Szkoła (bez) nowych technologii. Nowe technologie (bez) szkoły3camp
Grzegorz D. Stunża - Edukator Medialny, Pracownia Edukacji Medialnej w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego – Szkoła (bez) nowych technologii. Nowe technologie (bez) szkoły.
Szkoła (bez) nowych technologii. Nowe technologie (bez) szkoły3camp
Grzegorz D. Stunża - Edukator Medialny, Pracownia Edukacji Medialnej w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego – Szkoła (bez) nowych technologii. Nowe technologie (bez) szkoły.
Jako konsultant RODN "WOM" w Katowicach przedstawiam kolejną prezentację dotyczącą prowadzenia zdalnego nauczania za pomocą edublogów. Blogodydaktyka to metoda, w której blog jest wykorzystywany w różny sposób jako platforma do komunikacji i nauczania na odległość, przenosi je poza obręb szkoły. Może on być narzędziem komunikacyjnym w procesie dydaktycznym, w którym bazową część stanowi porozumiewanie się nauczyciela z uczniem. Blog ułatwia komunikację nauczyciela z uczniami intensyfikując ich interakcje i zwiększa aktywność uczniów. Stwarza przyjazne dla uczniów środowisko nauczania, ułatwia komunikację z uczniami. Nauczyciel w blogu może zamieszczać ćwiczenia, testy, quizy, treści i zadania z e-podręczników, otrzymywać informacje zwrotne od uczniów, a nawet prowadzić dyskuskje on – line. Może też publikować materiały, podcasty, prezentacje, pliki do ściągnięcia czy też ciekawe zasoby cyfrowe). Zapraszam do zapoznania się z prezentacją, mam nadzieję, że wzbudzi takie samo zainteresowania jak prezentacja na temat Mobilnych aplikacji edukacyjnych (w ciagu tygodnia ponad 2000 wejść). Podobnie jak w poprzedniej większość slajdów zawiera aktywne linki przede wszystkim do różnego typu blogów nauczycielskich.
Ekspertyza dotycząca zmian w sposobie uczenia się osób urodzonych po 1990 r. ...Paweł Tailor
Ekspertyza dotycząca zmian w sposobie uczenia się osób urodzonych po 1990 r. (pokolenie C, pokolenie homo mediens), z uwzględnieniem rekomendacji dotyczących dostosowania metod i treści nauczania, w szczególności e-podręczników, do potrzeb i sposobu uczenia się współczesnych uczniów oraz wyzwań wynikających z rozwoju technologii informacyjnych.
Spis treści:
1. Uwagi wstępne
2. Cyfrowi tubylcy – pokolenie C
3. Internet a mózgi cyfrowych tubylców
4. E-podręcznik jako element reformy edukacyjnej
5. Nowa kultura uczenia się jako metodyczna podstawa korzystania z e-podręczników
6. Taksonomia celów nauczania w cyfrowym świecie. Media elektroniczne a elementy aksjologii
7. Zakończenie
8. Wnioski końcowe
Projekt realizowany w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój - Ponadnarodowa Mobilność Uczniów. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach środków Europejskiego Funduszu Społecznego.
Dzięki dotacji, pozyskanej z programu Comenius Regio, gmina Proszowice nawiązała kontakty z hiszpańskim miastem Santander. Hiszpanie dwa razy gościli w Polsce, a delegacje z Proszowic trzykrotnie odwiedzały Santander.
Tekst wystąpienia Susan D'Antioni (UNESCO), wygłoszonego podczas konferencji "Otwarta edukacja w Polsce", zorganizowanej 23 kwietnia 2009 roku w Sejmie RP przez Koalicję Otwartej Edukacji (KOED).
