1. Jose Rizal
José Protasio Rizal Mercado y Alsonso
Realonda
19 Hunyo 1861 — 30 Disyembre 1896
Ang Pambansang Bayani ng Pilipinas.
Kilala sa Pangalan
na:
José Rizal
Kapanganakan: 19 Hunyo 1861
Calamba, Laguna,
Pilipinas
Magulang: Teodora Alonzo
Francisco Mercado
Kamatayan: 30 Disyembre 1896
Bagumbayan (Rizal
Park),
Maynila, Filipinas
Organisasyon: La Solidaridad
La Liga Filipina
Si Jose P. Rizal (i. 19 Hunyo 1861 — k. 30 Disyembre 1896) na may buong pangalang José
Protasio Rizal Mercado y Alonso Realonda, ay ang Pambansang Bayani ng Pilipinas na
lumaban sa mga kastila sa pamamagitan ng kaniyang mga nobelang Noli Me Tangere at El
Filibusterismo noong panahon ng pananakop ng Espanya sa bansa. May angking pambihirang
talino, siya ay hindi lamang isang manunulat ngunit isa ring magsasaka, manggagamot,
siyentipiko, makata, imbentor, iskultor, inhinyero, kuwentista, lingguwista, at may kaalaman sa
arkitektura, kartograpiya, ekonomiya, antropolohiya, iktolohiya, etnolohiya, agrikultura, musika
(marunong siyang tumugtog ng plawta), sining sa pakikipaglaban (martial arts), at pag-
eeskrima[1]
.
Nilalaman
[itago]

2. 1 Mga Magulang
2 Kabataan
3 Edukasyon
4 Paglalakbay
5 Sanggunian
6 Pagkilala
Mga Magulang
May palayaw na Pepe, siya ay ang ika-pito sa labing-isang anak nina Francisco Engracio Rizal
Mercado y Alejandro at Teodora Morales Alonso Realonda y Quintos.
Si Francisco Engracio Rizal Mercado y Alejandro na kaniyang ang ama, ay kabilang sa ika-apat
na henerasyong apo ni Domingo Lam-co, isang Tsinong mangangalakal na naglayag sa Pilipinas
mula sa Jinjiang, Quanzhou noong kalagitnaan ng ika-labimpitong siglo[1]
. Si Lamco ay
nakapag-asawa ng isang Pilipina sa katauhan ni Inez de la Rosa at upang makaiwas sa hostilidad
ng mga Espanyol para sa mga Intsik ay pinalitan niya ang kaniyang apelyido ng "Mercado"
(pangangalakal).
Ang pangalan namang Rizal ay nagmula sa salitang "Ricial" o kabukiran na ginamit lamang ni
Francisco (dahil siya ay isang magsasaka) alinsunod sa kautusan ni Gobernador Narciso
Calaveria noong 1849 na magpalit ng mga apelyido ang mga Pilipino. Kalaunan ay ginamit na
rin ni Francisco ang Rizal Mercado upang makaiwas sa kalituhan mula sa kaniyang kasamang
mangangalakal.
Ang ina naman niyang si Teodora Morales Alonso Realonda y Quintos, ay anak nina Lorenzo
Alonzo (isang kapitan ng munisipyo ng Biñan, Laguna, kinatawan ng Laguna sa Kortes ng
Espanya, agrimensor, at kasapi ng isang samahan ng mga Katoliko) at ni Brijida de Quintos (na
mula sa isang prominenteng pamilya). Ang kanilang apelyido ay pinalitan ng Realonda noong
1849.
Kabataan
Ipinanganak saCalamba, Laguna si Pepe ay mula sa pamilyang masasabi ring nakaaangat sa
buhay dahil sa kanilang hacienda at lupang sakahan. Si Paciano at si Pepe lamang ang mga anak
na lalaki sa kanilang labing-isang magkakapatid. Ang kaniyang mga kapatid na babae ay sina
Saturnina, Narcisa, Olympia, Lucia, Maria, Josefa, Concepcion, Trinidad at Soledad.
Ang pagkahilig sa sining ay ipinamalas niya sa murang edad. Natutunan niya ang alpabeto sa
edad na tatlo at limang taong gulang naman nang siya ay mututong bumasa at sumulat.
Napahanga niya ang kaniyang mga kamag-anak sa angking pagguhit at paglilok. Walong taong
gulang siya nang kanyang isinulat ang tulang "Sa Aking Mga Kababata," na ang paksa ay
tungkol sa pagmamahal sa sariling wika (na noon ay Tagalog)[1]

