Microbiologia veterinaria (paramyxoviridae e orthomyxoviridae)wellison nascimento
O documento descreve as famílias Paramyxoviridae e Orthomyxoviridae, que incluem vírus importantes que causam doenças respiratórias em animais e humanos. Detalha as características, gêneros, espécies de vírus dessas famílias, além das doenças causadas, como cinomose canina, doença de Newcastle e gripe aviária.
A raiva é uma zoonose viral aguda e fatal que ataca o sistema nervoso central, transmitida principalmente por mordeduras de animais infectados. O vírus da raiva causa inflamação e morte celular no cérebro, levando à hidrofobia, convulsões e óbito. A prevenção inclui a vacinação de animais domésticos e a profilaxia pós-exposição em humanos com desinfecção e vacinação.
Microbiologia veterinaria (paramyxoviridae e orthomyxoviridae)wellison nascimento
O documento descreve as famílias Paramyxoviridae e Orthomyxoviridae, que incluem vírus importantes que causam doenças respiratórias em animais e humanos. Detalha as características, gêneros, espécies de vírus dessas famílias, além das doenças causadas, como cinomose canina, doença de Newcastle e gripe aviária.
A raiva é uma zoonose viral aguda e fatal que ataca o sistema nervoso central, transmitida principalmente por mordeduras de animais infectados. O vírus da raiva causa inflamação e morte celular no cérebro, levando à hidrofobia, convulsões e óbito. A prevenção inclui a vacinação de animais domésticos e a profilaxia pós-exposição em humanos com desinfecção e vacinação.
Apresentaçao XI encontro Med Vet UESC Tuberculose BovinaFernando Alzamora
Este documento discute a tuberculose bovina, abordando sua epidemiologia, agente etiológico e impactos econômicos. Apresenta dados sobre a prevalência da doença no Brasil e em outros países, identificando fatores de risco. Discute também a transmissão da Mycobacterium bovis e os principais métodos de diagnóstico da tuberculose bovina.
O documento é uma apostila sobre protozoologia veterinária produzida por Sílvia Maria Mendes Ahid da Universidade Federal Rural do Semi-Árido. A apostila descreve a morfologia, reprodução, nutrição e classificação dos principais protozoários de importância veterinária, incluindo exemplos como Eimeria, Trypanosoma e Tritrichomonas.
O documento fornece dicas sobre como evitar a contaminação cruzada por glúten na cozinha, incluindo manter equipamentos, utensílios e alimentos separados dos que contêm glúten e tomar cuidado com migalhas e respingos.
1. O documento apresenta o protocolo de varicela do governo de Minas Gerais, descrevendo sua transmissão, período de incubação, sintomas, complicações, tratamento e prevenção através da vacinação. 2. Detalha o modo de transmissão da varicela, seu período de incubação de 14 a 16 dias, e os sintomas que incluem febre, erupção cutânea e complicações como pneumonia e encefalite. 3. Fornece orientações sobre o tratamento sintomático e específico com aciclovir,
O documento descreve as principais famílias e espécies de carrapatos no Brasil, incluindo suas características morfológicas, ciclo de vida, importância econômica e de saúde pública. As famílias mais comuns são Ixodidae, com 702 espécies, Argasidae com 193 espécies e Nuttalliellidae com 1 espécie. Espécies como Rhipicephalus microplus, Rhipicephalus sanguineus e Amblyomma cajennense são vetores importantes de doenças em bovinos,
Toxoplasmose é causada pelo protozoário Toxoplasma gondii e tem distribuição mundial. O documento descreve o histórico, introdução, classificação, morfologia, biologia, transmissão, imunidade, formas clínicas, diagnóstico, epidemiologia e tratamento da toxoplasmose.
Este documento descreve o filo Apicomplexa II, com foco no gênero Eimeria. Resume as principais espécies que afetam aves, suas características, ciclo de vida, patogenicidade e como a interação com o meio ambiente influencia a coccidiose. Fornece detalhes sobre a dinâmica da doença e fatores que afetam seu desenvolvimento.
