1. ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ
ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ, ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ
(εκτίθεται στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών)
Φίλες και Φίλοι,
Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία επιστολή, στην οποία παρατίθεται η
ανωτέρω βυζαντινή επιγραφή. Παραθέτουμε το κείμενο της επιστολής:
«Ο κυνηγός (Ελλήνων) φιλοσόφων...
Ὅταν ἔβλεπα στὴν Ἁγία Παρασκευή, στοὺς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ, τὴν πινακίδα πρός: «Μονὴ Ἁγίου
Ἰωάννου Προδρόμου τοῦ Κυνηγοῦ», σκεφτόμουν, ὅτι τὸ ὄνομα τῆς μονῆς πιθανῶς νὰ προῆλθε ἀπὸ
κάποιο μοναχό, ποὺ προφανῶς κυνηγοῦσε λαγοὺς κι ἄλλα ἄγρια ζῷα, προκειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ στὸ
βουνό.
Ὅταν ὅμως ἐπισκέφθηκα τὸ Βυζαντινὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν, ἡ ἔκπληξή μου ἦταν μεγάλη! Στὸ Μουσεῖο
ἐκτίθεται μία μαρμάρινη πλάκα ἀπὸ τὴ μονή, κάτω ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναγράφεται τὸ πλῆρες ὄνομά της:
Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου (τοῦ Κυνηγοῦ τῶν Φιλοσόφων).
Στὸ πλαίσιο τῆς προπαγανδιζόμενης δῆθεν ἑλληνοχριστιανικῆς συνύπαρξης ἀποκρύπτεται ἔντεχνα, τί
πραγματικὰ κυνηγοῦσε ὁ ἐν λόγῳ ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Με τὰ τιμῆς
Ἑλένη Πετρίδου»
Κάτω από την επιστολή υπάρχει και το εξής υστερόγραφο, το οποίο
μάλλον δεν προέρχεται από την επιστολογράφο, αλλά από τον θέσαντα
την επιστολή στο διαδίκτυο:
1

2. «Ένα ακόμα τεκμήριο της αθλιότητας του χριστιανικού ιερατείου, το οποίο προσπαθεί να
αποκρύψει το αληθές περιεχόμενο της θρησκείας από τη Μέση Ανατολή που επεβλήθη
ως μοναδική και υποχρεωτική από τα ρωμαϊκά στρατεύματα».
ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ ΤΗΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ.
 Η επιγραφή είναι του έτους 1235 μ.Χ. και γράφει επί λέξει τα εξής.
«ΚΕΙΤΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΝΘΑΔΙ ΛΟΥΚΑΣ ΚΤΙΤΩΡ,
ΣΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩι ΕΝΤΕΛΕΙ ΡΑΚΕΝΔΥΤΗι.
ΑΙΤΗΣΟΝ ΑΥΤΟΙΣ ΨΥΧΙΚΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ,
ΟΣΤΙΣ ΠΟΤ’ ΗΣΘΑ, ΠΑΡΙΩΝ ΤΩΝ ΕΝΘΑΔΕ».
ΕΤΟΥΣ ϚΨΜΓ (6743)
 Νεοελληνική απόδοση της επιγραφής:
[Εδώ ακριβώς κείται ο μοναχός Λουκάς ο κτίτορας (ενν. της Μονής),
μαζί με τον σπουδαίο φιλόσοφο Ρακενδύτη (ενν. τον Ιωσήφ Ρακενδύτη).
Ζήτησε γι’ αυτούς την σωτηρία της ψυχής τους,
όταν έλθης εδώ, όποιος κι αν ήσουν από τους περιοίκους].
Έτος 6743 – 5508 = 1235 μ.Χ.
 Τα σχόλια της εκλεκτής επιστολογράφου και του συντάκτη του
υστερογράφου είναι απολύτως κατανοητά και σεβαστά.
 Η επιγραφή είναι επιτύμβια και δεν αναφέρεται επ’ ουδενί στον
Ιωάννη τον Πρόδρομο, αλλά σε κάποιους νεκρούς.
