Ήταν κϊποτε ϋνασςπουργύτησ που όθελε να γνωρύςει
το ουρϊνιο τόξο.
Ήθελε να δει από κοντϊ τα χρώματϊ του.
Β.Σ
3.
- Εύναι πολύμακριϊ το ουρϊνιο τόξο! του ϋλεγε η ςοφό
κουκουβϊγια.
Κι εςύ τόςο μικρούλησ που εύςαι, θα κουραςτεύσ και θα
μεύνεισ ςτα μιςϊ του δρόμου!
Β.Σ
4.
Όμωσ ο ςπουργύτησδεν ϊλλαζε γνώμη.
Κι ϋτςι ϋνα πρωύ ξεκύνηςε για το μεγϊλο ταξύδι.
Πϋραςε μϋςα από το μεγϊλο δϊςοσ.
Β.Σ
- Πϊω καλϊγια το ουρϊνιο τόξο; ρώτηςε ϋναν
χιμπατζό.
- Καλϊ πασ! του απϊντηςε εκεύνοσ.
Β.Σ
7.
Μετϊ από τομεγϊλο δϊςοσ, ο ςπουργύτησ
βρϋθηκε ςτη μεγϊλη θϊλαςςα.
Εύδε τα κύματα, εύδε τα ψϊρια, εύδε τα καρϊβια,
εύδε τουσ γλϊρουσ.
Β.Σ
8.
- Για τομϋροσ που βρύςκεται το ουρϊνιο τόξο,
από δω πϊνε; ρώτηςε ϋνα δελφύνι.
- Ναι! του απϊντηςε εκεύνο.
Β.Σ
9.
Μετϊ από τημεγϊλη ϋρημο, ο ςπουργύτησ
βρϋθηκε ςτα μεγϊλα βουνϊ.
Β.Σ
10.
Εύδε τα χιόνια,εύδε τουσ αητούσ, εύδε τισ αρκούδεσ,
εύδε τισ δροςερϋσ πηγϋσ και τα πανύψηλα ϋλατα.
Β.Σ
11.
- Προσ ταπού πϋφτει το ουρϊνιο τόξο; ρώτηςε ϋνα
ςκύουρο.
- Εκεύ! του ϋδειξε εκεύνοσ.
Και ο ςπουργύτησ αν και εύχε πια κουραςτεύ, πόρε
κουρϊγιο και ςυνϋχιςε. Το καταλϊβαινε πωσ πληςύαζε.
Β.Σ
12.
Και να! Μόλισπϋραςε το τελευταύο βουνό, βρϋθηκε ςτην
πεδιϊδα που κατοικούςε το ουρϊνιο τόξο.
Ήταν μια πλατιϊ πεδιϊδα, γεμϊτη από λουλούδια.
Τα λουλούδια εύχαν πϊνω τουσ τα χρώματα του ουρϊνιου
τόξου.
Β.Σ
13.
Υπόρχαν και πουλιϊπου τα φτερϊ τουσ
εύχαν τα χρώματα του ουρϊνιου τόξου.
Β.Σ
14.
Υπόρχε και τούδιο το ουρϊνιο τόξο. Όμορφο που
όταν!
Ο ςπουργύτησ πόγε και κούρνιαςε ςτην πιο
χαμηλό μεριϊ του. Μπορούςε πια να ξεκουραςτεύ.
Σόκωςε τα μϊτια του προσ τα επϊνω.
Β.Σ
15.
Ό,τι ϋβλεπε ότανλουςμϋνο ςε μαγευτικούσ
χρωματιςμούσ.
- Αχ τι ομορφιϊ! εύπε ο ςπουργύτησ. Άξιζε η κούραςη! κι
ϋπειτα ϋκλειςε τα μϊτια του και κοιμόθηκε.
Τα όνειρϊ του εύχαν τα χρώματα του ουρϊνιου τόξου.
Τόςο όμορφα όνειρα όταν.
Μάνοσ Κοντολζων Ιςτορίεσ και παραμύθια για το νηπιαγωγείο Εκδόςεισ Μικρόσ Πρίγκιπασ Β.Σ