2. Onttrokken aan het duister
onttogen aan de nacht
gewekt met licht gefluister
gesterkt met stille kracht;
omgeven door genade
doortinteld van uw gloed
vind ik in Jou mijn waarde –
Jij maakt mijn leven goed.

3. Jouw liefde doet mij leven
Jij hebt mij zelf ontward
aan Jou ben ik gegeven
verzegeld aan Jouw hart:
getekend in vergeving
doordrenkt van milde dauw
gezegend met genezing
doortrokken van Jouw trouw.

4. Met Jou zijn wij verweven
aan Jou zijn wij gehecht
van liefde gaan wij leven
zo komen wij terecht:
geroepen uit de hoge
bewogen door Jouw Geest
bestemd om Jou te loven
genodigd tot Jouw feest.
Leendert Terlouw – “Gij zijt in glans verschenen’

6. (Hofland Jan / van de Velde Jan-Willem)

7. L a u d a t e D o m i n u m
L a u d a t e D o m i n u m
o m n e s g e n t e s . A l l e l u i a !
(Taizé)

11. Henk Jongerius / Marcel Weemaes

13. [voorganger]
Wij geloven in God de Vader,
[allen]
die zijn schepping
in onze handen heeft gegeven
om er een woning van te maken
waarin het goed is om te leven,
voor iedereen.

14. [Vg.]
Wij geloven in de zoon Jezus Christus,
[Al.]
die bij ons kwam wonen
en nu leeft in de harten van de mensen.
Hij is ons voorbeeld van liefde tot het uiterste.

15. [Vg.]
Wij geloven in Gods Geest,
[Al.]
die ieder van ons de kracht geeft
om aan het rijk van God mee te bouwen
daar waar we wonen en werken.

16. [Vg.]
Wij geloven in een gemeenschap
[Al.]
waarin zorg wordt gedragen voor de ander;
waarin iedereen aan de blijde boodschap
gestalte geeft door woord en daad.
Wij geloven dat een mensenleven
nooit zal eindigen
en dat we hoopvol mogen uitzien
naar het eeuwige geluk bij de Vader. Amen.

18. Laat onze woorden stijgen voor uw aangezicht als wierook.
Zie in ons het verlangen een mens te zijn van U.
Kom, adem ons open, Kom, adem ons open, adem ons open
(PrinsSieds/LöwenthalTom)

20. Die naar menselijke gewoonte met een eigen naam genoemd werd
toen Hij in een ver verleden werd geboren ver van hier,
(al.) Die genoemd werd: Jesjoe, Jezus zoon van David en Basteba
zoon van Ruth en zoon van Boaz, zoon van Juda en van Tamar,
zoon van Adam, zoon van mensen, die ook zoon van God genoemd wordt,
heiland, visioen van vrede, licht der wereld, weg ten leven,
levend brood en ware wijnstok, die, geliefd en onbegrepen,
werd bewaard in taal en teken als een eeuwenoud geheim,
als een wachtwoord doorgegeven, als een vreemd vertrouwd verhaal,
die een naam in mijn geheugen, die de stem van mijn geweten,
die mijn waarheid is geworden: Hem gedenk ik hier en noem ik
als een dode die niet dood is, als een levende geliefde
die gekozen heeft te leven voor de armsten van de armen,
helpman reisgenoot en broeder van de allerminste mensen.
die ten dage dat Hij rondging door de dorpen van zijn landstreek
mensen aantrok en bezielde hen verzoende met elkaar
die niet steil en ongenaakbaar niet hooghartig als een heerser
maar in knechtsgestalte leefde die zijn leven voor zijn vrienden
(vz.) prijsgaf, door een vriend verraden,
die getergd tot op het kruis, voor zijn vijand heeft gebeden
die van God en mens verlaten is gestorven als een slaaf.
(...) [consecratie]
(al.) die gestrooid is in de akker, als het kleinste van de zaden,
die daar wacht een lange winter in de stilte van de dood
die als graan geoogst zal worden, die als brood gedeeld wil worden
om in mensen, mens te worden die verborgen in zijn God
onze vrede is geworden, onze ziel tot rust gekomen
die ons groet vanuit zijn verte die ons aankijkt van dichtbij
als een kind, een vriend, een ander, Hem gedenk ik hier en noem ik
en beveel Hem bij je aan als een levende geliefde
(vz.) als de mens die naast je is.

35. (HuubOosterhuis/BernardHuijbers)

39. Liefde gaf Jou duizend namen,
groot en edel, schoon en zoet;
Maar geen een die 't hart der Vlamen
even hoog verblijden doet
Als de naam, o Moeder Maagd,
die Jij in ons landje draagt.
Schoner klinkt hij
dan al d'and'ren:
onze Lieve Vrouw van Vlaand'ren.
meimaand

41. Er zijn al zo’n twaalf jaar verlopen
sinds jij er het levenslicht zag,
de weg lag nog helemaal open,
een traan soms, maar ook vaak een lach.
Je hoeft niet alleen,
maar je gaat met veel and’ren in zee
je vader of moeder, een vriend of een mens
die gewoon zegt: ‘Ik leef met je mee’.

42. Er zijn al zo’n twaalf jaar verlopen
sinds jij er het levenslicht zag,
de weg lag nog helemaal open,
een traan soms, maar ook vaak een lach.
Je hoeft niet alleen,
maar je gaat met veel and’ren in zee
je vader of moeder, een vriend of een mens
die gewoon zegt: ‘Ik leef met je mee’.
Je was nog heel klein op die morgen dat doopwater viel op je hoofd.
God beloofde om voor jou te zorgen. Wij hebben zijn woord steeds geloofd.
Je hoeft niet alleen, maar je gaat met die Ander in zee, een Va-
der, een moeder, een vriend, dat is God, die gewoon zegt: Ik leef met je mee’.

43. Er zijn al zo’n twaalf jaar verlopen
sinds jij er het levenslicht zag,
de weg lag nog helemaal open,
een traan soms, maar ook vaak een lach.
Je hoeft niet alleen,
maar je gaat met veel and’ren in zee
je vader of moeder, een vriend of een mens
die gewoon zegt: ‘Ik leef met je mee’.
Dat was toen, maar je leeft in het heden ook vandaag ga je verder op weg,
de nevendienst is straks verleden maar hoor nu wat ieder je zegt:
Je hoeft niet alleen, maar we gaan graag met jullie in zee en ho-
pen en bidden, dat jij later ook heel gewoon zegt: ‘Ik leef met je mee’.