Jako konsultant RODN "WOM" w Katowicach przedstawiam kolejną prezentację dotyczącą prowadzenia zdalnego nauczania za pomocą edublogów. Blogodydaktyka to metoda, w której blog jest wykorzystywany w różny sposób jako platforma do komunikacji i nauczania na odległość, przenosi je poza obręb szkoły. Może on być narzędziem komunikacyjnym w procesie dydaktycznym, w którym bazową część stanowi porozumiewanie się nauczyciela z uczniem. Blog ułatwia komunikację nauczyciela z uczniami intensyfikując ich interakcje i zwiększa aktywność uczniów. Stwarza przyjazne dla uczniów środowisko nauczania, ułatwia komunikację z uczniami. Nauczyciel w blogu może zamieszczać ćwiczenia, testy, quizy, treści i zadania z e-podręczników, otrzymywać informacje zwrotne od uczniów, a nawet prowadzić dyskuskje on – line. Może też publikować materiały, podcasty, prezentacje, pliki do ściągnięcia czy też ciekawe zasoby cyfrowe). Zapraszam do zapoznania się z prezentacją, mam nadzieję, że wzbudzi takie samo zainteresowania jak prezentacja na temat Mobilnych aplikacji edukacyjnych (w ciagu tygodnia ponad 2000 wejść). Podobnie jak w poprzedniej większość slajdów zawiera aktywne linki przede wszystkim do różnego typu blogów nauczycielskich.
Ekspertyza dotycząca zmian w sposobie uczenia się osób urodzonych po 1990 r. ...Paweł Tailor
Ekspertyza dotycząca zmian w sposobie uczenia się osób urodzonych po 1990 r. (pokolenie C, pokolenie homo mediens), z uwzględnieniem rekomendacji dotyczących dostosowania metod i treści nauczania, w szczególności e-podręczników, do potrzeb i sposobu uczenia się współczesnych uczniów oraz wyzwań wynikających z rozwoju technologii informacyjnych.
Spis treści:
1. Uwagi wstępne
2. Cyfrowi tubylcy – pokolenie C
3. Internet a mózgi cyfrowych tubylców
4. E-podręcznik jako element reformy edukacyjnej
5. Nowa kultura uczenia się jako metodyczna podstawa korzystania z e-podręczników
6. Taksonomia celów nauczania w cyfrowym świecie. Media elektroniczne a elementy aksjologii
7. Zakończenie
8. Wnioski końcowe
Projekt realizowany w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój - Ponadnarodowa Mobilność Uczniów. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach środków Europejskiego Funduszu Społecznego.
Dzięki dotacji, pozyskanej z programu Comenius Regio, gmina Proszowice nawiązała kontakty z hiszpańskim miastem Santander. Hiszpanie dwa razy gościli w Polsce, a delegacje z Proszowic trzykrotnie odwiedzały Santander.
Tekst wystąpienia Susan D'Antioni (UNESCO), wygłoszonego podczas konferencji "Otwarta edukacja w Polsce", zorganizowanej 23 kwietnia 2009 roku w Sejmie RP przez Koalicję Otwartej Edukacji (KOED).
The document discusses the status of film in new media culture according to three theories. It argues that the focus should be on defining the viewer as an active participant with new skills like erudition, expertise, criticism, selection, integration and creativity. Some examples of media education initiatives in Poland are provided but it is noted that more are still needed to support this new type of engaged viewer.
4. Pojęcie edukacji medialnej
• Różne znaczenia terminu „edukacja medialna”
• Cele wychowania do mediów
• Media literacy
• Metodyka edukacji medialnej
FreeDigitalPhotos.net
6. Edukacja medialna w
założeniach programowych
polskiej szkoły
• Ścieżka edukacji czytelniczej i medialnej z 1999 roku
• Reforma programowa w 2008 roku
• Postulat edukacji medialnej jako odrębnego przedmiotu
7. Wychowanie do mediów w rodzinie
• Główne instytucje edukacji medialnej
• rodzina
• szkoła
• Formy edukacji medialnej w rodzinie
• wymiar pokoleniowy
• dialogiczność
• zachowanie rodziców
• reguły korzystania
• aspekty materialne
• forma zabawy
• Kampanie społeczne o wychowaniu do
mediów w rodzinie
Piotr Drzewiecki, YouTube
8. NGO’s i instytucje kultury
w edukacji medialnej
Edukacja medialna
Wspólne zadanie społeczne
Najważniejsze instytucje
wychowania do mediów:
Rodzina
- podstawowe środowisko
wychowawcze i miejsce odbioru
mediów. Preedukacja medialna
Szkoła
- laboratorium życia społecznego
i komunikacji publicznej.
