1. ΠΗΓΗ: ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Γιατί τα πουλιά;
Τα πουλιά αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους δείκτες της ποιότητας του φυσικού
περιβάλλοντος και δείκτες της ποιότητας ζωής στο αστικό περιβάλλον. Η εξαφάνιση και η μείωση
των πληθυσμών τους συνδέεται με απειλές που υποβαθμίζουν το φυσικό περιβάλλον. Η
προσπάθεια για τη διατήρηση των πουλιών είναι και αγώνας για τη διατήρηση του περιβάλλοντος
συνολικότερα. Γι' αυτό, ένας καλύτερος κόσμος για τα πουλιά, σημαίνει έναν καλύτερο κόσμο για
όλους μας.
Στον αγώνα αυτό, η Ελλάδα είναι μια χώρα ιδιαίτερα σημαντική διεθνώς τόσο για τα επιδημητικά,
όσο και για μεταναστευτικά είδη. Στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, με μια καταπληκτική
ποικιλομορφία στο φυσικό περιβάλλον (ακτές, βουνά, δάση, λιβάδια, θίνες), η Ελλάδα κατέχει
προνομιακή θέση για την επιβίωση εκατοντάδων ειδών.
Ως χερσόνησος, διευκολύνει το ταξίδι εκατομμυρίων πουλιών πάνω από τη Μεσόγειο, ενώ ως
νότια χώρα της Ευρώπης, είναι ένα φιλόξενος τόπος για τα είδη του Βορρά που ωφελούνται από
τον ήπιο χειμώνα της.
ΠΗΓΗ: http://wwfaction.wordpress.com/
Posted by wwfaction
Εικόνες που δεν ξεχνιούνται…
18/08/2010
Αντίθετα από ό, τι θα περίμενε κανείς, είναι σπάνιες οι φορές που τα μέλη της
ερευνητικής ομάδας για την προστασία των νησιωτικών υγροτόπων επιστρέφουν από
το πεδίο ικανοποιημένα.
2. Αμίτη, Νάξος (NAX06, 27.12.2005) - WWF Ελλάς/Κ. Παραγκαμιάν
Απογράφοντας την κατάσταση των υγροτόπων στα νησιά μας, σχεδόν πάντα
ερχόμαστε αντιμέτωποι με επιχωματώσεις, μπαζώματα, ρύπανση, διανοίξεις δρόμων,
αυθαίρετη δόμηση. Και αν η καταγραφή της διαρκούς υποβάθμισης των πολύτιμων
αυτών φυσικών πόρων είναι οδυνηρή, η διαπίστωση της έλλειψης σεβασμού προς τη
Ζωή μετατρέπει την εργασία στο πεδίο σε μια θλιβερή εμπειρία.
Έλος Αλυκούδι (LES08, 01.02.2006) - WWF Ελλάς/Κ. Παραγκαμιάν
Είναι εικόνες που δεν ξεχνούμε… Η εικόνα ενός πυροβολημένου καλαμόκιρκου ή
ενός κορμοράνου… Η εικόνα μιας αλεπούς που ήταν κρεμασμένη με σύρμα από τον
3. λαιμό, μαζί με το αλεπουδάκι της… Εικόνες που αποδεικνύουν την πνευματική
φτώχεια ορισμένων συνανθρώπων μας αλλά και την πλήρη ρήξη τους με την ίδια τη
Ζωή… Εικόνες που μας θυμίζουν με τρόπο εμφατικό την ανάγκη να εντείνουμε την
προσπάθειά μας, προκειμένου να αφυπνίσουμε ακόμη και τις «ασυνείδητες»
συνειδήσεις.
Γκιόλι Κόρακα, Λέσβος (LES66, 14.01.2008) - WWF Ελλάς/Κ. Παραγκαμιάν
Posted by wwfaction
Βουβόκυκνοι: οι επισκέπτες από τον Βορρά…
12/08/2010
Ένας βουβόκυκνος στην Κρήτη είναι πάντα ένα μαγευτικό όσο και σπάνιο θέαμα…
Πόσο μάλλον όταν είναι κοπάδι!
Ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα υδρόβια πουλιά της χώρας μας, οι
βουβόκυκνοι είναι χειμερινοί επισκέπτες σε μεγάλους υγροτόπους της Βόρειας και
Δυτικής Ελλάδας, ενώ κάποιοι μικροί πληθυσμοί τους φωλιάζουν κυρίως σε
υγροτόπους της Μακεδονίας. Παρόλα αυτά όμως, σε μεγάλες βαρυχειμωνιές, πετάνε
ακόμα νοτιότερα φτάνοντας μέχρι και την Κρήτη, δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να
θαυμάσουμε την ομορφιά και την επιβλητικότητά τους.
4. Ο περσινός χειμώνας μας επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη, όταν αντικρίσαμε 28
ανήλικες και 2 ενήλικες βουβόκυκνους στην Καταλυκή της Μεσαράς. Πολύ
πεινασμένοι και καθόλου φοβισμένοι δέχονταν με βουλιμία το ψωμί που τους
προσέφεραν οι επισκέπτες που έρχονταν από διάφορα μέρη του Νομού Ηρακλείου
για να τους δουν.
Η – έστω σποραδική – παρουσία τους δείχνει πόσο σημαντικοί είναι όλοι αυτοί οι
μικροί υγρότοποι στα νησιά μας. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα που μας προσφέρουν,
είναι και τα τελευταία καταφύγια των πουλιών όταν κύματα κακοκαιρίας πλήττουν τη
βόρεια και κεντρική Ευρώπη.
Posted by wwfaction
Παγίδες θανάτου οι μικροί ταμιευτήρες νερού
5. 24/06/2010
Λιμνοδεξαμενή Σκαλοχωρίου - WWF Ελλάς/Κ. Παραγκαμιάν
Στο παρελθόν, οι μικροί ταμιευτήρες νερού κατασκευάζονταν με τέτοιο τρόπο και
υλικά ώστε αφομοιώνονταν σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον που τις
φιλοξενούσε. Τέτοια παραδείγματα είναι τα γκιόλια της Λέσβου(φωτο 1) και τα
πηγάδια στο οροπέδιο του Ασκύφου στην Κρήτη. Τα έργα αυτά ήταν άρρηκτα
συνδεδεμένα με την αρχιτεκτονική της περιοχής και την αισθητική του τοπίου, ενώ
σε μικρό χρόνο μετατρέπονταν σε οάσεις για την άγρια πανίδα και χλωρίδα.
Στις μέρες μας όλη αυτή η παράδοση έχει βέβαια χαθεί και οι μικροί ταμιευτήρες
κατασκευάζονται με επένδυση από πλαστική μεμβράνη ώστε να εξασφαλίζεται η
αδιαπερατότητα από το νερό. Υπάρχουν 41 τέτοιοι ταμιευτήρες με εμφανή μεμβράνη
στα νησιά της Ελλάδας, με τα νούμερα διαρκώς να αυξάνονται λόγω νέων έργων.
Αυτό το νούμερο αναφέρεται σε λιμνοδεξαμενές πάνω από 1 στρέμμα, ενώ άγνωστος
είναι ο αριθμός των μικρότερων σε έκταση λιμνοδεξαμενών. Ενδεικτικά σε μια μικρή
περιοχή του νομού Ηρακλείου αναφέρονται πάνω από 100 τέτοιοι ιδιωτικοί
ταμιευτήρες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μεμβράνης - WWF Ελλάς/Θ. Γιαννακάκης
Εκτός όμως από την αισθητική αλλοίωση που φέρουν λόγω της πλαστικής μαύρης
μεμβράνης, οι δεξαμενές αυτές δεν ευνοούν την ανάπτυξη παρόχθιας βλάστησης, ενώ
πολύ σημαντικό είναι ότι αποτελούν παγίδες θανάτου για τα ζώα που τις
προσεγγίζουν για να πιουν νερό ή να αναπαραχθούν. Η μεμβράνη με τη μεγάλη
ολισθηρότητα και τα πρανή με τη σχεδόν κάθετη κλίση καθιστούν σχεδόν αδύνατο να
βγουν από αυτές τις δεξαμενές οποιαδήποτε ζώα είχαν την ατυχία να βρεθούν εκεί, με
αποτέλεσμα τα περισσότερα εξ’ αυτών να πνίγονται. Αντίστοιχα, σε λιμνοδεξαμενές
με ηπιότερης κλίσης πρανή, η θερμοκρασία που αναπτύσσεται στη μεμβράνη είναι
τόσο μεγάλη τους καλοκαιρινούς μήνες που τα ζώα που περπατάνε πάνω
αφυδατώνονται και πεθαίνουν.
Η συνέχεια επί των φωτογραφιών…
6.
7. Share this:
• Facebook
• Twitter
• Email
•
Like this:
Like
Be the first to like this.
Leave a Comment »| Νησιωτικοί Υγρότοποι| Tagged: παγίδες, Νησιωτικοί
Υγρότοποι, λιμνοδεξαμενές, μικροί ταμιευτήρες νερού| Permalink
Posted by wwfaction
Η Δαδιά καλωσορίζει μια νέα οικογένεια…
λευκοπελαργών
22/06/2010
Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε το χωριό της Δαδιάς φέτος την άνοιξη. Κάποιοι
ιδιαίτεροι επισκέπτες που είχαν να μας τιμήσουν με την παρουσία τους από το 2006,
έκαναν φέτος την εμφάνισή τους… Ο λόγος για 4 λευκοπελαργούς, δύο από τους
οποίους μάλιστα έφτιαξαν τη φωλιά τους στο κέντρο της Δαδιάς.
8. Ο γονιός με ένα από τα δύο μικρά πελαργάκια - WWF Ελλάς/Π. Μπαμπάκας
Η μοίρα βέβαια δεν τους επεφύλασσε ευχάριστες εκπλήξεις… Δυστυχώς ένας από
τους γονείς σκοτώθηκε στα καλώδια του ρεύματος και έμεινε ο δεύτερος να
προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του τα τρία μικρά. Για έναν γονιό όμως είναι πολύ
δύσκολο να τα καταφέρει και το πιο μικρό πελαργάκι δεν μπόρεσε να επιβιώσει. Η
ζωή έχει όμως πάντα τον τρόπο να συνεχίζει…
Παρακολουθώντας τη φωλιά, βλέπουμε τα δύο πελαργάκια να αναπτύσσονται μέρα
με τη μέρα. Ο μοναχικός πλέον γονιός, με υπομονή και επιμονή συνεχίζει να τα
τρέφει και να τα προστατεύει από βροχή και ήλιο. Ο ρόλος του οικογενειάρχη του
ταιριάζει μια χαρά και εμείς ελπίζουμε τα μικρά να ανοίξουν σύντομα τα φτερά τους
και να μας επισκέπτονται συχνά τα επόμενα χρόνια.
