Peleas entre amigos que siempre acaban reconciliandose

1. SOPA DE CABAZA

2. No medio da fraga hai unha vella cabaña branca e un xardín con cabazas. Arrecende a rica sopa, e pola noite poderíades ver a través da ventá a un GATO tocando a gaita, un ESQUíO con un banjo e un PARRULO cantando.

3. Todalas noites preparan sopa de cabaza. A mellor sopa do mundo. Feita polo GATO que corta a cabaza . Feita polo ESQUÍO que remexe a sopa . Feita polo PARRULO que bota na sopa a cantidade xusta de sal.

5. Os tres xuntos toman a sopa … E tocan a súa canción E despois van para á cama baixo o cobertor cosido polo GATO, bordado polo ESQUÍO e recheo con suaves plumas de PARRULO.

6. Reina a paz na vella cabaña branca. Todos teñen a súa tarefa. Todos son felices. … Ou… iso semella.

7. Pero unha mañán PARRULO espertou cedo. Entrou de puntiñas na cociña e sorriu ao ver a culler do ESQUÍO. Sería fantástico –pensou-, se eu poidese ser o xefe da cociña. Achegou un banquiño, saltou enriba del e estricouse ata que co peteiro alcanzou a punta da culler

8. PARRULO volveu ao cuarto, ergueu a culler e dixo: - Hoxe tócame a min remexer a sopa.

9. ¡Remexer é cousa miña! -berrou ESQUÏO-. A culler é miña. ¡Devólvema! Es demasiado pequeño, seguiremos cociñando coma sempre. Pero PATO agarrouse á culler… ata que ESQUÍO tirou con todalas súas forzas e …¡ EPA!. A culler saiu voando e…

10. … golpeou a GATO na cabeza

11. Armouse un lío, unha terrible liorta na vella cabaña branca

12. - Eu marcho de aquí –dixo PARRULO chorando-. Nunca me deixades axudarvos. Cargou a carretilla, puxo o pucho e marchou . - Claro- fungou GATO-, volverás cando teñamos todo recollido, ¿non?. ESQUÍO axitou a culler no aire, pero PARRULO non volveu.

13. -Atopareino eu –dixo GATO burlándose. Estará acochado fóra. Aposto a que está entre as cabazas . Pero PARRULO non estaba alí. Non o atoparon por ningures .

14. Esperaron toda a tarde.

15. GATO vixiaba a porta, ESQUÍO ía dun lado para outro. PARRULO vaise arrepentir cando volva a casa.

16. Pero PARRULO non volveu nin siquera para tomar a sopa. A sopa non estaba boa. Tiña demasiado sal. De todolos xeitos non tiñan fame. Choraban. As súas bágoas caían no prato e cada vez a sopa estaba máis salgada.

17. -Tiñamos que haberlle deixado remexer a sopa –chorou ESQUÍO. -Só quería axudarnos –saloucou GATO. Imos buscalo.

18. GATO e ESQUÍO metétonse naquela fraga escura mortos de medo

19. Temían por PARRULO, só entre aquelas árbores, os raposos, os lobos, as bruxas e os osos. Pero non o atoparon.

20. Camiñaron e camiñaron e chegaron ao borde dun abismo. GATO lamentouse: -¿Poida que caese por aquí!

21. Vouno rescatar –berrou ESQUÍO. Descolgouse por unha longa corda. Ao chegar ao fondo buscou por todas partes. Pero non puido encontrar a PARRULO.

22. Entón GATO dixo moi tristeiro: Pode que PARRULO encontrase mellores amigos, amigos que lle deixasen axudar…

23. Canto máis pensaban niso, mentres volvían a casa, máis certos estaban de que aquilo era o que ocorrera.

24. Pero cando estban chegando, viron luz na vella cabaña branca. -¿É PARRULO! –exclamaron, E entraron correndo na casa.

25. -¿É PARRULO! –exclamaron, E entraron correndo na casa.

26. PARRULO estaba contentísimo de velos.

27. Ademáis tiña moita fame, e ainda que era algo tarde, decidiron facer xuntos…

28. SOPA DE CABAZA

29. Mentres PARRULO remexía a sopa, GATO e ESQUÍO non abriron a boca. Tampouco cando a remexeu con tanta forza que salpicou por todas partes. Nin siquera protestaron cando a pota se queimou. Despois PATO ensinou a ESQUÍO como medir o sal. E a sopa seguiu a ser a millor do mundo.

30. Volvía reinar a paz na vella cabaña branca. Ata que PARRULO dixo: PARECEME QUE AGORA … VOU TOCAR A GAITA

31. FIN