Zorganizowana edukacja medialna
Instytucje wspierające:
← NGO’s, instytucje kultury, kościoły
- promocja wychowania do mediów
← Państwo
- prawo oświatowe i medialne
- animacja ruchu społecznego
← Media
- troska o odbiorcę jako element PR
10. Zadania (nauczyciela religii)
w zakresie edukacji medialnej
• Kształcenie kompetencji
komunikacyjno-medialnych
• Wychowanie do korzystania
z mediów
• Formacja duchowo-moralna
na rzecz edukacji medialnej
Kształcenie kompetencji
medialnych
Wychowanie
do mediów
Formacja
duchowo-
moralna na rzecz
edukacji medialnej
11. Kształcenie kompetencji
komunikacyjno-medialnych
• Edukacja medialna jako rozwój
kompetencji
• Doskonalenie w zakresie
korzystania z technik
• Pogłębianie wiedzy o kulturze
medialnej
• Wzmacnianie zdolności
krytycznego odbioru przekazów
• Zachęcanie do kreatywnego
korzystania z mediów
Wychowanie
do mediów
Formacja
duchowo-
moralna na rzecz
edukacji medialnej
Kształcenie kompetencji
medialnych
12. Wychowanie do
korzystania z mediów
• Kształtowanie nawyków
językowych i czytelniczych
• Uwrażliwianie na kulturę
narodową i religijną
• Rozwój zainteresowań
medialnych uczniów
• Inspirowanie twórczości
medialnej uczniów
Wychowanie
do mediów
Formacja
duchowo-
moralna na rzecz
edukacji medialnej
Kształcenie kompetencji
medialnych
13. Formacja duchowo-moralna
na rzecz edukacji medialnej
• Praktyka ascezy medialnej
• Rozeznawanie duchowe
przekazów
• Kształtowanie sumienia
• Faith-based media literacy
education
Wychowanie
do mediów
Formacja
duchowo-
moralna na rzecz
edukacji medialnej
Kształcenie kompetencji
medialnych
1. Problematyka współczesnej edukacji medialnej
2. Pojęcie edukacji medialnej
3. Współczesne problemy wychowawcze generowane przez media
4. Edukacja medialna w założeniach programowych polskiej szkoły
5. Wychowanie do mediów w rodzinie
6. NGO’s i instytucje kultury w edukacji medialnej
7. Formacja duchowo-moralna na rzecz edukacji medialnej
8. Praktyka ascezy medialnej
9. Rozeznawanie duchowe przekazów
10. Kształtowanie sumienia
11. Kultura chrześcijańska - książki
12. Kultura chrześcijańska - film
13. Kultura chrześcijańska - muzyka
14. Kultura chrześcijańska - media
15. Scenariusz chrześcijańskiej akcji społecznej w zakresie edukacji medialnej
Efekty kształcenia:
EK nr 1 - ma wiedzę na temat współczesnej edukacji medialnej i znaczenia Kościoła w jej animowaniu
EK nr 2 - ma wiedzę na temat możliwości łączenia edukacji medialnej ze szkolnym nauczaniem religii
EK nr 3 - potrafi przygotować scenariusz chrześcijańskiej akcji społecznej w zakresie edukacji medialnej
EK nr 4 - potrafi samodzielnie i zespołowo podnosić swoje kompetencje medialne
EK nr 5 - zachowuje krytycyzm w stosunku do współczesnych zjawisk medialnych
Zaliczenie: Scenariusz chrześcijańskiej akcji społecznej w zakresie edukacji medialnej realizowany w zespole 3. osobowym
Drzewiecki P., Edukacja medialna a nauczanie religii w szkole, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2013.
Lepa A., Pedagogika mass mediów, Wydawnictwo Archidiecezjalne Łódzkie, Łódź 2000.
Iaquinto S., Keeler J., Faith-based Media Literacy Education: A Look at the Past with an Eye toward the Future, Journal of Media Literacy Education, 4(1), 2012, s. 12-31.
Łęcicki G., Edukacja medialna w służbie katechezy, Kultura-Media-Teologia, 4, 2011, s. 72-81.
