Η ζωή και το έργο του

1. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ
ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ
Ο Ναπολέων ήταν γάλλος στρατιωτικός,
αυτοκράτορας της Γαλλίας από το 1804
έως το 1814 και για μία περίοδο εκατό
ημερών το 1815. Τόσο με τη στρατιωτική,
όσο και με την πολιτική του δράση,
αναδείχθηκε σε μία από τις λαμπρότερες
μορφές της παγκόσμιας ιστορίας και
ορθώς αποκαλείται Μέγας Ναπολέων.
Υπήρξε ο θεμελιωτής της σύγχρονης
Γαλλίας και της σύγχρονης Ευρώπης.

2. Ήταν το τέταρτο παιδί του ιταλικής
καταγωγής δικηγόρου Κάρλο
Μπουοναπάρτε και της συζύγου του
Λετίτσια Ραμολίνο.
Ο Ναπολέων από μικρός ξεχώριζε με
τον ιδιόρρυθμο και εγωκεντρικό
χαρακτήρα του και απέφευγε τις
συναναστροφές με τους συμμαθητές
του. Έλαβε στρατιωτική μόρφωση και
σε ηλικία 16 χρονών έγινε
ανθυπολοχαγός του πυροβολικού. Η
φιλοδοξία του τον ώθησε να
καταστρώσει επαναστατικό σχέδιο για
την ανεξαρτησία της Κορσικής από τη
Γαλλία. Όταν απέτυχε, πειθάρχησε πάλι
στη γαλλική κυβέρνηση και τέθηκε
επικεφαλής εκστρατείας εναντίον της
πατρίδας του.

3. Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟ
ΦΟΡΜΙΟ
• Η εξέλιξή του κατά τη διάρκεια της
Γαλλικής Επανάστασης υπήρξε
ραγδαία. Σε ηλικία 24 ετών έλαβε
το βαθμό του υποστρατήγου και
χάρη στις ικανότητες που επέδειξε
στην καταστολή της εξέγερσης των
βασιλοφρόνων τον Οκτώβριο του
1795 στο Παρίσι, ανέλαβε αρχηγός
της στρατιάς της Ιταλίας (1796),
όπου κατανίκησε τους
Αυστριακούς και απελευθέρωσε το
Μιλάνο. Επέβαλε όμως βαρείς
φόρους, έκανε με το στρατό του
φοβερές λεηλασίες και φερόταν με
περιφρόνηση προς τη γαλλική
κυβέρνηση.
• Συνέχισε υστέρα την καταδίωξη
των Αυστριακών ως τη Βιέννη και
τους υποχρέωσε να υπογράψουν
τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο
στις 17 Οκτρωμβρίου1797.
Σύμφωνα μ’ αυτή, η Γαλλία έθεσε
υπό τον έλεγχό της τα Επτάνησα.
Το γεγονός αυτό χαροποίησε
τους Έλληνες, γιατί τους έδωσε
την ελπίδα ότι οι αρχές της
Γαλλικής Επανάστασης θα
εφαρμόζονταν και για τους
υπόδουλους λαούς.

4. Η αναγόρευση του ως αυτοκράτορα
Ο ίδιος ο Ναπολέων μιλούσε συχνά
για την Αθήνα, τη Σπάρτη και την
αρχαία Ελλάδα. Έδωσε εντολή
στους Γάλλους της Επτανήσου να
φέρονται φιλικά προς τους Έλληνες
κι έστειλε στην Πελοπόννησο τους
δύο αδελφούς Στεφανόπουλους,
που κατάγονταν από τους Μανιάτες
που μετανάστευσαν στην Κορσική,
για να προετοιμάσουν την εξέγερση
των Ελλήνων. Είχε συνεννοηθεί
μάλιστα και με το Ρήγα Φεραίο και
τον είχε καλέσει να συναντηθούν
στη Βενετία, αλλά η συνάντηση δεν
πραγματοποιήθηκε μετά τη
σύλληψη του Ρήγα από τις
αυστριακές αρχές.
Το 1804 αναγορεύτηκε
αυτοκράτορας και το 1805
επανέλαβε τον πόλεμο κατά της
Αυστρίας. Κυρίευσε τη Βιέννη, και
στην Ιένα τον πρωσικό
στρατό (1806) Αφού κυρίευσε το
Βερολίνο, συνέχισε τον πόλεμο κατά
της Ρωσίας και την υποχρέωσε να
υπογράψει τη συνθήκη του Τιλσίτ,
στις 22 Ιουνίου 1807. Τότε η Γαλλία
ξαναπήρε τα Επτάνησα, που της
είχαν στο μεταξύ αφαιρέσει οι
Ρώσοι.

