2. Памяць – гэта, несумненна, самае дарагое, што ёсць у чалавека.
Наадварот: чым больш аддаляюцца ад нас тыя ці іншыя падзеі,
тым больш велічнымі робяцца іх сэнс і вага. Менавіта таму
кніжная выстава да 70 - годдзя вызвалення Беларусі ад нямецка –
фашыскіх захопнікаў, якую мы вам прадстаўляем названа «Памяць
сэрца».
Помнім болі і страты свае
Памяць шуміць, як чароты.
О, як нам вас не стае-
Кожны чацвёрты…
А. Вярцінскі
Памяць сэрца

3. 1 раздзел: Беларусь гераічная
Цяжкія выпрабаванні выпалі на долю
Беларусі. Адной з першых яна прыняла на сябе
ўдар фашысцкіх захопнікаў. З першых дзён
вайны беларускі народ адказаў усенароднай
барацьбой супраць акупантаў. Пра гэта першы
раздзел кніжнай выставы.

6. 2 раздзел: Бессмяротны подзвіг
крэпасці над Бугам
Брэсцкая крэпасць – герой… Яшчэ не
ўзышло сонца, а світанне разарвалі залпы
гармат. Брэсцкі гарнізон уступіў у няроўны
бой…

9. 3 раздзел: Рэспубліка – партызанка
У гісторыю Вялікай Айчыннай вайны
Беларусь увайшла як партызанская
рэспубліка. Партызанскі рух стаў сапраўды
ўсенародным. За гады гераічнай барацьбы
ў тыле ворага акупантам быў нанесены
сакрушальны ўрон у тэхніцы і жывой сіле.

12. 4 раздзел: Дзеці – героі і сведкі вайны
У барацьбе з фашысцкай навалай
дарослым дапамагалі дзеці, зусім юныя
хлопчыкі і дзяўчынкі. Кожны дзень яны
рызыкавалі сваім жыццём дзеля волі і
шчасця роднай зямлі.

15. 5 раздзел: Вайна ў творах беларускіх
пісьменнікаў.
Дзякуючы пісьменнікам наша літаратура ішла
дарогамі вайны, набліжала Перамогу. Палымянае
мастацкае слова заклікала да барацьбы з
фашызмам. Беларуская літаратура зрабілася адным
з магутных сродкаў змагання з гітлераўскімі
заваёўнікамі. Творы беларускіх пісьменнікаў – гэта
апаленыя, набатныя сведкі самога жыцця, гэта
сляды крыві на каменнях, жывы подых жыцця; гэта
словы, працягнутыя з мінулага ў будучыню.

18. 6 раздзел: Вайна – праз сэрцы новых
пакаленняў.
З аднаго боку – гэта жахліва, калі дзеці
малююць вайну. З другога боку – гэта Памяць.
Памяць іх дзядоў і бабулек. А без памяці няма
сумлення. Давайце будзем памятаць тых, хто
назаўжды застаўся маладым, часцей вяртацца
ў думах да людзей, якім жыццём абаранілі
наша жыццё!

21. Мы дзеці вялікай, нашай зямлі,
Мы з думкай аб міры і шчасці ўзраслі,
Мы хочам зямлю даглядаць, засяваць,
Мы хочам свае гарады будаваць,
Мы хочам, каб кожны ў радасці жыў,
Каб кожны дзяцей гадаваў і вучыў,
Мы клічам на свеце з*яднацца сяброў,
Каб полымя бойкі не ўспыхнула зноў.
Сябры! Сягодння ў нас думы адны:
Мір нам патрэбен, не трэба вайны!
П. Броўка