7 cudow swiata
Siedem cudów świata (starożytnego) – lista najbardziej znanych budowli w starożytności. Była swego rodzaju przewodnikiem turystycznym dla podróżników starożytności, którzy chcieli zobaczyć najbardziej sławne i znane miejsca.
Wzorowane na niej są różne inne listy (siedmiu) cudów świata. Nawiązuje do nich też pojęcie ósmego cudu świata.
Najwcześniejsza znana wersja listy została stworzona w II wieku p.n.e. przez Antypatra z Sydonu[1]. Lista, którą znamy dzisiaj została skompletowana w średniowieczu, kiedy to wiele z miejsc na niej umieszczonych już nie istniało. Jako że lista pochodzi głównie z antycznych greckich opowieści, umieszczono na niej tylko miejsca, które były znane i zwiedzane przez starożytnych Greków.
Początkowo używano nazwy "theamata" (gr. θεάματα) co znaczy "rzeczy godne zobaczenia" (Τὰ ἑπτὰ θεάματα τῆς οἰκουμένης [γῆς] 'rzeczy godne zobaczenia w zamieszkałym świecie'). Później użyto słowa "cud" ("thaumata" θαύματα, "cuda").[2]
Budowle te są uważane za cuda, ponieważ znajdowały się pomiędzy najbardziej popularnymi celami turystycznymi nawet w czasach takich jak 1600 rok p.n.e. Graffiti turystów znajduje się na monumentach w dolinie królów od czasów, kiedy Sfinks miał tysiąc lat. Jest warte zauważenia, że wszystkie siedem cudów było stworzonych przez człowieka i nie są one dziełami natury. Razem z rewolucją przemysłową, jej wpływem na środowisko i powstaniem ruchu naturalistycznego w turystyce stworzona została lista siedmiu cudów natury.
Oryginalna lista Antypatra zastępowała Latarnię z Aleksandrii Bramą Isztar. W starożytności wymieniano również posąg Asklepiosa w Epidauros wyrzeźbiony przez Trasymedesa z Paros oraz Kolosy Memnona. Aż do VI wieku naszej ery powyższa lista była w użyciu. Ze wszystkich tych cudów przetrwał tylko jeden i jest nim Wielka Piramida Cheopsa z Gizy. Istnienie wiszących ogrodów Semiramidy nie zostało nigdy definitywnie udowodnione. Źródła pokazują, że pozostałe pięć cudów zostało zniszczonych przez naturalne kataklizmy. Świątynia Artemidy i Posąg Zeusa zostały zniszczone przez ogień, podczas gdy Latarnia z Aleksandrii, Kolos Rodyjski i Mauzoleum w Halikarnasie zostały zniszczone przez trzęsienia ziemi. Niektóre z rzeźb z Mauzoleum w Halikarnasie i Świątyni Artemidy znajdują się w Muzeum Brytyjskim.
7 cudow swiata
Siedem cudów świata (starożytnego) – lista najbardziej znanych budowli w starożytności. Była swego rodzaju przewodnikiem turystycznym dla podróżników starożytności, którzy chcieli zobaczyć najbardziej sławne i znane miejsca.
Wzorowane na niej są różne inne listy (siedmiu) cudów świata. Nawiązuje do nich też pojęcie ósmego cudu świata.
Najwcześniejsza znana wersja listy została stworzona w II wieku p.n.e. przez Antypatra z Sydonu[1]. Lista, którą znamy dzisiaj została skompletowana w średniowieczu, kiedy to wiele z miejsc na niej umieszczonych już nie istniało. Jako że lista pochodzi głównie z antycznych greckich opowieści, umieszczono na niej tylko miejsca, które były znane i zwiedzane przez starożytnych Greków.
Początkowo używano nazwy "theamata" (gr. θεάματα) co znaczy "rzeczy godne zobaczenia" (Τὰ ἑπτὰ θεάματα τῆς οἰκουμένης [γῆς] 'rzeczy godne zobaczenia w zamieszkałym świecie'). Później użyto słowa "cud" ("thaumata" θαύματα, "cuda").[2]
Budowle te są uważane za cuda, ponieważ znajdowały się pomiędzy najbardziej popularnymi celami turystycznymi nawet w czasach takich jak 1600 rok p.n.e. Graffiti turystów znajduje się na monumentach w dolinie królów od czasów, kiedy Sfinks miał tysiąc lat. Jest warte zauważenia, że wszystkie siedem cudów było stworzonych przez człowieka i nie są one dziełami natury. Razem z rewolucją przemysłową, jej wpływem na środowisko i powstaniem ruchu naturalistycznego w turystyce stworzona została lista siedmiu cudów natury.
Oryginalna lista Antypatra zastępowała Latarnię z Aleksandrii Bramą Isztar. W starożytności wymieniano również posąg Asklepiosa w Epidauros wyrzeźbiony przez Trasymedesa z Paros oraz Kolosy Memnona. Aż do VI wieku naszej ery powyższa lista była w użyciu. Ze wszystkich tych cudów przetrwał tylko jeden i jest nim Wielka Piramida Cheopsa z Gizy. Istnienie wiszących ogrodów Semiramidy nie zostało nigdy definitywnie udowodnione. Źródła pokazują, że pozostałe pięć cudów zostało zniszczonych przez naturalne kataklizmy. Świątynia Artemidy i Posąg Zeusa zostały zniszczone przez ogień, podczas gdy Latarnia z Aleksandrii, Kolos Rodyjski i Mauzoleum w Halikarnasie zostały zniszczone przez trzęsienia ziemi. Niektóre z rzeźb z Mauzoleum w Halikarnasie i Świątyni Artemidy znajdują się w Muzeum Brytyjskim.
2. Kolumny greckie
W starożytności stosowane były kolumny
następujących porządków architektonicznych:
doryckiego – o wysokości od 8 do 12 modułów w
starożytnej Grecji i 16 modułów w starożytnym Rzymie
jooskiego – o wysokości od 16 do 20 modułów
korynckiego – o wysokości jak w porządku jooskim
3. Wenus z Milo
Wenus z Milo, Afrodyta z Melos, to najsłynniejsza rzeźba
bogini Afrodyty.
Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w
1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas,
głównym porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu
Cyklad na Morzu Egejskim.
Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego . Ma 2,04
metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną
poniżej bioder.
4. Nike z Samotraki
Nike z Samotraki – marmurowa rzeźba z okresu
hellenistycznego z III lub II wieku p.n.e.. Postad
Nike ma 2,40 m wysokości, a ze skrzydłami 3,28
m. Nike z Samotraki od 1884 można oglądad w
Luwrze w Paryżu.
5. Dyskobol
Dyskobol – rzeźba Myrona, wykonana została w V w. p.n.e.
przedstawiająca atletę.
Rzeźbiarz stworzył ją najprawdopodobniej we wczesnym
okresie swojej twórczości. Uwzględnił w niej grecki kanon
piękna. Postad jest wyidealizowana, ciało przedstawione w
pełnej syntezie. Autor ukazał ruch i wewnętrzny dynamizm
postaci w sposób zrównoważony i opanowany.
6. Grupa Laokoona
Grupa Laokoona – starożytna rzeźba, będąca według części
badaczy dziełem greckim z okresu hellenistycznego, według innych
– rzymską kopią hellenistycznego oryginału. W związku z tymi
wątpliwościami datowanie dzieła jest różne i rozciąga się między II
wiekiem p.n.e. a I wiekiem n.e. Istnieje także hipoteza, uznająca
Grupę Laokoona za fałszerstwo autorstwa Michała Anioła. Obecnie
rzeźba znajduje się w Muzeach Watykaoskich.
7. Doryforos
Włócznik ma idealne proporcje człowieka
obowiązujące w okresie klasycznym sztuki
greckiej. Głowa stanowi 8 częśd, stopa 6, dłoo i
twarz 10 częśd wysokości całego ciała.
8. Widok Akropolu
Na szczycie wzgórza słynna świątynia
Ateny. Partenon wzniesiono w latach 448-
432 p.n.e w porządku doryckim.
9. Teatr Apollina
Teatry greckie budowane na wolnym
powietrzu, mają kształt półkolisty z
miejscami dla widzów w formie schodów
wykutych w kamieniu.
10. Atena Partenons
Jedenaście metrów wysokości miała statua
wielkiej bogini Ateny wykonana przez Fidiasza.
Posąg stał w Partenonie. Niestety nie
dotrwała do naszych czasów.
11. Kuros z Anavysos
W tej ponad dwu metrowej rzeźbie z VI wieku
p.n.e młody atleta został przedstawiony w
postawie spokojnej, trochę nawet sztywnej, z
opuszczonymi rękami.
12. Herakles i Ceber
Herakles – syn Zeusa, najsławniejszy siłacz w greckiej
mitologii. Niecne czyny młodości miał odkupid bardzo
trudnymi pracami, m.in. Sprowadzid ze świata
zmarłych straszliwego psa – Cerbera. Tę scenę
przedstawia malowidło na wazie.