Posted by wwfaction
Τι μπορεί να βρει ένας ερευνητής στο δάσος Δαδιάς;
01/06/2010
9. H Ρ. Καραμπάτσα σας περιμένει στη βιβλιοθήκη μας - WWF Ελλάς/Catherine
Sauvage
Ένας ερευνητής στο δάσος Δαδιάς, προς όποια κατεύθυνση κι αν κοιτάξει, θα βρεθεί
αντιμέτωπος με μια απίστευτη ποικιλία πουλιών, ερπετών, αμφιβίων και νυχτερίδων.
Όμως ένας ερευνητής μπορεί να μπει και στο γραφείο του WWF Ελλάς στη Δαδιά
και να βρεθεί αντιμέτωπος με μια πολύ καλά οργανωμένη βιβλιοθήκη με
επιστημονικά άρθρα, βιβλία και αναφορές, καταχωρημένες σε βάσεις δεδομένων.
Έως τώρα έχουν συγκεντρωθεί 1600 εισαγωγές από έντυπα και 2600 εισαγωγές από
ψηφιακά αρχεία. Η κύρια θεματολογία αφορά σε αρπακτικά πουλιά και γύπες, τοπίο,
βιοποικιλότητα, διαχείριση προστατευόμενων περιοχών, οικοτουρισμό, καθώς και
αιολικά πάρκα και οι πιθανές επιπτώσεις τους στην πανίδα. Στη βιβλιοθήκη μας, η
οποία λειτουργεί και ως δανειστική, ο ερευνητής μπορεί να βρει το μεγαλύτερο
ποσοστό των μελετών και επιστημονικών δημοσιεύσεων για το δάσος Δαδιάς. Η
υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, Ροδούλα Καραμπάτσα, σας περιμένει λοιπόν για ένα
ταξίδι στη γνώση!
Posted by wwfaction
352 υγρότοποι σε 51 νησιά: Έκδοση με τα πρώτα
αποτελέσματα του προγράμματος νησιωτικών
υγροτόπων
16/04/2010
Μέχρι το 2005, μόνο 78 υγρότοποι σε 20 νησιά του Αιγαίου είχαν «εξασφαλίσει την
ύπαρξή τους, μέσω της καταγραφής τους.
10. Απογραφή Υγροτόπων των Νησιών του Αιγαίου - Αθήνα 2007
Το WWF Ελλάς με μια συστηματική προσπάθεια, κατά την περίοδο 2004-2007,
κατέγραψε 287 φυσικούς και 65 τεχνητούς υγροτόπους σε 51 νησιά (εκτός Κρήτης).
Η ερευνητική ομάδα επισκέφτηκε τους περισσότερους από αυτούς καταγράφοντας τα
στοιχεία για το όνομα, τη θέση, την έκταση, τον τύπο, τη διοικητική υπαγωγή και το
ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Δυστυχώς όμως, παρά τη μεγάλη αξία τους για τις νησιώτικες κοινωνίες και την
άγρια ζωή, οι υγρότοποι υποβαθμίζονται συστηματικά.
Επιδιώκοντας να γίνει άμεσα γνωστή η ύπαρξη αυτών των υγρότοπων, το WWF
Ελλάς, μεταξύ άλλων, πραγματοποίησε την έκδοση ενός τόμου με τα πρώτα
αποτελέσματα του προγράμματος: “Απογραφή των υγρότοπων των νησιών του
Αιγαίου: Ταυτότητα, Οικολογική Κατάσταση και Απειλές”.
Η έρευνα όμως συνεχίζεται. Ήδη έχουν προστεθεί απογραφικά δεδομένα για αρκετές
δεκάδες υγροτόπων του Αιγαίου, ολοκληρώθηκε πρόσφατα η απογραφή των
υγρότοπων της Κρήτης και την άνοιξη του 2010 θα απογραφούν και οι υγρότοποι του
Ιονίου. Συνολικά έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 806 υγρότοποι σε 80 νησιά (498 σε
67 νησιά του Αιγαίου, 200 στην Κρήτη και δύο δορυφορικές νησίδες και 121
υγρότοποι σε 10 νησιά του Ιονίου).
Posted by wwfaction
Ένα βιβλιαράκι για τους υγροτόπους του Αιγαίου
16/04/2010
11. Υγρότοποι του Αιγαίου - Αθήνα 2006
Πριν καλά-καλά περάσει ο πρώτος χρόνος δειγματοληψιών στο πλαίσιο του
ερευνητικού μας προγράμματος, τεκμηριώθηκε ότι οι υγρότοποι αποτελούν τα
περισσότερο απειλούμενα οικοσυστήματα στα νησιά μας!
Για να ευαισθητοποιηθεί το κοινό και ιδιαίτερα οι μαθητές, το WWF Ελλάς εξέδωσε
ένα ενημερωτικό έντυπο για τη σημασία, την αξία αλλά και τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν οι υγρότοποι των νησιών του Αιγαίου. Τυπώθηκαν συνολικά 1.500
αντίτυπα τα οποία στάλθηκαν σε περιβαλλοντικούς και εκπαιδευτικούς φορείς και
υπηρεσίες, καθώς και πολλά σχολεία των νησιών.
Αν και η έρευνα έχει προχωρήσει πολύ σε σχέση με το 2006 καθώς έχουν
ανακαλυφθεί και απογραφεί περισσότεροι υγρότοποι, η έκδοση «Οι υγρότοποι του
Αιγαίου» παραμένει και σήμερα επίκαιρη.
Μπορείτε να βρείτε την έκδοση εδώ.
Posted by wwfaction
Ο “Βαγγέλης” απολαμβάνει και πάλι τους αιθέρες!
04/03/2010
Πριν από λίγο καιρό επικοινώνησαν μαζί μας από την ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος
Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής) για την απελευθέρωση ενός όρνιου (είδος
γύπα). Το συγκεκριμένο πουλί βρέθηκε τον Δεκέμβριο δηλητηριασμένο στην περιοχή
των Σερρών. Μετά από φιλότιμες προσπάθειες τοπικών φορέων και της ΑΝΙΜΑ, το
όρνιο σώθηκε και μετά από λίγο καιρό ήταν «έτοιμο» να ανοίξει και πάλι τα φτερά
του.
12. Η στιγμή της δακτυλίωσης - WWF Ελλάς/Πέτρος Μπαμπάκας
Πριν την απελευθέρωση του, τοποθετήθηκαν στα πόδια του Βαγγέλη (έτσι
βαφτίστηκε το όρνιο) ένα μεταλλικό και ένα πλαστικό δακτυλίδι αντίστοιχα. Τα
συγκεκριμένα «αξεσουάρ» αποτελούν χρήσιμα εργαλεία που μας δίνουν απαραίτητες
πληροφορίες για την καλύτερη προστασία και διαχείριση του είδους.
Η απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην περιοχή της «ταΐστρας» στην
Δαδιά από συνεργάτες της ΑΝΙΜΑ, του WWF Ελλάς στον Έβρο και υπάλληλο της
διεύθυνσης περιβάλλοντος της νομαρχίας Έβρου. Επίσης παρέστησαν εκπρόσωπος
του δασαρχείου Σουφλίου και της AEGEAN Airlines, η οποία συνέδραμε τα μέγιστα
στην επιχείρηση καλύπτοντας το κόστος του ταξιδιού του όρνιου από την Αθήνα
στην Αλεξανδρούπολη.
Τα πρώτα μουδιασμένα βήματα του Βαγγέλη - WWF Ελλάς/Πέτρος Μπαμπάκας
Τα πρώτα – ελεύθερα πλέον – βήματα του Βαγγέλη ήταν λίγο μουδιασμένα, αλλά
σύντομα πέταξε και ενσωματώθηκε με τα υπόλοιπα όρνια που υπήρχαν στον
απέναντι βράχο. Για κάποιες ώρες τον παρακολούθησαν οι εθελοντές του WWF
Ελλάς από το παρατηρητήριο, μέχρις ότου πέταξε μακριά, πέρα από το οπτικό τους
πεδίο.
Τα δηλητηριασμένα δολώματα αποτελούν μια σημαντική απειλή για τα πτωματοφάγα
πουλιά και θηλαστικά της χώρας μας. Αν και η χρήση τους είναι παράνομη από το
1992 εξακολουθεί ως πρακτική για την «αντιμετώπιση» ανεπιθύμητων ζώων από
μερίδα του πληθυσμού. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που ευθύνεται για την
εξαφάνιση πολλών ζώων και πουλιών σε διάφορα μέρη. Η λύση μπορεί να έρθει μόνο
αν υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση και ξεκινήσει σε κεντρικό επίπεδο. Μέχρι τότε
13. εμείς θα μαχόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση και θα ευχόμαστε καλά ταξίδια στον
Βαγγέλη και την παρέα του.
Μια οικολογική ιστορία με καλό τέλος και ακόμα
καλύτερη νέα αρχή!
27/07/2012
Η προστασία των μικρών νησιωτικών υγρότοπων φάνταζε πριν από 8 χρόνια ως ένα
βήμα στο κενό. Γιατί άλλωστε να ασχοληθεί μια περιβαλλοντική οργάνωση με
«μικρούς βάλτους που βρωμάνε κι είναι γεμάτοι από κουνούπια»; Κι όμως… από το
2004 βαλθήκαμε να αποδείξουμε σε όλους αυτό που επί χρόνια βλέπαμε καθημερινά
στη δουλειά μας μέσα στη φύση: αυτοί οι μικροί αλμυροί, υφάλμυροι ή και γλυκοί
βάλτοι, οι λιμνούλες, οι εκβολές μικρών ποταμών και ρεμάτων είναι οικολογικά
διαμάντια και πρέπει να τα προστατεύσουμε.