 Οι μνημονευόμενοι νεκροί είναι δύο: ο μοναχός Λουκάς, που
ίδρυσε την Μονή, και ο Ιωσήφ Ρακενδύτης (δηλ. κουρελής),
επιφανής λόγιος της εποχής, που δίδασκε μαθηματικά,
αστρονομία, ιατρική, θεολογία και φιλοσοφία και γι’ αυτό
απεκαλείτο «Φιλόσοφος».
 Το έτος της επιγραφής είναι 6743. Η χρονολογία στα βυζαντινά
κείμενα υπολογίζεται «από κτίσεως κόσμου», όπως στα λατινικά
κείμενα υπολογίζεται «ab urbe condita» [από κτίσεως Ρώμης]. Η
κτίση του κόσμου είχε τοποθετηθή το έτος 5508 π.Χ.!!! Επομένως
για να βρούμε την σύγχρονη χρονολογία ενός βυζαντινού κειμένου
αφαιρούμε από την αναγραφόμενη χρονολογία τον αριθμό 5508.
2

3. Στην προκειμένη περίπτωση η αφαίρεση αυτή δίνει: 6743 – 5508 =
1235 μ.Χ.
 Σε κανένα μέρος της επιγραφής δεν γράφει ότι ο Ιωάννης ο
Πρόδρομος κυνηγούσε φιλοσόφους!!!
 Ο μηχανισμός του λάθους της συμπαθούς παρερμηνεύτριας της
επιγραφής είναι μάλλον ο εξής: Εφόσον – θα σκέφθηκε προφανώς
η συντάκτρια ‐ η Μονή ονομάζεται «Μονή Ιωάννου Προδρόμου του
Κυνηγού» και εφόσον στο κείμενο της επιγραφής διακρίνεται η
φράση «СΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩ» (όπως είναι τοις πάσι γνωστόν, οι
βυζαντινοί το «Σ» το έγραφαν «С»), άρα αυτό το «СΥΝ» είναι
σύντμηση της λέξεως «ΚΥΝηγός» και επομένως ο Ιωάννης ο
Πρόδρομος ήταν ΚΥΝηγός ΦΙΛΟΣΟΦΩν!!! Ο Ιωάννης ο
Πρόδρομος βεβαίως δεν ήταν ούτε κυνηγός μπεκατσών, ούτε ούτε
κυνηγός λαγών, ούτε κεφαλών, ούτε μαθηματικών, ούτε
φιλοσόφων. Κατά την παράδοση ζούσε στην έρημο και τρεφόταν
με ακρίδες (για να παίρνη πρωτεϊνες) και άγριο μέλι.
Κατά πάσαν πιθανότητα, ίσως κάποιοι κυνηγοί της περιοχής του
Υμηττού θεώρησαν για δικούς τους λόγους ότι ο τιμώμενος στην
συγκεκριμένη Μονή Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν προστάτης των
κυνηγών της περιοχής και τοιουτοτρόπως του έδωσαν το
προσωνύμιο «κυνηγός».
 Το γεγονός ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος δεν ήταν «κυνηγός
φιλοσόφων»(!!!) δεν αθωώνει ασφαλώς τους διώκτες των ελλήνων
φιλοσόφων (πρόχειρα έρχονται στον νου μου ο Θεοδόσιος, ο
Ιουστινιανός και οι λοιποί κομπλεξικοί και ανέραστοι ων ουκ έστιν
αριθμός).
Δεν είναι μειονέκτημα να στερήται κάποιος επιγραφικών γνώσεων.
Μειονέκτημα είναι να μην απευθύνεται για θέματα αναγνώσεως
επιγραφών σε κάποιους, που γνωρίζουν. Και αυτό απλώς για να μην
εκτίθεται, δημοσιεύοντας ευσεβείς πόθους του. Πρέπει να κάνουμε
συνεχείς αναζητήσεις, διότι η αλήθεια βρίσκεται στο βυθό
[  ], όπως λέει και ο ατομικός μας φιλόσοφος
Δημόκριτος. 
Παναγιώτης Μητροπέτρος
1 Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, 9, 72, 10.
3