The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.

1. აბაკუმი
თავი 1
1 ტვირთი, რომელიც დაინახა აბაკუმ
წინასწარმეტყველმა.
2 უფალო, როდემდე ვიტირო და შენ არ
მომისმინო! ღაღადებ შენდა ძალადობისა და არ
გიშველის!
3 რატომ მაჩვენებ ურჯულოებას და მაჩვენე წყენა?
რადგან ძარცვა და ძალადობა არის ჩემს წინაშე,
და არიან ისინი, ვინც აღძრავს ჩხუბს და კამათს.
4 ამიტომ კანონი დარღვეულია და განაჩენი
არასოდეს გამოდის, რადგან ბოროტი მართალთა
გარშემო ტრიალებს; ამიტომ არასწორი
გადაწყვეტილება მიდის.
5 უყურეთ წარმართებს შორის, დააკვირდით და
საოცრად გაოცდით, რადგან თქვენს დღეებში
გავაკეთებ საქმეს, რომელსაც არ დაიჯერებთ,
მიუხედავად იმისა, რომ გეტყვიან.
6 რადგან, აჰა, მე აღვაყენებ ქალდეველებს, იმ
მწარე და ნაჩქარევ ერს, რომელიც გაივლის მიწის
ფართობზე, რათა დაიმკვიდრონ საცხოვრებელი
ადგილები, რომლებიც მათი არ არის.
7 ისინი საშინელნი და საშინელნი არიან: მათი
განსჯა და მათი ღირსება თავად იქნება.
8 მათი ცხენები ლეოპარდებზე სწრაფები არიან
და საღამოს მგლებზე უფრო მძვინვარეები.
დაფრინდებიან, როგორც არწივი, რომელიც
საჭმელად ჩქარობს.
9 ისინი ყველა ძალადობისთვის მოვლენ: მათი
სახეები აღმოსავლურ ქარს ჰგავს და ქვიშასავით
შეაგროვებენ ტყვეებს.
10 ისინი დასცინიან მეფეებს და მთავრები
იქნებიან მათზე დაცინვა; რამეთუ მოაგროვებენ
მტვერს და წაიღებენ მას.
11 მაშინ შეიცვლება მისი აზრი, გადავა და
შეურაცხყოფს და მიაწერს თავის ძალას თავის
ღმერთს.
12 არ ხარ მარადის, უფალო, ღმერთო ჩემო, ჩემო
წმიდაო? ჩვენ არ მოვკვდებით. უფალო, შენ
დაადგინე ისინი განსასჯელად; და, ღმერთო
ძლიერო, შენ დაადგინე ისინი გამოსასწორებლად.
13 შენ უფრო სუფთა თვალები გაქვს, ვიდრე
ბოროტების ხილვა და ვერ შეხედავ ურჯულოებას:
რატომ უყურებ მათ, ვინც მოღალატეს ექცევა და
ენას იჭერ, როცა ბოროტი შთანთქავს მასზე
მართალ კაცს?
14 და აქცევთ ადამიანებს, როგორც ზღვის
თევზებს, როგორც მცოცავებს, რომლებსაც არ
ჰყავთ მათზე მმართველი?
15 ყველა მათგანს კუთხით ართმევენ, იჭერენ მათ
ბადეში და აგროვებენ მათ ზიდვით, ამიტომ
ხარობენ და ხალისობენ.
16 ამიტომ ისინი სწირავენ მსხვერპლს თავის
ბადეს და საკმეველს კმევენ თავიანთ ზიდვას;
რადგან მათი წილი მსუქანია და მათი ხორცი
უხვად.
17 ამიტომ დაცარიელებენ თავიანთ ბადეს და არ
იშურებენ გამუდმებით ერების დახოცვას?
თავი 2
1 მე დავდგები ჩემს გუშაგზე და დავდგები
კოშკზე და დავინახავ, რას მეტყვის იგი და რას
ვუპასუხებ, როცა გაკიცხონ.
2 და მიპასუხა უფალმა და მითხრა: დაწერე
ხილვა და გამოაჩინე იგი მაგიდებზე, რათა
წაიკითხოს იგი.
