jepunn

1. Masyarakat Feudal abad
ke 16-17 di Jepun
Adam
Amir
Ku
Irfan
Danial

2. PENGENALAN
• Masyarakat feudal merujuk kepada masyarakat berhierarki yang
mempunyai susun lapis tersendiri.
• Penguasaan terhadap tanah akan menentukan kedudukan, kuasa, dan
status sesuatu golongan dalam masyarakat.
• Kemunculan masyarakat feudal di Jepun dapat dikesan sejak zaman
pemerintahan Kamakura.
• Namun menjelang zaman Tokugawa, shogun telah mengambil
langkah-langkah untuk mengukuhkan sistem ini.
• Terdapat beberapa aspek yang mencirikan masyarakat feudal pada
zaman ini di Jepun.

3. CIRI-CIRI MASYARAKAT
FEUDAL JEPUN

4. Kedudukan Maharaja dan Shogun
a. Pada zaman Keshogunan Tokugawa, maharaja tidak mempunyai kuasa
dalam pemerintahan dan pentadbiran
b. Maharaja merupakan ketua negara tetapi kuasa sebenar pemerintahan
terletak di tangan Shogun.
Tokugawa Ieyasu memperkenalkan undang-undang dan peraturan untuk
mengurangkan pengaruh maharaja dan putera raja.
c. Shogun Tokugawa mengukuhkan kedudukan dengan menubuhkan pasukan
tentera yang kuat dan menyerahkan wilayah kepada daimyo yang setia
kepadanya.
d. Shogun Tokugawa turut mengambil langkah meningkatkan kekayaan
dengan melibatkan diri dalam ekonomi komersial dan perlombongan.
e. Tokugawa juga mengawal golongan daimyo yang menguasai daerah
terutamanya golongan daimyo yang tiada hubungan persaudaraan.

5. Kedudukan Samurai
a. Golongan samurai mempunyai kedudukan istimewa
dalam masyarakat feudal di Jepun kerana mereka
merupakan panglima perang.
b. Samurai bertanggungjawab memelihara keamanan
negara dan berkhidmat kepada golongan bangsawan
serta tidak dibenarkan melakukan kerja-kerja lain.
c. Samurai sangat diperlukan oleh golongan
bangsawan seperti shogun dan daimyo untuk
mempertahankan hak serta keselamatan mereka.
d. Samurai tidak dibenarkan untuk memiliki tanah
sebaliknya bergantung kepada bekalan beras yang
diberikan oleh daimyo.
e. Samurai mempunyai minat dalam bidang kesenian
dan kesarjanaan kerana pemilikan ilmu dianggap mulia
dalam kalangan pahlawan Jepun.

6. Pemilikan Tanah
a. Pada zaman Keshogunan Tokugawa, wilayah diserahkan kepada daimyo
yang setia kepada shogun.
b. Shogun memberikan tanah kepada daimyo yang setia dan mengawasi
daimyo yang diragui kesetiaannya.
c. Shogun Tokugawa mengambil langkah untuk merampas tanah daripada
daimyo yang tidak setia dan menentang pemerintahannya.
d. Tanah-tanah yang dirampas akan diserahkan kepada daimyo yang
dipercayai dan setia kepadanya.
e. Shogun Tokugawa juga melantik gundai dan daikin untuk mentadbir dan
menguruskan tanah miliknya.

7. Kewajipan Peribadi
a. Dalam masyarakat feudal di Jepun, wujud hubungan peribadi
antara shogun dan daimyo (tuan tanah).
b. Shogun menyerahkan tanah kepada golongan daimyo yang
dipercayai dan memberikan taat setia kepadanya.
c. Sebagai balasan, daimyo akan membantu shogun dalam
pentadbiran dan ketenteraan.
d. Dalam hal ini, kedua-dua pihak saling bertanggungjawab
terhadap kepentingan bersama dengan menjalankan kewajipan
peribadi.

