2. ภาษาซีเป็นภาษาที่มีการพัฒนาการมาอย่างต่อเนื่อง ภาษาซีรุ่นแรก
ทางานภายใต้ระบบปฏิบัติการคอส (cos) ปัจจุบันทางานภายใต้
ระบบปฏิบัติการวินโดวส์ (Windows) ภาษาซีใช้วิธีแปลรหัสคาสั่ง
ให้เป็นเลขฐานสองเรียกว่า คอมไพเลอร์ การศึกษาภูมิหลังการเป็นมาของ
ภาษาซีและกระบวนการแปลภาษาจะช่วยให้ผู้ใช้ภาษาซีในรุ่นและ
บริษัทผู้ผลิตแตกต่างกัน สามารถใช้ภาษาได้อย่างเข้าใจมากขึ้น
ลักษณะการทางานของภาษาซี

3. ภาษาซีได้รับการพัฒนาเมื่อปี ค.ศ.1972 โดยนายเดนนิส ริตซี่ ตั้งชื่อว่าซี
เพราะพัฒนามาจากภาษา BCLP และภาษา B ในช่วงแรกใช้ทดลองเขียน
คาสั่งควบคุมในห้องปฏิบัติการเบล (Bell Laboratoorics) เท่านั้น เมื่อปี
ค.ศ.1978 นายไบรอัน เคอร์นิกฮัน และ นายเดนนิส ริตซี่ ร่วมกันกาหนด
นิยามรายละเอียดของภาษาซี
ความเป็ นมาของภาษาซี

4. คอมไพเลอร์เป็นโปรแกรมที่ได้รับการพัฒนามาเพื่อแปลลภาษา
คอมพิวเตอร์รูปแบบหนึ่งมักใช้กับโปรแกรมเชิงโครงสร้าง ลักษณะการ
แปลจะอ่านรหัสคาสั่งทั้งโปรแกรมตั้งแต่บรรทัดคาสั่งแรกถึงบรรทัด
สุดท้าย หากมีข้อผิดพลาดจะรายงานทุกตาแหน่งคาสั่งที่ใช้ผิด
กฎไวยากรณ์ของภาษา กระบวนการคอมไพเลอร์โปรแกรมคาสั่งของ
ภาษาซี มีดังนี้
การทางานของตอมไพเลอร์ภาษาซี

5. 1.จัดทาโปรแกรมต้นฉบับ (Source Program) หลัง
จากพิมคาสั่งงาน ตามโครงสร้างภาษาที่สมบูรณ์แล้วทุกส่วนประกอบ ให้
บันทึกโดยกาหนดชนิดงานเป็น .c เช่น work.c
2.การแปลรหัสคาสั่งเป็นภาษาเครื่อง (Compile) หรือการบิวด์
(Build) เครื่องจะตรวจสอบคาสั่งทีละคาสั่ง เพื่อวิเคราะห์ว่าใช้งานได้
ถูกต้องตามรูปแบบไวยากรณ์ที่ภาษาซีกาหนดไว้หรือหากมีข้อผิดพลาดจะแจ้ง
ให้ทราบ หากไม่มีข้อผิดพลาดจะไปกระบวนการ

6. 3.การเชื่อมโยงโปรแกรม (Link) ภาษาซีมีฟังก์ชันมาตรฐานให้ใช้งาน
เช่น print f( ) ซึ่งจัดเก็บไว้ในเฮดเดอร์ไพล์ หรือเรียกว่า ไลบรารี ใน
ตาแหน่งที่กาหนดชื่อแตกต่างกันไป ผู้ใช้ต้องศึกษาและเรียกใช้เฮดเดอร์
ไฟล์กับฟังก์ชันให้สัมพันธ์เรียกว่าเชื่อมโยงกับไลบรารี กระบวนการนี้ได้
ผลลัพธ์เป็นไฟล์ชนิด .exe

7. ส่วนประกอบโครงสร้างภาษาซี
สาหรับโครงสร้างของภาษาซีในเบื้องต้นนี้จะกล่าวถึงเฉพาะ
รายละเอียดที่นาไปใช้ในการเขียนคาสั่งควบคุมระดับพื้นฐาน ผู้สร้าง
งานโปรแกรมจะใช้งานส่วนประกอบในภาษาซีเพียง2ส่วน คือ ส่วนหัว
และส่วนฟังก์ชันหลัก ดังนี้

8. ส่วนหัวของโปรแกรม(Header File)
หรือเรียกว่าฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกที ใช้ระบุชื่อเฮดเดอร์ ควบคุม
การทางานของฟังก์ชันมาตรฐานที่ถูกเรียกใช้งานในส่วน main( )
เฮดเดอร์ไฟล์มีชนิดเป็น h. จัดเก็บในไลบรารีฟังก์ชัน ผู้เขียนคาสั่ง
ต้องศึกษาว่าฟังก์ชันที่ใช้งานอยู่นั้นอยู่ในเฮดเดอร์ไฟล์ชื่ออะไร จึง
จะเรียกใช้งานได้ถูกต้อง นิยมใช้รูปแบบคาสั่งดังนี้
อธิบาย header_name ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ควบคุมฟังก์ชัน
มาตรฐาน เช่นฟังก์ชันprintf ใช้ควบคุมการแสดงผล จัดเก็บใน
ไลบรารีชื่อ #include <stdio.h>

9. ส่วนฟังก์ชันหลัก (Main Function)
เป็นส่วนเขียนคาสั่งควบคุมการทางานภายในขอบเขต
เครื่องหมาย{ }ของฟังก์ชันหลักคือ main( ) ต้องเขียนคาสั่ง
ตามลาดับขั้นตอนจากกระบวนการวิเคราะห์ระบบงานเบื้องต้น
และขั้นวางแผนลาดับการทางานที่ได้จัดทาไว้ล่วงหน้า เช่น
ลาดับการทางานด้วยแผนผังโปรแกรมเพื่อลดข้อผิดพลาดใน
ขั้นตอนลาดับคาสั่งควบคุมงาน ในส่วนนี้พึงระมัดระวังเรื่อง
เดียวคือต้องใช้งานคาสั่งตามรูปแบบไวยากรณ์ของภาษาซีที่
กาหนดไว้

10. การพิมพ์คาสั่งควบคุมงานในโครงสร้างภาษาซี
คาแนะนาในการพิมพ์คาสั่งงาน ซึ่งภาษาซีเรียกว่า ฟังก์ชัน (ต่อไปนี้จะเรียกว่า คาสั่ง
ตามที่นิยมทั่วไป) ในส่วนประกอบภายในโครงสร้างภาษาซีมีแนวทางปฏิบัติดังนี้
1.คาสั่งที่ใช้ควบคุมการประมวลผมตามลาดับที่วิเคราะห์ไว้ต้องเขียน
ภายในเครื่องหมาย { } ที่อยู่ภายใต้การควบคุมงานของฟังก์ชันหลักชื่อ main
{}
2.ปกติคาสั่งควบคุมงานเป็นตัวอักษรพิมพ์เล็ก ยกเว้นบางคาสั่งที่ภาษา
กาหนดว่าต้องเป็นอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ ต้องปฏิบัติตามนั้น เพราะภาษาซีมีความ
แตกต่างเรื่องตัวอักษร
3.เมื่อสิ้นสุดคาสั่งงาน ต้องพิมพ์โคลอน(:)
4. ใน 1 บรรทัด พิมพ์ได้มากกว่า 1 คาสั่ง แต่นิยมบรรทัดละ 1 คาสั่ง เพราะว่าอ่าน
โปรแกรมง่ายเมื่อมีข้อผิดพลาด ย่อมตรวจสอบและค้นหาเพื่อแก้ไขได้เร็ว
5. การพิมพ์คาสั่ง หากมีส่วนย่อย นิยมเคาะเยื้องเข้าไป เพื่ออ่านโปรแกรมได้ง่ายขึ้น
เมื่อมีข้อผิดพลาดย่อมตรวจสอบและค้นหาเพื่อแก้ไขได้รวดเร็ว

11. คาสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจา
การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาคอมพิวเตอร์ ภาษากาหนดให้
ดาเนินการผ่านซื้อ (identifier) ที่ผู้สร้างงานโปรแกรมเป็นผู้กาหนดเอง
ระบบคอมพิวเตอร์จะจัดเก็บชื่อและตาแหน่งที่อยู่ (address) ใน
หน่วยความจา เพื่ออ้างอิงนาข้อมูลที่จัดเก็บนั้นมาใช้งาน
การกาหนดชื่อที่ใช้เก็บข้อมูลต้องทาภายใต้กฎเกณฑ์ และต้องศึกษา
วิธีกาหนดลักษณะการจัดเก็บข้อมูลที่ภาษากาหนดไว้ ลักษณะการ
จัดเก็บข้อมูลมี 2 แบบคือ แบบค่าคงที่และแบบตัวแปร ทั้งนี้ก่อนที่จะ
เขียนคาสั่งกาหนดการจัดเก็บข้อมูล ควรมีความรู้ในเรื่องชนิดข้อมูลก่อน

12. คาสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจา
3.1 ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาทั้งแบบค่าคงที่หรือแบบตัวแปร
ต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้ระบบรับทราบ ในที่นี้กล่าวถึงชนิดข้อมูล
แบบพื้นฐาน 3 กลุ่มหลักเท่านั้น
3.2 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบค่าคงที่
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาไม่
สามารถเปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ อธิบาย data_type คือที่ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
Var คือชื่อหน่วยความจาที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ
Data คือข้อมูลทีกาหนดเป็นค่าคงที่

13. คาสั่งจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจา
3.3คาสั่งจัดเก็บข้อมูลตัวแปร
ประสิทธิภาพคาสั่ง :ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาสามารถ
เปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ 1
รูปแบบ 2 อธิบาย var_type คือหน่วยชนิดข้อมุลแบบพืนฐาน
Var name คือชื่อหน่วยความจาที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้ง
ชื่อ
Data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าเริ่มต้น (อาจมีหรือไม่มีก็ได้)

14. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
คาสั่งที่ใช้ควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน มี3 กลุ่มใหญ่คือ คาสั่งรับข้อมูล
จากแป้ นพิมพ์แล้ว นาไปจัดเก็บหน่วยความจา (input) การเขียน
สมการคานวณโดยใช้นิพจน์ทางคณิตศาสตร์ (process) และ
คาสั่งแสดงผลข้อมูล หรือข้อมูลที่จัดเก็บในหน่วยความจา (output)
4.1 คาสั่งแสดงผล printf ( )
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ใช้แสดงผลสิ่งต่อไปนี้เช่น ข้อความ ข้อมูลจาก
ค่าคงที่ หรือตัวแปลที่จอภาพ

15. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
4.2 คาสั่งรับข้อมูล : รับข้อมูลจากแป้ นพิมพ์ แล้วจัดเก็บลง
หน่วยความจา ของตัวแปล
รูปแบบ อธิบาย String _format คือรูปแบบของ
การแสดงผลข้อมูลเท่านั้น เช่น %d
Address_list คือการระบุตาแหน่งที่อยู่ใน
หน่วยความจา ต้อใช้สัญลักษณ์ & (Ampersand)
นาหน้าชื่อตัวแปลเสมอ

16. คาสั่งควบคุมการทางานขั้นพื้นฐาน
4.3 คาสั่งประมวลผล : expreeion
ประสิทธิภาพคาสั่ง : เขียนคาสั่งแบบนิพจน์เพื่อประมวลผล แล้ว
นาข้อมูลทีได้ไปจัดเก็บ ในหน่วยความจาของตัวแปล ที่ต้องกาหนด
ชื่อและชนิดข้อมูลไว้แล้ว
รูปแบบ อธิบาย var คือ ชื่อหน่วยความจาชนิดตัวแปร
expreeion คือสมการนิพจน์ เช่น สูตรคานวณทาง
คณิตศาสตร์

17. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
ภาษาซีมีคาสั่งแสดงผลและรับข้อมูลเฉพาะข้อมูลประเภท 1 อักขระ (char)
ดังนี้
5.1 คาสั่ง putchar ( ) 5.2 คาสั่ง getchar ( )
5.3 คาสั่ง getch ( ) 5.4 คาสั่ง getche ( )

18. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
5.1 คาสั่ง putchar ( )
แสดงผลข้อมูลจากหน่วยความจาของตัวแปร ทางจอภาพครั้งละ1อักขระเท่านั้น
รูปแบบ Putchar ( char_argument) ;
อธิบาย putchar_argument คือ ข้อมูลชนิดอักขระ
5.2 คาสั่ง getchar ( )
รับข้อมูลจากแป้ นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และแสดงอักขระที่จอภาพ จากนั้นต้อง
กดแป้ นพิมพ์ที่ Enter เพื่อนาข้อมูลบันทึกลงหน่วยความจาด้วย
รูปแบบที่1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาตัวแปร
รูปแบบที่2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร

19. คาสั่งแสดงผล-รับข้อมูล เฉพาะอักขระ
5.3 คาสั่ง getch ( )
รับข้อมูลจากแป้ นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ แต่ไม่ปรากฏอักษรบนจอภาพและ
ไม่ต้องกดแป้ น Enter
รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาตัวแปร
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาตัวแปร
5.4 คาสั่ง getche ( )
รับข้อมูลจากแป้ นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และแสดงอักษรบนจอภาพ และไม่
ต้องกดแป้ น Enter
รูปแบบ1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
รูปแบบ2 นาข้อมุลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร

20. ภาษาซีมีคาสั่งใช้ในดารรับข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความ (String) ใน
ภาษาซีคือชนิดข้อมูล char[n] จัดเก็บในหน่วยความจา และแสดงผลข้อมูล
ประเภทข้อความเท่านั้น มีรายละเอียดดังนี้
6.1 คาสั่ง puts() แสดงผลเฉพาะประเภทข้อความทางจอภาพครั้งละ
1 ข้อความ
ตัวอย่างโปรแกรมที่ 2.6 แสดงประสิทธิภาพคาสั่ง puts()
แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งกาหนดค่าข้อความในตัวแปรชื่อ word
Char word [15] = “*Example*”;
2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลในลักษณะข้อความด้วย puts
Puts (word) ;
Puts (“*************”);
คาสั่งแสดงผล-เฉพาะข้อมูล เฉพาะข้อความ

21. คาสั่งแสดงผล-เฉพาะข้อมูล เฉพาะข้อความ
6.2 คาสั่ง gets( ) รับข้อมูล ข้อความจากแป้ นพิมพ์และต้องกดแป้ น Enter
รูปแบบ 1ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร
ตัวอย่างโปรแกรมที่ 2.7 แสดงประสิทธิภาพคาสั่ง get ( )
แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมกาทางาน
1.เขียนคาสั่งให้รับข้อมูลนิดข้อความจากแป้ นพิมพ์และต้องกดแป้ น Enter เพื่อนนา
ข้อความบันทึกลงตัวแปรชนิดข้อความด้วยคาสั่ง gets (word);
2.เขียนคาสั่งควบคุมให้แสดงผลลักษณะข้อความด้วย printf (You name
is = %sn”,word) ;