Καλαμοκάνας σε υγρότοπο της Λήμνου – WWF Ελλάς/Α. Bonetti
Κάπως έτσι, ο «μετρητής υγροτόπων» πήρε φωτιά μόλις η ομάδα μας βγήκε στο
πεδίο. Σε ένα χρόνο είχε ήδη φτάσει στο νούμερο 183! Η μεγάλη ανακάλυψη ήρθε
λίγο καιρό αργότερα με την χρήση δορυφορικών εικόνων υψηλής ευκρίνειας: αυτοί
οι μικροί υγροί θησαυροί που είχαν έκταση μεγαλύτερη από ένα στρέμμα ήταν τελικά
816 σε 76 νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου και όχι 110 συνολικά, όπως είχε αρχικά
εκτιμήσει το Εθνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων.
Δεν μείναμε όμως στην καταγραφή… Είπαμε άλλωστε πως ο τελικός στόχος ήταν η
ουσιαστική τους προστασία κι αυτή απαιτούσε μάχες… Κονταροχτυπηθήκαμε με
καταπατητές, κατοίκους, παραθεριστές ή ακόμα και δημάρχους που γέμιζαν τους
υγρότοπους με σκουπίδια και μπάζα. Υψώσαμε τη φωνή της νομιμότητας και της
επιστημονικής αλήθειας σε αμέτρητες δημόσιες συνελεύσεις. Δεχθήκαμε απειλές,
δημόσια και προσωπικά. Καταλήξαμε κάποιες φορές σε δικαστήρια και αστυνομικά
τμήματα.
14. Οι εθελοντές ήταν πάντα στο πλευρό μας. Μάλια, καλοκαίρι 2011 – WWF Ελλάς/Α.
Bonetti
Κερδίσαμε πολλές από τις σημειακές αυτές μάχες. Ο υγρότοπος Μορώνη στην Κρήτη
λευτερώθηκε από 12.000 κ.μ. μπάζων και ξεκίνησε από τον Δήμο Σούδας σοβαρό
πρόγραμμα αποκατάστασης. Στη Χρυσή Ακτή Πάρου ανακλήθηκαν από τις αρμόδιες
υπηρεσίες οι οικοδομικές άδειες που είχαν εκδοθεί και καταγγέλθηκαν από την ομάδα
μας. Η Αλυκή Καλλονής Λέσβου χαρακτηρίστηκε Καταφύγιο Άγριας Ζωής το 2009
κατόπιν τεκμηρίωσης και πίεσης. Άλλοι 53 μικροί υγρότοποι χαρακτηρίστηκαν ως
«Περιοχές Ειδικής Προστασίας» στα τοπικά σχέδια χωρικής οργάνωσης.
Παράλληλα με τα χαρακώματα των υγρότοπων, μαχόμασταν και στα χαρακώματα
της πολιτικής. Η ομάδα της Αθήνας είχε ήδη θέσει τον πρώτο στόχο: την
κατοχύρωση θεσμικού πλαισίου που θα λειτουργούσε ως ομπρέλα, ώστε στη
συνέχεια να διαμορφωθούν ειδικά μέτρα αυστηρής προστασίας. Πρώτο ορόσημο: ο
νόμος για την προστασία της βιοποικιλότητας! Ένας νόμος που έχει τη δική του
(περιπετειώδη) ιστορία αλλά που εν τέλει ψηφίστηκε τον Μάρτιο του 2011. Το άρθρο
20 του νόμου 3937/2011 «για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις»
άνοιξε τον δρόμο για την προετοιμασία ενός προεδρικού διατάγματος για την
προστασία των μικρών υγροτόπων με έκταση μικρότερη ή ίση με 80 στρέμματα.
Αμέσως μετά την ψήφιση του σημαντικού αυτού νόμου, όλοι στο WWF Ελλάς
πήραμε φωτιά! Το προεδρικό διάταγμα έπρεπε να βγει πριν ξεχαστεί!
15. Βρεθήκαμε και στον Αλμυρό Ηρακλείου – WWF Ελλάς/A. Bonetti
Δεν είχαμε όμως σκοπό να το αφήσουμε στην τύχη του! Δεκάδες επιστολές,
συναντήσεις και τηλεφωνήματα… 6 μήνες αναμονή και πίεση για να αποσταλεί το
σχέδιο του προεδρικού διατάγματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον τότε
υπουργό ΠΕΚΑ… Προκήρυξη εκλογών και νέα αρχή πιέσεων προς τον υπηρεσιακό
υπουργό αυτή τη φορά. Και τελικά…
Στις 31 Μαΐου του 2012, το π.δ. «Έγκριση καταλόγου μικρών νησιωτικών
υγροτόπων και καθορισμός όρων και περιορισμών για την προστασία και
ανάδειξη των μικρών παράκτιων υγροτόπων που περιλαμβάνονται σε αυτόν»
υπογράφηκε από τον υπηρεσιακό Υπουργό ΠΕΚΑ και πήρε πορεία προς τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 17η
Ιουνίου, το διάταγμα
πήρε την τελική υπογραφή του και έφθασε στο Εθνικό Τυπογραφείο!
Αυτό το προεδρικό διάταγμα είναι για εμάς, αλλά και όλους τους εθελοντές που
στάθηκαν στο πλευρό μας από κάθε πιθανό μετερίζι, μια δικαίωση εννέα χρόνων
άοκνης δουλειάς. Μετά από 9 χρόνια, πολλά ξενύχτια, δεκάδες συναντήσεις, χιλιάδες
χιλιόμετρα στα ελληνικά νησιά, πιέσεις και απειλές, πετύχαμε μια πρώτη μεγάλη
νίκη. Η πρώτη πολύ σημαντική φάση της δουλειάς μας ολοκληρώθηκε: η θεσμική
προστασία 380 νησιωτικών υγροτόπων, έκτασης μέχρι 80 στρέμματα σε 59 νησιά.
Τώρα όμως ξεκινάει η επόμενη: η εφαρμογή!
Δείτε το σχετικό infographic με την πορεία του προγράμματος των νησιωτικών
υγρότοπων
Μη χάσετε την ευκαιρία να ανακαλύψετε στο Οικοσκόπιο,
τον μοναδικό διαδικτυακό χάρτη περιβαλλοντικής πληροφορίας στην Ελλάδα, όλους
τους νησιωτικούς υγρότοπους
16. Posted by wwfaction
«Ο ασπροπάρης (ευτυχώς!) άργησε μια μέρα»
02/07/2012
Ευτυχώς που ο ασπροπάρης είναι μεταναστευτικό πουλί (έρχεται από την Αφρική
τέλη Μαρτίου) και έτσι ένα από τα ελάχιστα ζευγάρια της Θράκης και της Ελλάδας
γλίτωσαν από βέβαια δηλητηρίαση.
Πριν δυο εβδομάδες ενημερωθήκαμε από κάτοικο της περιοχής μελέτης στη κοιλάδα
Φιλιούρι, ότι το χειμώνα είχαν χρησιμοποιηθεί δηλητηριασμένα δολώματα πολύ
κοντά στη φωλιά ενός ασπροπάρη για την πιθανή εξόντωση λύκου. Τα δολώματα
έκαναν καλά τη δουλειά τους και άφησαν πίσω τους νεκρά σε κοντινή απόσταση
τέσσερα σκυλιά, δύο λύκους και δύο γύπες.
Εμείς με επιτόπια έρευνα βρήκαμε στο σημείο ένα όρνιο που είχε πεθάνει πολλούς
μήνες πριν, καθώς τα μόνα που είχαν απομείνει από αυτό ήταν τα φτερά και τα
κόκαλά του. Η θέση του νεκρού ζώου ήταν μόλις 1500 μέτρα από τη φωλιά του
ασπροπάρη που κατέφθασε στις αρχές του Απρίλη και έως και σήμερα φωλιάζει
επιτυχώς μαζί με το μικρό του.
μόνον τα φτερά του όρνιου απέμειναν στη στάση που πέθανε
Στάθηκε τυχερός λοιπόν ο συγκεκριμένος ασπροπάρης που τα δηλητηριασμένα
δολώματα τοποθετήθηκαν στην επικράτειά του αρκετό καιρό πριν αυτός επιστρέψει
στην περιοχή…
17. Ωστόσο, δεν είναι τόσο τυχεροί όλοι οι ασπροπάρηδες, διότι τα δηλητηριασμένα
δολώματα είναι μια πρακτική που συναντάμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Ανάλογα με το στόχο τους, χρησιμοποιούνται από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες,
όπως κτηνοτρόφοι, κυνηγοί και αγρότες για την εξόντωση λύκων, αρκούδων,
αλεπούδων, ασβών και σκυλιών σε διάφορες εποχές του έτους.
Η χρήση δολωμάτων για την εξόντωση θηρευτών ή «ζημιογόνων» ζώων είναι
παράνομη, όμως χρόνιες βασικές ελλείψεις στη πρόληψη, φύλαξη και πάταξη του
φαινομένου οδηγούν σπάνια και προστατευόμενα είδη σε εξαφάνιση.
Για το περιστατικό που αναφέρουμε δεν είχε σχηματιστεί ποτέ καταγγελία στις
αρμόδιες υπηρεσίες όταν συνέβη και έτσι παρέμεινε «αφακέλωτο» με μόνες
μαρτυρίες ένα νεκρό όρνιο και την αναφορά ενός ντόπιου κατοίκου.
Δυστυχώς αυτή είναι και η κατάληξη των περισσοτέρων περιστατικών δολωμάτων με
αποτέλεσμα αφενός να μη πραγματοποιούνται νόμιμες διαδικασίες περισυλλογής
νεκρών ζώων και τοξικολογικές αναλύσεις και αφετέρου ο αριθμός των άγριων ζώων
και πουλιών που χάνονται κάθε φορά να παραμένει ακαθόριστος, αν όχι άγνωστος.
Δείτε περισσότερα για τις δράσεις προστασίας του σπάνιου ασπροπάρη στο
http://lifeneophron.eu/en/index.html και για άλλα περιστατικά δηλητηρίασης
ασπροπάρη στην Ελλάδα και στην Βουλγαρία φέτος http://lifeneophron.eu/en/news-
view/9.html
Posted by wwfaction
Δύσκολοι καιροί για ασπροπάρηδες…
15/06/2012
Όταν έρχονται οι ασπροπάρηδες από την Αφρική, κάποιες φορές
διαπιστώνουν ότι οι περσινές τους φωλιές έχουν καταληφθεί από άλλα είδη
αρπακτικών πουλιών.