3. Edukasyon
Ang kaniyang ina ang unang guro ng ating pambansang bayani. Ito ang nagturo sa kaniya ng
alpabeto, kagandahang asal, at mga kuwento ("Minsan ay may Isang Gamo-gamo"). Samantala,
ang kanyang pormal na edukasyon ay unang ibinigay ni Justiniano Aquino Cruz sa Biñan,
Laguna. Pagkatapos noon, siya ay ipinadala saMaynila upang mag-aral sa Ateneo de Manila
University at doon ay tinamo ang Bachelor of Arts noong 1877 (siya ay 16 taong gulang) at
nakasama sa siyam na estudyanteng nabigyan ng sobresaliente o namumukod-tanging marka.
Ipinagpatuloy ni Jose ang pag-aaral sa Ateneo upang maging dalubhasa sa pagsusukat ng lupa at
pagiging asesor. Natapos siya sa kursong asesor noong 21 Marso 1877 at naipasa ang Lupong
Pagsusulit para dito noong 21 Mayo 1878 subalit dahil siya ay 17 taong gulang pa lamang ay
hindi siya pinahintulutang magtrabaho bilang asesor hanggang 30 Disyembre 1881. Noong 1878,
pumasok siya saUnibersidad ng Santo Tomas upang mag-aral ng medisina ngunit dito ay
naranasan niya ang diskriminasyon mula sa mga paring Dominikano. Ipinasya niyang
ipagpatuloy ang pag-aaral ng medisina at pilosopiya sa Universidad Central de Madrid sa
Espanya ng sa kaalaman ng kaniyang mga magulang. Noong 21 Hunyo 1884, sa edad na 23,
iginawad sa kanya ang Lisensiya sa Medisina at noong 19 Hunyo 1885, sa edad na 24, ay
natapos din niya ang kurso sa Pilosopiya na may markang ekselente.
Siya ay nagsanay ng medisina sa Hospital de San Carlos ngunit itinigil niya ito upang mag-aral
ng optalmohiya sa Paris sa ilalim ng pagtuturo ni Dr. Weckert at sa Aleman sa ilalim ni Dr. Otto
Becker. Ginawa niya ito sapagkat noong panahong iyon ay malala na ang sakit sa mga mata ng
kaniyang ina. Sa Berlin, siya ay naging kasapi ng Berlin Ethnological Society at Berlin
Anthropological Society sa ilalim ng pamunuan ng pamosong patolohistang si Rudolf Virchow.
Paglalakbay
“
He who knows the surface of the earth and the topography of a country only through
the examination of maps..is like a man who learns the opera of Meyerbeer or Rossini
by reading only reviews in the newspapers. The brush of landscape artists Lorrain,
Ruysdael, or Calame can reproduce on canvas the sun's ray, the coolness of the
heavens, the green of the fields, the majesty of the mountains...but what can never be
stolen from Nature is that vivid impression that she alone can and knows how to
impart--the music of the birds, the movement of the trees, the aroma peculiar to the
place--the inexplicable something the traveller feels that cannot be defined and which
seems to awaken in him distant memories of happy days, sorrows and joys gone by,
never to return. ”
--Rizal, "Los Viajes" [1]
Kay Rizal ang isa sa mga pinakadokumentadong buhay noong ika-labingsiyam na siglo dahil sa
mga tala tungkol sa kaniya (ang ilan sa mga ito ay sa tala-arawan niya mismo

4. nanggaling),[1]
kahit pa nahirapan ang mga manunulat na gumawa ng kaniyang talambuhay dahil
sa paggamit niya ng iba't ibang lengguwahe. Karamihan sa mga tala ay hinango mula sa
kaniyang paglalakbay bilang isang batang Asyanong namumulat sa kultura ng Kanluran. Kasama
rin dito ang kaniyang paglalakbay sa Europa, Hapon, Estados Unidos, at sa Hongkong kabilang
na rin ang mga babaeng naging bahagi ng kaniyang buhay.
Bakit naging pambansang bayani si Jose Rizal?
In: Kasaysayan ng Pilipinas, Mga Kilalang Tao[Edit categories]
Subukan ang Google Chrome
Browser na ginawa para sa apps at pwedeng mag-surf ng walang record.
www.google.com.ph/chrome
Answer:
SIMPLE lang , GINISING Niya ang mga pilipino sa Pagaalipin ng mga kastila.
GUmamit siya ng mga akda na kanyang nilikha..tulad ng nobelang noli me tangere ,el fili..at marami
pa...sa pamamagitan nito....nag-alsa ang mga pilipino......sabay ng pagkamatay ni rizal.....at doon na siya
ginawang bayani.....
pwedeng ganun nga pero sa pagkakaalam ko hindi sya ang talagang nanalo sa pagbobotohan kung sino
ang magiging bayani ng Pilipinas. si del Pilar ang alam ko. pero dahil sa impluwensya ng mga Amerikano
kaya si RIzal ang napiling bayani.. :)
ahmmmmm.........
Bakit naman si del pilar eh porke siya ang pinakabatang heneral ay sya na nga anga ating pambansang
bayani ang alam ko kasi kaya naging pambansang bayani si Dr. Rizal ay dahil sa lumaban siya sa
mapayapang paraan at hindi sa marahas na paraan
Marami ang nag-sasabi na ang nobela ni Dr. Jose Rizal, ay sumasalamin sa kalagayan ng Pilipinas sa
panahon ng Kastila at inilagay ni Rizal ang kanyang sarili sa naturang nobela bilang si Crisostomo Ibarra
(sa NOLI ME TANGERE) at Simoun (sa EL FILIBUSTERISMO), ngunit sa aking palagay, tamang isipin na si
Crisostomo Ibarra ay si Rizal sa NOLI ME TANGERE, ngunit sa EL FILIBUSTERISMO nagkaroon ng malaking
pagbabago, sa halip na sya(Rizal) si Simoun, ang mas malalim nyang(Rizal) pananaw ay mas

