Η Νεότερη Ιστορία της Καππαδοκίας (Αφύπνιση-Αναγέννηση)neraidenia
Εργασία της μαθήτριας Αρσονιάδου Σοφίας στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας με θέμα: Πολιτισμική χαρτογράφηση του προσφυγικού ελληνισμού στις Κρηνίδες Καβάλας: ΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΣ. Συντονίστρια εκπαιδευτικός: Γκούμα Όλγα
At the beginning of the 16th century, in the abandoned countryside of the island of Lefkada which was under Ottoman Administration based in the castle of Agia Mavra, a significant number of Sephardic refugees originally from the Iberian Peninsula settled. The settlement and stay of these people in Lefkada was made by the decision of the Ottoman Sultan Bayazid II (1481-1512) and their presence on the Island lasted at least a century as there are 17th-century travellers who mention their existence in the area.
The exact location of their installation is not known today. The author argues that the "city inhabited mainly by Jews" as described by the English traveller George Sandys (1578 – 1644), is the city mentioned in the Ottoman chronicles as "Kondryada" (Greek: Χοντριάδα) and has been recorded in them since the year 1530. Today this point is a rural area of the modern settlement called "Exanthia". However, there are additional indications of the existence of a ruined fortress, a few kilometres further east, in the mountainous location of "Kastania" where it seems that the inhabitants of the city fled, in the event of an attack (such as a raid by pirates, etc.)
The fate of these refugees after the middle of the 17th century also remains unknown today. There are indications that the relatively prosperous - at the beginning of the century - Jewish community of Lefkada, collapsed under the repeated earthquake vibrations that hit their region, in the years 1612 and 1613. The few surviving descendants of the Sephardim, dispersed in the countryside of the Island to finally integrate into the Christian mountain communities founded by the Venetians - the new rulers of the island of Lefkada - after 1684.
Η Νεότερη Ιστορία της Καππαδοκίας (Αφύπνιση-Αναγέννηση)neraidenia
Εργασία της μαθήτριας Αρσονιάδου Σοφίας στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας με θέμα: Πολιτισμική χαρτογράφηση του προσφυγικού ελληνισμού στις Κρηνίδες Καβάλας: ΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΣ. Συντονίστρια εκπαιδευτικός: Γκούμα Όλγα
At the beginning of the 16th century, in the abandoned countryside of the island of Lefkada which was under Ottoman Administration based in the castle of Agia Mavra, a significant number of Sephardic refugees originally from the Iberian Peninsula settled. The settlement and stay of these people in Lefkada was made by the decision of the Ottoman Sultan Bayazid II (1481-1512) and their presence on the Island lasted at least a century as there are 17th-century travellers who mention their existence in the area.
The exact location of their installation is not known today. The author argues that the "city inhabited mainly by Jews" as described by the English traveller George Sandys (1578 – 1644), is the city mentioned in the Ottoman chronicles as "Kondryada" (Greek: Χοντριάδα) and has been recorded in them since the year 1530. Today this point is a rural area of the modern settlement called "Exanthia". However, there are additional indications of the existence of a ruined fortress, a few kilometres further east, in the mountainous location of "Kastania" where it seems that the inhabitants of the city fled, in the event of an attack (such as a raid by pirates, etc.)
The fate of these refugees after the middle of the 17th century also remains unknown today. There are indications that the relatively prosperous - at the beginning of the century - Jewish community of Lefkada, collapsed under the repeated earthquake vibrations that hit their region, in the years 1612 and 1613. The few surviving descendants of the Sephardim, dispersed in the countryside of the Island to finally integrate into the Christian mountain communities founded by the Venetians - the new rulers of the island of Lefkada - after 1684.
1. 2. Οι συνθήκες ζωής των υποδούλων
ΕΝΟΤΗΤΑ Β
Σάββας Σαββίδης – 7ο Δημοτικό Σχολείο Σταυρούπολης
2. Φαναριώτες
Είναι η νέα άρχουσα τάξη που σχηματίστηκε στην
Κωνσταντινούπολη μετά την τουρκική κατάκτηση.
Γεννήθηκε από τη συγχώνευση:
Των επιφανών βυζαντινών οικογενειών που
παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη.
Ελλήνων που ήρθαν στην Πόλη από την Καραμανία
(Κεντρική Τουρκία), τον Πόντο ή τα νησιά του
Αιγαίου και πλούτισαν ως βιοτέχνες ή έμποροι.
Η τάξη αυτή από τον 17ο αιώνα ανέπτυξε σημαντικό
εθνικό ρόλο σε τομείς όπως η εκπαίδευση.
Ονομάστηκαν έτσι, επειδή έμεναν στη συνοικία
«Φανάρι» της Κωνσταντινούπολης.
4. Πολλοί οι περιορισμοί, ειδικά τα πρώτα χρόνια της
Τουρκοκρατίας για τους Χριστιανούς «άπιστους».
Κατοικούσαν στις φτωχικές συνοικίες των
πόλεων.
Υπηρετούσαν στο στρατό μόνο σε βοηθητικές
υπηρεσίες.
Απαγορεύονταν οι λιτανείες.
Οι υποθέσεις των Χριστιανών εξετάζονταν στα
μουσουλμανικά «ιεροδικεία» και όχι στα
εκκλησιαστικά δικαστήρια.
Οι σημαντικότερες διακρίσεις αφορούσαν τους
φόρους.
5. Η κατανομή των φόρων.
Η οθωμανική αυτοκρατορία ενδιαφερόταν πολύ για την είσπραξή τους γιατί
σ’ αυτούς βασίζονταν για τη συντήρησή της
Οι Χριστιανοί πλήρωναν πολύ
περισσότερο από τους
Μουσουλμάνους.
Κεφαλικό φόρο (χαράτσι).
Φόρο εστίας (για κατοικίες).
Φόρο για χρήση γης (έγγειος).
Φόρος αγροτικής παραγωγής (δεκάτη).
Έκτακτοι φόροι και αγγαρείες.
6. Σκληρά μέτρα κατά των Χριστιανών.
Σφαγές Αιχμαλωσίες
Εξισλαμισμοί Παιδομάζωμα
7. Αναδιανομή της γης.
Εγκατάσταση τουρκικών φύλων
σε εύφορα εδάφη
Αναγκαστική μετακίνηση των
ελληνικών πληθυσμών
Στο εξωτερικό
Σε
απομονωμένα
μέρη.
Σε ορεινά
μέρηΤα πιο εύφορα εδάφη έμειναν
στο Σουλτάνο και τους
Οθωμανούς
Οι περισσότεροι υπόδουλοι
κατείχαν εδάφη σε άγονες
περιοχές και νησιά.