19. Ευτυχώς το ζευγάρι αυτό βρήκε εντός της επικράτειάς του διαθέσιμο βράχο
και φώλιασε. Ας ευχηθούμε ότι όλα θα πάνε καλά και θα μεγαλώσει το
μικρό του επιτυχώς.
Posted by wwfaction
To «Θάλασσα» στο χωριό Κόρθι της Άνδρου
14/06/2012
Η φώκαινα είναι δελφίνι; Έχουμε στην Ελλάδα φάλαινες; Και τι κάνουν «ένας
λευκός καρχαρίας» και μια…ομάδα «κόκκινων κοραλλιών» μέσα στο ΚΠΕ Άνδρου
συντροφιά με τριάντα περίπου φίλους;
Όλα τα παραπάνω είναι μικρά στιγμιότυπα από το πρώτο βιωματικό σεμινάριο του
ευρωπαϊκού προγράμματος «Θάλασσα: Μάθε, Δράσε, Προστάτεψε» το οποίο
πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Κόρθι της
Άνδρου. Τριάντα περίπου κάτοικοι του νησιού και λίγα παιδιά μαζεύτηκαν στο
υπέροχο παλιό σχολαρχείο του Κορθίου όπου και παρακολούθησαν το σεμινάριο
«Εξερευνώντας τον άγνωστο θαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου: τα θαλάσσια θηλαστικά
και ο κόσμος τους».
20. Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου, μιλήσαμε για τη σημασία του θαλάσσιου
περιβάλλοντος και τις απειλές που αντιμετωπίζει, χωρισμένοι σε ομάδες με
ευφάνταστα ονόματα εμπνευσμένα από τον υποβρύχιο κόσμο. Ακολούθησε η
προβολή του ντοκιμαντέρ του προγράμματος «Θάλασσα», Θαλάσσια θηλαστικά, οι
συγκάτοικοί μας των ελληνικών θαλασσών που προκάλεσε πολλές ερωτήσεις, απορίες
αλλά και επιφωνήματα θαυμασμού για τα εννέα μόνιμα και πέντε περιστασιακά είδη
θαλάσσιων θηλαστικών των ελληνικών θαλασσών.
Το γεμάτο…θάλασσα αυτό απόγευμα ολοκληρώθηκε με την παρθενική εμφάνιση της
εκπαιδευτικής βαλίτσας του προγράμματος «Θάλασσα» και τα παιχνίδια τα οποία
είχαμε προετοιμάσει. Για το πρώτο παιχνίδι, τη «μυστική κάρτα», χωριστήκαμε σε
ομάδες. Κάθε μία είχε τη δική της μυστική κάρτα με ένα από τα ζώα και οι υπόλοιπες
ομάδες έπρεπε να ανακαλύψουν ποιο θαλάσσιο θηλαστικό είχε πάνω η κάρτα. Στο
τέλος, ακούσαμε θαλάσσιους ήχους και για άλλη μια φορά «ο λευκός καρχαρίας», τα
«κόκκινα κοράλλια» και οι υπόλοιπες ομάδες, έφτιαξαν απολαυστικές ιστορίες για
τον άγνωστο πλούτο του Αιγαίου.
Και κάπως έτσι, η εκπαιδευτική βαλίτσα του «Θάλασσα» ξεκινάει το ταξίδι της στα
σχολεία και τα ΚΠΕ της Ελλάδας. Στόχος της; Να μάθει στους μικρούς μας φίλους
ότι μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι με δεκατέσσερα θαλάσσια θηλαστικά και μπορούμε να
μάθουμε να ζούμε μαζί τους!
Ο “Χήρος” ασπροπάρης
11/06/2012
Πέρασαν δυο μήνες από τότε που έφθασαν στην περιοχή του
Κομψάτου οι ασπροπάρηδες από την Αφρική. Σε αυτή την ξεχωριστή
παρέα βρίσκεται και πάλι ο ιδιαίτερός μας φίλος, ο «χήρος»
ασπροπάρης.
22. δηλητηριασμένων δολωμάτων, την ηλεκτροπληξία με ηλεκτροφόρα
σύρματα και την λαθροθηρία με τη μορφή του πυροβολισμού των
πουλιών ή την κλοπή των αυγών από τις φωλιές τους.
Με το πρόγραμμα «η επιστροφή του ασπροπάρη» που
χρηματοδοτείται από το LIFE10 1NAT/BG/000152 και
συγχρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Λεβέντη, ελπίζουμε να
ενεργοποιήσουμε τους αρμόδιους φορείς στο επείγον πλέον αυτό
θέμα που αφορά τη δραστική μείωση του είδους στην Ελλάδα και να
λάβουν άμεσα μέτρα.
Η ασυνήθιστη περιπέτεια ενός μαυρόγυπα
24/05/2012
Ήταν πρωί, 7 και μισή, μέσα Απριλίου, και ο εθελοντής μας Jorge Garcia μόλις
ξεκινούσε την καταγραφή των γυπών στο παρατηρητήριο της ταΐστρας κοντά στη
Δαδιά, όπου είχε τοποθετηθεί τροφή την προηγούμενη ημέρα. Πρόκειται για δουλειά
«ρουτίνας», που επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα. Κάποιες φορές κρύβει και
εκπλήξεις, παρατηρήσεις δακτυλιωμένων Όρνιων από μακρινές χώρες όπως Σερβία
και Κροατία, ή μεγάλους αριθμούς θαλασσαετών και τσίφτηδων ή θεαματικούς
τσακωμούς μεταξύ των γυπών. Μπορεί να πετύχουμε και καμιά αλεπού που σκάβει
κάτω από τη περίφραξη και προσπαθεί να αποσπάσει φαγητό από τους γύπες και
άλλα πολλά.
Όμως αυτή τη φορά είδαμε κάτι που δεν το είχαμε παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια
καταγραφών στην ταΐστρα. Ένας μαυρόγυπας ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, λίγο
παράμερα από όπου συνήθως βρίσκονται οι γύπες μέσα στη ταΐστρα και ένας άλλος
μαυρόγυπας τον πλησίασε κι άρχισε να τσιμπάει το πουλί στην άκρη της φτερούγας
του. Ο ξαπλωμένος γύπας φαινόταν ανήμπορος να αντισταθεί, κουνούσε μόνον το
κεφάλι του.
Ο εθελοντής μάς ειδοποίησε αμέσως και σπεύσαμε να σώσουμε το πουλί από το
ράμφος του ομοίου του. Ο μαυρόγυπας ήταν πολύ αδύναμος όταν τον μαζέψαμε. Δεν
αντιδρούσε, μόνο κουνούσε λίγο το κεφάλι του. Η φρέσκια πληγή στη φτερούγα του
αιμορραγούσε. Τον πήγαμε άμεσα στο αγροτικό κτηνιατρείο Σουφλίου όπου του
προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες από τον αγροτικό κτηνίατρο Σουφλίου Βασίλη
Δελησταμάτη, χάρη στην άμεση επέμβαση του οποίου κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο για
τη ζωή του πουλιού μέχρι να μεταφερθεί αυθημερόν αεροπορικώς στο κέντρο
περίθαλψης μετά από συνεννόηση με την ΑΝΙΜΑ και την ευγενική συνδρομή της
AEGEAN.
23. δηλητηριασμένων δολωμάτων, την ηλεκτροπληξία με ηλεκτροφόρα
σύρματα και την λαθροθηρία με τη μορφή του πυροβολισμού των
πουλιών ή την κλοπή των αυγών από τις φωλιές τους.
Με το πρόγραμμα «η επιστροφή του ασπροπάρη» που
χρηματοδοτείται από το LIFE10 1NAT/BG/000152 και
συγχρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Λεβέντη, ελπίζουμε να
ενεργοποιήσουμε τους αρμόδιους φορείς στο επείγον πλέον αυτό
θέμα που αφορά τη δραστική μείωση του είδους στην Ελλάδα και να
λάβουν άμεσα μέτρα.
Η ασυνήθιστη περιπέτεια ενός μαυρόγυπα
24/05/2012
Ήταν πρωί, 7 και μισή, μέσα Απριλίου, και ο εθελοντής μας Jorge Garcia μόλις
ξεκινούσε την καταγραφή των γυπών στο παρατηρητήριο της ταΐστρας κοντά στη
Δαδιά, όπου είχε τοποθετηθεί τροφή την προηγούμενη ημέρα. Πρόκειται για δουλειά
«ρουτίνας», που επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα. Κάποιες φορές κρύβει και
εκπλήξεις, παρατηρήσεις δακτυλιωμένων Όρνιων από μακρινές χώρες όπως Σερβία
και Κροατία, ή μεγάλους αριθμούς θαλασσαετών και τσίφτηδων ή θεαματικούς
τσακωμούς μεταξύ των γυπών. Μπορεί να πετύχουμε και καμιά αλεπού που σκάβει
κάτω από τη περίφραξη και προσπαθεί να αποσπάσει φαγητό από τους γύπες και
άλλα πολλά.
Όμως αυτή τη φορά είδαμε κάτι που δεν το είχαμε παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια
καταγραφών στην ταΐστρα. Ένας μαυρόγυπας ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, λίγο
παράμερα από όπου συνήθως βρίσκονται οι γύπες μέσα στη ταΐστρα και ένας άλλος
μαυρόγυπας τον πλησίασε κι άρχισε να τσιμπάει το πουλί στην άκρη της φτερούγας
του. Ο ξαπλωμένος γύπας φαινόταν ανήμπορος να αντισταθεί, κουνούσε μόνον το
κεφάλι του.
Ο εθελοντής μάς ειδοποίησε αμέσως και σπεύσαμε να σώσουμε το πουλί από το
ράμφος του ομοίου του. Ο μαυρόγυπας ήταν πολύ αδύναμος όταν τον μαζέψαμε. Δεν
αντιδρούσε, μόνο κουνούσε λίγο το κεφάλι του. Η φρέσκια πληγή στη φτερούγα του
αιμορραγούσε. Τον πήγαμε άμεσα στο αγροτικό κτηνιατρείο Σουφλίου όπου του
προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες από τον αγροτικό κτηνίατρο Σουφλίου Βασίλη
Δελησταμάτη, χάρη στην άμεση επέμβαση του οποίου κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο για
τη ζωή του πουλιού μέχρι να μεταφερθεί αυθημερόν αεροπορικώς στο κέντρο
περίθαλψης μετά από συνεννόηση με την ΑΝΙΜΑ και την ευγενική συνδρομή της
AEGEAN.
