Το Βιβλίο «Χριστιανικός Μυστικισμός» προσεγγίζει την Αληθινή Χριστιανική Παράδοση που πηγάζει από το Βίωμα της Επαφής με τον Ζωντανό Θεό, μια Κατάσταση που μόνο εν μέρει μπορεί να μεταφερθεί στο επίπεδο της σκέψης και με όρους μιας αντίληψης που στηρίζεται κυρίως στην εξωτερική εμπειρία της ζωής, του κόσμου.
Αυτή η Εμπειρία της Επαφής με τον Ζωντανό Θεό Αποκαλύφτηκε εκ νέου από τον Ιησού και Διδάχτηκε ξανά σαν ο Αιώνιος Δρόμος που οι άνθρωποι ξέχασαν, κι αγνοούν. Το Ευαγγέλιο του Ιησού, η Χαρμόσυνη Αγγελία, είναι ότι η Βασιλεία του Θεού είναι Εδώ, Τώρα, και μπορούμε να την Βιώσουμε Μέσα μας. Αυτή η Ζωντανή Παράδοση πέρασε στους αληθινούς μεγάλους πατέρες της εκκλησίας, αλλά αγνοήθηκε από την επίσημη εκκλησία του δόγματος και της τελετουργίας.
Ολόκληρη η Νηπτική Παράδοση από τον Ιωάννη και τους πατέρες της ερήμου, τον Ωριγένη, τον Ευάγριο, τον Διονύσιο, τον Μάξιμο, τον Συμεών, μέχρι τον Παλαμά, και τους νεότερους αγίους της ανατολικής παράδοσης, διαπνέεται από το Βίωμα της Ένωσης με τον Θεό.
Στο Βιβλίο αποκαλύπτεται όχι μόνο η Αληθινή Παράδοση του Βιώματος του Ζωντανού Θεού, της Ένωσης με τον Ζωντανό Θεό, αλλά και διερευνάται διεξοδικά όλη η θεολογία του ανθρώπου σαν εικόνας του Θεού. Εξετάζεται τι είναι η Καθαρά Προσευχή, ποια είναι τα στάδια της πνευματικής εξέλιξης, που μας οδηγεί από την απλή συναίσθηση της Παρουσίας του Ζωντανού Θεού, ως την Πλήρη Ένωση, Εσωτερικά, με τον Άχρονο Θεό, πως ανυψωνόμαστε από την απλή ανθρώπινη φύση στην Αιώνια Θεία Χάρη που μας εξομοιώνει με τον Άκτιστο.
Στη σκέψη του Ιουδαϊκού και αργότερα Χριστιανικού κόσμου, η Ολότητα του Σύμπαντος Κόσμου αναδύεται από το Μηδέν, εξαιτίας της Δημιουργικής παρέμβασης του κατ’ εξοχήν Όντος, του άπειρου Θεού που τον διατηρεί στην ύπαρξη με μια πράξη θέλησης. Η αρχαιοελληνική σκέψη που στοχάζεται τον Αιώνιο Κόσμο της Φύσης και την ένθεη Φύση του Λόγου μεταμορφώνεται σε Δημιουργία του Αιώνιου Θεϊκού Πνεύματος που προορίζεται τελεολογικά, διαμέσου του σχεδίου της Θείας Πρόνοιας Του, να γνωρίσει την Αποκάλυψη σ’ ένα επέκεινα του Φυσικού Κόσμου, ο οποίος χαρακτηρίζεται εφήμερος.