1. Problematyka współczesnej edukacji medialnej
2. Pojęcie edukacji medialnej
3. Współczesne problemy wychowawcze generowane przez media
4. Edukacja medialna w założeniach programowych polskiej szkoły
5. Wychowanie do mediów w rodzinie
6. NGO’s i instytucje kultury w edukacji medialnej
Pedagogika a edukacja medialna
Edukacja przez media, dydaktyka mediów, kształcenie kompetencji medialnych i wychowanie do mediów
Stosunek edukacji medialnej do dziennikarstwa, informatyki i profilaktyki uzależnień od nadmiernego korzystania z mediów
Edukacja medialna jako wychowanie do mediów, ideał wychowawczy, humanistyczne zorientowanie edukacji medialnej
Kształcenie postaw względem mediów, twórczej aktywności, krytycznej i selektywnej
Kształcenie kompetencji medialnych - media literacy, o. John Culkin, alfabetyzacja medialna
Odbiór i twórcze wykorzystanie mediów przez odbiorcę, umiejętności osobiste i społeczne, powrót do trivium, Dorothy Sayers
Wychowanie do logosfery, bp. Adam Lepa
Dorobek dydaktyki ogólnej, wypracowanie adekwatnych metod, metody aktywizujące, metoda mediów
Koncepcja nauczania aktywnego, zorientowanego na ucznia, mentoring nauczyciela, samodzielne myślenie uczniów
Efektywność dydaktyczna metod aktywizujących, aktywizujący charakter pracy w mediach
Metoda mediów, uczenie się mediów poprzez tworzenie mediów, tradycje pedagogiczne Celestyna Freineta
Współczesne problemy wychowawcze generowane przez media
1. Lęk technologiczny i opóźnienie kulturowe (cultural lag)
2. Paradygmaty wychowania do mediów
a. ochrona przed zagrożeniami (inoculative paradigm) od l. 30. XX w.
b. aktywne uczestnictwo w kulturze popularnej (popular arts paradigm) od l. 60. XX w.
c. rozumienie konstrukcyjnego charakteru przekazów medialnych jako reprezentacji dominujących ideologii, a nie odzwierciedlenia rzeczywistości (representational paradigm) od l. 80. XX w.
3. Zakłócenia w odbiorze świata realnego
a. rozumienie konstrukcyjnego charakteru przekazów medialnych jako reprezentacji dominujących ideologii, a nie odzwierciedlenia rzeczywistości (representational paradigm) od l. 80. XX w.
b. rozwój studiów kulturowych (m.in. semiotyki) w badaniach medioznawczych
c. PROBLEMY: utożsamiania rzeczywistości i jej medialnej reprezentacji (telewizja), tożsamości wirtualnej (Internet)
d. EDUKACJA MEDIALNA
uświadamianie konstrukcyjnego charakteru przekazów medialnych oraz uświadamianie różnicy pomiędzy fikcją a prawdą w mediach
budowanie tożsamości użytkowników mediów, zwłaszcza poprzez wzbudzanie szacunku dla własnej cielesności i utrwalanie kontaktów w świecie rzeczywistym
4. Zagrożenia ze strony kultury popularnej
a. aktywne uczestnictwo w kulturze popularnej (popular arts paradigm) od l. 60. XX w.
b. media a upowszechnienie się kultury masowej, popkultury (telewizja, Internet), teorie komunikowania masowego (uses and gratification)
c. PROBLEMY: nadmiar medialnych przekazów informacyjnych i rozwój infosfery człowieka, dysproporcja pomiędzy przekazami wizualnymi a werbalnymi w kulturze medialnej (dominacja ikonosfery, marginalizacja logosfery)
d. EDUKACJA MEDIALNA
aktywny odbiór przekazów medialnych (postawa aktywna, telewizja) lub ich współtworzenie (postawa kreatywna, kultura uczestnictwa, Internet)
kształcenie postaw świadomej, krytycznej, selektywnej w odbiorze i tworzeniu przekazów medialnych
5. „Treści szkodliwe wychowawczo”
a. ochrona przed zagrożeniami (inoculative paradigm) od l. 30. XX w.
b. zaletą: opisowy sposób prezentowania głównych problemów wychowawczych, wadą: przesadne koncentrowanie się na problematyce zagrożeń, przy niedocenianiu pozytywnych aspektów rozwoju kultury popularnej; teorie wpływu mediów
c. PROBLEMY: przemoc, seks, dyskryminacja, używki, strach, wulgarny język, hazard; przemoc ikoniczna (Internet, telewizja)
d. EDUKACJA MEDIALNA
uświadamianie zagrożeń, profilaktyka medialna
tworzenie systemów klasyfikacji przekazów medialnych (PEGI, Kijkwijzer, Polski System Klasyfikacji Przekazów Audiowizualnych)
6. Wnioski
a. Występowanie trzech paradygmatów do czasów obecnych w projektowaniu działań edukacyjno-medialnych
b. Ewolucja w pojmowaniu edukacji medialnej: od przestrzegania przed zagrożeniami (inoculative paradigm) do pozytywnych paradygmatów kultury uczestnictwa, rozumienia mediów jako konstruktów rzeczywistości społecznej (popular arts paradigm, representational paradigm). Przykład ewolucji w nauczaniu Kościoła o mediach
c. Aktualność paradygmatu “szczepionki” (inoculative paradigm), ale potrzeba uzupełnienia go o działania edukacyjno-medialne
Problem edukacji medialnej w szkole
1. Edukacja medialna w szkole - historia
a. Elementy edukacji filmowej i informatyka w programach szkolnych w PRL
b. Ścieżka edukacji czytelniczej i medialnej z 1999 roku
c. zachęta do tworzenia interdyscyplinarnych projektów nauczycielskich
d. po raz pierwszy opracowana podstawa programowa w tym zakresie
e. współpraca z ośrodkami akademickimi, kierunki studiów, instytuty, badania i metodyka
2. Edukacja medialna w szkole - stan obecny
3. Reforma programowa w 2008 roku
a. obecność edukacji medialnej w nauczaniu większości przedmiotów na wszystkich etapach kształcenia, rezygnacja ze ścieżek międzyprzedmiotowych
b. problem rozproszonych treści w podstawach programowych
c. problem kompetencji i odpowiedzialności za edukację medialną w podstawach programowych, kontrowersje wokół preambuły: ponieważ środki społecznego przekazu odgrywają we współczesnym świecie coraz większą rolę, zarówno w życiu społecznym, jak i indywidualnym, każdy nauczyciel powinien poświęcić dużo uwagi wychowaniu swoich uczniów do ich właściwego odbioru i wykorzystania, czyli edukacji medialnej
d. autonomia szkoły, możliwość dodatkowych zajęć z edukacji medialnej, zajęcia pozalekcyjne
4. Aktualne kierunki rozwoju edukacji medialnej w polskiej szkole
a. Dostosowanie do realiów podstawy programowej z 2008 r.
b. Tendencje descholaryzacyjne
c. Postulat edukacji medialnej jako odrębnego przedmiotu szkolnego
5. Dostosowanie do realiów podstawy programowej z 2008 r.
a. projekt Fundacji Nowoczesna Polska, Katalog kompetencji medialnych i informacyjnych oraz powstałe na jego podstawie zasoby edukacyjne http://edukacjamedialna.edu.pl
b. integracja edukacji medialnej z innymi przedmiotami szkolnymi np. z religią (P. Drzewiecki)
c. poszerzanie kompetencji i szans zawodowych nauczycieli i bibliotekarzy szkolnych wykorzystanie autonomii szkół i potrzeby rozwoju zajęć pozalekcyjnych
6. Tendencje descholaryzacyjne
a. dyskusje akademickie i społeczne wokół koncepcji edukacji medialnej "różnych grup społecznych i wiekowych"
b. wzrost znaczenia edukacji nieformalnej, “przez całe życie",
c. Strategia Rozwoju Kapitału Społecznego do 2020 r.
d. niedostosowanie szkoły do realiów i wyzwań współczesności, problemy metodyczne, problemy społeczno-zawodowe nauczycieli
7. Postulat edukacji medialnej jako odrębnego przedmiotu szkolnego
a. znaczenie edukacji formalnej dla rozwoju człowieka, rescholaryzacja
b. uporządkowanie programowe, kompetencyjne
c. kształcenie i certyfikacja nauczycieli na kierunkach pedagogicznych i nauk o mediach, nowe możliwości zawodowe
d. wyzwania cywilizacyjne, techniczne, społeczne
e. wskazania dokumentów UE, UNESCO
f. postulaty części środowiska pedagogów medialnych, inicjacja dialogu z MEN
8. Wnioski
a. obecność edukacji medialnej w programach kształcenia w polskiej szkole
b. problem formy tej obecności, kompetencji nauczycieli, ułożenia treści programowych
c. trudności w dialogu z politykami odpowiedzialnymi za edukację
d. problem współpracy z szkół i decydentów oświatowych z ośrodkami akademickimi
e. wyzwania cywilizacyjne, dokumenty strategiczne
f. nowe nadzieje na nowe rozwiązania szkolne (2017 r.)