24. Τώρα το πουλί είναι γερό και η πληγή του επουλώνεται στην ΑΝΙΜΑ. Πώς όμως
συνέβη αυτό; Η εξήγηση που δόθηκε από το κέντρο περίθαλψης ήταν ότι το πουλί
πιθανά κτύπησε σε ηλεκτρικά σύρματα, νεκρώθηκε το άκρο της φτερούγας του και
καθώς περπατούσε έχασε την ισορροπία του σε πιθανή μάχη με άλλο γύπα, έπεσε
ανάσκελα και δεν μπόρεσε να σηκωθεί όντας αδύναμο και με μια φτερούγα μη
λειτουργική. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον άλλο γύπα να εκδηλώσει αυτή την
κανιβαλιστική συμπεριφορά που αποτελεί παρατήρηση-πρωτιά για την περιοχή μας,
αλλά εντάσσεται και στις ελάχιστες αντίστοιχες παρατηρήσεις που έχουν έως τώρα
αναφερθεί διεθνώς*.
Ενώ μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι καταγεγραμμένη ως συνήθης, δεν φαίνεται να
είναι και εντελώς παράξενη για ένα πτωματοφάγο πουλί που ανήκει στην οικογένεια
των αρπακτικών πουλιών. Αντίστοιχη συμπεριφορά έχει καταγραφεί και σε
χρυσαετούς, γερακαετούς και κιρκινέζια στην Ισπανία και την Αμερική.
* Βλ. περισσότερα εδώ.
Posted by wwfaction
Ο Θαλασσαετός επέστρεψε στη Δαδιά
04/05/2012
Μετά από 22 χρόνια ο Θαλασσαετός φώλιασε ξανά στο δάσος Δαδιάς. Όλα αυτά τα
χρόνια παρατηρούσαμε τους Θαλασσαετούς που επισκέπτονταν την ταΐστρα, το χώρο
25. όπου τοποθετείται η συμπληρωματική τροφή για τους γύπες. Ιδιαίτερα το χειμώνα
που έρχονται από βορειότερες χώρες για να ξεχειμωνιάσουν στην περιοχή, οι
Θαλασσαετοί συγκεντρώνονται στην ταΐστρα σε μεγάλους αριθμούς, όπου τρέφονται
ευκαιριακά με νεκρά ζώα.
Ανώριμος Θαλασσαετός περίπου 4 ετών κουρνιάζει κοντά με ένα Όρνιο σε δέντρο
της ταΐστρας Δαδιάς
Το χειμώνα μπορούμε να δούμε ώριμα και ανώριμα πουλιά, ενώ τις άλλες εποχές
σποραδικά ανώριμα πουλιά. Μάλιστα φέτος τον Ιανουάριο καταγράψαμε τον
μεγαλύτερο αριθμό Θαλασσαετών που έχουν ποτέ καταγραφεί στην ταΐστρα,
συνολικά 16 πουλιά. Η παρατήρηση του είδους στο χώρο της ταΐστρας μάς έδινε
πάντα στιγμές ικανοποίησης, αλλά κατά βάθος ευχόμασταν κάποτε να ξαναφωλιάσει
το είδος στην περιοχή.
26. Ανώριμος Θαλασσαετός 2 ετών
Μετά την κατασκευή των φραγμάτων στη Λύρα και την Προβατώνα και τη
δημιουργία των δυο λιμνών στα ανάντη τους, ελπίζαμε σε πιθανό φώλιασμα του
είδους. Καθώς το νερό των φραγμάτων δεν αξιοποιήθηκε ποτέ για άρδευση, με τα
χρόνια δημιουργήθηκαν οι κατάλληλοι βιότοποι φιλοξενίας υδρόβιων πουλιών, από
τις βασικές τροφές του Θαλασσαετού. Ως αποτέλεσμα αυτής της φυσικής διεργασίας
σε ένα οικοσύστημα που πρόεκυψε με τεχνητό τρόπο, δημιουργήθηκαν ευνοϊκές
συνθήκες διάθεσης φυσικής τροφής και έτσι ο Θαλασσαετός φώλιασε ξανά στην
περιοχή. Ταυτόχρονα η ύπαρξη πληθώρας ώριμων πεύκων στο δάσος Δαδιάς
βοήθησε στην εύρεση κατάλληλου δέντρου για την κατασκευή της φωλιάς του.
27. Ανώριμος Θαλασσαετός 2-3 ετών μαζί με Μαυρόγυπες στην ταΐστρα της Δαδιάς. Ο
Θαλασσαετός δεν θα «παλέψει» με τους γύπες για να διεκδικήσει φαγητό. Περιμένει
καρτερικά την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει ένα κομμάτι νεκρού ζώου και να το
φάει ήσυχα μακριά από τους ανταγωνιστές γύπες.
Τι είχε συμβεί και είχε σταματήσει ο Θαλασσαετός να φωλιάζει στην περιοχή από το
1990; Εκείνο το ζευγάρι ήταν το τελευταίο από τα δεκάδες ζευγάρια που φώλιαζαν
στην παρέβρια κατακλυζόμενη ζώνη του ποταμού. Επιβίωνε βρίσκοντας τροφή σε
εναπομείναντα μικρά υγροτοπάκια κοντά στον ποταμό ή στην κοίτη του και στην
ταΐστρα που δημιουργήθηκε το 1986. Ένα μόνο ζευγάρι όμως είναι ευάλωτο σε κάθε
πιθανή απειλή που μπορεί να προκαλέσει τον εκτοπισμό ή το θάνατό του, άρα και την
εξαφάνισή του, όπως και συνέβη. Ταυτόχρονα, οι φυσικοί υγρότοποι αποξηράνθηκαν
ή στέρευαν από νερό τους περισσότερους μήνες του χρόνου, καθώς η γεωργία είχε
ήδη εντατικοποιηθεί στην παρέβρια περιοχή.
Ας ελπίσουμε ότι οι σημερινές φυσικές/τεχνητές συνθήκες που έφεραν πίσω το
Θαλασσαετό στο δάσος Δαδιάς, θα βοηθήσουν στο φώλιασμα περισσότερων
ζευγαριών και έτσι μαζί με το ζευγάρι στο δάσος του Λουτρού (δάσος μαύρης πεύκης
που γειτνιάζει με το Δέλτα του Έβρου), να επανακάμψει ο πληθυσμός του είδους στο
νομό μας.
Από τη Δαδιά στο Πολύαρνο για χάρη του
Ασπροπάρη
29/03/2012
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο πήγαμε εκδρομή στα Θρακιώτικα Μετέωρα, στον
ποταμό Κομψάτο, κοντά στον Ίασμο. Την εκδρομή οργάνωσε ο Ελληνικός
Ορειβατικός Σύλλογος Καβάλας. O Ίασμος είναι μετά την Κομοτηνή, τα Θρακιώτικα
Μετέωρα είναι κοντά στο Πολύαρνο, ένα χωριό πάνω στο βουνό (από τον Ίασμο
ανεβαίνεις από έναν χωματόδρομο).
28. Μας κάλεσαν μαζί με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία για να πούμε λίγα
πράγματα για την περιοχή η οποία είναι γνωστή για την ορνιθοπανίδα της. Εκτός από
τα όρνια της περιοχής και το Μαυρόγυπα που επισκέπτεται αυτό το μέρος πολύ
συχνά, στο Κομψάτο υπάρχουν και δύο φωλιές του Ασπροπάρη. Η περιοχή του
Κομψάτου ανήκει στο Δίκτυο Natura 2000. (Κοιλάδα Κομψάτου, SPA GR1130012
και pSCI GR1130007.)
29. Όλη η εκδρομή κύλησε με πολύ καλή διάθεση και μέσα σε θερμό κλίμα, διότι οι
περισσότεροι ορειβάτες έφεραν και τα παιδιά τους μαζί. Κοιμηθήκαμε σε ένα
καταφύγιο στο Πολύαρνο, χάρη στην καλοσύνη του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιάσμου.
Η φιλοξενία των ανθρώπων από το ΠΣ Ιάσμου ήταν άψογη. Το Σάββατο
παρακολούθησαν τις παρουσιάσεις μας και την Κυριακή μάς ξενάγησαν στα
μονοπάτια κοντά στα Θρακιώτικα Μετέωρα.
Εμείς κάναμε μια παρουσίαση για τον Ασπροπάρη, δίνοντας μερικές γενικές
πληροφορίες για το είδος, καθώς επίσης ενημερώνοντας για το Πρόγραμμα LIFE που
έχουμε αναλάβει μαζί με την BSPB, την EOE και την RSPB για την προστασία του.
Τονίσαμε ότι η περιοχή Κομψάτου είναι πολύ σημαντική για αυτό το είδος και
κάποιες από τις δράσεις του LIFE θα γίνουν εκεί.
Posted by wwfaction
«Ο Μεγάλος Αδερφός» βλέπει τον Ασπροπάρη
19/03/2012
Σε μερικές μόνο μέρες θα καλωσορίσουμε και πάλι τους Ασπροπάρηδες στα μέρη
μας. (Πέρσι στη Δαδιά ο πρώτος Ασπροπάρης παρατηρήθηκε στις 29 Μαρτίου.) Τα
πουλιά πέρασαν το χειμώνα στην Αφρική και τώρα έρχονται εδώ για την
αναπαραγωγική τους περίοδο. Το 2011 στην περιοχή μας καταγράφηκαν 9
επικράτειες και 6 ενεργές φωλιές, οι οποίες μεταφράζονται σε 30-40% του εθνικού
πληθυσμού.
