Diagnostyka w chorobach żołądka i dwunastnicy
•
0 likes•9,631 views
Prezentacja przygotowana jest przez studentów medycyny na UWM w Olsztynie w ramach seminarium z Diagnostyki lekarskiej. Opiewa tematykę diagnostyki chorób żołądka i dwunastnicy.
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Viewers also liked
Similar to Diagnostyka w chorobach żołądka i dwunastnicy
Similar to Diagnostyka w chorobach żołądka i dwunastnicy (8)
Diagnostyka w chorobach żołądka i dwunastnicy
- 1. Diagnostyka seminarium 14 IV 2014 Katarzyna Patejuk, Wojciech Jankiewicz, Oskar Korczak Diagnostyka laboratoryjna (testy, próby, analizy) chorób żołądka i dwunastnicy
- 2. 1. Diagnostyka chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego 2. Analiza soku żołądkowego 3. Próby czynnościowe żołądka 4. Inne oznaczenia wykonywane w diagnostyce schorzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego 5. Diagnostyka infekcji Helicobacter pylori 6. Oznaczanie stężenia gastryny we krwi 7. Oznaczanie poziomu przeciwciał przeciw komórkom okładzinowym żołądka 8. Testy laboratoryjne w diagnostyce schorzeń dolnego odcinka przewodu pokarmowego 9. Próby wchłaniania d-ksylozy Plan prezentacji
- 3. Diagnostyka chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego Laboratoryjna diagnostyka Badania funkcji wydzielniczych śluzówki żołądka Górny odcinek układu pokarmowego Jama ustna Przełyk Żołądek
- 4. Diagnostyka chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego Podstawowe metody diagnostyczne: Badania radiologiczne Badania gastroskopowe
- 5. Badania uzupełniające: Próby wydolności zwieracza dolnego przełyku próba Bernsteina pH metria Badania soku żołądkowego Badania manometryczne Diagnostyka chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego
- 6. • Najważniejsze znaczenie dla wydzielania soku żołądkowego mają gruczoły właściwe żołądka. Zbudowane są z 5 typów komórek: Analiza soku żołądkowego 1. główne: pepsyna 2. okładzinowe: kwas solny, czynnik wewnętrzny Castle’a 3. szyjkowe: grupa komórek szybko dzielących się i zapewniających szybką regenerację uszkodzonego nabłonka 4. Niezróżnicowane 5. wewnątrzwydzielnicze (układ APUD): wydzilają: gastrynę, serotoninę , VIP, motylinę
- 7. • Pojemność żołądka wynosi od 1 – 1.2 L. • W ciągu doby wydziela się od 1 do 3 L soku żołądkowego (średnio 2.5 L). • Na czaczo w żołądku znajduje się od 0 – 100 mL soku. • Wzrost objętości soku żołądowego na czczo powyżej 150 mL może świadczyć o zmniejszonej drożności odźwiernika. Analiza soku żołądkowego
- 8. • Zwiększone wydzielanie soku żołądkowego: chroba wrzodowa dwunastnicy, zespół Zollingera-Ellisona (ZE), nadczynność kory nadnerczy. • Obniżone wydzielanie soku żołądkowego: nowotwory, choroba Addisona-Biermera, przewlekłych zapaleniach błony śluzowej żołądka, rozległym zwłónieniu ściany żołądka, po wagotomii i w niedoczynności przysadki Analiza soku żołądkowego
- 9. • Wartość pH soku żołądkowego na czczo utrzymuje się w granicach 1.3 – 2.5. • Jony wodorowe wydzielane są do wnętrza żołądka w stałym stężeniu (0.15 mol/L), lecz w różnym tempie. Dlatego, stężenie H+ zależy od szybkości neutralizacji odczynu kwaśnego treści żołądka przez śluz i pokarm. • Na szczycie trawienia pH = 1.7 • Bezkwaśność (achlorhydria) pH soku żołądkowego > 6.0 + spadek pH po podaniu histaminy wynosi mniej niż jeden. • Hipochlorhydria, to stan gdy pH 3.5 – 6.0 + spadek pH po histaminie jest większy niż 1. • Hipo- i achlorhydrię spotykamy w nowotworach żołądka lub niedokrwistości złośliwej. Analiza soku żołądkowego
- 10. Na czczo achlorhydriahipo- Wartość pH soku żołądkowego na czczo utrzymuje się w granicach 1.3 – 2.5. Jony wodorowe wydzielane są do wnętrza żołądka w stałym stężeniu (0.15 mol/L), lecz w różnym tempie. Dlatego, stężenie H+ zależy od szybkości neutralizacji odczynu kwaśnego treści żołądka przez śluz i pokarm. Na szczycie trawienia pH = 1.7 Bezkwaśność (achlorhydria) pH soku żołądkowego > 6.0 + spadek pH po podaniu histaminy wynosi mniej niż jeden. Hipochlorhydria, to stan gdy pH 3.5 – 6.0 + spadek pH po histaminie jest większy niż 1. Hipo- i achlorhydrię spotykamy w nowotworach żołądka lub niedokrwistości złośliwej.
