2. Fuglar Fuglar á Íslandi skiptast í 6. flokka Máfafuglar Spörfuglar Sjófuglar Vaðfuglar Landfuglar Vatnafuglar
3. Landfuglar Þessar tegundir tilheyra landfuglum Bjargdúfa Afar lítið er um landfugla eða skógarfugla hér á landi. Ástæðurnar eru skógleysi og einangrun landsins. Brandugla Fálki Haförn Rjúpa Smyrill Kyn fugla eru svipuð útlits, hjá ránfuglum og uglum er þó kvenfuglinn nokkru stærri og yfirleitt er auðvelt að kyngreina rjúpur.
4. Landfuglar og beittar klær. Þeir hafa sterklegan, krókboginn gogg Kyn þessara fugla eru svipuð útlits
5. Máffuglar Flestir máfar eru með sterklegan gogg, sem er krókboginn í endann og sundfit milli tánna Kynin eru eins að útliti, en karlfuglinn er oftast ívið stærri. Máfar, kjóar og þernur verpa yfirleitt í byggðum. Ungar þeirra eru bráðgerir.
6. Máffuglar Máfar teljast til strandfugla Þeir eru dýraætur sem lifa aðallega á sjávarfangi, en einnig á skordýrum, úrgangi, fuglsungum, eggjum og fleiru.
7. Sjófuglar Þeir afla fæðu sinnar úr sjó en þeir eru fiskiætur sem kafa eftir æti Þeir verpa við sjó og ala allan sinn aldur á sjó nema þegar þeir koma á land til að verpa en flestir verpa einu eggi Ungar þeirra allra eru ósjálfbjarga og dvelja oft lengi í hreiðrinu
8. Sjófuglar sína tryggð við maka sinn, en nema skarfar og teista Kynjamunur sjófugla er lítill, það er helst einhver stærðarmunur sem greinir kynin að. Sjófuglar
9. Spörfuglar Spörfuglar eru langstærsti ættbálkur fugla. Það eru þó aðeins níu tegundir spörfugla sem verpa hér í einhverjum mæli. Ástæðan er einangrun landsins, skógleysi og vætusöm veðrátta Þær tegundir sem tilheyra þessum flokki eru: Auðnutittlingur Gráspör Gráþröstur Hrafn Maríuperla Músarindill Skógarþröstur Snjótittlingur Starri Steindepill Svartþröstur Þúfutittlingur
10. Spörfuglar Spörfuglar eru mjög mismunandi að stærð, en þó flestir smávaxnir. Músarrindill og auðnutittlingur eru minnstir íslenskra fugla, en hrafninn stærstur Fótur spörfugla er svonefndur setfótur, en goggurinn er aðlagaður að fæðunni Spörfuglar verpa í vönduð hreiður og ungarnir eru ósjálfbjarga, yfirgefa hreiðrið þegar þeir eru orðnir eða að verða fleygir
11. Vaðfuglar Einkenni margra vaðfugla eru langur goggur, langir fætur og langur háls Tegundirnar sem tilheyra þessum flokkir eru: Heiðlóa Hrossagaukur Jaðrakan Lóuþræll Óðinshani Rauðbrystingur Sanderla Sandlóa Sendlingur Spói Stelkur Tildra Tjaldur Þórshani
12. Vaðfuglar Sumir fuglarnir eru meiri þurrlendistegundir og hafa fremur stuttan gogg og fætur eins og sandlóa og heiðlóa Þeir eru dýraætur og er langur goggurinn hentugur til að grafa eftir æti í leirum, tjarnarbotnum og jarðvegi Kynjamunur er lítill hjá vaðfuglum, karlfuglinn er þó oft ívið skrautlegri og kvenfuglinn aðeins stærri Vaðfuglar helga sér óðul og verpa pörin stök
13. Vatnafuglar Vatnafuglar eru sérhæfðir að lifi á vatni. Þeir hafa sundfit milli tánna og goggur margra er flatur með hyrningstönnum, sem auðveldar þeim að sía fæðu úr vatni Þær tegundir sem tilheyra þessum flokki eru: álft Blesgæs Duggönd Flórgoði Gargönd Grafönd Grágæs Gulönd Hávella Heiðagæs Helsingi Himbrimi Hrafnönd Húsönd Lómur Margæs Rauðhafönd Skeiðönd Skúfönd Stokkönd Straumönd Toppönd Urtönd Æðafugla
14. Vatnafuglar Auk andfuglanna eru hér tveir vatnafuglar, sem hafa lífshætti ekki ósvipaða og hjá öndum. Þetta eru lómur og himbrimi Sumar tegundir eru grasbítar.á meðan aðrar afla fæðunnar úr dýraríkinu. Karlfuglinn er ávalt stærri hjá andfuglum, og hjá öndum er hann yfirleitt mun skrautlegri en kvenfuglinn