30. Ο Ασπροπάρης δυστυχώς είναι ένα απειλούμενο είδος και για αυτό χρειάζονται
πολλές δραστηριότητες οι οποίες βοηθάνε στην αποτελεσματική προστασία του. Μία
από αυτές είναι η μελέτη της διατροφής του, που μπορεί να απαντήσει στα
ερωτήματα σχετικά με την αναπαραγωγική επιτυχία, και την επιλογή του
ενδιαιτήματος. Η συλλογή των υπολειμμάτων τροφών (κόκαλα, φτερά, καβούκια
χελώνας κτλ.) από τη φωλιά δεν είναι αρκετή γιατί περιλαμβάνει μόνο τα κομμάτια
τροφής που δεν καταπίνονται ή δεν χωνεύονται και τα πουλιά τα βγάζουν σε μορφή
εμεσμάτων (pellets).
Όμως όταν οι γύπες τρέφονται με μεγάλου μεγέθους ζώο, θα ταΐσουν τα μικρά τους
μόνο με μαλακούς ιστούς όπως μυς και έντερα, που αφομοιώνονται εντελώς και ως
εκ τούτου δεν ανακαλύπτονται στη συλλογή των υπολειμμάτων τροφών.
Προκειμένου να εκτιμηθεί το ποσοστό των μαλακών ιστών στη διατροφή των
νεοσσών του Ασπροπάρη, είναι σημαντικό να εγκατασταθούν οι κάμερες σε φωλιές
του. Έτσι όταν τα πουλιά το Σεπτέμβριο θα φύγουν για την Αφρική, εμείς μετά από
τη συλλογή των δεδομένων και την ανάλυσή τους , θα έχουμε καλύτερη εικόνα για τη
σύνθεση της διατροφής τους.[1]
Σε συνεργασία με τους συναδέλφους μας από τη Βουλγαρική Εταιρία για την
Προστασία των Πτηνών (BSPB), στις 14 Μαρτίου, πριν ακόμα καταφθάσουν οι
Ασπροπάρηδες από την Αφρική, εγκαταστήσαμε μια κάμερα η οποία θα βγάζει
φωτογραφίες κάθε φορά που θα κινούνται τα πουλιά στη φωλιά.
Τη φωλιά την ξέρουμε καλά και από την παρακολούθησή της και από τη συλλογή
των υπολειμμάτων τροφών το 2011. Είναι μια μεγάλη φωλιά, με κατάλληλη θέση για
τοποθέτηση της κάμερας. Ο βράχος με τη φωλιά βρίσκεται περίπου στη μέση μιας
πλαγιάς και περιβάλλεται από μικρά δέντρα και θάμνους. Το περπάτημα δεν είναι
πολύ δύσκολο και μόλις φτάνεις σε καλωσορίζει η γνωστή «γυπίσια» μυρωδιά.
31. Μόλις αποφασίσαμε πού θα εγκατασταθεί η κάμερα, σε ποια πλευρά της φωλιάς, η
ομάδα ξεκίνησε να φτιάχνει το καμουφλάζ της. Έπρεπε να κολλήσουμε πολλές
μικρές πέτρες γύρω της για να μην την καταλάβουν τα πουλιά.
Μετά δημιουργήσαμε μια ασφαλή βάση μέσα στη φωλιά που βάλαμε την κάμερα.
Στο τέλος έπρεπε να τοποθετήσουμε τα τελευταία κομμάτια του πέτρινου καμουφλάζ
για να μη φαίνεται όλη η κατασκευή μας.
32. Τώρα μας μένει μόνο να περιμένουμε τα πουλιά και να ελπίσουμε ότι θα
«χαμογελάνε» όταν η κάμερα θα τα φωτογραφίζει.
Εικόνα από μια αντίστοιχη κάμερα στη Βουλγαρία (BSPB).
[1] Η δράση αυτή αποτελεί μέρος του προγράμματος LIFE10 NAT/BG/000152, με
τίτλο «Επείγοντα μέτρα για την εξασφάλιση της επιβίωσης του Ασπροπάρη
33. (Neophron percnopterus) στη Βουλγαρία και την Ελλάδα» το οποίο υλοποιείται από
την Ορνιθολογική Εταιρεία της Βουλγαρίας (Bulgarian Society for the Protection of
Birds-BSPB), την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, το WWF Ελλάς και την
Ορνιθολογική Εταιρεία της Μεγάλης Βρετανίας (Royal Society for the Protection of
Birds-RSPB) και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ίδρυμα Α.Γ.
Λεβέντη.
Το ζαβολιάρικο κοράκι (Ιστορίες εθελοντών –
Μαρίζα)
20/02/2012
Zητήσαμε από τους εθελοντές του WWF που ήρθαν στον Έβρο με το πρόγραμμα της
Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας (EVS), να μας συστηθούν, να μας περιγράψουν
την καθημερινότητά τους ή κάτι που τους έκανε εντύπωση το διάστημα της παραμονής
τους στη Δαδιά. Σήμερα η προτελευταία μας ιστορία, από τη Marisa.
34. Είμαι η Marisa, 20 χρονών, από τη Γερμανία. Ξεκίνησα εδώ στη Δαδιά ως εθελόντρια
για το WWF Ελλάς στις αρχές Ιουλίου του 2011.
Ένα περιστατικό που ξεχωρίζω συνέβη τον Οκτώβριο. Ήταν η πρώτη μου φορά στο
παρατηρητήριο της ταΐστρας μετά από ένα μήνα. Το καλοκαίρι η δουλειά στο
παρατηρητήριο μπορεί να είναι λίγο βαρετή λόγω της ζέστης και της περιορισμένης
παρουσίας γυπών. Όμως τον Οκτώβριο ήταν αλλιώς. Υπήρχαν 20 όρνια και 15
μαυρόγυπες και βέβαια πολλά κοράκια. Αυτό είναι σημαντικό για την εξέλιξη της
ιστορίας που θέλω να σας διηγηθώ, μια ιστορία για έναν πεινασμένο όρνιο και ένα
παιχνιδιάρικο θρασύτατο κοράκι.
Ήταν μια θαυμάσια μέρα για παρατήρηση στην ταΐστρα. Δεν είχε τόση ζέστη αλλά
είχε πολύ καλή ορατότητα, ακόμα και χωρίς το τηλεσκόπιο. Κάποια στιγμή
συνειδητοποίησα ότι κάτι περίεργο συνέβαινε δίπλα στο ψόφιο άλογο. Υπαίτιος της
φασαρίας ήταν το θρασύ κοράκι.
Αυτό το κοράκι άρχισε να ενοχλεί όλα τα όρνια εκεί γύρω τραβώντας τα φτερά τους.
Μετά από λίγο τα όρνια το κυνήγησαν και συνέχισαν να τρώνε το φαγητό τους. Αλλά
αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποθαρρύνει το κοράκι. Μετά από λίγα λεπτά ένα από
τα όρνια μπήκε να συνεχίσει το φαγητό του μέσα στο κοιλιά του αλόγου. Έβλεπα το
ράμφος του να κινείται από μέσα όπως τίναζε τη ράχη του ζώου και το κοράκι
μπορούσε κι αυτό να το δει.
Και τότε αρχίζει να χοροπηδάει πάνω στο ψόφιο ζώο· για την ακρίβεια πηδούσε πάνω
από το σημείο που ήταν το κεφάλι του όρνιου. Βέβαια στο γύπα δεν άρεσε και πολύ
όλο αυτό και βγήκε από τα σπλάχνα του αλόγου να εξακριβώσει τι ακριβώς
συμβαίνει. Αλλά δεν είδε τίποτα γιατί το κοράκι πρόλαβε και κρύφτηκε πίσω από το
κουφάρι.
Μετά από λίγο το όρνιο συνέχισε να τρώει όπως προηγουμένως, και το κοράκι… το
κοράκι συνέχισε να κάνει τα ίδια πηδώντας πάνω απ’ το κεφάλι του όρνιου. Και να
που πάλι πάει και κρύβεται πίσω από τα κόκκαλα του ζώου όταν ο γύπας
ξαναβγαίνει.
Το βλέπω να επαναλαμβάνεται αυτό πέντε φορές μέχρι που το κοράκι βαρέθηκε και
αποχώρησε. Ο γύπας δεν κατάλαβε τι πήγαινε στραβά.
Για μένα ήταν η πρώτη φορά που είδα ένα τέτοιο ζαβολιάρικο θρασύτατο κοράκι
στην ταΐστρα και ήταν πραγματικά απολαυστικό σαν θέαμα.
Ο μαυρόγυπας που τον είπαμε Julisa (Ιστορίες
εθελοντών – Τζούλια)
16/02/2012
Συνεχίζουμε με τις ιστορίες των εθελοντών του προγράμματος της Ευρωπαϊκής
Εθελοντικής Υπηρεσίας (EVS) που από τη Δαδιά του Έβρου επιχειρούν να μας
συστηθούν, να μας περιγράψουν την καθημερινότητά τους ή να μας δώσουν μια
35. αίσθηση για την Ελλάδα που μπορεί να ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά συχνά χάνεται από τα
μάτια μας. Σήμερα το γράμμα της Julia.
Ολόκληρο το διάστημα που είμαι στη Δαδιά υπήρξαν ένα σωρό εντυπωσιακές,
ξεχωριστές και όμορφες στιγμές έξω στο πεδίο. Αλλά αν το καλοσκεφτώ, υπάρχει
ένα συγκεκριμένο περιστατικό που δεν θα ξεχάσω.
Ήταν η πρώτη μου μέρα εδώ και βγήκαμε στο δάσος. Στις 5 το πρωί ήμουν ακόμα
μισοκοιμισμένη, απλώς ακολουθούσα τους υπόλοιπους ψάχνοντας να βρω ένα
πέρασμα ανάμεσα σε κλαδιά, βάτα και βράχους και ελπίζοντας να μην
γκρεμοτσακιστώ και σπάσω κανένα κόκκαλο. Ένιωθα σαν στο μέσο της ζούγκλας και
κάπως σαν σε περιπέτεια. Όταν φτάσαμε στο πρώτο πελώριο πεύκο με μια φωλιά
Μαυρόγυπα, ξαφνικά ξύπνησα. Αναρωτιόμουν πώς θα μαρκάρουμε το μικρό
Μαυρόγυπα όταν είδα έκπληκτη τον Δημήτρη να σκαρφαλώνει στον κορμό του
δέντρου και να βάζει το μικρό σ’ ένα σάκο. Όταν ο σάκος ήταν ασφαλής στο έδαφος
και τον ανοίξαμε προσεκτικά, δύο μεγάλα μαύρα μάτια με κοιτούσαν. Λες και ήξερε
ότι δεν θα το βλάψουμε, το πουλί δεν αντιστάθηκε. Ήταν εκεί ξαπλωμένο, και
προφανώς αναρωτιόταν τι στο καλό κάνουμε και γιατί δεν ήταν πια στη ζεστή, άνετη
φωλιά του. Με εντυπωσίασε το πόσο μεγάλα είναι αυτά τα πουλιά. Έστω κι αν
ένιωθα λίγο άσχημα για την ενόχληση που είχαμε προκαλέσει σε αυτό το άγριο
πουλί, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι η δουλειά μας εδώ έχει νόημα.
Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό για την προστασία αυτού του σπάνιου
είδους. Νοιαζόμαστε για κάτι που πολλοί άνθρωποι αγνοούν. Ήταν η στιγμή που
ένιωσα ότι ήταν απολύτως σωστή η επιλογή μου να έρθω εδώ, να βοηθήσω ως
εθελόντρια.
Μόλις του περάσαμε ένα δαχτυλίδι και την ετικέτα στη φτερούγα με τον αριθμό 76,
το πήγαμε πίσω στη φωλιά του. Αργότερα το ονομάσαμε JULISA – ενώνοντας το
όνομά μου με αυτό της άλλης εθελόντριας που είχε έρθει μαζί μας, της Marisa.
36. Μετά από μερικές εβδομάδες είχαμε τη δασική πυρκαγιά στο εθνικό πάρκο. Και εκεί
απειλούνταν περιοχές όπου γνωρίζαμε 2 φωλιές. Αν και εκείνη την περίοδο τα πουλιά
μπορούσαν να πετάξουν, δεν ήταν σίγουρο εάν θα επηρεάζονταν ή όχι από τη φωτιά.
Οπότε μπορείτε να καταλάβετε την ανακούφιση που ένιωσα – και τη χαρά που με
έκανε σχεδόν να χοροπηδάω, πασχίζοντας να μην κάνω πολλή φασαρία στο
παρατηρητήριο – όταν είδα το Μαυρόγυπα με τον αριθμό 76 να προσγειώνεται στο
χώρο της ταΐστρας. Η Julisa ήταν εκεί ασφαλής τρώγοντας μαζί με τους υπόλοιπους
γύπες.
Julia Meis
Γερμανία
19 χρονών
Τα τραγούδια της φύσης (Ιστορίες εθελοντών –
Τερέζα)
15/02/2012
Zητήσαμε από τα παιδιά που προσφέρουν εθελοντική εργασία για το WWF στη Δαδιά
στα πλαίσια του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας (EVS) να μας
συστηθούν, να μας περιγράψουν την καθημερινότητά τους ή να μας δώσουν μια
αίσθηση για την Ελλάδα που μπορεί να ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά συχνά χάνεται από τα
μάτια μας. Σήμερα η ιστορία της Teresa.
Πρώτα να σας συστηθώ: Το όνομά μου είναι Teresa Rius, και είμαι 23 χρονών. Είμαι
από την Ισπανία, και πιο συγκεκριμένα από μια πόλη του Βορρά, το Logroño, μια
από τις καλύτερες οινοπαραγωγές περιοχές της χώρας μου!
37. Να σας πω τις εντυπώσεις μου: Λίγο πολύ όλα με εντυπωσίασαν από την πρώτη μέρα
στη Δαδιά: Ν’ ακούς απ’ τα χαράματα το πρωινό τραγούδι του κόκορα, να βλέπεις τις
κότες και τα άλλα ζώα να χορεύουν δίπλα στους ανθρώπους, να χαίρεσαι τη ζωντανή
παράδοση των καφενείων, κι ακόμα την ομορφιά της φύσης, να απολαμβάνεις τις
εξόδους στο δάσος, σε μέρη που δεν έχεις ξαναδεί.
Όσον αφορά τα πουλιά, είναι απόλαυση να τα παρατηρείς με το τηλεσκόπιο, να τα
βλέπεις στη φωλιά τους ή όταν πασχίζουν να πάρουν την τροφή στην ταΐστρα ή όταν
ζευγαρώνουν.
Αλλά αλήθεια, αυτό που με ενθουσίασε περισσότερο είναι η αίσθηση να είσαι στο
Δέλτα του Έβρου, παρατηρώντας (φλαμίνγκο, κύκνους, πελεκάνους…). Πιάνοντας
τα πουλιά, κοιτώντας τον ορνιθολόγο να τα δακτυλιώνει, να τα ζυγίζει και να μετρά
τις φτερούγες τους και μετά, η στιγμή της συγκίνησης όταν μου τα δίνει να τα
απελευθερώνω.
Αυτά από τη Δαδιά
Σας χαιρετώ
Teresa.
Μία μέρα δουλειάς στη Δαδιά (Ιστορίες εθελοντών –
Μάρτα)
14/02/2012
Είναι νέοι, γεμάτοι όνειρα και αγάπη για τη φύση. Παιδιά μιας εποχής που ύμνησε την
τεχνολογία και τα αγαθά της όσο τίποτε άλλο, βρίσκουν την ηρεμία και τη χαρά μέσα
στα δάση παρατηρώντας τη ζωή εκεί, προσφέροντας εθελοντική εργασία για το WWF
στα πλαίσια του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Εθελοντικής Υπηρεσίας (EVS). Τους
ζητήσαμε να μας συστηθούν, να μας πουν μια δική τους ιστορία από τη Δαδιά ή να μας
δώσουν μια αίσθηση για την Ελλάδα που μπορεί να ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά συχνά
«κουρνιάζει» κάτω από μια καθημερινότητα όλο και πιο δυσβάσταχτη στις πόλεις και
στις οθόνες που περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας.
38. Γεια σας! Με λένε Marta Canales, είμαι 27 ετών, από την Ισπανία και τώρα είμαι
εθελόντρια στη Δαδιά με το WWF.
Σ’ αυτό το όμορφο χωριό ήρθα στις αρχές Απριλίου. Ο σκληρός χειμώνας τελείωνε
και σιγά σιγά ερχόταν η υπέροχη άνοιξη, καταπράσινη και γεμάτη ζωή.
Μία Τρίτη, στις εφτά το πρωί, πήγα στο παρατηρητήριο φορτωμένη με το τηλεσκόπιο
και τον τρίποδα. Με περίμεναν έξι ολόκληρες ώρες ησυχίας παρακολουθώντας τους
γύπες.
Ο θαλασσαετός είναι ένας τεράστιος αετός που μένει στα ανατολικά της Ευρώπης.
Εκείνη την ημέρα είδα έναν ενήλικο θαλασσαετό που κούρνιαζε πάνω σε ένα δέντρο
στην ταΐστρα κοιτάζοντας με ενδιαφέρον το νόστιμο φαγητό που βρισκόταν κάτω.
Είναι το πιο εντυπωσιακό πουλί που έχω δει ποτέ. Σχεδόν τόσο μεγάλο όσο ένα
όρνιο. Με τεράστιο κίτρινο ράμφος και, όταν πετούσε, είδα την κατάλευκη ουρά του.
Ήταν μαγευτικός.
Για κάποια λεπτά έμεινα κατάπληκτη, κολλημένη στο τηλεσκόπιο.
Όταν τελείωσα, μάζεψα χωρίς βιασύνη τα πράγματά μου και έφυγα για το σπίτι.
Μία άλλη ευτυχισμένη μέρα δουλειάς είχε τελειώσει.
(Η Μάρτα έγραψε την πρώτη αυτή ιστορία στα ελληνικά, και μας έδωσε μεγάλη χαρά.
Όπως μαθαίνουμε, σύντομα θα δώσει στη χώρα της εξετάσεις για το Β1 δίπλωμα
γνώσης της ελληνικής γλώσσας!)
Παιχνίδια πεδίου από τη Δαδιά
39. 06/02/2012
Το Σάββατο που μας πέρασε βρεθήκαμε στο Τυχερό Έβρου. Μας είχε προσκαλέσει η
Green Team, μια τοπική δραστήρια ομάδα πολιτών, για να ενημερώσουμε παιδιά
Γυμνασίου και Λυκείου για το δάσος Δαδιάς.
Με φόντο φωτογραφίες από το δάσος και από τη δουλειά μας σχηματίσαμε έναν
κύκλο και με ερωτο-απαντήσεις και κουβέντα μιλήσαμε για το δάσος, τους γύπες,
τους αετούς, τις απειλές τους και τη δική μας δουλειά που συμβάλλει στην προστασία
τους.
Μετά παίξαμε ένα θεατρικό με ρόλους, όπως βοσκός, πρόβατα, τσοπανόσκυλο,
κυνηγός, κυνηγόσκυλο, ορνιθολόγος, μαυρόγυπες, αλεπού και λύκος μέσα από το
οποίο δείξαμε γιατί χρησιμοποιούνται δηλητηριασμένα δολώματα (φόλες) και τι
ζημιά προκαλείται από αυτό.
40. Στο τέλος χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και παίξαμε παντομίμα ψάχνοντας να βρούμε
ζώα που ζουν στο δάσος της Δαδιάς.
Posted by wwfaction
Ο Ασπροπάρης δίχως μύθο
05/12/2011
Μικρότερος από τους άλλους γύπες, ασπρόμαυρος και με ένα ξαφνικό κίτρινο στο
πρόσωπο, ο Ασπροπάρης μάς γοητεύει με την αινιγματική εμφάνισή του. Τι κι αν ο
μύθος τον τοποθέτησε ψηλά στον κύκλο των συμβόλων, σήμερα η ύπαρξή του
απειλείται από πολύ καθημερινές και συνηθισμένες αιτίες. Κι ενώ η εξυπνάδα του μας
εκπλήσσει, το μόνο που μπορεί να τον σώσει είναι η δική μας φροντίδα.
41. Για αιώνες διαδίδονταν από στόμα σε στόμα μύθοι που απέδιδαν στον Ασπροπάρη
κάποια ιερή ιδιότητα. Στην αρχαία Αίγυπτο φαίνεται πως το πουλί αποτελούσε
σύμβολο της βασιλείας του Φαραώ. Σύμφωνα με μια άλλη εικασία, ο ξεχωριστός
αυτός γύπας ενσάρκωνε τον θρυλικό Φοίνικα που αναγεννιέται από τις στάχτες του.