8. Mobilliti Sosial
a. Masyarakat feudal di Jepun pada abad ke-16 dan 17 terdiri daripada
beberapa lapisan yang mempunyai kedudukan ekonomi, sosial dan politik
berlainan.
b. Kedudukan dan status masyarakat feudal Jepun ditentukan berdasarkan
keturunan dan sistem kelas.
c. Dalam hal ini, perubahan status dan mobiliti sosial dalam masyarakat
feudal Jepun jarang berlaku.
d. Setiap lapisan masyarakat telah tahu tugas dan tanggungjawab masing-
masing dalam meneruskan kehidupan.

9. Maharaja
Shogun
Daimyo
Samurai
Petani (nomin)
Tukang-tukang
mahir
Pedagang
(chonin)

10. MAHARAJA
• Maharaja menduduki heirarki tertinggi dalam susun lapis
masyarakat feudal di Jepun.
• Maharaja menjadi pemerintah rohani dan jasmani pada
teorinya. Maharaja dianggap sebagai Ameritsu atau Anak
Tuhan Matahari.
• Maharaja berperanan sebagai ketua agama dan ketua
negara.
• Namun kuasa maharaja terhad. Maharaja tiada kuasa
pemerintahan sebaliknya kuasa pemerintahan terletak di
tangan shogun Tokugawa.
• Jelas terbukti pusat pentadbiran terletak di Edo iaitu di
bawah kuasa shogun Tokugawa.
• Manakala maharaja tinggal terpencil dan terpisah di Kyoto
yang dikeliling oleh pengawal istana.
• Ini bermakna, sistem ekonomi juga dipegang oleh shogun
Tokugawa dan para pembesar (Daimyo) yang akan mengutip
cukai.
Maharaja Go-Sai

11. Shogun Tokugawa
• Shogun menjalankan kuasa pemerintahannya atas nama maharaja.
• Shogun dibantu oleh daimyo melalui dasar pecah dan perintah.
• Shogun membahagikan kawasan pemerintahan berdasarkan
bangsawan/daimyo yang menyokongnya dan daimyo yang
menentangnya.
• Ordinan 1615 diperkenalkan oleh Tokugawa Ieyasu bagi menyekat
kuasa maharaja.
• Inti pati penting dalam ordinan ini ialah kuasa Menteri agung lebih
tinggi daripada putera raja dan pegawai istana yang melakukan
kesalahan dihukum buang negeri.
• Bagi melicinkan pentadbiran beberapa jabatan penting ditubuhkan;
Shogun Tokugawa
Jabatan Tairo
(Pemangku raja)
Jabatan Roju
(Badan penasihat)
Jabatan Hyojosho
(Badan kehakiman)

12. DAIMYO
• Daimyo terdiri daripada golongan bangsawan.
• Mereka mempunyai peranan penting kepada shogun dalam
melicinkan sistem pentadbiran.
• Daimyo turut mempunyai kekuatan ketenteraan tersendiri.
• Daimyo terbahagi kepada tiga kumpulan;
• Daimyo Fudai (ahli keluarga Tokugawa dan sekutunya)
• Daimyo Shinpan (kumpulan yang sentiasa taat setia kepada Shogun)
• Daimyo Tozama (kumpulan yang menentang Shogun)

13. DAIMYO
Honda Tadakatsu, Daimyo Fudai
terkenal semasa era Edo.
Matsumae Takahiro, Daimyo
Tozama

14. Daimyo Fudai
• membantu Tokugawa
menguasai pemerintahan.
• dikurniakan tanah
dibahagian tengah dan
utara Honshu.
Daimyo Shimpan
• dikenali sebagai rumah-
rumah bersaudara.
• terdiri daripada berbagai
cabang keluarga Tokugawa.
• keluarga yang utama
dikenali sebagai Go-
Sanke(Tiga Rumah)
kepunyaan anak Ieyasu yang
terletak di Owari, Kii dan
Mito.
Daimyo Tozama
• dikenali sebagai daimyo luar.
• musuh Shogun yang terdiri
daripada suku-suku barat
seperti Satsuma, Choshu,
Tosa dan Hizen.
• shogun mengawasi mereka
dengan melucutkan jawatan
kerajaan di Yedo.
• melarang mereka memasuki
istana raja.
• tidak dibenarkan
mengumpul kekayaan untuk
mengelakkan mereka
menjadi terlalu kuat dan
mengancam kedudukan
Shogun.

