Η ζωή και το έργο του

1. Κ.Π. Καβάφης
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ, ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ

2. Ο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ» ΠΟΙΗΤΗΣ
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είναι ο κορυφαίος ποιητής της περιφέρειας,
που γράφει ελληνική ποίηση μακριά από τον ελλαδικό χώρο. Το σώμα
των ποιημάτων του περιλαμβάνει τα 154 του καβαφικού κανόνα -τα
λεγόμενα «Αναγνωρισμένα»-, τα 37 «Αποκηρυγμένα», τα περισσότερα
νεανικά, σε ρομαντική καθαρεύουσα, τα 75 «Κρυμμένα» που βρέθηκαν
τελειωμένα στα χαρτιά του, καθώς και τα 30 «Ατελή». Στα ποιήματά του
συχνά πρωταγωνιστούν γνωστά ιστορικά πρόσωπα ή γεννήματα της
φαντασίας του ποιητή με συχνές αναφορές σε γνωστές ή λιγότερο
γνωστές πτυχές των ομηρικών, ελληνιστικών και βυζαντινών χρόνων.
Σήμερα η ποίησή του αποτελεί έναν διακριτό πόλο στην ελληνική
λογοτεχνία, ενώ καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην παγκόσμια
γραμματεία

3. Ο Καβάφης γεννιέται στην Αίγυπτο του Ισμαήλ Πασά, από
το 1872 – 1877 μεγαλώνει στην Αγγλία, ενώ το 1882 και
για περισσότερο από 2 χρόνια μένει στην
Κωνσταντινούπολη, όπου καταλήγουν όλα τα νήματα του
εμπορίου της εποχής. Στην Αίγυπτο επιστρέφει όταν η
χώρα έχει ήδη τεθεί υπό αγγλική κατοχή ύστερα από τον
αγγλογαλλικό οικονομικό ανταγωνισμό. Οι δημόσιες
υπηρεσίες, ο στρατός και ο στόλος οργανώνονται κατά τα
αντίστοιχα πρότυπα. Η ζωή και το έργο του ανήκουν σε
μια εποχή «μεταιχμιακή» και μεταβατική, όπως εκείνες
στις οποίες ο ίδιος επέστρεφε για να αντλήσει θέματα.
Σύμφωνα με μία οπτική: σε μία εποχή της «παρακμής». Η
κοσμοπολίτικη διάσταση της ποίησής του, εξάλλου,
εντάσσεται στην εποχή ανάδυσης του ευρωπαϊκού
μοντερνισμού, κατά την οποία εμφανίζονται ο Τζόζεφ
Κόνραντ, ο Τόμας Μαν και ο Έντουαρντ Φόρστερ, ο
οποίος θα γίνει προσωπικός φίλος του Κ. Π. Καβάφη και
θα προσπαθήσει να προωθήσει την καβαφική ποίηση
στον αγγλόφωνο λογοτεχνικό κόσμο.

4. Την περίοδο της παραμονής του στην Πόλη
εκδηλώνονται οι πρώτες συστηματικές
προσπάθειές του στην ποίηση. Η
ατμόσφαιρα και το τοπίο της φαίνεται να
τον εμπνέουν και αυτό διαπιστώνεται στα
ποιήματά του Ο Βεϊζαδές προς την ερωμένη
του (1884), Dünya
Güzeli (1884), Νιχώρι (1885) και το πρώτο
του πεζό Μια νυξ στο Καλντέρι (1884).

5. Τον Οκτώβριο του 1885 επιστρέφει στην
Αλεξάνδρεια, μαζί με τη μητέρα του και τα δυο
αδέλφια του, Αλέξανδρο και Παύλο, αφού πήραν
αποζημίωση για τις καταστροφές του 1882. Μία από
τις πρώτες αποφάσεις του είναι να αποκτήσει την
ελληνική υπηκοότητα. Αρχίζει να εργάζεται πρώτα
ως δημοσιογράφος και στη συνέχεια ως μεσίτης στο
Χρηματιστήριο Βάμβακος. Το 1889 προσλαμβάνεται
αρχικά ως άμισθος γραμματέας στην Υπηρεσία
Αρδεύσεων και από το 1892 ως έμμισθος
υπάλληλος, θέση στην οποία θα παραμείνει έως το
1922, φθάνοντας στον βαθμό του υποτμηματάρχη.