(Η Χριστιανική Θεολογία στο Μεσαίωνα • Η Υποταγή του Λόγου στην Πίστη • Αυγουστίνος • Οι τάσεις αυτονόμησης του Λόγου • Ακινάτης • Ο Μυστικισμός και η Αποφατική Θεολογία • Ο Θεός ως “Άκτιστο” Φως • Οι πολύπλοκες σχέσεις οικονομίας, πολιτικής και δικαίου)
Στη σκέψη του Ιουδαϊκού και αργότερα Χριστιανικού κόσμου, η Ολότητα του Σύμπαντος Κόσμου αναδύεται από το Μηδέν, εξαιτίας της Δημιουργικής παρέμβασης του κατ’ εξοχήν Όντος, του άπειρου Θεού που τον διατηρεί στην ύπαρξη με μια πράξη θέλησης. Η αρχαιοελληνική σκέψη που στοχάζεται τον Αιώνιο Κόσμο της Φύσης και την ένθεη Φύση του Λόγου μεταμορφώνεται σε Δημιουργία του Αιώνιου Θεϊκού Πνεύματος που προορίζεται τελεολογικά, διαμέσου του σχεδίου της Θείας Πρόνοιας Του, να γνωρίσει την Αποκάλυψη σ’ ένα επέκεινα του Φυσικού Κόσμου, ο οποίος χαρακτηρίζεται εφήμερος.
(Η Χριστιανική Θεολογία στο Μεσαίωνα • Η Υποταγή του Λόγου στην Πίστη • Αυγουστίνος • Οι τάσεις αυτονόμησης του Λόγου • Ακινάτης • Ο Μυστικισμός και η Αποφατική Θεολογία • Ο Θεός ως “Άκτιστο” Φως • Οι πολύπλοκες σχέσεις οικονομίας, πολιτικής και δικαίου)
Με την έλευση της Καρτεσιανής υποκειμενικότητας και εντεύθεν, η φιλοσοφική σκέψη σχετίζει όλα όσα είναι και γίνονται με το ανθρώπινο υποκείμενο (αντικειμενικό) και τα θεμελιώνει στην ορθολογική βεβαιότητα. Το ανθρώπινο εγώ, το οποίο μετουσιώνεται σε αληθές ον, αποτελεί τον άξονα του Είναι και αποβλέπει στην κατάκτησή του. Όλη η νεώτερη φιλοσοφία, από τον Καρτέσιο, τον Λάιμπνιτς, τον Κάντ, το Χέγκελ, αναζητούν το θεμέλιο του Είναι στην υποκειμενικότητα, λησμονώντας το Είναι που «είναι» διάφορο από κάθε ον (αυτή είναι η έννοια της οντολογικής διαφοράς στον Χάιντεγγερ). Για τον Χάιντεγγερ, ακόμα και φιλόσοφοι, όπως ο Μάρξ και η σκέψη της αλλοτρίωσης του ανθρώπου και ο Νίτσε με τη σκέψη της θέλησης της δύναμης, παραμένουν δέσμιοι της μεταφυσικής παράδοσης, από την οποία, άλλωστε, προήλθαν. Για τον Χάιντεγγερ, «η μεταφυσική στο σύνολό της, συμπεριλαμβανομένου και του αντιπάλου της, του θετικισμού, μιλά τη γλώσσα του Πλάτωνα». Και αυτό, γιατί όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έμειναν προσκολλημένοι στη διάκριση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα φαινόμενα ή ανάμεσα στο ορθολογικό και το ανορθολογικό. Ακόμα και ο εμπειρισμός και ο θετικισμός θεώρησαν δεδομένες αυτές τις αντιθέσεις και μ΄ αυτή την έννοια δεν ήταν παρά αντεστραμμένες μορφές του μεταφυσικού στοχασμού. Ο Μάρξ κάνει ως αφετηρία της σκέψης την ύλη και ο Νίτσε αντιστρέφει την πλατωνική αντίθεση ανάμεσα στο Είναι και το Γίγνεσθαι και θέτει ως πρωταρχικό το Γίγνεσθαι, υπό τη μορφή της αέναης ροής δύναμης απο σημείο σε σημείο. Ο Χάιντεγγερ, παραθέτει τη φράση του Νίτσε για να τεκμηριώσει την κριτική του, «Το να αποτυπωθεί στο Γίγνεσθαι ο χαρακτήρας του Είναι, αυτή είναι η υπέρτατη βούληση για Δύναμη». Ο Χάιντεγγερ θεωρεί τη σταδιακή μετάβαση από τον Πλατωνισμό, στον ανεστραμμένο πλατωνισμό του Νίτσε, ως βαθμιαία λήθη του Είναι». Η λήθη του Είναι, συμπίπτει, κατά τον Χάιντεγγερ, με τη σύγχυση ανάμεσα στο Είναι και τα όντα. Ο Πλάτωνας, όπως υποστηρίζει, ο Χάιντεγγερ, διατυπώνει συγχρόνως το ερώτημα «τί είναι το Είναι;» και «ποιό είναι το πιο γενικό χαρακτηριστικό των όντων;». Η παράθεση αυτών των δύο ερωτημάτων και η εξομοίωσή τους, συσκοτίζει την έννοια που ο Χάιντεγγερ ονομάζει «οντολογική διαφορά», τη διαφορά, δηλαδή ανάμεσα στο Είναι και τα όντα και η οποία είναι παράλληλη της διαφοράς ανάμεσα στην αποδοχή «ακρόασης» του Είναι και της επιθυμίας σχηματοποίησης και ελέγχου που προκύπτει από τον αντικειμενικό στοχασμό, τη λογική ανάλυση και την επιστημονική ταξινόμηση.