O documento apresenta um seminário sobre raiva realizado para estudantes de medicina veterinária. Aborda conceitos sobre a doença, prevalência, transmissão, sinais clínicos, diagnóstico e tratamento. Destaca o papel do médico veterinário no controle e prevenção da raiva.
O documento descreve as características dos gatos, incluindo sua origem no antigo Egito, onde viviam selvagens ou domesticados, sua alimentação variada dependendo de viverem na rua ou em casas, sua locomoção habilidosa sobre quatro patas, pelagem que requer escovação, reprodução sazonal e solitária, e curiosidades como sua longevidade maior em casa versus na rua.
This document provides information on arthropod-borne viral diseases. It defines arboviruses as viruses transmitted between vertebrate hosts by blood-feeding arthropods like mosquitoes and ticks. The document discusses the classification, properties, transmission cycles involving vectors and reservoir hosts, pathogenesis and examples of important arboviruses including alphaviruses like Chikungunya virus, flaviviruses like Dengue virus, and bunyaviruses. It summarizes the clinical manifestations and treatment approaches for major arboviral diseases.
Apresentaçao XI encontro Med Vet UESC Tuberculose BovinaFernando Alzamora
Este documento discute a tuberculose bovina, abordando sua epidemiologia, agente etiológico e impactos econômicos. Apresenta dados sobre a prevalência da doença no Brasil e em outros países, identificando fatores de risco. Discute também a transmissão da Mycobacterium bovis e os principais métodos de diagnóstico da tuberculose bovina.
O documento é uma apostila sobre protozoologia veterinária produzida por Sílvia Maria Mendes Ahid da Universidade Federal Rural do Semi-Árido. A apostila descreve a morfologia, reprodução, nutrição e classificação dos principais protozoários de importância veterinária, incluindo exemplos como Eimeria, Trypanosoma e Tritrichomonas.
O documento fornece dicas sobre como evitar a contaminação cruzada por glúten na cozinha, incluindo manter equipamentos, utensílios e alimentos separados dos que contêm glúten e tomar cuidado com migalhas e respingos.
1. O documento apresenta o protocolo de varicela do governo de Minas Gerais, descrevendo sua transmissão, período de incubação, sintomas, complicações, tratamento e prevenção através da vacinação. 2. Detalha o modo de transmissão da varicela, seu período de incubação de 14 a 16 dias, e os sintomas que incluem febre, erupção cutânea e complicações como pneumonia e encefalite. 3. Fornece orientações sobre o tratamento sintomático e específico com aciclovir,
O documento descreve as principais famílias e espécies de carrapatos no Brasil, incluindo suas características morfológicas, ciclo de vida, importância econômica e de saúde pública. As famílias mais comuns são Ixodidae, com 702 espécies, Argasidae com 193 espécies e Nuttalliellidae com 1 espécie. Espécies como Rhipicephalus microplus, Rhipicephalus sanguineus e Amblyomma cajennense são vetores importantes de doenças em bovinos,
Toxoplasmose é causada pelo protozoário Toxoplasma gondii e tem distribuição mundial. O documento descreve o histórico, introdução, classificação, morfologia, biologia, transmissão, imunidade, formas clínicas, diagnóstico, epidemiologia e tratamento da toxoplasmose.
Este documento descreve o filo Apicomplexa II, com foco no gênero Eimeria. Resume as principais espécies que afetam aves, suas características, ciclo de vida, patogenicidade e como a interação com o meio ambiente influencia a coccidiose. Fornece detalhes sobre a dinâmica da doença e fatores que afetam seu desenvolvimento.
O documento apresenta um seminário sobre raiva realizado para estudantes de medicina veterinária. Aborda conceitos sobre a doença, prevalência, transmissão, sinais clínicos, diagnóstico e tratamento. Destaca o papel do médico veterinário no controle e prevenção da raiva.
O documento descreve as características dos gatos, incluindo sua origem no antigo Egito, onde viviam selvagens ou domesticados, sua alimentação variada dependendo de viverem na rua ou em casas, sua locomoção habilidosa sobre quatro patas, pelagem que requer escovação, reprodução sazonal e solitária, e curiosidades como sua longevidade maior em casa versus na rua.
This document provides information on arthropod-borne viral diseases. It defines arboviruses as viruses transmitted between vertebrate hosts by blood-feeding arthropods like mosquitoes and ticks. The document discusses the classification, properties, transmission cycles involving vectors and reservoir hosts, pathogenesis and examples of important arboviruses including alphaviruses like Chikungunya virus, flaviviruses like Dengue virus, and bunyaviruses. It summarizes the clinical manifestations and treatment approaches for major arboviral diseases.
Kuşlar nereden geldiler, neden uçarlar, neler yerler, neden tüylü olurlar, neden yardımıza gereksinim duyar, Türkiye'de kuş gribi gibi kuşlar hakkında pek çok bilgi
keneler-ve-parazitlikleri (fazlası için www.tipfakultesi.org )
1. • KENELER VE PARAZİTLİKLERİ
• Keneler diğer akarlardan daha
büyük olmaları, dişli
hipostomlarının varlığı ile
tanınırlar.
• Dünyada 800 kadar kene türü
bilinmektedir.
• Yapı: Kenelerin erkek ve dişilerinin
morfolojik yapıları birbirinden
farklıdır. Kırmızımsı ve
kahverengimsi olan vücutları
söbemsidir.
• Sırt, bir dereceye kadar kabarık
olmakla beraber vücut, sırt-karın
istikametinde basıktır.
2. • Keneyi konağa yapıştırmaya,
hipostomun karın yüzünde
uçları arkaya dönük dişleri
sağlar.
• Dokuyu kesen şeliserlerden her
birinin ucunda bir çift testere
dişli parmak,
• Her şeliserin istirahat halinde
içine çekildiği kitinli birer kılıfı
vardır.
• Şeliserler ve hipostom
arasında ağız boşluğu bulunur
ve buraya farinks açılır.
3. • Sert kenelerde sırtta bir kalkan
vardır; erkeklerin bütün sırtını,
dişilerin ise sırtlarının yalnız ön
kısmını örter.
• Bazı kene türlerinde kalkan beyaz,
sarı veya kırmızı renkte beneklerle
süslüdür.
• Gözler varsa, bunlar sert kenelerde
sırtta scutumun ön-yan kenarının
yakınında ve üzerindedir.
• Yumuşak kenelerde ise yanlarda
koksa üstündeki oluklarda bulunur.
4. • Vücudun arka kenarında fisto bulunabilir.
• Kenelerde birinci ve ikinci koksalar arasında koksa
bezleri vardır. Bunlar beslenme ve çiftleşme sırasında
yapışkan bir sıvı çıkarırlar.
• Kenelerin birinci çift bacaklarının tarslarının sırt
yüzünde birer duyu çukuru bulunur. Buna haller organı
denir; koku almayı sağladığı sanılmaktadır.
• Anüs arka nihayette, Genital Delik ise orta hat üzerinde
ve öndedir.
• Kene larvalarının üç çift bacağı vardır; trachea
sistemleri yoktur; nimfleri ise 4 çift bacaklıdır.
5.
6. • Kenelerin Sınıflandırılması
• 1. Yumuşak Keneler
• Bunların sırt kalkanı yoktur, erkek ve
dişileri birbirine benzer. Gnathosoma
(Capitulum) karın yüzündedir ve
yukarıdan bakılınca görülmez;
larvalarında ise ön uçta veya buraya
yakın olup, yukarıdan bakılınca görülür.
• Solunum delikleri çok küçük ve 3. ve
4. koksalar arasındadır.
• Bacakların ucunda yastık veya pulvillus
yoktur.
• Bunlardan Ornithodorus türlerinde
7.
8. • Çoğunlukla kuşlarda parazitlenen Argas
türlerinin vücutlarının kenarları ise bir
çizgi halindedir.
• SERT KENELER
• Bunların erkek ve dişileri birbirinden
farklıdır.
• Kalkan erkeklerde bütün sırtı, dişilerde
sırtın önde bir kısmını örter.
• Capitulum ön uçtadır ve bundan dolayı
vücudun yukarısından bakılınca görülür.
• Solunum delikleri, 4. koksaların
arkasındadır.