Rola NGO’s i instytucji kultury w edukacji medialnej
1. Społeczny ruch edukacji medialnej
a. rodzina, szkoła - główne instytucje edukacji medialnej
b. społeczny ruch rodziców i nauczycieli
c. NGO’s (non-government organizations), instytucje kultury - funkcja pomocnicza, animatorska, promocyjna, kulturotwórcza
d. pomoc rodzicom w wychowaniu do mediów
e. wypełnianie luki edukacyjnej w szkołach
f. andragogika mediów - edukacja medialna dla dorosłych, poszkolna, nieformalna
g. animacja medialno-kulturowa
h. społeczne akcje edukacyjno-medialne - charakter doraźnej pomocy, medialny “streetworking”; potrzeba edukacji formalnej, szkolnej
2. Edukacja medialna jako wspólne zadanie społeczne
3. Rola państwa w edukacji medialnej
a. społeczny ruch edukacji medialnej potrzebuje animatorów i koordynatorów
b. państwowe instytucje odpowiedzialne za media i edukację (Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Cyfryzacji), problem koordynatora krajowego edukacji medialnej, postulat nowej roli KRRiT
c. zadanie państwa - legislacja; prawne umocowanie edukacji medialnej
d. instytucje kultury np. Narodowy Instytut Audiowizualny, Filmoteka Narodowa, http://nina.gov.pl/ , www.fn.org.pl/
e. zmiany w prawie oświatowym i medialnym - dyrektywa audiowizualna UE a działania KRRiT
f. zaangażowanie samorządów terytorialnych, lokalne instytucje kultury, np. Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku, http://www.ikm.gda.pl/
4. Rola mediów w edukacji medialnej
a. edukacja przez media np. Discovery Channel a edukacja medialna - kształcenie kompetencji medialnych
b. medialne kampanie społeczne o tematyce edukacyjno-medialnej
c. funkcjonowanie instytucji medialnej, “kuchnia” medialna, dni otwarte redakcji, stacji telewizyjnych np. TVP
d. edukacja medialna jako element public relations nadawców medialnych, np. Canal+ Media Starter, 2007-2010, wzmacnianie społecznego zaufania do mediów
e. wykorzystać rosnące zainteresowanie mediów edukacją medialną, nawiązywania kontaktów ze stacjami, radiowymi i telewizyjnymi, redakcjami dzienników i czasopism
7. Formacja duchowo-moralna na rzecz edukacji medialnej
8. Praktyka ascezy medialnej
9. Rozeznawanie duchowe przekazów
10. Kształtowanie sumienia
Kształcenie kompetencji medialnych a wychowanie do mediów
1. Kształcenie komunikatywności
a. naturalne zdolności komunikacyjne człowieka, rozum i zmysły, media jako przedłużenie zmysłów człowieka (Marshall McLuhan)
b. komunikacja w rodzinie, uczenie się języka i kultury, znaczenie komunikatywności rodziców, opiekunów
c. edukacja jako autentyczny dialog z uczniami (Bogusław Skowronek), znaczenie komunikatywności nauczyciela, aktywny i komunikacyjny model nauki szkolnej (Agnieszka Ogonowska), szkoła jako przestrzeń dialogu i komunikacji (Teresa Wróblewska), model komunikacyjny w nauczaniu religii (ks. Ryszard Czekalski)
d. kompetencje kompetencji komunikacyjnych
e. kształcenie kultury języka
f. empatyczne słuchanie
g. umiejętność rozumienia komunikatów
h. umiejętności związane z komunikowaniem niewerbalnym
2. Poznawanie technik medialnych
a. poszerzony zakres komunikatywności wzbogaconej o nowe środki przekazu
b. kształcenie kompetencji odbiorczej (mass media), nadawczo-odbiorczej (nowe media)
c. edukacja medialna połączona z informatyką, ICT - information and communication technology, kreatywność nauczyciela w zakresie technik informatycznych (Anna Zellma)
d. korzystanie z mediów, a zwłaszcza internetu, jako źródeł informacji
e. korzystanie z mediów jako pomocy do prezentacji wiedzy
f. “cyfrowa mądrość” (ang. digital wisdom, Marcin Polak i Witold Kołodziejczyk)
g. techniczny instruktaż dotyczący korzystania z mediów a wiedza o kulturze medialnej
3. Pogłębianie wiedzy o kulturze medialnej
a. kształtowanie świadomej postawy wobec mediów
b. wiedza o funkcjonowaniu mediów, gatunkach medialnych, twórcach i wytworach kultury medialnej, rozumienie zjawisk kultury medialnej, audiowizualność kultury, kultura 2.0, cyberkultura, znajomość dzieł sztuki w tym zakresie
c. rozumienie i przedstawianie zjawisk kultury medialnej jako “znaków czasu” (P. Drzewiecki)
d. technologie (ks. Andrzej Zuberbier) i uogólnione zjawiska kulturowe (o. Marie-Dominique Chenu) jako “znaki czasu”
e. kształcenie kompetencji w zakresie kultury medialnej w wymiarze religijnym - kierowanie w stronę sensu i podstaw tej kultury, dla której Ewangelia powinna być istotnym punktem odniesienia, “teologia edukacji medialnej” (faith-based media literacy education, P. Drzewiecki)
4. Wzmacnianie zdolności krytycznego odbioru przekazów
a. kształcenie krytycznej postawy odbioru (bp Adam Lepa)
b. gr. krinein – odsiewać, rozdzielać, wybierać, decydować, sądzić; gr. kritikós – umiejący rozróżniać, sądzić, oceniać; łac. criterium – miernik
c. formacja zmysłu krytycznego, ocena moralna przekazów, formacja sumienia, wskazania deontologiczne przede wszystkim dla rodziców i wychowawców, jak również dziennikarzy i twórców medialnych (nauczanie Kościoła o mediach)
d. analiza semiotyczna i mitologiczna jako metody krytycznej edukacji medialnej
5. Zachęcanie do kreatywnego korzystania z mediów
a. kreatywność jako kompetencja medialna, “krytyka krytycyzmu” (Andrew Burn)
b. techniki kreatywne, kreatywność jako umiejętność (m.in. Edward de Bono)
c. kreatywne uczestnictwo w kulturze nowo-medialnej
6. Kształtowanie nawyków językowych i czytelniczych
a. audiowizualne środki przekazu a czytelnictwo jako fundament kultury medialnej
b. logosfera a ikonosfera (bp Adam Lepa)
c. prymitywizacja języka w komunikacji internetowej (Ewa Lubina)
d. slang młodzieżowy jako wyraz buntu (Dagmara Przyborowska), potrzeba wzorców komunikacyjnych
7. Uwrażliwianie na kulturę narodową i religijną
a. współczesne zjawiska globalizacji, media w budowaniu społeczności globalnej i internacjonalnej
b. regionalizm medialny, media narodowe
c. związki między kulturą narodową a religijną
d. ideologie współczesnej kultury medialnej, problem “bezideowości” (P. Drzewiecki)
e. kwestia pluralizmu medialnego i dyskryminacji
8. Rozwój zainteresowań medialnych uczniów
a. budzenie zainteresowań poznawczych, edukacja przez media (Stanisław Dylak), totalne oddziaływanie (Wacław Strykowski), problem zawłaszczania sfery zainteresowań przez media i znaczenie pedagogiki medialnej w tym zakresie (Joanna Karczewska)
9. Inspirowanie twórczości medialnej uczniów
a. motywacja do korzystania z mediów (motivational access, Jan van Dijk)
b. twórczość uczniów w kontekście wychowania do mediów (Dorota Siemieniecka)
c. myślenie krytyczne nie wystarczy, myślenie twórcze (Wojciech Walat)
d. szansa na tworzenie i produkowanie treści przez każdego z użytkowników sieci (user generated content a mainstream), konieczność wychowawczego wsparcia twórczości internetowej (Bożena Jaskowska)
10. Wnioski
a. płaszczyzna kompetencyjna, edukacja medialna jako dostarczanie technicznych kompetencji i rozwój podstawowych zdolności człowieka, takich jak krytyczne myślenie czy komunikatywność w kontekście mediów