5. mababalangkas kay BASILIO
Respond to this message
AuthorReplysaliksikan
(no login)
Re: ang Katauhan ni Rizal sa NOLI ME TANGERE at EL FIBUSTERISMO
January 16 2007, 10:07 AM
Reaksiyon ko Ukol kay Simoun:
Isa sa mga katangian ni Rizal bilang manunulat ay ang kakayahan nito na magbigay ng dalawang
pakahulugan sa isang pananalita. Bilang manunulat ay alam ni Rizal na magkakaroon siya ng dalawang
uri ng mambabasa. Ang isang mababaw at ang isang malalim:
Upang magkaroon tayo ng ideya ay ibibigay kong halimbawa ang isang bahagi ng Noli Me Tangere noong
nagkaroon ng piknik sa Kagubatan ang mga dalaga at binata sa San Diego na inorganisa ni Ibarra para sa
pagdating ni Maria Clara. Sa nasabing kabanata ay naglaro ng rueda de fortuna ang mga binata at
dalaga at ang isa sa mga nagpahula ay isang dalagitang tauhan sa Nobela na ang pangalan ay SINANG,
ang tanong ni Sinang sa rueda de fortuna ay KUNG KAYLAN SIYA MAGKAKAISIP at pagkatapos inihagis
ang dice at kumuha ng sagot mula sa bilang na katugama ng dice - at ang sagot ay PAG NAGKABALAHIBO
ANG PALAKA. Sa bahaging iyon ay nagkaroon ng pagka-inis si Sinang at tawanan ng ilang mga nakarinig
ng sagutan.
Sa mababaw na pagbabasa ay tila parang hindi magkaka-isip si Sinang dahilan sa hindi naman
magkakabalahibo ang palaka.
Subalit sa malalim na pag-iisip sa sinabing iyon ay magkakaisip si Sinang pag nagkabalahibo ang palaka.
Sa tekstong espanyol ay ginamit ni Rizal ang salitang juicio na isang estado ng kaisipan na may
katangian ng maturity. Magkaka-isip si Sinang pag nagkabalahibo ang palaka sa tamang panahon na ito
ay sisibulan nito.
Kung hindi mo naiintindihan ay para kang isang mambabasang pinag-boykotan ng IQ.
Kung naiintindihan mo ay malisyoso ka pero hindi ka tanga
Bahala kang mamili sa dalawang uri ng mambabasa.
Balik Tayo kay Simoun
Ang katauhan ni Simoun ay isang signature ng genius ni Rizal.
Madilim ang pamamaraan ng pagbabagong panlipunan ang role na ibinigay ni Rizal kay Simoun.
Masasabi pa nga na ang kaniyang paraan ng pagbabago ay anarkismo at siya ay bahagi ng pagpapabulok
ng lipunan na nais niyang wasakin at baguhin. Sa dakong huli ay pinatay ni Rizal si Simoun at maaring sa
mababaw na interprestasyon ng ilan ay isang paraan ni Rizal ng "upang alisan ng justification" ang

6. armadong paraan ng pagbabago ng lipunan.
Sa kabila ng mga negatibong paglalarawan ni Rizal kay Simoun ay nasa ilalim ng mga ideolohiyang
panlipunan na ipinabigkas ni Rizal kay Simoun upang gisingin ang kamalayan ng mga Pilipino sa
pangangailangan ng isangtunay at malayang bansa.
Istratehiya ni Rizal na gawing kontrabida ang tagapagsalita ng kaniyang tunay at mahalagang kaisipan
na ipinararting sa kaniyang mga kritikal na mambabasa.