Πέρα από το μύθο είναι αξιομνημόνευτη η ίδια η εξυπνάδα του Ασπροπάρη, από τα
λίγα πουλιά που χρησιμοποιούν πέτρες σαν εργαλείο για να σπάσουν αβγά. Όταν ένα
αβγό είναι μεγάλο, όπως της στρουθοκαμήλου, το πουλί το πλησιάζει κρατώντας μια
πέτρα στο ράμφος του και την πετάει από μικρή απόσταση προς το αβγό. Αυτή η
διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι το αβγό θα σπάσει.
Οι πληθυσμοί του Ασπροπάρη τελευταία έχουν μειωθεί δραματικά κατά το
μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής και Αφρικανικής κατανομής τους, κυρίως λόγω
του κυνηγιού, των δηλητηριασμένων δολωμάτων και της μείωσης της κτηνοτροφίας.
Κατά συνέπεια, ο Ασπροπάρης έχει ταξινομηθεί ως διεθνώς απειλούμενο είδος από
την IUCN.
Στην Ελλάδα, ο πληθυσμός του Ασπροπάρη εκτιμάται περίπου σε 20 με 25 ζευγάρια,
και μεταξύ των ποταμών Νέστου και Έβρου βρίσκεται η υψηλότερη συγκέντρωση
των επικρατείων του. Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, και η
γειτονική περιοχή, αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια του είδους στη χώρα.
Φέτος πραγματοποιήθηκε η παρακολούθηση πληθυσμού του Ασπροπάρη στους
νομούς Έβρου και Ροδόπης. Συνολικά κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης
ελέγχθηκαν περίπου 18 πιθανές επικράτειες του Ασπροπάρη (γνωστές, πιθανές και
εγκαταλειμμένες της τελευταίας δεκαετίας) και επιβεβαιώθηκαν 9 ενεργές από την
παρουσία και δραστηριότητα των ζευγαριών. Στη συνέχεια 6 ζευγάρια καταλήξανε να
φωλιάσουν για να αναπαραχθούν. Δυστυχώς ένα ζευγάρι απέτυχε στη φάση της
επώασης, αλλά τα άλλα κατάφεραν να εκκολάψουν 7 νεοσσούς οι οποίοι
αναπτύχθηκαν φυσιολογικά και πέταξαν μαζί με τους γονείς τους στο πρώτο τους
42. ταξίδι στην Αφρική. Ας ελπίσουμε ότι τα πουλιά θα περάσουν ήσυχα και χωρίς
προβλήματα το χειμώνα εκεί και την Άνοιξη θα τα ξαναδούμε στα μέρη μας.
Από τον Οκτώβριο 2012 έχει ξεκινήσει πρόγραμμα LIFE10 NAT/BG/000152 για την
προστασία του Ασπροπάρη σε Βουλγαρία και Ελλάδα που υλοποιείται από την
Βουλγαρική Ορνιθολογική Εταιρεία (Bulgarian Society for the Protection of Birds-
BSPB), την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, το WWF Ελλάς και την Ορνιθολογική
Εταιρεία της Μεγάλης Βρετανίας (Royal Society for the Protection of Birds-RSPB) και
χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη.
Φωτογραφίες: Πέτρος Μπαμπάκας / WWF Ελλάς
Posted by wwfaction
Οι νυχτερινοί επισκέπτες των βράχων
22/11/2011
Ορνιθολόγοι στη Βουλγαρία και την Ελλάδα παρακολουθούν και καταγράφουν τον
πληθυσμό των όρνεων σε μια μεγάλη διασυνοριακή περιοχή.
43. Το Όρνιο (Gyps fulvus) Φωτο: Πέτρος Μπαμπάκας
Το Σάββατο 19 Νοεμβρίου ήταν μια ωραία μέρα στο δάσος της Δαδιάς. Είχε
ηλιοφάνεια και τέλεια ορατότητα χωρίς να φυσάει. Ιδανική μέρα για παρατηρήσεις.
Στηθήκαμε με τα τηλεσκόπια απέναντι από διάφορα βράχια που συνήθως
κουρνιάζουν τα Όρνια και περιμέναμε. Την ίδια ώρα στα βουλγαρικά εδάφη
συνάδελφοί μας έκαναν το ίδιο. Περίπου τρεις ώρες πριν το σούρουπο αρχίσαμε να
καταγράφουμε τους πρώτους επισκέπτες που κατέφθαναν για να κουρνιάσουν και να
περάσουν τη νύχτα τους.
44. Ένας Σέρβος επισκέπτης στην ταΐστρα της Δαδιάς. Φωτο: Πέτρος Μπαμπάκας
Άρχισε να σκοτεινιάζει κι έπεφτε σιγά-σιγά η παγωνιά. Όταν βράδιασε ήταν ώρα να
γυρίσουμε. Άλλοι στάθηκαν περισσότερο τυχεροί καταφέρνοντας να εντοπίσουν και
να καταγράψουν αρκετά όρνια και άλλοι όχι κυκλώνοντας επί 3 ώρες βράχια σε
απόσταση πέντε χιλιομέτρων για να καταγράψουν μόλις ένα ή δύο.
Ο φετινός απολογισμός έληξε με 219 καταγεγραμμένα πουλιά και στις δύο χώρες,
Ελλάδα και Βουλγαρία, το μεγαλύτερο αριθμό που έχει έως τώρα καταγραφεί.
Ανάμεσά τους και μαρκαρισμένα άτομα από άλλες βαλκανικές χώρες, αφού τα
σύνορα είναι πάντα ανοιχτά για τους φτερωτούς επισκέπτες των βράχων.
Τα Όρνια προτιμούν να κουρνιάζουν στα βράχια που φωλιάζουν την άνοιξη και το
καλοκαίρι, ενώ σε βράχια που χρησιμοποιούσαν για φώλιασμα προηγούμενα χρόνια
και τώρα τα έχουν εγκαταλείψει, συνήθως δεν κουρνιάζουν. Με τη βοήθεια της
ετήσιας παρακολούθησης των φωλιών τους, μπορούμε να γνωρίζουμε αυτές τις
θέσεις.
45. Δύσκολος ο εντοπισμός των Όρνιων στα βράχια χωρίς τη χρήση του τηλεσκοπίου. Το
χρώμα των φτερών τους μοιάζει με το φόντο των βράχων όπου φωλιάζουν ή
κουρνιάζουν. Φωτο: Ela Kret
Γνωρίζουμε ότι στην οροσειρά της Ροδόπης τα όρνια μετακινούνται για να βρουν
τροφή σε μια μεγάλη περιοχή που για την ελληνική πλευρά ορίζεται από τον Έβρο
έως το Νέστο και πολλές φορές και δυτικότερα. Σε αυτά προστίθενται και ανώριμα
όρνια από άλλες βαλκανικές χώρες όπως Κροατία, Σερβία, FYROM κ.α. που
ταξιδεύουν μακριά από τις αποικίες που γεννήθηκαν έως ότου ωριμάσουν
σεξουαλικά για να ζευγαρώσουν, συνήθως στο τέταρτο με πέμπτο έτος της ηλικίας
τους. Οι μετακινήσεις των Όρνεων στη Βαλκανική χερσόνησο είναι καταγεγραμμένες
με τη βοήθεια της δακτυλίωσης των πουλιών και της τηλεμετρίας.
Η κοινή διασυνοριακή καταγραφή στους χώρους κουρνιάσματος οργανώνεται τα
τελευταία χρόνια από τη Βουλγαρική Ορνιθολογική Εταιρία (BSPB-BirdLife Int.) και
σε αυτή την κοινή προσπάθεια που στόχο έχει να μετρήσουμε το σύνολο των Όρνεων
στη Ροδόπη, συμμετέχουμε πολλές οργανώσεις (WWF Ελλάς, ΕΟΕ, Green Balkans,
FWFF, BPPS). Η ομάδα του WWF Ελλάς καταγράφει κάθε χρόνο τα όρνια που
αναπαράγονται στο Εθνικό Πάρκο του δάσους Δαδιάς, καθώς και εκείνα που
αναπαράγονται στην Κίρκη και τους Άγιους Θεόδωρους.
Κάνοντας χώρο για τις βελανιδιές
16/11/2011
Στον Έβρο, στις πιο δύσβατες περιοχές του δάσους εμφανίζονται μετά την πυρκαγιά
ανάμεσα στα πεύκα πανέμορφες βελανιδιές και άλλα πλατύφυλλα δέντρα. Το WWF
συνεργάζεται με το Δασαρχείο Σουφλίου για την υποστήριξη της φυσικής αυτής
διαδικασίας. Πρωταγωνιστές της δράσης, οι εθελοντές του προγράμματος EVS για τους
οποίους είμαστε υπερήφανοι.
46. Χρόνια και χρόνια, στο στόμα όλων επαναλαμβάνεται η κουβέντα ότι μια
ανεξέλεγκτη πυρκαγιά θα κάψει πολλές εκτάσεις του Εθνικού Πάρκου Δαδιάς-
Λευκίμης-Σουφλίου. Όμως για πολλά χρόνια οι πυρκαγιές έκαιγαν μικρές εκτάσεις
διότι είτε από φυσικά αίτια είτε από ανθρώπινα λάθη, η εστία ήταν μόνον μια και η
φωτιά ετίθετο σε έλεγχο στις πλείστες των περιπτώσεων αυθημερόν. Φωτιές από
δόλο δεν έχουν καταγραφτεί ποτέ τις τελευταίες δύο δεκαετίες στην περιοχή. Όμως
φέτος οι 11 εστίες πυρκαγιάς δεξιά και αριστερά του επαρχιακού δρόμου της
Λευκίμης, ξέσπασαν τις πρώτες κιόλας ώρες σε μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά που
μαινόταν για τέσσερις ημέρες και έκαψε έκταση περίπου 60 χιλιάδων στρεμμάτων, το
43% αυτής αναδασώσεις με πεύκα.
Πολλές ώρες περάσαμε και περνάμε στα καμένα δύο μήνες μετά την πυρκαγιά και σε
κάθε κοιλάδα δείχνουμε με το δάχτυλο: «Το βλέπεις το πράσινο μέρος μέσα στη
ρεματιά;», «Τις βλέπεις τις πράσινες βελανιδιές στην πλαγιά;», «Βλέπεις πώς κάηκαν
