έγινε από την Προκοπίου Κατερίνα για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών του Γυμνασίου.

1. ΑΡΕΙΟΣ ΠΟΤΗΡ καί ἡ τοῦ φιλοσόφου λίθος

2. Δούρσλειος καί ἡ γυνή ἐσεμνύνοντο περί ἑαυτούς ὡς οὐδέν διαφέρουσιν τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Υἱόν εἶχον ἔτι παιδίον ὄντα ὀνόματι Δούδλιον. Οἱ Δούρσλειοι εφύλαττον καί ἀπόρρητόν τι. (Ο κύριος και η κυρία Ντάρσλι ήταν απόλυτα φυσιολογικοί άνθρωποι. Είχαν ένα μικρό γιο, τον Ντάντλι. Οι Ντάρσλι είχαν ένα μυστικό.) Δε θα το αντέξω αν κάποιος μάθει ότι η Λίλι αδερφή μου είναι η γυναίκα του Πότερ. Νομίζω τόν βίον ἀβίωτον ἔσεσθαι, ἐάν τίς πύθηται ὡς ἡ ἐμή ἀδελφή ἐστί γυνή τοῦ Ποτῆρος.

3. Ὁ Δούρσλειος ἐγειρόμενος ἀφ΄ ὕπνου ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λαβών τό σακίον τήν τῆς γυναικός παρείαν ἐφίλησεν καί ὁδοιπορῶν πρός ἀμαξιτόν τό πρῶτον θαῦμα εἶδεν: Ο κύριος Ντάρσλι ξύπνησε εκείνο το πρωινό, πήρε το χαρτοφύλακά του, φίλησε τη γυναίκα του και προχωρώντας στο δρόμο πρόσεξε το πρώτο σημάδι από κάτι περίεργο:

4. αἴλουρον πινάκιόν τι γεωγραφικόν ἀναγιγνώσκοντα! (Μια γάτα διάβαζε έναν χάρτη!) Νιάου…!

5. Ἐν ὁδῷ πολλοί ἄνθρωποι ἔφερον ἐσθῆτας . (Στο δρόμο πολλοί άνθρωποι ήταν ντυμένοι με μανδύες…)

6. Ἀλλ’ οὐκ εἶδεν τάς γλαῦκας τάς πρός αὐγήν ἡλίου ἀεί περιπετομένας. (Αλλά δεν είδε τις κουκουβάγιες που πετούσαν εδώ και εκεί στον ουρανό.)

7. Ὁ Δούρσλειος εἶδεν τούς τρίβωνας φορούντας καί λαλούντων αὐτῶν παρήκουσεν ὀλίγον τι: (Ο κύριος Ντάρσλι είδε τους τύπους με τους μανδύες και μπόρεσε να πιάσει μερικές λέξεις από αυτά που έλεγαν.) Ναί, οἱ Ποτῆρες… οὔτως ἤκουσα (Ναι, Οι Πότερ, έτσι άκουσα….) Ναί, ὁ δ’ υἱός αὐτῶν Ἅρειος… (…ναι, ο γιος τους, ο Χάρι…)

8. Πρός δ’ ἑσπέραν οἴκαδε ἐπανιών προσέκρουσε ἀνθρωπίσκον τινά γέροντα. (Στο γυρισμό, το απόγευμα, έπεσε πάνω σε ένα γέρο.) Λυποῦμαι! (Συγγνώμη!)

9. (Μη λυπάσαι. Τίποτε σήμερα δεν μπορεί να με κάνει να νευριάσω! Κι εσύ πρέπει να χαίρεσαι, γιατί ο Ξέρεις-Ποιος έφυγε, επιτέλους! Ακόμη κι ένας Μαγκλ σαν κι εσένα έπρεπε να γιορτάζει αυτή τη μέρα!) Μηδέν λυπῆ. Σήμερον γάρ οὐκ ἔστι μοι δυσκόλως ἔχειν. Εὐφραίνει δῆτα. Ἐκεῖνος γάρ οὗ τοὔνομα ἄρρητόν ἐστι ἀποίχεται τέλος δη! Καί σέ καί τούς ἄλλους καίπερ Μυγάλους ὄντας εὐφραίνεσθαι δεῖ ἀνά πᾶσαν τήν ἡμέραν!

10. Οἴκαδε δέ ἀφικόμενος εἷδεν τόν αἴλουρον ἐπί τῷ τείχει τῆς οἰκίας καθήμενον. (Όταν έφτασε στο σπίτι είδε τη γάτα να κάθεται στο φράχτη του σπιτιού.) Ξξξτ!

