Beethovens laatste symfonie met de Ode aan de vreugde van 1827 is een overbekend meesterwerk van de toen reeds volledig dove componist. Hij gebruikte in deze symfonie naast de muziekinstrumenten van een groot orkest ook de menselijke stemmen van koor en solisten. De tekst van de zangpartijen is van Friedrich Schiller die eerder in 1805 was overleden. De Ode van Schiller ging over de vreugde, broederlijkheid en het kindschap van God. Beethoven verdiepte in zijn muziek deze gedachten en laat de luisteraar van wanhoop (deel 1) de echte weg naar de vreugde zien. Otto Baensch verduidelijkt dit als volgt: De 9e symfonie leidt ons van wanhoop (deel 1) naar vreugde (deel 4). Twee pogingen om wanhoop te ontvluchten zijn alleen voorlopig en tevergeefs: overgave aan uiterlijke werkelijkheid en drukte (deel 2) en het binnengaan in het rijk van gevoelens (deel 3). De oplossing: de werkelijkheid in blij handelen ordenen. Aan het einde wordt een link naar youtube gegeven waar de gehele symfonie kan worden beluisterd.