- 11. Wprowadzeniu do żołądka zgłębnika poprzez nos lub usta odsysaniu zawartości żołądkowej PRÓBY CZYNNOŚCIOWE ŻOŁĄDKA Metoda standardowa wydzielania u człowieka polega na :
- 12. Wydzielanie bada się : na czczo, oraz po pobudzeniu wydzielania żołądkowego przez pokarm histamina ( 0,01 mg/kg m.c.) betazol (2 mg/kg m.c ) Pentagastryna ( 6 mg/kg m.c ) najczęstszy aktywator insulina
- 13. W każdej pobranej frakcji z otrzymanej treści oznacza się : objętość pH stężenie kwasu solnego Stężenie elektrolitów Stężenie hormonów
- 14. • Objętość soku żołądkowego – 25-340 ml/ godz. • BAO (podstawowe wydzielanie soku żołądkowego, czyli zawartość kwasu w wydzielinie podstawowej) – 5 mmol / godz. • MAO (maksymalne, czyli całkowite wydzielanie kwasu solnego) wynosi : – dla mężczyzn – 10-30 mmol/godz. (średnio 22-28), – dla kobiet 5-30 mmol/godz. ( średnio 14-18 ) • Prawidłowy stosunek BAO do MAO wynosi 0,43 Prawidłowy wynik próby :
- 15. Wartość BAO/MAO › 0,6 przy wysokim BAO ( wydzielaniu podstawowym kwasu solnego ) Wskazuje na możliwość wystąpienia zespołu Zollingera- Elisona Interpretacja wyników Prawidłowy stosunek BAO do MAO wynosi 0,43
- 16. MAO jest zwykle dwa razy wyższe niż BAO Zwiększenie wydzielania HCl U 50 % pacjentów z wrzodem dwunastnicy Interpretacja wyników MAO wyższe od BAO
- 17. MAO i BAO obniżone < 0,43 Zmniejszenie wydzielania HCl •Rak żołądka, •Choroba wrzodowa żołądka •Choroba Addisona – Biermera •Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka Interpretacja wyników
- 18. • Wykonanie wagotomii nie wpływa na wydzielania HCl pod wpływem histaminy, • Dlatego wydzielanie HCl pod wpływem histaminy, a brak pobudzenia pod wpływem hipoglikemii świadczą o radykalnym leczeniu, Podanie insuliny w dawce 0,1 U/kg m.c Przy spadku glikemii poniżej 2,2 mmol/l powinno dojść do wagalnego pobudzenia wydzielania HCl Jeżeli wykonano całkowitą wagotomię, to nie stwierdza się pobudzenia wydzielania HCl Próba insulinowa Służy do oceny skuteczności leczenia operacyjnego choroby wrzodowej metodą wagotomii
- 19. • W ostatnich latach do użycia weszły testy z oznaczeniem 24 godzinnego pH, przy użyciu miniaturowych elektrod szklanych wprowadzanych do żołądka i połączonych z rejestratorem pH pH-metria żołądkowa
- 20. • spiralna, beztlenowa bakteria Helicobacter pylori, która • może istnieć w kwaśnym środowisku soku żołądkowego • przebywa pod warstwa śluzu powodując uszkodzenia zapalne błony śluzowej. Helicobacter pylori
- 21. • Infekcja H. pylori występuje u ponad 50 % ludzi bez dolegliwości żołądkowych i u ponad 90% chorych z wrzodami trawiennymi. • Infekcja Helicobacter pylori jest czynnikiem etiologicznym stanów zapalnych błony śluzowej żołądka, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy , raka żołądka Diagnostyka infekcji Helicobacter pylori
- 22. W praktyce najczęściej wykonywanymi badaniami są : Test ureazowy Wykrywanie przeciwciał przeciwko H. pylori • Badanie histopatologiczne wycinka pobranego podczas gastroskopii • Test ureazowy bioptatu pobranego podczas gastroskopii • Badanie serologiczne wykrywające obecność specyficznych przeciwciał • Oznaczanie ilości 13C2/12CO2 • Wykrywanie H. pylori w bioptacie za pomocą metod biologii molekularnej ( metoda PCR ) Metody diagnostyczne wykrywania obecności Helicobacter pylori
- 23. • TEST UREAZOWY • Bioptat pobrany podczas gastroskopii inkubowany jest z mocznikiem w obecności barwnika (fenoloftaleiny). • Produkowana przez H.pylori ureaza rozkłada mocznik co powoduje zmianę barwy badanego skrawka na czerwono. TEST UREAZOWY
- 24. PACJENT DOSTAJE DO WYPICIA 75 MG MOCZNIKA ZNAKOWANEGO 13C H.PYLORI ROZKŁADA MOCZNIK I UWALNIA 13C TO ZWIĘKSZA 13C2/12CO2 W WYDYCHANYM POWIETRZU TEST ODDECHOWY Test wykorzystuje metodę spektometrii mas IRMS.
