1. Πατρίδα μου
Τα βράδια που' μαι μόνος μου και κρυφοσυλλογιέμαι,
ο νους μου πάει στα παλιά και τα μάτια μου καίνε.
Ντύνομαι κλέφτης και ορμώ σε τούρκικα ασκέρια,
με τον Ανδρούτσο στο πλευρό κι όπλα βαριά στα χέρια.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου για σένα πολεμάω.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου για σένα ξεψυχάω.
Για να σε δω ελεύθερη δαφνοστεφανωμένη,
ηρώων γη παντοτινή, αιώνια δοξασμένη. (2)
Στα Δερβενάκια στα στενά ανάμεσα στα βόλια,
το Γέρο βλέπω του Μοριά, σκύβει μου λέει δυο λόγια.
Μικρό παλικαράκι μου τι θέλεις εδώ χάμω;
Για την πατρίδα του απαντώ, γι' αυτήνα κι ας πεθάνω.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου για σένα πολεμάω.
Πατρίδα μου, πατρίδα μου για σένα ξεψυχάω.
Για να σε δω ελεύθερη δαφνοστεφανωμένη,
ηρώων γη παντοτινή, αιώνια δοξασμένη. (2)
Κι σαν προς το ξημέρωμα στο σήμερα επιστρέφω,
του Μακρυγιάννη τη θωριά εμπρός στα μάτια μου έχω.
Εμπνέει κάθε σκέψη μου και μήνυμα μου στέλνει
Ποτέ ξανά σ' αυτήν τη γης ραγιάς να μην εγίνεις! (2)
Στίχοι – μουσική: Γιώργος Τσιάντας