3 რადგან ხილვა ჯერ კიდევ გარკვეული
დროისთვისაა, ბოლოს კი იტყვის და არ იტყუება;
რადგან აუცილებლად მოვა, არ დააყოვნებს.
4 აჰა, მისი ამაღლებული სული არ არის მართალი
მასში, მაგრამ მართალი იცხოვრებს თავისი
რწმენით.
5 დიახ, ასევე, რადგან ის ღვინით სცდება
დანაშაულს, ის არის ამაყი კაცი და არ ინახავს
სახლში, რომელიც ადიდებს თავის სურვილს,
როგორც ჯოჯოხეთს და არის როგორც სიკვდილი
და ვერ დაკმაყოფილდება, მაგრამ აგროვებს
თავისთან ყველა ერს და აგროვებს მას ყველა
ხალხი:
6 განა ყველა ეს არ იტყვის მის წინააღმდეგ იგავს
და დამცინავი ანდაზას მის წინააღმდეგ და არ
იტყვის: ვაი მას, ვინც ამრავლებს იმას, რაც მისი
არ არის! რამდენ ხანს? და მას, ვინც სქელი თიხით
იტვირთება!
7 განა არ აღდგებიან ისინი მოულოდნელად, ვინც
დაგკბენს და არ გამოფხიზლდებიან, რაც
შეგაწუხებს და შენ მათთვის ნადავლად არ იქნები?
8 იმის გამო, რომ ბევრი ერი გაანადგურე, ხალხის
მთელი დარჩენილი ნაწილი გაძარცვავს შენ;
კაცთა სისხლისა და მიწის, ქალაქისა და მასში
მცხოვრებთა ძალადობის გამო.
9 ვაი მას, ვისაც სურს ბოროტი სიხარბე თავის
სახლში, რომ დადგეს თავისი ბუდე მაღლა, რათა
იხსნას ბოროტი ძალისგან!
10 შენ მოითხოვე სირცხვილი შენი სახლისთვის,
მრავალი ხალხის მოკვეთით და შესცოდე შენი
სული.
11 რადგან კედლიდან ქვა იღაღადებს და ხის
სხივი უპასუხებს მას.
12 ვაი მას, ვინც სისხლით აშენებს ქალაქს და
ურჯულოებით ამაგრებს ქალაქს!

2. 13 აჰა, განა ცაბაოთ უფალმა არ უნდა იშრომოს
ხალხი ცეცხლში და ხალხი ამაოების გამო
დაიღლება?
14 რადგან დედამიწა უფლის დიდების ცოდნით
აივსება, როგორც წყლები ფარავს ზღვას.
15 ვაი მას, ვინც თავის მოყვასს სვამს, შენს ბოთლს
დაასხამს მას და სვამს მასაც, რათა შეხედო მათ
სიშიშვლეს!
16 სირცხვილით სავსე ხარ დიდების გამო, დალიე
შენც და შენი წინამორბედი გამოაშკარავდეს:
უფლის მარჯვენა ხელის სასმისი შენსკენ იქნება
მოქცეული და სამარცხვინო ნასროლი იქნება შენს
დიდებაზე.
17 რადგან ლიბანის ძალადობა დაგფარავს შენ და
მხეცთა ნადავლი, რომელმაც შეაშინა ისინი
ადამიანთა სისხლის გამო, მიწის, ქალაქისა და
ყველა მასში მცხოვრების ძალადობის გამო.
18 რა სარგებლობა მოაქვს ქანდაკებას, რომ მისი
შემქმნელმა ამოკვეთა იგი; მდნარი ქანდაკება და
სიცრუის მოძღვარი, რომელსაც თავისი საქმის
შემქმნელი ანდობს მას, მუნჯი კერპების შექმნას?
19 ვაი მას, ვინც ტყეს ეუბნება: გაიღვიძე; მუნჯ
ქვას, ადექი, ის ასწავლის! აჰა, იგი ოქროთი და
ვერცხლით არის მოფენილი, და საერთოდ არ
არის სუნთქვა მასში.
20 მაგრამ უფალი თავის წმიდა ტაძარშია: მთელი
დედამიწა გაჩუმდეს მის წინაშე.