Τα 10 δώρα του Θεού στον άνθρωπο | Τα στάδια της αγιότηταςssuserd6dee7
Θα αναφερθούμε στο βιβλίο του κυρού Παντελεήμων Καρανικόλα, Μητρ. Κορίνθου «Μυσταγωγία Βιωματικής Ορθοδοξίας», ο οποίος έχει μεταφράσει το βιβλίο από την Αγγλική γλώσσα. Αυτό το βιβλίο σχολίασε ο Γέροντας Νεκτάριος και το έκανε ομιλία.
Το βιβλίο ουσιαστικά κάνει ένα παραλληλισμό της σκάλας των αρετών που πρέπει να ανεβεί ένας χριστιανός, με τα ονόματα των παιδιών του Ιακώβ και την ερμηνεία τους.
Η έκπληξη που μας δημιουργείται είναι ότι ουσιαστικά ο Θεός μέσα από την Παλαιά Διαθήκη έχει δείξει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να Τον πλησιάσει.
Παρουσιάζονται οι αρετές σαν πνευματική σκάλα την οποία μπορεί να ανέβει κανείς για να πλησιάσει τον Θεό. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν πνευματικό καθρέπτη.
10 Τα 5 μεγάλα θρησκεύματα - Αντιγραφήssuserd6dee7
Ιουδαϊσμός, Ινδουϊσμός, Βουδισμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός
- Τί πιστεύουν; Ποιές οι ομοιότητες και οι διαφορές τους;
- Τί λέει η Ορθοδοξία;
- Από πού γνωρίζουμε ότι η Ορθοδοξία μας έχει την αλήθεια;
- Πώς και πόσο είμαστε σίγουροι ότι την κατέχουμε ολοκληρωτικά;
- Και γιατί να μην βρίσκεται η αλήθεια και ο Θεός σε κάποιο άλλο
θρήσκευμα ή πίστη;
Τα συναισθηματικά σκέψεως (επιθυμιών – σκέψεων) στοιχειακά είναι χαρακτηριστικά των κοινών ανθρώπων, οι οποίοι στερούνται της γνώσεως της φύσεως των σκέψεων και των επιθυμιών.
Αρχές Οικονομικής Θεωρίας - Το γραπτό των πανελλαδικών εξετάσεωνPanagiotis Prentzas
Αρχές Οικονομικής Θεωρίας (ΑΟΘ): Τι πρέπει να προσέξουν οι υποψήφιοι κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων στη δομή των απαντήσεών τους, αλλά και στην εμφάνιση του γραπτού τους.
Μπορείτε να δείτε και τη διαδραστική παρουσίαση στο www.study4economy.edu.gr.
Διδακτέα - Εξεταστέα ύλη για το μάθημα "Οικονομία" (ΑΟΘ) της Γ τάξης του Επαγγελματικού λυκείου. Μπορείτε να δείτε και αναλυτικά την ύλη του μαθήματος επιλέγοντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
https://view.genially.com/6450d17ad94e2600194eb286
6. Τι Περιέχει αυτό το βιβλίο
.