b. rozważanie edukacji medialnej na poziomie kompetencji
c. ułatwia dialog z przedstawicielami różnych nurtów wychowania,
d. pozwala na ustalenie wspólnych elementów
e. znaczenie współczesnego badania zjawisk kultury medialnej dla edukacji medialnej (seminarium, P. Drzewiecki)
f. potrzeba wyjścia poza samą problematykę kompetencji i przedstawienie edukacji medialnej jako wychowania do mediów, płaszczyzna aksjologiczna problem zawieszania edukacji medialnej w “aksjologicznej próżni” (bp Adam Lepa)
g. poszukiwanie integracji wychowania do mediów z wartościami narodowymi, religijnymi
Formacja duchowa w edukacji medialnej
1. Praktyka ascezy medialnej
a. asceza (askezis - ćwiczenie, trening), wyrzeczenie dla osiągnięcia doskonałości duchowej
b. rozrywka, informacja a równowaga duchowa
c. problemy etyczne, hedonizm, indywidualizm, konsumpcjonizm
d. praktyka samokontroli i samodyscypliny
e. kultura medialna a kształtowanie postaw ascetycznych
f. duchowa motywacja praktyk ascetycznych
g. odrzucenie skrajności w postawach wobec mediów, bez rezygnacji z przekazów i „wyrzucaniu telewizora przez okno”
h. znaczenie ciszy, kształcenie galenosfery (środowiska ciszy, bp Adam Lepa)
2. Rozeznawanie duchowe przekazów
a. Denis Haack i ruch christian discernment, stowarzyszenie Ransom
b. Chrześcijańskie rozeznawanie mediów a postawa krytyczna i selektywna, aspekt duchowy, “poddanie się woli Bożej”, praktyka (o. Józef Augustyn), badanie duchowe, post medialny (abp Stanisław Nowak)
c. praktyka rozeznawania duchowego, realność a konstrukt medialny, medialna a osobista komunikacja międzyosobowa, ludzka, bosko-ludzka
wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść (1 Kor 6, 12)
3. Kształtowanie sumienia odbiorcy i użytkownika mediów
a. sumienie moralne, obecne we wnętrzu osoby, nakazuje jej w odpowiedniej chwili pełnić dobro, a unikać zła
b. formacja sumienia w wychowaniu do mediów, funkcja mediów w formacji sumienia, wspólne zadanie rodziców, nauczycieli, jak i osób zatrudnionych
w środkach przekazu
c. kategoria kompetencji moralnej (Grzegorz Grzybek)
d. edukacja medialna jako kształtowanie odpowiedzialności moralnej młodych (ks. Jerzy Bagrowicz)
e. odwoływanie się do określonego systemu wartości, do nauczania religijnego, przekroczenie poziomu kompetencji medialnych i wychowawczo-medialnych, możliwość integracji edukacji medialnej z religią (teologia edukacji medialnej)
4. Wnioski
a. faith-based media literacy education
b. korelacja edukacji medialnej z nauczaniem religii w szkole (P. Drzewiecki)
c. kompetencje medialne, wychowanie do mediów a formacja duchowo-medialna
d. praktyki duchowe a edukacja medialna (asceza medialna, rozeznawanie duchowe przekazów medialnych, formacja sumienia)
11. Kultura chrześcijańska - książki
12. Kultura chrześcijańska - film
13. Kultura chrześcijańska - muzyka
14. Kultura chrześcijańska - media
1. Chrześcijański film, muzyka, książka, telewizja, radio, prasa, sztuka współczesna, gra komputerowa, kampania społeczna
2. Wybór kategorii na następne zajęcia
3. Przesłanie linku, ilustracji lub nagrania YouTube na adres presscafe.eu@gmail.com
4. Zespołowa analiza propozycji podczas zajęć. Próba określenia wyznaczników chrześcijańskiej kultury medialnej
15. Scenariusz chrześcijańskiej akcji społecznej w zakresie edukacji medialnej
Zaliczenie:
1. Scenariusz
2. chrześcijańskiej akcji społecznej w zakresie edukacji medialnej
3. realizowany w zespole 3. osobowym