- 25. • Test oddechowy w kierunku zakażenia Helicobacter pylori, ze względu na – wysoką czułość (90–96%) – swoistość (88–100%) – przewyższa inne metody nieinwazyjne. • Test oddechowy jest również nieporównywalnie bardziej przyjazny i bezpieczny dla pacjenta niż endoskopia. Test oddechowy - zalety
- 26. • Zalecane jest wykonywanie oznaczeń ilościowych, ponieważ – Umożliwiają one nie tylko postawienie rozpoznania, – Ale też monitorowanie efektów leczenia ( obniżenie poziomu przeciwciał przynajmniej do połowy miana wyjściowego ) Badania serologiczne mogą być badaniami jakościowymi ilościowymi Badania serologiczne wykrywające przeciwciała przeciwko H.pylori
- 27. • Badanie wykonuje się w celu różnicowania zespołu Zollinger-Ellisona. • Stwierdza się wówczas znaczny wzrost poziomu gastryny w osoczu – do 1500 ng/l podczas gdy norma wynosi – 100 ng/l na czczo – i 150-200 ng/l po posiłku Oznaczanie stężenia gastryny we krwi
- 28. • Przeciwciała są obecne u około: – 3% zdrowych osób – i u 50% chorych na niedokrwistość złośliwą. • Występują one niekiedy w: – cukrzycy, – niewydolności kory nadnerczy – i niektórych chorobach będących wynikiem autoimmunoagresji Oznaczanie poziomu przeciwciał przeciw komórkom okładzinowym żołądka
- 29. • Schorzenia jelit najczęściej prowadzą do upośledzenia wchłaniania produktów trawienia pokarmów • Ocena biochemiczna funkcji jelita cienkiego opiera się na próbach czynnościowych jelit, dzięki którym możliwe jest określenie zaburzeń wchłaniania. Testy laboratoryjne w diagnostyce schorzeń dolnego odcinka przewodu pokarmowego
- 30. • Próba ta jest uznawana za czuły test czynnościowy służący do oceny funkcji proksymalnej części jelita cienkiego • Zmniejszenie wydalania d-ksylozy z moczem i jej jednoczesny nieprawidłowy poziom w surowicy sugeruje obecność schorzeń dwunastnicy lub jelita czczego i w praktyce jest wskazaniem do biopsji jelita cienkiego • Wykonanie: pacjentowi podajemy doustnie 25 g d- ksylozy, następnie oznaczamy: – ilość d-ksylozy wydalonej z moczem w ciągu 5 godzin od momentu jej spożycia – poziom d-ksylozy we krwi po 2 godzinach od momentu spożycia Próba wchłaniania d-ksylozy
- 31. • Wynik prawidłowy próby: ilość d-ksylozy wydalona z moczem mieszcząca się w granicach od – 20,0 do 43,0 mmol czyli 3,0-6,5 g, – poziom we krwi 1,4-3,4 mmol/l • Upośledzone wchłanianie jelitowe rozpoznajemy w przypadku zmniejszenia wydalania d-ksylozy poniżej – 20 mmol, 3g/5 godz – oraz poziomu we krwi w granicach 0,5-1,1 mmol/l Próba wchłaniania d-ksylozy - interpretacja
- 32. • Przyczyny upośledzonego wchłaniania d-ksylozy – pierwotny zespół pośledzonego wchłaniania – stan po gastrektomii i rozległej resekcji jelita lienkiego – uchyłkowość jelit – niedokrwistość megaloblastyczna – enteritis regionalis – wiek starczy • Przy interpretacji wyników wchłaniania d-ksylozy w celu wyeliminowania wyników fałszywie dodatnich testy należy wykluczyć współistnienie: – niedoczynności tarczycy – cholestazy – niewydolności nerek – przewlekłego alkoholizmu – terapii niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi Próba wchłaniania d-ksylozy - interpretacja