Το Βιβλίο προσεγγίζει, κατά το δυνατόν, την βαθύτερη ουσία της Νηπτικής Παράδοσης. Βέβαια
στον χώρο του αυθεντικού μυστικού βιώματος πρέπει να εισέλθει κάποιος, αυτός ο ίδιος,
προσωπικά, και να παρατηρήσει μέσα του, όσα θαυμαστά βιώνει, όταν ανυψώνεται από την
μικρή περιορισμένη ανθρώπινη συνείδηση, στην Απεραντοσύνη της Θείας Πραγματικότητας.
Τα κύρια θέματα με τα οποία ασχολείται το Βιβλίο είναι αυτά που περιγράφονται παρακάτω:
Η Ορθόδοξη Νηπτική Παράδοση
Η Απάρνηση του κόσμου
Η Απάθεια της ψυχής
Καθαρά Προσευχή, Η Κάθαρση του νου
Η Εμπειρία των Τριών Πνευματικών Ουρανών
Θέωση, Η Ένωση με τον Πατέρα Θεό.
Είναι φανερό ότι προσπαθούμε να είμαστε όσον το δυνατόν πιο αντικειμενικοί, τηρώντας, όσο
μπορούμε στον ιδιαίτερα δύσκολο χώρο του μυστικού βιώματος, τους όρους μιας αληθινά
επιστημονικής έρευνας, με την πλατύτερη έννοια του όρου… Συχνά η Μεταφυσική η
Θρησκειοψυχολογία, κι η επιστημονική έρευνα, ξεπερνάνε τα όρια του λόγου και της έκφρασης…
Θα πρέπει τότε να σιωπήσουμε, ή να πούμε πολύ λιγότερα από όσα θα επιθυμούσαμε να
πούμε… Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρέπει κάποιος να βιώσει αυτός ο ίδιος, προσωπικά,
την Οδό, και την Ένωση με τον Θεό, για να γνωρίζει… Μόνο τότε θα έχει Αληθινή Γνώση.
8.
Η Μυστική Θεολογία
…..
Η ΑΡΧΗ, από την Οποία πηγάζουν τα πάντα, Είναι Ακατάληπτη στην Ουσία Της, Απροσδιόριστη,
Άπειρη, πέραν του χώρου και του χρόνου… Είναι ο ΛΟΓΟΣ που Είναι πάντα «προς τον Θεόν» και
που «εγένετο σαρξ»… Είναι το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ που «μένει» μέσα στους ανθρώπους
του Θεού «εις τον αιώνα»…
Στο κείμενο της Γενέσεως η δημιουργία του ανθρώπου γίνεται κατ’ εικόνα Θεού: «ποιήσωμεν
άνθρωπον κατ’ εικόνα ημητέραν, ως ημητέραν ομοίωσιν». Στην εβραϊκή οι όροι εικόνα και
ομοίωσις είναι ταυτόσημοι. Θα έπρεπε λοιπόν στην μετάφραση των Ο΄ να προτιμηθεί ο στατικός
όρος «ομοίωμα» κι όχι όρος «ομοίωσις που υποδηλώνει κίνηση. Πάντως όπως κι αν έχει το «Κατ’
Εικόνα Θεού» υποδηλώνει την «Σχέση» του Θεού και του ανθρώπου, την «Διαφορά» των Ουσιών
Τους και την «Δυνατότητα» του ανθρώπου να προσεγγίσει τον Θεό… Η «σχέση» Θεού και
ανθρώπου είναι σχέση Δημιουργού και δημιουργήματος εκ του μη όντος. Η «διαφορά»
υποδηλώνεται από το γεγονός ότι ενώ ο Θεός ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος είναι «εικόνα» του ΕΙΝΑΙ, δεν
έχει «είναι», είναι απλά μία ύπαρξη που συγκρατείται από την Θεία Ενέργεια. Τέλος η
«δυνατότητα» του ανθρώπου να προσεγγίσει τον Θεό αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι είναι
εικόνα του Θεού, ένας συνειδησιακός δυναμισμός που εξαρτάται από μία Πηγή και ή θα πρέπει να
στραφεί προς τον Θεό, την Πηγή της ύπαρξης ή να απομακρυνθεί με τίμημα να μείνει χωρίς
«περιεχόμενο». Υποδηλώνεται λοιπόν εδώ μία «Δυναμική» του ανθρώπου προς την Ολοκλήρωσή
του, την «Τελείωσή» του, την «Θέωσή» του…
Η Σύνθεση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Θεός, Άκτιστη Θεία Ενέργεια, που ουσιώνει την ύπαρξη
1) Πνεύμα, ή νους, εσωτερική λειτουργία με τρεις δραστηριότητες
2) Νοητική δραστηριότητα σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, με τρία είδη λογισμού
3) Κατώτερη ψυχική λειτουργία, βούληση, επιθυμητικό.
