2. ‘Windkracht’ is het verhaal van Annemie,
Ann, Gül, Jacqueline, Mieke en Nadine.
We waren elk leercoach van een leercirkel in
het ESF-project ‘Stebo Flowleert’ (2013-2014)
Dat werd een boeiend leerverhaal …
3.
4. In dit verhaal kregen we een unieke kans …
de kans om een verschil te maken.
5.
6. Ons verhaal begon na strategisch onderzoek
in Stebo.
Dat maakte duidelijk maakte dat we in Stebo
gewoon zijn om steeds weer in de actiemodus
te gaan. Stilstaan of achteruitkijken is niet zo
ons ding.
Met die nuchtere actiemodus hebben we in
Stebo al heel veel bereikt ….
7.
8. ‘Meer doen van hetzelfde helpt ons
helaas op termijn niet méér vooruit’.
Er is nood aan iets anders in Stebo ….
er is vooral nood aan ‘anders innoveren’:
doen, maar mét ruimte voor de nodige
reflectie.
9.
10. Zo gingen we leren, doen en werken in
leercirkels.
Kort samengevat komt dat hier op neer:
een piloot (de leercoach) brengt een
groep passagiers (een denkgroep) van A
naar B. Dat doet de coach met de hulp
van een steward of stewardess (de
uitdager).
11.
12. Zes leercirkels gingen samen in de lucht …
rond hetzelfde tijdstip … zonder vertraging.
Elk had z’n eigen steward en passagiers.
Elk had ook z’n eigen bestemming :
er was Stebo Sterk Merk, Missie, Labo,
Kruisbestuiving, Digitalisering én Synergy.
13.
14. Een leercirkel zonder leercoach is er geen.
Het is zoals een vliegtuig zonder piloot.
Ijverig ging de projectverantwoordelijke op
zoek naar leercoaches.
De kandidaten kregen maar één opdracht:
vlieg! … alsof vliegen vandaag vanzelf gaat
…
15.
16. De kandidaat-piloten waren al bij al snel
gevonden, maar vliegen zonder goed gerief
gaat helaas niet.
Gelukkig was er Luc De Schrijver. Hij bracht
ons het licht: een CPS denkkader én een
hoop brainstormtechnieken op de koop toe.
We zouden er nu helemaal klaar voor
moeten zijn. Niets was minder waar … .
17.
18. Met het nodige gerief in ons achterhoofd
(maar helaas nog niet in de vingers)
gingen we achter de stuurknuppel zitten.
We waren helemaal bereid om er voor te
gaan – maar ook heel erg zoekend.
We waren benieuwd ook: zou die CPS echt
wel gaan werken in Stebo?
19.
20. De uitdaging was groot voor elk van ons:
met een nieuwe methode over de afdelingen
heen met collega’s aan innovatie werken was
immers heel nieuw in Stebo ….
Voor deze uitdaging wilden wij graag gaan –
vollebak – onze grenzen verleggen – ook al zou
het ons bloed, zweet en tranen gaan kosten.
21.
22. Eén leercoach verlegde écht compleet haar
grenzen.
Ze werd uit haar administratieve comfortzone
gehaald en kreeg een luchtdoop.
Ze kon groeien als copiloot om er daarna
helemaal alleen voor te gaan. Met succes.
23.
24. De eerste keer als leercoach aan het werk
… eerlijk gezegd voelt dat zo’n beetje als
in een Zeppelin stappen.
Als collega neem je immers een serieuse
positionswitch: je stapt uit de groep en
gaat er voor staan.
Dat is geen evidentie, maar we beslisten
samen: we just let it go – let’s fly blind
25.
26. Gelukkig waren er de intervisiemomenten … .
Daar leerden we van elkaar, met elkaar en door
elkaar. Noem het maar een groeigroep voor
piloten.
We deelden er en kregen er stilaan plezier in.
Het werd steeds meer een samenspel.
We werden soulsisters en kwamen steeds meer
in the mood …
27.
28. Iedere leercirkel had zijn eigen snelheid, zijn
eigen tempo, zijn eigen parcours …
dat was ook helemaal oké.
De ene leercirkel had iets van een straaljager. Een
andere eerder iets van een zweefvliegtuig. En nog
een andere had trekken van iets daar tussenin.
Maar vliegen, dat deden we allemaal, met de
nodige ups-and-downs.
29.
30. Iedere leercirkel had een leercoach, één had
er zelfs twee. En twee leercirkels veranderden
onderweg van piloot én van steward.
Immers … wat dat laatste betreft …. één ding
is zeker … de vliegroute van een leercirkel
loopt niet altijd gesmeerd.
Soms zijn er turbulenties of onverwachte
dingen. Vooral daar hebben we veel uit
geleerd.
31.
32. De leercoaches ontdekten samen heel wat
geheimen voor een perfecte vlucht.
Eén daarvan is ‘rollen verdelen’. Het is simpel
en geniaal tegelijkertijd.
Iedereen moet in de leercirkel z’n plek weten
en iedereen moet zich daar ook aan houden,
zolang we met z’n allen samen in de lucht zijn.
33.
34. Er is nog een belangrijk geheim dat we delen:
just trust the process - just trust the flight.
Voor de verkenner onder de leercoaches is dat
puur genieten; immers loslaten is haar ding.
Voor de ontwikkelaar is het eerder een beetje
afzien; want zij speelt het liefst op zekerheid en
controle.
35.
36. We trust the process – tegelijkertijd hielden we
voortdurend onze pilotenfocus ook op de
landing.
Die landing is niet voorspelbaar. Waar zullen we
landen?
Wordt het de maan, een aardse plek of een
compleet nieuwe terrein?
Het bleef een verrassing, gedurende heel de
vlucht.
37.
38. Tijdens de vlucht waren we bezig, elk met
ons eigen ding …
De ene leercoach was vooral bezig met het
proces, de andere vooral met het product.
En nog een ander was vooral bezig met de
passagiers – de vraag die heel de tijd bij
haar leefde was: zit iedereen wel op het
juiste vliegtuig?
39.
40. Leercoach zijn in een leercirkel. Het werd een
uitdagend leerparcours voor de leercoach.
Maar allemaal waren we al doende aan het
leren of was het al lerende doen.
Stebo oude stijl dus, maar nu mét tijd en ruimte
voor reflectie.
41.
42. Leren in een leercirkel met ruimte voor reflectie is
een avontuur.
Er is ook en vooral een eigen output.
Alle leercirkels zijn heelhuids geland.
Wij, leercoaches, zijn daar heel blij mee.
Maar, nu we springen we even uit ons
vliegmachien.
We zien jullie graag terug bij een volgende vlucht.
De ene leercoach was vooral bezig met het proces, de andere vooral met het product. En nog een ander was vooral bezig met de passagiers – de vraag die heel de tijd bij haar leefde was: zit iedereen wel op het juiste vliegtuig?
