Βιβλίο γραμμένο από παιδιά για παιδιά...

1. Πώς διαβάζεται αυτό το παραμύθι
ΠΡΟΣΟΧΗ! Πριν ξεκινήσετε, να θυμάστε
ότι το παραμύθι μας δεν διαβάζεται όπως
τα άλλα. Η πρώτη σελίδα του βιβλίου που
κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι η πρώτη
σελίδα του παραμυθιού, αλλά η τελευταία
του πρώτου κεφαλαίου.
Η αρχή του παραμυθιού μας βρίσκεται
στα εξώφυλλα της μέσης. Αν ανοίξετε το
βιβλίο μας στη μέση, θα δείτε δύο
εξώφυλλα, ένα για κάθε κεφάλαιο του
παραμυθιού. Η ιστορία της Άια και του
Αϊλάν ξεκινά από τη Συρία, άρα πρέπει να
αρχίσετε να διαβάζετε αριστερόστροφα.
Όταν τελειώσετε την ανάγνωση του
πρώτου κεφαλαίου, μπορείτε να
ξεκινήσετε το δεύτερο. Τα παιδιά τότε
έρχονται στην Ελλάδα, άρα πρέπει να
διαβάζετε δεξιόστροφα.
Καλή ανάγνωση!!!

3. Τότε ο μεγάλος αδερφός είπε:
-Πρέπει να φύγουμε, αλλιώς θα μας σκοτώσουν και εμάς. Θα
περάσουμε τα σύνορα για να είμαστε σώοι και αβλαβείς. Εσύ
πάρε την τσάντα και εγώ θα πάρω τα διαβατήρια.
-Εντάξει, πού είναι;
-Στο μπάνιο, κάτω από τον νιπτήρα.

4. Τα δυο αδέρφια έκλαιγαν.

5. Μόλις έφτασαν στο σπίτι μετά από πολλή ώρα, είδαν τους γονείς τους στο πάτωμα σκοτωμένους.

6. Τα δυο μικρά αδέρφια έφυγαν από το σχολείο
και πήγαν στο σπίτι τους.

7. Τα παιδιά τσίριζαν, ενώ ένα
ελικόπτερο ερχόταν προς το μέρος
τους.
Πυροβόλησαν τρία παιδιά. Τα παιδιά
τρόμαξαν όταν είδαν τους συμμαθητές
τους ξαπλωμένους στο χώμα.

8. Ξαφνικά μια βόμβα έσκασε μπροστά τους. Η σκεπή του σχολείου έπεσε
κάτω και πλάκωσε μερικά παιδιά. Μερικά πέθαναν από τη βόμβα,
άλλα σώθηκαν.

9. Και τότε χτύπησε το κουδούνι. Τα παιδιά
έφυγαν τρέχοντας και βγήκαν στην αυλή.
Έπαιξαν πολλά παιχνίδια, τα κορίτσια έπαιξαν
κουτσό και σκοινάκι και τα αγόρια
ποδόσφαιρο και μήλα, περνούσαν υπέροχα.
Ώσπου ξαφνικά....

10. Τα παιδιά τρέχοντας πήγαν στο σχολείο. Τότε η κυρία μπαίνει στην τάξη.
-Καλημέρα, παιδιά.
-Καλημέρα, κυρία.
-Ας αρχίσουμε το μάθημα,
βγάλτε τα βιβλία σας.
Τα παιδιά έβγαλαν τα
βιβλία τους και άρχισαν να
διαβάζουν.
Η ώρα περνούσε ευχάριστα και τα παιδιά χαίρονταν περισσότερο. Περνούσαν πολύ ωραία,
τραγουδούσαν, έπαιζαν και συζητούσαν.

11. Ο πατέρας τους γύρισε κουρασμένος από τη δουλειά. Ήταν ξυλοκόπος. Ξύπνησε πολύ πρωί για να
κόψει ξύλα και να τα πουλήσει στους πολίτες από το μαγαζί του στο κέντρο της πόλης. Τους φίλησε
και τους χάιδεψε στο κεφάλι.
-Γεια σου, μπαμπά!
-Γεια σας, μαϊμουδάκια μου!
Τότε η μαμά είπε:
-Γρήγορα, θα αργήσετε.
Τα παιδιά έφαγαν και ξεκίνησαν για το σχολείο.
-Άντε, Αϊλάν, θα αργήσουμε!
-Εντάξει, έρχομαι!

12. Η Άια κι ο Αϊλάν στη Συρία
‫قة‬ ‫مواف‬ ‫ل‬ ‫قة‬ ‫ب‬ ‫س‬ ‫م‬ ‫ال‬ ‫عن‬ ‫لم‬ ‫ع‬ ‫ن‬ ‫واال‬ ‫ا‬ ‫سوري‬
Ένα όμορφο πρωινό που τα πουλιά κελαηδούσαν και ο ήλιος
ανέβαινε στον ουρανό, ο Αϊλάν και η Άια ξύπνησαν χαρούμενοι
λέγοντας:
-Καλημέρα, Αϊλάν!
-Καλημέρα, Άια!
-Τι ωραία μέρα!
-Παιδιά, κατεβείτε για πρωινό.
Τότε η μητέρα τους τους αγκάλιασε βάζοντάς τους
στο στόμα τους από μια φέτα ψωμί.
-Ευχαριστούμε, μαμά.