თავი 3
1 აბაკუმ წინასწარმეტყველის ლოცვა
შიგიონოთზე.
2 უფალო, მე მოვისმინე შენი ლაპარაკი და
შემეშინდა: უფალო, გააცოცხლე შენი საქმე
წლების შუაში, წლების შუაში გამოაცხადე;
რისხვით გაიხსენე წყალობა.
3 ღმერთი მოვიდა თემანიდან და წმიდა ფარანის
მთიდან. სელაჰ. მისმა დიდებამ დაფარა ცა და
დედამიწა სავსე იყო მისი ქებით.
4 და მისი სიკაშკაშე იყო როგორც ნათელი; რქები
გამოსული ჰქონდა ხელიდან და იქ იყო
დამალული მისი ძალა.
5 მის წინ მიდიოდა ჭირი და ცეცხლოვანი
ნახშირი გამოდიოდა მის ფეხებთან.
6 იდგა და გაზომა დედამიწა: იხილა და განდევნა
ერები; და გაიფანტნენ მარადიული მთები,
დაიხრნენ მარადიული ბორცვები: მარადიულია
მისი გზები.
7 დავინახე გაჭირვებული კუშანის კარვები და
მიდიანის ქვეყნის ფარდები კანკალებდა.
8 განარისხა უფალი მდინარეებზე? იყო შენი
რისხვა მდინარეების წინააღმდეგ? იყო შენი
რისხვა ზღვაზე, შენს ცხენებზე და გადარჩენის
ეტლებზე რომ აჯექი?
9 შენი მშვილდი გაშიშვლდა, ტომების ფიცის
მიხედვით, შენი სიტყვის მიხედვით. სელაჰ. შენ
დალეწე დედამიწა მდინარეებით.
10 დაგინახეს მთებმა და შეძრწუნდნენ, გადაიარა
წყლის ადიდებულმა, გამოსცა ხმა მისმა სიღრმემ
და მაღლა ასწია ხელები.
11 მზე და მთვარე იდგნენ თავიანთ
საცხოვრებელში: შენი ისრების შუქზე
მიდიოდნენ და შენი ბრჭყვიალა შუბის ნათებაზე.
12 განრისხებული გაიარე მიწაზე, რისხვით
დაასხი წარმართები.
13 შენ გამოხვედი შენი ხალხის გადასარჩენად,
შენს ცხებულთან ერთად გადასარჩენად; შენ
დაჭრი თავი ბოროტების სახლიდან, საძირკვლის
კისერამდე აღმოჩენით. სელაჰ.
14 შენ დაარტყი ჯოხებით მისი სოფლების თავებს:
ქარიშხალივით გამოვიდნენ ჩემს გასაფანტად;
მათი სიხარული ისეთი იყო, როგორც ფარულად
ჭამდა ღარიბებს.
15 შენ დადიოდი ზღვაში შენი ცხენებით, დიდი
წყლების გროვაში.
16 როცა გავიგე, მუცელი შემეკანკალა; ტუჩები
ამიკანკალდა ამ ხმაზე: ლპობა შევიდა ჩემს
ძვლებში და ვკანკალებდი საკუთარ თავში, რათა
განვსვენო უბედურების დღეს: როდესაც ის მოვა
ხალხთან, ის შემოიჭრება მათ თავისი ჯარით.
17 მიუხედავად იმისა, რომ ლეღვი არ აყვავდება,
ნაყოფი არ იქნება ვაზში; ზეთისხილის შრომა
ჩაიშლება და მინდვრები ხორცს არ მოიტანს; ფარა
მოწყვეტილი იქნება ფარიდან და სადგომებში
ნახირი არ იქნება.
18 მაგრამ ვიხარებ უფალში, ვიხალისებ ჩემი
ხსნის ღმერთში.
19 უფალი ღმერთი ჩემი ძალაა და ჩემს ფეხებს
ხელების ტერფებად დამიქცევს და ჩემს
მაღლობებზე მაქცევს. ჩემს სიმებიანი
ინსტრუმენტების მთავარ მომღერალს.