11. Ὁ Δούρδλειος εἰσῆλθεν εἰς τήν οἰκίαν. (Ο κύριος Ντάρσλι μπήκε στο σπίτι του) Ὧ Πετούνια, ἄρτι ἀκήκοάς τι τῆς ἀδελφῆς σου; (Πετούνια, μήπως είχες νέα από την αδερφή σου;) Τί δέ; (Όχι, γιατί ρωτάς;) Γλαῦκες… ἄνθρωποι ἐνδεδυμένοι ἐσθῆτας… Ἐνεδοιαζόμην εἰ ταῦτα εἶεν πού πρός τά σά… (Κουκουβάγιες…παράξενοι τύποι με μανδύες… Σκέφτηκα …πως μπορεί να είχε κάποια σχέση με… με το δικό της το σινάφι…)

12. Οὐδέν μέν ἄλλο περί τούτων εἰπών εἰς τό ὐπερῶον ἀνέβη καί ἀγρυπνῶν ἄπαντα ἐν νῷ ἔστρεφε. (Χωρίς να πει τίποτε άλλο ανέβηκε επάνω και αγρυπνώντας τα στριφογύριζε όλα στο μυαλό του.)

13. Ἀνήρ αἴφνης ἐφάνη ἐν ὁδῷ κατά σιωπήν οὕτως ὥστε δόξαι ἀνακύψας ἀπό τῆς γαίας. Ὄνομα δ’ ἧν αὐτῷ Ἄλβος Διμπλόδωρος. (Ένας άνδρας φάνηκε ξαφνικά στο δρόμο, τόσο αθόρυβα σα να είχε φυτρώσει από την άσφαλτο. Το όνομά του ήταν Άλμπους Ντάμπλντορ.)

14. Χαίρε, ὧ σοφίστρια, Μαγονωγαλέα! (Χαίρε, καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ!)

15. Πῶς ἔγνως με, ἥτις εἰμί; (Πώς κατάλαβες ποια είμαι;) Οὔκουν ἔξεστι σοί ὀνομάσαι αὐτόν; Ἐγώ γάρ οὐ φοβοῦμαι τό ὄνομα αὐτοῦ φθέγξασθαι, Φολιδομορτόν. (Δεν μπορείς να πεις το όνομά του; Εγώ δε φοβάμαι να πω το όνομά του, Βόλντεμορτ.) Ἐκεῖνος οὗ τοὔνομα ἄρρητόν ἐστι ἀληθῶς οἴχεται, διά τοῦτο πάντες ἐορτάζουσιν. . . (Ο Ξέρεις-Ποιος εξαφανίστηκε, γι αυτό όλοι γιορτάζουν!)

16. (Ξέρεις ότι όλοι ρωτάνε για τον Βόλντεμορτ; γιατί εξαφανίστηκε; Όλοι λένε πως χτες βράδυ εμφανίστηκε στη συνοικία Γκόντρικ. Πως πήγε εκεί για να βρει τους Πότερ. Οι φήμες λένε πως η Λίλι και ο Τζέιμς Πότερ είναι …νεκροί. Λένε πως προσπάθησε να σκοτώσει και το γιο των Πότερ, το Χάρι. Αλλά δεν τα κατάφερε κι έτσι έχασε τη δύναμή του. Γι αυτό έφυγε!) Ἀρ’ ἔμαθες ὅτι πάντες ἐρωτῶσι περί αὐτοῦ; Διά τί ἐξέφυγεν; Ἐθρύλητο γάρ ὅτι τῆς πάροιθε νυκτός ὁ Φολιδομορτός ἀφίκετο εἰς τόπον Γορδίκου καλούμενον, ἐρευνήσων τούς Ποτῆρας. Λέγεται δέ ὅτι ἀμφότεροι οἱ Ποτῆρες, ἥ τε Λίλη καί ὀ Ἰάκωβος, τεθνήκασι. Λέγουσι ὅτι ὁ Φολιδομορτός Ἅρειον τόν Ποτῆρος ἀποκτεῖναι ἐπιχειρήσας οὐκ ἐδυνήθη καί τῆς δυνάμεως ἁπάσης ἡμάρτηκε. Τοῦτο γάρ τό αἴτιον τῆς φυγῆς!

17. Μή δεῦρο ἐλθέτω Ἅρειος Ποτῆρ. Οἱ Δούρσλειοι γάρ οὐδέποτε γνώσονται αὐτόν οἷος ἐστίν. (Να μην ἐρθει εδώ ο Χάρη Πότερ. Οι Ντάρσλι ποτέ δε θα μπορέσουν να καταλάβουν τον Χάρι.) Διά τί δεῦρο ἥκεις; (Για ποιο λόγο ήρθες εδώ;) Ἥκω ἄγων τόν Ἅρειον πρός τήν τηθίδα καί τόν ἄνδρα αὐτῆς, μόνους τῶν οἰκείων ζῶντας ἔτι. (Ήρθα για να φέρω το Χάρι Πότερ στο θείο και στη θεία του. Τώρα πια είναι οι μόνοι συγγενείς που έχει.)