• Bacakların nihayetinde pulvillus vardır.
• Sert kenelerden memleketimizde
bulunanlar
9. • Ixodes, Hyalomma, Haemaphysalis, Dermacentor,
Amblyomma, Boophilus ve Rhipicephalus cinslerine
aittirler.
• Bunlardan Hyalomma cinsinde palplerin boyu uzundur.
• Dermacentor cinsinde scutum süslüdür.
• Ixodes ve Boophilus türlerinde fisto yoktur.
• Ixodes ve Haemaphysalis kenelerinde gözler yoktur.
• Yaşayış, Konaklar ve Evrim
• Keneler larva, nimf ve erişkin dönemlerinde balıklar hariç,
birçok omurgalı ve özellikle memelilerden geçici ektoparazit
olarak kan emerler fakat; zamanlarının çoğunu yerde, bitki
kırıntılarının altında geçirirler.
10. • Bununla beraber Boophilus türleri konaklarından pek az
ayrılırlar.
• Erkekler daha az gıda alır ve daha az paraziter hayat yaşar.
• Kenelerin larva, nimf ve erişkinlerinin konakları ayrı cinsten
olabilir.
• Mesela Ixodes ricinus’ un erişkinleri kuş ve memeliler, larva
ve nymfleri kertenkeleler, tüneyen kuşlar, kemirgen ve
yarasalardan kan emerler.
• Buna karşılık bir hayvan türü mesela sığırlar birçok kene
türüne konak olabilir.
• Kenelerin, özellikle yumuşak kenelerin ömürleri uzundur;
2-3 yıl yaşayanlar vardır.
• Keneler aylarca, hatta yıllarca açlığa dayanırlar. Kan emince
dişi kenelerin boyları 3-4 kat büyür. Erkekler ise biraz büyür.
11. • Yumuşak keneler, yaşayışları bakımından tahtakurularına
benzer; gündüzleri barınaklarda saklanır, geceleyin buradan
çıkarak kan emer ve sonra konağı terk eder. İleri derece
konak özelliği göstermezler.
• Yumuşak kenelerin evrimlerini bitirmesi için bir yıl veya
daha az bir zamana ihtiyaç olduğu halde, sert kenelerde iki
yıl bile olabilir (Dermacentor andersoni).
• Yumurtlama daima konak dışında meydana gelir; sert
kenelerde birkaç gün sürebilir ve binlerce yumurta
yumurtlayan dişi ölür.
• Yumuşak keneler ise kan emdikten sonra 20-25 yumurta
yumurtlar, sonra dişi yeniden kan emer, tekrar yumurtlar ve
bu durum birkaç defa tekrarlanır. Yumurtalar zemine,
çatlaklara ve hayvan yuvalarına bırakılır.
12. • Kenelerin tipik evrimi şöyledir
• Yumurta içinde çevre şartlarına göre 2-3 hafta-birkaç ay
içinde larva gelişerek dışarı çıkar. Yumurta sonbaharda
yumurtlanırsa, larvalar ilkbaharda dışarı çıkar.
• Larvalar etrafta dolaşır, uygun bir konak bulunca buna
yapışarak 1-2 gün kan emer, sonra ayrılıp gizlenir ve
gömlek değiştirerek 1-2 haftada nimf haline geçer.
• Nimfler de uygun bir konaktan kan emdikten sonra
konaktan ayrılır, bir gömlek değiştirir ve erişkin olurlar.
• Sert kenelerde sadece bir nimf dönemi vardır. Yumuşak
kenelerde ise birçok nimf dönemi bulunur.
• Genç erişkinler konaktan kan emer, çiftleştikten sonra
erkekler ölür; dişiler tekrar kan emer ve sonra konaktan
ayrılarak yumurtlarlar.
13.
14.
15. • İnsanda Parazitlik
• Keneler dünyanın her yerine yayılmıştır. Bununla
beraber memleketlere göre kene türleri de farklıdır.
• Keneler göçmen kuşlarla uzak memleketlere
yayılabilirler.
• Kenelerin hem dişi ve hem de erkekleri her evrede
yalnızca kan ile beslenirler. Çok çeşitli hayvanlardan
kan emerler.
• Konaklarının birçoğu yabani hayvanlardır. Keneler çok
dayanıklı ve uzun ömürlüdürler.
• Larvalarının kopan ağız organelleri ve bacaklarının
yerine tekrar yenisi gelebilir.
• Kenelerdeki bazı hastalık etkenleri bir kuşaktan
sonrakine yumurta ile geçebilir.
16. • Keneler insan sağlığını başlıca 3 şekilde etkiler:
• 1. Ağız parçalarının deriye girmesiyle sokma lezyonları
oluşur.
• 2. Bazı kenelerin tükürük salgıları, kene felcine yol
açabilir. Salgılar, sistemik toksik etki yaparak bazen
öldürücü olur.
• 3. Çeşitli hastalıklara konak görevini yaparlar; insana
birçok virüs, riketsia, spiroket, bakteri ve protozoon
hastalıklarını bulaştırır.
• Kene Sokması Hastalıkları
• Keneler, deriyi tahrip ederler; bu şekilde açılan yaralar
mikroplanabilir.
• Keneler çekilerek zorla çıkarılacak olursa, hipostom
kopabilir ve deri içinde kalabilir.
17. • Bu durum özellikle Hyalomma ve İxodes cinsine bağlı
türlerde sık görülür.
• Kene sokmalarına karşı insanda hiçbir reaksiyon
görülmeyebilir.
• Bazen ise sokulan yerde hemen acıma, yanma ve
kaşınma başlar; burası kızarır ve yılancığa benzeyebilir.
• Kene sokmasına bağlı olarak daha seyrek olarak
• vücuda yayılan yanma ve kaşınma hissi,
• güçsüzlük,
• mide bulantısı,
• kusma,
• ishal,
• nabzın ve solunumun hızlanması,
• bayılma,
18. • yüzde şişme ve
• ateş yükselmesi görülebilir.
• Memleketimizdeki bu şekildeki vakalar Ornithodorus
lahorensis ve Argas reflexus sokmaları ile ilgili olarak
bildirilmiştir.
• Kene Felci
• Kene sokmasıyla ilgili en önemli olay kene felcidir.
Kene felci, dişi kenelerin özellikle enseye veya başın
altına yapıştıkları durumlarda görülür.
• Felç, Ixodes ricinus, Ornithodorus lahorensis ve
Rhipicephalus sanguineus’un da içinde bulunduğu 40
kadar kene türüyle olabilir.
19. • Çocuklarda, özellikle de kız çocuklarında daha sık
gözlenir.
• Kene, kızların uzun saçlarının altında uzun süre
saklanabilir.
• Felçler, genellikle bacaklardan başlar ve yükselerek
kollar, göğüs ve nihayet iki-üç gün içinde boğazı tutan
gevşek bir felçtir.
• Ateş, 40ºC’ye kadar yükselir.
• Dolaşım ve solunum bozulmadan kene uzaklaştırılırsa
belirtiler geçer, uzaklaştırılmazsa hasta ölebilir.
• Hastalık, kenenin tükürük salgısında bulunan ve sinir
impulsunun terminal nöronlara geçişini önleyen
kimyasal bir maddeden kaynaklanmaktadır.
20. • Önceleri keneleri deriden ayırmak için aseton, eter,
benzen veya ısı uygulanırdı. Bu uygulamalarda 10
dakika içinde kene ayrılır.
• Kene Vektörlüğü
• Keneler kan emdikleri konaklara çeşitli hastalıkları
bulaştırırlar. Kene vektörlüğünün bir özelliği, aldıkları
bazı parazitlerin sonraki nesillerine yumurtaları yoluyla
geçebilmesidir.
• Keneler tarafından bulaştırılan hastalık etkenleri
haemolynph’te çoğaldığından, bu sıvının muayenesi ile
etkenler bulunabilir.
• Kenenin bir veya birkaç bacağının uç kısmı kesilir.
Sızan sıvı lam üzerine yayılır; kuruduktan sonra ısıyla
tespit edilir ve Giemsa yöntemi ile boyanır.
