το δωρο που ποτε δεν θα παρεις

1. ΤΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ
Σκηνή Α΄: Σοράγια, μαμά.
ΜΑΜΑ: Σοράγια! Που είσαι παιδί μου; Έλα να φας κάτι πριν
φύγεις.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Μαμά φεύγω τώρα, περιμένουν οι συμμαθητές μου
στην πλατεία.
ΜΑΜΑ: Πάρε λίγο ψωμί, δεν έχεις φάει τίποτα!
ΣΟΡΑΓΙΑ: Αργότερα, τώρα πάω να πάρω την Αγγελική
(φοράει το παλτό της).
ΜΑΜΑ: Έστω ένα μελομακάρονο για το δρόμο.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Με τόσο γλυκιά μαμά, τι να το κάνω;
Σκηνή Β΄: Σοράγια, Αγγελική.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Αγγελική! Αγγελική!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Έρχομαι…
ΣΟΡΑΓΙΑ: Άντε, αργήσαμε!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Έρχομαι σου λέω!
ΣΟΡΑΓΙΑ: Μας περιμένουν οι άλλοι στην πλατεία… α, καλώς
την κι ας άργησε. Τι συμβαίνει; Τι μούτρα είναι αυτά;
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Άσε με ρε Σοράγια, δεν έχω όρεξη.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Γιατί, σε πειράζει που έκλεισε το σχολείο και θα
ξεκουραστούμε;

2. ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Άλλο με πειράζει… άσε με σου λέω, είμαι να
σκάσω! Τέλοσπάντων, πήγαινε εσύ, εγώ δεν θα έρθω.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Μα τι σου συμβαίνει επιτέλους;
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: …
ΣΟΡΑΓΙΑ: Περίμενε (παίρνει τηλέφωνο). Σοφία, εγώ και η
Αγγελική θα αργήσουμε λίγο. Αν πάτε κάπου στείλε μήνυμα, θα
τα πούμε (κλείνει). Για πες μου τώρα.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Τι να σου πω, με νευρίασε η μάνα μου. Είναι
δύσκολα λέει τα πράγματα, ο αδερφός σου σπουδάζει στην
επαρχία, στον πατέρα σου έχουν μειώσει το μισθό… Ναι, της
λέω, αλλά μου το είχατε υποσχεθεί!
ΣΟΡΑΓΙΑ: Τι σου είχαν υποσχεθεί;
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Ένα tablet. Από το Σεπτέμβρη που το είχα
ζητήσει είπαν: «Αν πας καλά στο Α’ τρίμηνο θα στο πάρουμε».
Έριξα απίστευτο διάβασμα, το ξέρεις κι εσύ. Έβγαλα μεγάλους
βαθμούς, και τώρα μου τα αλλάζουν. Ε, λοιπόν, βιβλίο δεν
ξανανοίγω!
ΣΟΡΑΓΙΑ: Και είσαι πολύ στενοχωρημένη γι αυτό;
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Ε, να μην είμαι;
ΣΟΡΑΓΙΑ: Μάλλον φταίει το ότι είσαι φτωχή…
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Τι; Πώς το είπες αυτό; Εννοείς ότι είναι φτωχή η
οικογένειά μου;
ΣΟΡΑΓΙΑ: Όχι, εσύ είσαι φτωχή.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Μπα; Δηλαδή εσύ τι είσαι, πλούσια;

3. ΣΟΡΑΓΙΑ: Πολύ. Και μάλιστα πέρσι τα Χριστούγεννα πήρα το
καλύτερο δώρο. Ένα δώρο που εσύ ποτέ δεν θα πάρεις!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Και ποιο είναι αυτό το δώρο;
Σκηνή Γ΄: Σοράγια, γυναίκα, μπαμπάς, μαμά.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Άκου λοιπόν: Πέρσι τον Σεπτέμβρη λόγω του
πολέμου αναγκαστήκαμε να φύγουμε από τη χώρα μου γιατί
κανείς πλέον δεν ήταν ασφαλής. Ο πατέρας μου πούλησε όλα
μας τα υπάρχοντα και άρχισε η οδύσσειά μας. Μέρες και μέρες
περπατούσαμε μέσα στη ζέστη και τον καυτό ήλιο. Στο Αϊβαλί
βρήκαμε το λαθρέμπορο που είχε συνεννοηθεί ο πατέρας μου
να μας περάσει απέναντι με τη βάρκα. Μα μια ξαφνική τρικυμία
και η βάρκα αναποδογύρισε. Μέσα στη νύχτα, όποιος μπορούσε
σωζόταν… Ευτυχώς που οι ντόπιοι δεν μας άφηναν στην τύχη
μας και έβγαζαν όσους μπορούσαν από τη θάλασσα. Όταν βγήκα
στη Μυτιλήνη, οι γονείς μου δεν ήταν πουθενά. Κάτι γνωστές
γυναίκες με περιμάζεψαν κι ετοιμαστήκαμε να συνεχίσουμε το
ατέλειωτο περπάτημα.
ΓΥΝΑΙΚΑ: Άκου Σοράγια, είσαι μεγάλο παιδί πια. Πρέπει να
ξέρεις την αλήθεια. Οι γονείς σου αγνοούνται. Μπορεί να ζουν,
μπορεί και όχι. Μπορεί και να γύρισαν πίσω, εσύ όμως πρέπει
να συνεχίσεις.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Ξέρεις τώρα τι σημαίνει αγνοούνται; Μια λέξη που
δεν σε αφήνει να ησυχάσεις στιγμή. Τη μια σε σηκώνει στον
ουρανό της ελπίδας και την άλλη σε ρίχνει στην άβυσσο της
απελπισίας. Μα έπρεπε να συνεχίσω. Καταφέραμε και φτάσαμε
στον Πειραιά. Μείναμε σε καταυλισμό, όπου θα μέναμε μέχρι το
νέο έτος. Μετά, έλεγαν ότι θα μας πήγαιναν στην Ευρώπη. Οι

4. μέρες περνούσαν, αλλά δεν είχα κανένα νέο από τους γονείς
μου. Ρωτούσα όσους έφταναν εκεί, κανείς δεν ήξερε τίποτα.
Έφτασε παραμονή Χριστουγέννων και ξαφνικά…
ΜΑΜΑ: Παιδί μου! Σοράγια μου!
ΣΟΡΑΓΙΑ: Μαμά! Μπαμπά! Επιτέλους! Τι έγινε;
ΜΑΜΑ: Πώς τα κατάφερες παιδί μου; Μάλλον μη λες τίποτα
τώρα, έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας να τα πούμε! Κάτσε να
σε δω λίγο…
Σκηνή Δ΄: Σοράγια, Αγγελική.
ΣΟΡΑΓΙΑ: Αυτό ήταν το δώρο που πήρα. Οι γονείς μου, που
νόμιζα ότι είχαν χαθεί για πάντα ήταν εδώ, κοντά μου! Θα
γιόρταζα τα Χριστούγεννα, αλλά και κάθε άλλη μέρα του
χρόνου! Λες να με νοιάζει λοιπόν αν θα πάρω δώρο; Είμαι
πλούσια γιατί δεν χρειάζομαι τίποτα για να είμαι χαρούμενη.
Ενώ εσύ χρειάζεσαι tablet, smartphone και δεν ξέρω τι άλλο…
ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Δίκιο έχεις. Κοίτα τι όμορφη μέρα. Και χωρίς
σχολείο! Πάμε να βρούμε τους άλλους θα περάσουμε τέλεια!
Και θα πω στη μάνα μου ότι δεν θέλω δώρο. Έχω εσένα και
όλους τους συμμαθητές μου!