัวแปรชื่อ result)

61. 7.ส่วนแสดงผล ที_เก็บไว้ในตัวแปรจากนิพจน์ เช่น
printf (“n**Result =%dn” ,result);
(เลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัดใหม่แล้วพิมพ์ ** Result = ตามด้วยค่า
result ที่เป็นเลขจานวนเต็ม %d แล้วเลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัด
ใหม่)

62. 2.กรณีศึกษาใช้คาสั่งควบคุมพื้นฐาน ดาเนินงานข้อมูลประเภท
ค่าคงที่และแสดงนิพจน์ที่ระบบคานวณตามลาดับความสาคัญ
ของเครื่องหมาย
ผลทดสอบโปรแกรม

63. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งกาหนดชื่อหน่วยความจา
1.1 ) หน่วยความจาประเภทค่าคงที่ พร้อมกาหนดค่าให้เก็บใน
หน่วยความจา
const char line[20] = “**************”;
const int n3 =2;
1.2)หน่วยความจาประเภทตัวแปร
int n1,n2 ,result ;

64. 2. พิมพ์หัวข้อรายงาน
printf("*Calculate Value * nn");
printf(line);
3.ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมให้พิมพ์ข้อความ และคาสั่ง
ควบคุมให้ป้อนข้อมูลเข้าระบบ
printf("n key number 8 = "); scanf("%d" , &n8);
printf(" key number ; = "); scanf("%d" , &n;);

65. 4.ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมประมวลผลนิพจน์
คณิตศาสตร์
result = n8 + n; * nA;
5. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลตัวแปร
printf("n %d + %d * %d = %d n" , n8, n;, nA, result);

66. 3.กรณีศึกษาการใช้คาสั่งควบคุมพื้นฐานดาเนินงานข้อมูลประเภท
ทศนิยม
แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมให้ผู้ใช้ระบบป้อนข้อมูลชื่อ
นักศึกษาและคะแนนด้วยคาสั่ง
printf (“n key syudent name :”) ; scanf (“%s” , name);
printf (“key score :”); scanf(“%d” , &score);

67. 2. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมการประมวลผลนิพจน์ตาม
โจทย์กาหนด
result = (score * 100) /250 ;
3. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลด้วยคาสั่ง
printf(“n * percentage = %f n” , result) ;

68. 4. กรณีศึกษา แสดงขั้นตอนการสร้างงานโปรแกรม และชุดคาสั่ง
ควบคุมพื้นฐาน
แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัวแปร
และชนิดข้อมูล
char name[30];
int code, sum,num;
float avg;

69. 2. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมการนาข้อมูลเข้า
หน่วยความจาตัวแปร
printf(“ code =>”); scanf(“%d”, &code);
printf(“ name =>”); scanf(“%s”, &name);
printf(“ summit =>”); scanf(“%d”, &sum);
printf(“ number =>”); scanf(“%d”, &num);

70. 3. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมการทางานของนิพจน์
avg = sum/num;
4. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมแสดงผลลัพธ์จากตัวแปร
printf(“* average = % .2f n” , avg);
ผลทดสอบโปรแกรม

71. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัว
แปรและชนิดข้อมูล
char name[40];
float budget, maint, pub, remain ;

72. 2. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมการนาข้อมูลเข้า หน่วยความจาตัว
แปร
printf(“project name = ”); scanf(“%s” , name);
printf(“budget = ”) ; scanf(“%f” , &budget) ;
3. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมประมวลผลนิพจน์
maint = budget * 20/100 ;
pub = (budget - maint) * </8BB ;
remain = budget – maint – pub ;

73. 4. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลลัพธ์จากตัวแปร
printf(“n ** maintenance = %.2f n” , maint);
printf(“n ** public utility = %.2f n” , pub);
printf(“n ** remain = %.2f n” , remain);

74. มัธยมศึกษาปีที่ 6/2
1.นายธนกาญจน์ สังข์สุวรรณ เลขที่ 4
2.นายศิวกร ชาติสิงหเดช เลขที่ 6
3.นายศุภชีพ กนกพัฒนากร เลขที่ 7
4.นายธนนนท์ สงเจริญ เลขที่ 12
5.นางสาวดลญา เหลืองทอง เลขที่ 17
6.นางสาวนพรัตน์ โชติกปฏิพัทธ์ เลขที่ 19
7.นางสาวอัจฉราวรรณ ฉิมพวัน เลขที่ 24