15. Samurai
• Samurai merupakan panglima perang yang mempunyai
kedudukan istimewa dalam masyarakat feudal Jepun.
• Peranan utama mereka ialah memelihara keamanan negara
dan menjaga kepentingan daimyo.
• Samurai perlu memberi kesetiaan kepada daimyo.
• Samurai tidak dibenarkan melibatkan diri dalam pekerjaan
lain walaupun negara berada dalam keadaan aman.
• Samurai muncul sebagai kelas berpendidikan dalam sistem
feudal era Tokugawa dan menerima pendapatan dalam
bentuk bekalan beras daripada daimyo.

16. Petani (nomin)
• Petani dianggap golongan yang mulia kerana
Jepun merupakan sebuah negara pertanian yang
mengamalkan dasar tutup pintu.
• Petani terpaksa menanggung beban percukaian
yang berat.
• Petani perlu membayar 40-50% daripada jumlah
hasil tahunan.
• Petani yang gagal membayar cukai akan menerima
hukuman yang keras.
• Petani dikenakan sistem kerahan hasil dengan cara
setiap petani perlu mengangkut barang pertanian
dan melalui jalan Takaido bagi membolehkan
pegawai dan pengintip menjalankan pemeriksaan
ke atas petani.

17. Tukang-tukang mahir (Artisan)
• Golongan ini mempunyai pengetahuan dan keupayaan istimewa.
• Golongan mempunyai peranan penting dalam sistem pertahanan
negara kerana golongan ini membekalkan senjata kepada para
samurai.
• Artisan diberikan layanan istimewa dan gaji yang tinggi serta rumah
yang baik.
• Jelas terbukti, tukang kayu di Kyoto diberi gaji sebanyak 500 koku dan
dibenarkan memakai sebilah pedang.

18. Pedagang (chonin)
• Chonin menduduki heirarki paling bawah dalam struktur
feudal masyarakat di Jepun kerana kegiatan ekonomi
perdagangan berhubungan dengan orang-orang asing yang
dianggap tidak bertamadun oleh masyarakat feudal Jepun.
• Namun, akibat perkembangan ekonomi muncul bandar
seperti Edo, Osaka, Nagoya dan Sendai lalu menjadi pusat
perdagangan.
• Perkembangan ini mengakibatkan pendapatan berasaskan
beras bertukar menjadi pendapatan berasaskan wang.
• Peralihan ini memberikan kedudukan penting kepada
chonin.
• Pedagang menjual beras, arang, batu, garam, sake, barang-
barang berasaskan kapas dan pakaian.
• Kegiatan ini membawa kepada peningkatan ekonomi para
pedagang.

19. • Pada zaman Kesyogunan Tokugawa, sistem feudal di Jepun kukuh dan
mantap.
• Masyarakat feudal Jepun masih berpegang teguh dengan ciri-ciri unik yang
terdapat dalam sistem ini.
• Masyarakat feudal Jepun dalam era kesyogunan Tokugawa merupakan
masyarakat yang mempunyai susun lapis masyarakat yang rigid.
• Setiap golongan masyarakat ini mempunyai peranan masing-masing dan
saling bergantung antara satu sama lain.
• Sistem feudal ini berubah apabila maharaja Meiji memperkenalkan dasar
pemodenan Jepun secara menyeluruh dengan penghapusan pengaruh
golongan daimyo dan samurai.
KESIMPULAN

22. ADA SOALAN??