21. • Rickettsia infeksiyonlarından;
• Kene tifüsleri (Kayalık dağların humması, Marsilya humması) Hyalomma,
Amblyomma, Dermacentor, Haemaphysalis ve Ixodes
cinslerine bağlı kene türleri ile bulaşır.
• Etkenler, Rickettsia rickettsi, Rickettsia conorii olup,
kenenin bağırsak epitel hücreleri, hemolinf veya
yumurtalarında çoğalır ve kenenin sokması ile bulaşır.
• Q humması (Coxiella burnetii; Rickettsia enfeksiyonu),
burnetii
Dermacentor andersoni, Rhipicephalus sanguineus,
Haemaphysalis ve diğer bazı kenelerin sokmasıyla veya
dışkısıyla bulaşır. Hastalık, infeksiyonlu diğer
hayvanlarla temasla da bulaşır.
22. • Ixodidae ve Argasidae grubu kenelerle
• Dönek humması (Borrelia recurrentis; spiroket)
• Tularemi,
Tularemi
• Bruselloz’ un bulaştığı;
• Salmonella,
Salmonella
• Leptospira infeksiyonları ve
• Veba gibi hastalıkların da kenelerle bulaşabileceği
bildirilmiştir.
• Ixodes ricinus ve diğer bazı sert keneler Borrelia
burgdorferi’ yi nakleder. Bu etken, insanlarda Lyme
burgdorferi
Hastalığını (Erytema Chronicum Migrans; ECM) oluşturur.
23. • Ixodes ricinus, Ixodes persulcatus türleri ile
Dermacentor, Haemaphysalis ve Hyalomma cinslerine
bağlı çeşitli kene türleriyle birçok virus enfeksiyonu
bulaşabilir.
• Bunlar genellikle Togaviridae ailesinden olup,
meningoencephalit ve kanamalı-ateşli şeklinde
seyreden çeşitli bozukluklara sebep olurlar.
• Ixodes ricinus ve Ixodes dammini gibi sert keneler
Babesia bovis, Babesia divergens ve Babesia microti
gibi babeziyoz etkenlerini insanlara bulaştırabilirler.
• Kenelerle savaşta DDT, taxophene, chlordane, BHC
gibi insektisitlerden yararlanılır.
24. • KIRIM-KONGO KANAMALI ATEŞİ
• Bulaşma Yolları
• Hastalık virüsünü taşıyan kenelerin ısırması veya bu
kenelere temas edilmesi,
• Hasta insanların kan veya vücut sıvılarına korunmasız
olarak dokunulması,
• Vücudunda hastalık virüsü bulunan hayvanların kan
veya vücut sıvılarına temas edilmesi.
• Belirtileri
• Hastalık:
• Ateş, ani başlayan baş ağrısı, ağır bir halsizlik, bulantı
ve kusma şikâyetleri ile başlar.
• Daha sonra vücudun değişik yerlerinde kanamalar
görülür.
25. • KORUNMA
• Hayvanlarda kene mücadelesi yapılmalıdır.
• Su kenarları ve otluk alanlar gibi kenelerin yoğun
olarak bulunabileceği yerlere gidildiğinde, vücudu
tamamen örtecek giysiler giyilmeli; pantolon paçaları
çorap içine alınmalı, mümkünse çizme kullanılmalıdır.
• Eve gelindiğinde, vücut kene yönünden kontrol
edilmelidir.
• Keneler vücuttan uzaklaştırılırken bir cımbız yardımıyla
deriye yapıştığı noktadan tutulmalı ve çivi çıkarır gibi
sağa sola oynatarak çıkartılmalıdır.
• Keneler elle kopartılmamalı ve patlatılmamalıdır.
26. • Keneleri vücuttan uzaklaştırmak amacıyla, kenelerin
üzerine sigara basmak veya kolonya ve gazyağı
dökmek gibi yöntemlere başvurulmamalıdır.
• İnsan veya hayvanların kanlarına ve vücut sıvılarına
eldiven giyilmeden temas edilmemelidir.
• Vücuda yapışan kene ne kadar kısa zamanda vücuttan
uzaklaştırılırsa, hastalığın bulaşma riski de o kadar
azalabilmektedir.