5. Ο Ναπολέων είχε φθάσει τότε στο υπέρτατο
σημείο της δόξας του και ήταν ο
παντοδύναμος αυτοκράτορας της Γαλλίας
επικεφαλής ηγεμόνων ευρωπαϊκών κρατών,
που ήταν μέλη της οικογένειάς του,
διορισμένοι απ’ αυτόν. Κατέλαβε επίσης την
Ισπανία και την Πορτογαλία και σχεδίαζε να
υποτάξει την Αγγλία.
Επειδή από την πρώτη του γυναίκα
Ιωσηφίνα δεν απέκτησε τέκνο για διάδοχό
του, κατόρθωσε να τη διαζευχτεί και να
νυμφευτεί τη 19χρονη αρχιδούκισσα Μαρία -
Λουΐζα, θυγατέρα του μεγάλου του εχθρού,
του αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκου
Α’, τον οποίο είχε συντρίψει στη Μάχη του
Βάγκραμ (5 – 6 Ιουλίου 1809). Από τον
δεύτερο γάμο του απέκτησε ένα γιο, που του
έδωσε το όνομα Ναπολέων Β’ και τον τίτλο
του βασιλιά της Ρώμης.

6. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ
Η Μεγάλη Στρατιά, με επικεφαλής τον ίδιο τον
Ναπολέοντα και στρατηγούς τους συγγενείς του Εζέν ντε
Μποαρνέ και Ζερόμ Μποναπάρτ, διέβη τον ποταμό Νέμαν
στην περιοχή της Βαλτικής στις 1812 και εισέβαλε στη
Ρωσία. Οι Ρώσοι, έχοντας ένα στρατό που αριθμούσε
250.000 άνδρες, δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν μαζί
του και προτίμησαν να εφαρμόσουν την τακτική της
καμμένης γης και του ανταρτοπόλεμου. Δύο φορές
αναμετρήθηκαν με τον στρατό του Ναπολέοντα οι Ρώσοι,
στο Σμόλενσκ και στο Μποροντίνο και τις δύο φορές
ηττήθηκαν. Στο Μποροντίνο η μάχη ήταν άγρια, αιματηρή
και αμφίρροπη και οι δυνάμεις του στρατηγού
Κουτούζωφ, προτού υποχωρήσουν, προκάλεσαν μεγάλες
απώλειες στον στρατό του Ναπολέοντα.

7. Η είδηση της καταστροφής της
Μεγάλης Στρατιάς εμψύχωσε όλους
τους ευρωπαϊκούς λαούς στην
αντίστασή τους κατά του
Ναπολέοντα. Ένα κύμα εθνικισμού
σάρωσε τη Γηραιά Ήπειρο. Στη
Γερμανία ξέσπασαν αντιγαλλικές
διαδηλώσεις και οι Πρωσικές
δυνάμεις αποσκίρτησαν από τη
Μεγάλη Στρατιά και στράφηκαν κατά
των Γάλλων, όπως το ίδιο έπραξαν
και οι Αυστριακοί. Ο Ναπολέων, αφού
ξεκαθάρισε το εσωτερικό μέτωπο,
συγκρότησε τον επόμενο χρόνο μια
νέα πανίσχυρη στρατιά. Όμως, η
αντίστροφη μέτρηση για την
εξαφάνισή του από το προσκήνιο της
ιστορίας είχε αρχίσει, αφού έπρεπε να
αντιμετωπίσει εθνικούς κατά βάση
και όχι μισθοφορικούς στρατούς.

8. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ
Έξι χρόνια μετά το Βατερλώ, ο
Ναπολεών πέθανε στο
απομακρυσμένο νησί
της Αγίας Ελένης. Πολλοί
υποστήριζαν ότι ο θάνατός του
προήλθε από δηλητηρίαση.
Μελέτες στα μαλλιά του
Ναπολέοντα αποκάλυψαν
υψηλά επίπεδα αρσενικού,
όμως αρκετά φάρμακα της
εποχής ακόμη και ένα απλό
τονωτικό μαλλιών περιείχαν το
τοξικό στοιχείο. Κατοπινοί
ερευνητές δεν ανακάλυψαν
τίποτα ώστε να στηρίξουν μια
πιθανότητα δηλητηρίασης.

9. Δικτυογραφία:
https://el.wikipedia.org/