2. CZYM TAK NAPRAWDĘ SĄ ZAPOŻYCZENIA?
Zapożyczenie, element języka: wyraz, związek wyrazowy, konstrukcja składniowa
przejęte z innego języka lub wzorowane na nim; ze wzg. na język, z którego zostały
przejęte, są np. zapożyczenie z języka angielskiego – anglicyzm lub amerykanizm,
z czeskiego – czechizm (bohemizm), z francuskiego – galicyzm.
3. KLASYFIKACJA ZAPOŻYCZE .Ń
Klasyfikacja zapożyczeń jest oparta na różnych kryteriach: przedmiotu zapożyczenia,
pochodzenia, stopnia przyswojenia, drogi dostania się do języka i funkcji.
4. RODZAJE ZAPOŻYCZE Z PRZYKŁADAMI.Ń
Zapożyczenia właściwe – wyrazy przyjęte bezpośrednio lub pośrednio z jakiegoś
języka; np. j. angielski – super; łacina – egzamin, j. niemiecki – kartofle.
Zapożyczenia sztuczne – wyrazy utworzone ze składników należących do języków
obcych; np. tele z greki: na odległość, visio – widzenie z łaciny: telewizja.
Repliki (kalki wyrazowe) – części tych wyrazów są tłumaczeniami języków obcych;
np. z j. niemieckiego: Welt – świat, Anschaung – pogląd = światopogląd.
5. HISTORIA GALICYZMÓW, PRZYCZYNY.
Okres pojawienia się wyrazów francuskich w polszczyźnie to XVII i XVIII wiek –
związane jest to uniwersalnością języka francuskiego oraz z licznymi koneksjami
ówczesnej Polski z Francją. Galicyzmy były używane przede wszystkim wśród warstw
wyższych: arystokracji i szlachty: nie tylko wplatano słowa i wyrażenia w zdanie,
prowadzono nawet całe rozmowy w języku francuskim. Nie wypadało wtedy
człowiekowi dobrze wykształconemu nie znać francuskiego! Do dobrego tonu należały
konwersacje prowadzone w tym właśnie języku.