18. Ἄριστον μέν οὖν τοῦτο τό χωρίον. Δεήσει γάρ ἐκείνους ἅτε οἰκείους ὄντας πάντα ἐξηγεῖσθαι αὐτῷ ἡβῶντι, διόπερ ἐπιστολήν αὐτοῖς ἔγραψα. (Είναι το καλύτερο μέρος γι αυτόν. Όταν μεγαλώσει ο θείος και η θεία του θα του τα εξηγήσουν όλα. Τους έγραψα ένα γράμμα.) Ὀρθῶς λέγεις, ἀλλά πῶς δεῦρο κομισθήσεται; (Έχεις δίκιο. Πώς όμως θα έρθει εδώ ο μικρός;) Κομισθήσεται δ’ ὑπό τοῦ Ἀγριώδου. (Θα τον φέρει ο Χάγκριντ.)

19. Τόν παῖδα ἔχω! Τῆς γάρ οἰκίας ὅσον οὐ διεφθαρμένης ἔσωσα αὐτόν πρίν τούς Μυγάλους συναθροίζεσθαι. (Έχω τον μικρό! Κατάφερα να τον βγάλω από τα ερείπια του σπιτιού προτού έρθουν οι Μαγκλ!)

20. Ὁ Διπλόδωρος καί ἡ Μαγονωγαλέα προσκύπτοντες πρός τά σπάργανα παιδίον μόλις εἰκάζουσιν καθεῦδον. Ἦν δέ ἐν τᾠ μετώπῳ τραῦμα τι δεινόν ὥσπερ ἀστραπή. (Ο Ντάμπλντορ και η καθηγήτρια έσκυψαν πάνω από το δέμα με τις κουβέρτες. Διέκριναν ένα αρσενικό μωρό, βαθιά κοιμισμένο. Στο μέτωπό του φαινόταν καθαρά ένα σημάδι με περίεργο σχήμα σαν κεραυνός!) Χρήσιμος άλλοις και ἡ οὐλή εγένετο! (Τα σημάδια είναι καμιά φορά χρήσιμα.)

21. Ὁ Διμπλόδωρος ἐπί τάς θύρας τῆς οἰκίας τῶν Δουρσλίων τόν παῖδα παρά τοῖν σταθμοῖν πράως κατέθεκεν. Ἐπιστολήν δέ ἐκ χλαίνης λαβών ἔκρυψεν αὐτήν ἐν μέσοις τοῖς σπαργάνοις. (Ο Ντάμπλντορ προχώρησε για την εξώπορτα του σπιτιού των Ντάρσλι και ακούμπησε απαλά τον Χάρι στο σκαλοπάτι. Έβγαλε έναν κλειστό φάκελο από τον μανδύα του και τον έκρυψε ανάμεσα στις κουβέρτες.) Εὐδαιμονοίης, ὦ Ἅρειε! (Καλή τύχη, Χάρι.)

22. Ὁ δέ Ἅρειος Ποτῆρ ἐν τοῖς σπαργάνοις καθεύδει, οὐδέν συνειδώς ἑαυτῷ ἐξαίρετος ὤν. Ἀλλ’ οὐκ εἶδεν τόν Δούδλιον μέλλοντα αὐτόν λυπήσειν τε και αἰκίσεσθαι, οὐδ’ ἦν αὐτῷ εἰδέναι ὅτι πολλοί τότε ἤδη λάθρα συγγενόμενοι προὔπινον τῷ Ἁρείῳ Ποτῆρι τῷ παιδί τῷ ἐπιβιόντι. (Ο μικρός Χάρι Πότερ συνέχισε να κοιμάται χωρίς να ξέρει ότι ήταν ξεχωριστός, πως ήταν διάσημος. Χωρίς να ξέρει πως θα περνούσε τα επόμενα δέκα χρόνια με τις τσιμπιές και τις κλοτσιές του εξαδέλφου του Ντάντλι… Αλλά προπαντός χωρίς να ξέρει ότι σε όλα τα μέρη της χώρας άνθρωποι που είχαν συναντηθεί κρυφά έλεγαν: «Στην υγειά του Χάρι Πότερ, του παιδιού που σώθηκε!») Προκοπίου Κατερίνα

23. Ο Χάρη Πότερ και η φιλοσοφική λίθος της J.K.Rowling Μετάφραση στα αρχαία ελληνικά : Andrew Wilson, εκδόσεις Bloomsbury Σενάριο – διασκευή σε κόμικ : Προκοπίου Κατερίνα