17. Η Άια κι ο Αίλάν στην Ελλάδα
‫سي‬ ‫كر‬ ‫ال‬ ‫د‬ ‫وهوالن‬ ‫ي‬ ‫ف‬ ‫ان‬ ‫يون‬ ‫ال‬
Το ταξίδι ήταν μεγάλο και βασανιστικό,
επειδή κολυμπούσαν πολλές ώρες, ώσπου
βρήκαν μια βάρκα.
Αλλά και πάλι δεν τελείωσαν οι
δυσκολίες, επειδή όταν πήγαιναν προς
την Ελλάδα είχαν να αντιμετωπίσουν πολύ
κρύο και κύματα. Κρύωναν πάρα πολύ
και πεινούσαν.

18. Επειδή η βάρκα ήταν παρατημένη και χαλασμένη από παλιά, ένας άνθρωπος πνίγηκε.
Είχε κάποια τρόφιμα πάνω στη βάρκα. Τα παιδιά τα έφαγαν. Τώρα οι δυσκολίες είχαν
τελειώσει, επειδή τώρα δεν πεινούσαν.
Είχε ξημερώσει. Έβλεπαν το νησί της Ελλάδας και χάρηκαν που θα φτάσουν, επειδή ήτανε πολύ κοντά στο
νησί και ήταν χαρούμενοι που έφτασαν ασφαλείς.
-Ωραία, Άγια, φτάσαμε.
-Ναι, επιτέλους.

20. Τελικά, τα πράγματα ήταν άσχημα στην Ελλάδα, δεν είχανε να φάνε. Μόνο έπιναν νερό και μετά έφυγαν για
να βρουν φαΐ. Ταξίδεψαν και πήγαν στα βουνά που εκεί πολλοί καλοί άνθρωποι τους έδωσαν να φάνε και να
πιούνε νερό και να κοιμηθούν.
Ξύπνησαν το πρωί και εξαφανίστηκαν γρήγορα γρήγορα. Έφυγαν απ’ τα βουνά για να βρουν άλλους δικούς
τους. Όμως ποτέ δεν τους βρήκαν. Άκουσαν φωνές και τελικά ήταν οι άνθρωποι.

21. Κάποια μέρα που τα παιδιά έπιναν νερό από
μια βρώμικη λίμνη, συνάντησαν έναν κύριο.
Αφού τον είδαν προσεκτικά, κατάλαβαν ότι ήταν
ο χαμένος θείος τους κι έτρεξαν στην αγκαλιά
του.
-Παιδιά, πόσο χαίρομαι που σας βλέπω! Γιατί
είστε μόνοι σας;
-Ταξιδέψαμε μέχρι εδώ λόγω του πολέμου γιατί
οι γονείς μας πέθαναν.

22. Του εξήγησαν την ιστορία τους, δηλαδή όταν περνούσαν πολύ ωραία στο σχολείο, μέχρι που έσκασε η βόμβα
και πέθαναν πολλά παιδιά. Του εξήγησαν ότι είχαν αποφασίσει να φύγουν από τη Συρία και να πάνε κάπου
αλλού, πιο ήρεμα.
Το ταξίδι τους ήταν πολύ μεγάλο και κουραστικό, όμως τα παιδιά δεν απελπίστηκαν κι έτσι έφτασαν μέχρι
εδώ.

23. -Και πού ζείτε τώρα;
-Πουθενά, κυκλοφορούμε έξω στους δρόμους.
-Καημένα μου παιδιά, τι θα λέγατε να έρθετε
να ζήσετε μια ειρηνική ζωή στο σπίτι μου;
-Θα το θέλαμε πολύ, αγαπημένε μας θείε!
-Ναι!!!

24. Αφού του διηγήθηκαν την ιστορία τους, τους πήρε σπίτι του και έζησαν πολύ ωραία μια ειρηνική ζωή.

26. Συγγραφείς
Αρχοντής Αναγνωστόπουλος
Μαρία Αναγνωστοπούλου
Κωστής Βλάχος
Μαριάννα Γιαννακίδου
Στέλιος Ζαπάρτας
Βαλάντης Καραγιάννης
Γιώργος Καραγιάννης
Πάρης Λαμπρόπουλος
Ιμέλντα Μέμτσαϊ
Θανάσης Ναλμπάντης
Μαρία Ντομελασβίλι
Ηλίας Παρασκευόπουλος
Δημήτρης Πετρουλιός
Χρήστος Ποπώβ
Μελίσα Ρούσι
Σοφία Σκούλη
Στέλιος Τζαβάχοβ
Βαγγέλης Τζήμας
Χρήστος Τσιαούσης
και η δασκάλα
Δήμητρα Προβελεγγίου