Պատմություններ Վահգնից

1. Իմ առաջին գիրքը
Վահագն Ալոյան

2. Կար-չկար մի ծակ կատու կար: Էս ծակ կատուն ապրում էր ծակ տանը: Նա
ուներ շատ ծակ կատու ընկերներ: Նրանք շատ էին սիում խաղալ ծակ շների հետ:
Ծակ կատուն չէր սիրում իր տունը: Ամեն անգամ, երբ անձրև էր գալիս նա ոչ մի
կաթիլ չէր թրջվում, որովհետև կաթիլները անցնում էին կատվի ծակով: Կատվի
տունը ծակ ոսկորից էր: Մի օր ծակ շները կծել էին կատվի տունը և նա անտուն էր
մնացել: Սակայն նրա ընկեր Անտոնը շինարար էր և նրա համար նոր տուն
կառուցեց:

3. Գդալը հյուր էր գնացել թավայի տուն: Թավան էլ փնթփնթում էր` իր
հեռախոսն էր կորցրել: Նա ամբողջ օրը փնտրել էր իր հեռախոսը, բայց չէր
գտել: Եվ նա որոշեց գդալի հետ փնտրել: Եվ հանկարծ նրանց հյուր եկավ
Մաշան իր դանակի հետ: Նրանք նոր հեռախոս սարքեցին, բայց թավան նորից
կորցրեց իր հեռախոսը: Իսկ վերջում նրանք երկու հեռածոսն էլ գտան:

4. Համակարգիչը զանգեց համակարգչին.
–Մկնիկս կորել է, կարող է տեսել ես…
-Ոչ, էհ այո եկել է իմ մոտ:-Լավ ես հեսա կգամ վերցնելու: Եվ, երբ համակարգիչը
հասավ համակարգչի տուն նա տեսավ, որ նրա մկնիկը ամուսնացել էր ուրիշ մկնիկի
հետ և երեխա ունեցել: Հետո համակարգիչը ամուսնացավ և նույնպես երեխա
ունեցավ: Եվ նրանք բոլորը ուրախ ապրեցին:

5. Մի չաչանակ մութ կար: Այնքան չաչանակեց, որ երկնքից պոկվեց ու ընկավ
պապիս գրպանը: Պապիկիս գրպանում այնքան մութ էր, որ ոչինչ չէր երևում:
Ինչ-որ նա դնում էր շատ դժվարությամբ էր գտնում: Եվ մի օր նա գնաց լույսին
գտնելու, որ մութի հետ ամուսնանա: Մութն ու լւոյսը ամուսնացան բայց
մնացին պապիկիս գրպանի մեջ և մի օր մութը այնքան շատ խոսեց, որ նրանք
սկսեցին կռվել, և մինչև օրս կռվում են: