Ռոդարիական պատմություններ

1. Իմ առաջին գիրքը
Սևակ Միկիչյան

2. Կար-չկար մի ծակ կատու կար: Էս ծակ կատուն ապրում էր
ծակ տանը:Նրա մոտ ամեն ինչ ծակ էր:Նա ուներ շատ
հարևաններ;Հարևանները նրա անունը դրել էին Ծակ
կատու, քանի որ նրա ամեն ինչը ծակ էր:
Մի օր Ծակ կատուն ծակ մուկ բռնեց:Կատուն տեսավ,որ
մուկն էլ է իր նման ծակ: Կատվի ծակ ստամոքսը սով
զգաց:Նա բացեց իր բերանն ու կուլ տվեց ծակ մկանը:Այդ
օրվանից ծակ մուկը սկսեց ապրել Ծակ կատվի ծակ
ստամոքսում:

3. Գդալը հյուր էր գնացել թավայի տուն: Թավան էլ
փնթփնթում էր` իր հեռախոսն էր կորցրել:Նա այնքան էր
հուզվել, որ ամբողջությամբ շիկացել էր:Սկսեցին փնտրել
հեռախոսը, հանկարծ թավան ճչաց.
-Ա՜խ, ինչպես էի մոռացել:Առավոտյան տիրուհուս համար
ձվածեղ պատրաստեցի ու հեռախոսս էլ հետը մատուցեցի
նրան:Խե՜ղճ հեռախոս:
-Ոչինչ, մի հուզվիր, նորը կգնենք,-թավային հանգստացրեց
գդալը:

4. Համակարգիչը զանգեց համակարգչին.
–Մկնիկս կորել է, կարող է տեսել ես…
-Չեմ տեսել, բայց արդեն հասկանում եմ, թե որտեղ կլինի:
Մկնիկը հաճախ էր կորչում:Այս անգամ էլ սովորականի պես
հագել էր իր կարմիր զգեստն ու վազել խանութ:Նա շատ էր
սիրում գնումներ կատարել հատկապես այն օրերին, երբ
վիճում էր համակարգչի հետ:Միայն խանութներում էր
կարողանում հանգստանալ ու թեթևացած վերադառնալ տուն:

5. Մի չաչանակ մութ կար: Այնքան չաչանակեց, որ երկնքից
պոկվեց ու ընկավ պապիս գրպանը:Մութը գրպանում այս
ու այն կողմ շարժվեց, բայց չկարողացավ դուրս
թռչել:Պապս ձեռքը տարավ գրպանն ու բռնեց նրան:Մութը
խեղճ-խեղճ նայեց պապիս ու աղաչեց թողնել իրեն:Պապս
խղճաց նրան ու բաց թողեց մի պայմանով, որ մութը
հաճախ այցելեր տատիս ու նրա հետ չաչանակեր:Այդ
օրվանից պապս հանգիստ քնում էր, տատս էլ չաչանակ
մթան հետ աշխարհի հարցերն էր քննարկում: