4. NAPILITAN SIYANG LISANIN ANG
CALAMBA SA DALWANG DAHILAN
1.Ang pananatili niya sa Calamba ay
naglalagay sa kanyang pamilya at
kaibigan sa panganib.
2.Mas makalalaban siya sa mga
kaaway at mas mapapagsilbihan ang
sariling bansa kung makapagsusulat
8. Koro:
Para sa’ting bayang nasa digmaan.
Para sa’ting bayang nasa kapayapaan
Mga Pilipino’y magiging handa,
Habang siya’y nabubuhay at kapag namatay.
9. Kalalakihan:
Kapag ang liwanag ay sumilay sa Silangan
Paroon na sa bukid, lupa’y bungkalin!
Dahil ang paggawa’y siyang pagkabuhay ng tao,
Inang Bayan, kamag-anak, at tahanan.
10. Mahirap man ang magbungkal ng lupa,
Walang patawad man ang sikat ng araw,
Para sa Inang Bayan, ating mga asawa at anak,
Dahil sa pag-ibig, lahat ay magigng madali.
11. Kababaihan:
Buo ang loob, haharapin ang paggawa.
Ligtas ang tahanan sa’yong tapat na asawa
Sa mga anak ipinupunla, binhi ng pag-ibig
Para sa dunong, lupa, at matuwid na buhay
12. Pagsapit ng gabi’y tayo’y mamahinga,
Ngiti ng kapalaran, bantay sa’ting pinto;
Sakaling sapitin ng malas ang kanyang asawa,
Itong babae, gaya ng dati, siyang aako ng
gawain
13. Mga batang babae:
Mabuhay! Bigyang papuri ang paggawa!
Ang lakas at yaman ng bansa;
Dahil sa paggawa’y naiangat ‘yong dangal
Itong iyong dugo, iyong buhay, iyong kalusugan.
14. Sakaling ipagdamot ng kabataan kanilang
pagmamahal
Kanyang paggawa’y masasabing siya’y mahusay
Ang taong gumawa’t nagsisikap
Siyang may paraang magpakain kanyang mag-anak.
15. Mga batang lalaki:
Turuan n’yo kami, mahihirap na gawain
Dahil balang araw kami na ang tutugon
Sa tawag ng pinakamamahal na bayan
Kanyang tanguhin ating isakatutuparan.
16. Nawa’y kapag tayo’y nakita ng nakatatanda,
Pagmasdan! Sila’y karapat-dapat sa pinagmulan!
Kamanyang, di magbibigay-paragal sa nasawi
Nang tulad sa pangarap ng isang matapang na
anak.