6. Το 1891 θεωρείται σημαντική χρονιά για τον
Καβάφη. Εκδίδει το πρώτο αξιόλογο ποίημά
του (Κτίσται) και δημοσιεύει μερικά από τα
σπουδαιότερα πεζά κείμενά του (Ολίγα περί
στιχουργίας, Ο Σακεσπήρος περί της
ζωής, Ο καθηγητής Βλάκη περί της
νεοελληνικής και δύο κείμενα για τα
Ελγίνεια). Από το 1893 έως το τέλος του
αιώνα γράφει μερικά από τα
σημαντικότερα ποιήματά του.Το 1899
φεύγει από τη ζωή η μητέρα του
Χαρίκλεια

7. To 1902 ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και
συγκεκριμένα την Αθήνα, όπου γνωρίζεται με τους
ομοτέχνους του Γρηγόριο Ξενόπουλο και Ιωάννη
Πολέμη. Τον Δεκέμβριο του 1907 εγκαθίσταται στο σπίτι
της οδού Λέψιους 10, όπου και θα περάσει το υπόλοιπο
της ζωής του, δημιουργώντας το σημαντικότερο τμήμα
του έργου του. Το 1911 θα γράψει το περίφημο ποίημά
του Ιθάκη. Το 1933 επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, με την
υγεία του διαρκώς να χειροτερεύει. Στις αρχές Απριλίου
μεταφέρεται στο Ελληνικό Νοσοκομείο και στις 2 το
πρωί της 29ης Απριλίου ο ποιητής αφήνει την τελευταία
του πνοή, σε ηλικία 70 ετών.

9. ΙΘΑΚΗ
Σα βγεις στο πηγαιμο για την Ιθακη, να ευχεσαι
ναναι μακρυς ο δρομος, γεματος περιπετειες,
γεματος γνωσεις. Τους Λαιστρυγονας και τους
Κυκλωπας, τον θυμωμενο Ποσειδωνα μη φοβασαι,
τετοια στον δρομο σου ποτε σου δεν θα βρεις, αν
μεν'η σκεψις σου υψηλη, αν εκλεκτη συγκινησις το
πνευμα και το σωμα σου αγγιζει. Τους
Λαιστρυγονας και τους Κυκλωπας, τον αγριο
Ποσειδωνα δεν θα συναντησεις, αν δεν τους
κουβαλεις μες στην ψυχη σου, αν η ψυχη σου δεν
τους στηνει εμπρος σου. Να ευχεσαι ναναι μακρυς
ο δρομος. Πολλα τα καλοκαιρινα πρωϊνα να ειναι
που με τι ευχαριστησι, με τι χαρα θα μπαινεις σε
λιμενας πρωτοειδωμενους να σταματησεις
σ'εμπορ@εια Φοινικικα, και τες καλες πραγματειες
ν'αποκτησεις, σεντεφια και κοραλλια, κεχριμπαρια
κ'εβενους, και ηδονικα μυρωδικα καθε λογης, οσο
μπορεις πιο αφθονα ηδονικα μυρωδικα, σε πολεις
Αιγυπτιακες πολλες να πας, να μαθεις και να
μαθεις απ'τους σπουδασμενους. Παντα στο νου
σου ναχεις την Ιθακη. Το φθασιμον εκει ειν'ο
προορισμος σου. Αλλα μη βιαζεις το ταξειδι διολου.
Καλλιτερα χρονια πολλα να διαρκεσει. και γερος
πια ν'αραξεις στο νησι, πλουσιος με οσα κερδισες
στο δρομο, μη προσδοκωντας πλουτη να σε δωσει
η Ιθακη. Η Ιθακη σ'εδωσε τ'ωραιο ταξειδι. Χωρις
αυτην δεν θαβγαινες στον δρομο. Αλλα δεν εχει να
σε δωσει πια. Κι αν πτωχικη την βρεις, η Ιθακη δεν
σε γελασε. Ετσι σοφος που εγινες, με τοση πειρα,
ηδη θα το καταλαβες οι Ιθακες τι σημαινουν.

10. Εργασία του Κοντογιάννη Αποστόλη , τμήμα Γ’4
Δικτυογραφία:https://www.sansimera.gr/biographies/648