4) Υλικό σώμα
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για την σύνθεση της ύπαρξης, χρησιμοποιούνται διάφοροι όροι όπως
πνεύμα, ψυχή, νους, σώμα και συχνά η ασάφεια στον ορισμό των διαφόρων όρων προκαλεί
σύγχυση.
Κάποιοι μιλούν για πνεύμα, ψυχή, σώμα, και τα ορίζουν ως εξής
1) Το πνεύμα, διακρινόμενο από την ψυχή σημαίνει τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις του
ανθρώπου στις οποίες το Πνεύμα του Θεού ασκεί τις Ενέργειές Του και με τις οποίες ο άνθρωπος
έρχεται σε σχέση με τον Θεό.
2) Ψυχή σημαίνει τις νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου μαζί με την βούληση και το επιθυμητικό.
9. 3) Σώμα, το υλικό σώμα
Οι νηπτικοί πατέρες χρησιμοποιούν τους όρους ψυχή και σώμα και τα ορίζουν ως εξής
1) Ψυχή στην οποία διακρίνουμε
Ι) Νους καθαρός που είναι ικανός να θεωρήσει τον Θεό.
ΙΙ) Δραστηριότητα του νου σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, με τρεις ποικιλίες
λογισμού (αγγελικός λογισμός, απλούς λογισμός, σύνθετος ή εμπαθής λογισμός)
ΙΙΙ) Κατώτερη ψυχή (βούληση, επιθυμητικόν)
2) Σώμα
Ο άνθρωπος στο παρελθόν απέτυχε σε μία πρώτη προσέγγιση του Θεού κι αυτή είναι η αιτία της
Ενσάρκωσης του Λόγου…
Ο Ων, η Άπειρη Αρχή, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι, Αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο… Είναι η
Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή… Η Γνώσις του Μόνου Αληθινού Θεού, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι,
Είναι η Αιώνια Ζωή…Ο Αόρατος Θεός, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι, εγκαθιδρύει έτσι μια Νέα
Σχέση με την ανθρώπινη ύπαρξη…
Ο Ων και η ύπαρξη (η Ψυχή) Είναι σε ζωοποιό (για την ύπαρξη) Επικοινωνία… Μέσα από αυτή
την Επικοινωνία η ύπαρξη μπορεί να εξαγιασθεί, να τελειωθεί, να θεωθεί (όχι κατ’ ουσίαν αλλά
κατά Xάριν)…
Η Θέωση Είναι η Ένωση με τον Άπειρο Θεό, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι. Αυτή η Κατάσταση
Είναι η Βασιλεία του Θεού (Είναι μια Κατάσταση Αγάπης όπου το Άκτιστο και το κτιστό
«συναντώνται» πέρα από τον χώρο και τον χρόνο). Αυτή η Κατάσταση Είναι Υπερβατική, είναι
έξω από τον χώρο και τον χρόνο, «συμβαίνει» αλλά δεν τοποθετείται μέσα στον χρόνο. Η ύπαρξη
– πάντοτε Εντός της Θείας Χάρης – μπορεί να «μπει» σ’ αυτή την Κατάσταση Άμεσα, Εσωτερικά,
όχι όμως μέσω της νόησης ή άλλης δραστηριότητας…
Ο Θεός και οι άνθρωποι που έχουν Ενωθεί Μαζί Του συνιστούν την Ιερή Κοινότητα…
