207 212-c251
- 1. ﺑﺮاى ﻫﻤﻴﺸﻪ ،اﺑﻴﻄﺎﻟﺐﺑﻦﻋﻠﻰ دﻳﺪن ،ﮐﺮد ﺧﺸﻨﻮد را ﺧﺪا رﺳﻮل ،رﺷﻴﺪ ﺟﻮان اﻳﻦ ورود
از اشﭼﻬﺮه ﺑﺎرزﺗﺮى ﺷﮑﻞ ﺑﻪ ﺑﺎر اﻳﻦ اﻣﺎ ،ﺑﻮد اﻧﮕﻴﺰﻧﺸﺎط و داﺷﺘﻨﻰدوﺳﺖ اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﺣﻀﺮت
!اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦاى:ﮔﻔﺖوزدﻟﺒﺨﻨﺪاوروىﺑﺮوﮔﻔﺖآﻣﺪﺧﻮش ﻋﻠﻰﺑﻪوﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ
!اى؟آﻣﺪه ﮐﺎرﭼﻪ ﺑﺮاى
و ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﺑﺎ ،ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ و ﺣﺮﻣﺖ از اىﻫﺎﻟﻪ در را ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻘﺼﻮد اﺑﻴﻄﺎﻟﺐﺑﻦﻋﻠﻰ
ﺷﻨﺎﺧﺖﻣﻰﮐﺮاﻣﺖوﺧﻮﺑﻰﺑﻪراﺟﻮاناﻳﻦﮐﻪﺧﺪارﺳﻮل.ﻧﻬﺎددرﻣﻴﺎنﺧﺪارﺳﻮلﺑﺎآﻣﻴﺰاﺣﺘﺮام
از ﺑﺴﻴﺎرى ﮐﺴﺎن ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ ﮐﻪ داﻧﻰﻣﻰ !ﻋﻠﻰ اى :ﮔﻔﺖ او ﺑﻪ ،داﻧﺴﺖﻣﻰ را او آﻓﺮﻳﻨﺶ راز و
ﮔﻮﻳﺪ؟ﻣﻰ ﭼﻪ او ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﮕﺬار اﮐﻨﻮن ،اﻳﻢﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ او و ﻣﻦ اﻣﺎ ،اﻧﺪﮐﺮده ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرى ﻓﺎﻃﻤﻪ
آن از ﭘﺬﻳﺮش و ﺧﺸﻨﻮدى ﮐﻪ آﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ و رﻓﺖ دﻳﮕﺮ اﺗﺎق ﺑﻪ و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺧﺪا رﺳﻮل
:ﻧﻬﺎد ﻣﺸﻮرت ﺑﻪ زﻫﺮا ﻓﺎﻃﻤﻪ دﺧﺘﺮش ﺑﺎ را ﻣﻮﺿﻮع ،ﺷﺪﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪه
اﺳﻼم در او ﺳﺒﻘﺖ و ﻓﻀﻴﻠﺖ از ،داﻧﻰﻣﻰ ﻣﻦ ﺑﺎ را او ﭘﻴﻮﻧﺪ ،ﺷﻨﺎﺳﻰﻣﻰ را ﻋﻠﻰ !دﺧﺘﺮم
ﮔﻮﻳﻰ؟ﻣﻰ ﭼﻪ او ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرى ﭘﺎﺳﺦ در اﮐﻨﻮن ،آﮔﺎﻫﻰ
.۲۵۹ ﺗﺎ ۲۴۳ ﺻﻔﺤﺎت ﺗﻠﺨﻴﺺ ،ﺣﺴﻴﻨﻰ اﮐﺒﺮﺳﻴﺪﻋﻠﻰ ،ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﻼم ﮐﺘﺎب از ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ۱ــ
۱۱
ﻣﺎه و ﻣﻬﺮﻣﺎه و ﻣﻬﺮ
٢٠٧
- 2. رﺳﻮل ﭘﺪرش ﺑﺎراﻋﻠﻰﺟﺎﻫﻤﻪوﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪــروﺣﻰدرﺧﺸﺶ ﻳﮏدرــﻓﺎﻃﻤﻪ
،ﻫﺎﻓﺪاﮐﺎرى از درﺧﺸﺎﻧﻰ و زﻳﺒﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎى ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه اﻳﻦ در .دﻳﺪ ﻫﻤﺮاه و ﻳﺎور و ﻳﺎر ،ﺧﺪا
ﻫﺎىﺧﺎﻃﺮهآنﺷﺪنزﻧﺪهوﮔﺬﺷﺘﻪﻣﺮورﺑﺎ.ﮐﺮدﻣﺸﺎﻫﺪهرااوﻫﺎىﮐﺮاﻣﺖوﻫﺎﺷﺠﺎﻋﺖ،ﻫﺎﻓﻀﻴﻠﺖ
زﻳﺒﺎى ٔﭼﻬﺮه ﺑﺮ روﺣﻰ درﺧﺸﺶ آن ٔﺟﻠﻮه و ﺷﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺗﺮﺷﺎداب و ﺗﺮﻧﻮراﻧﻰ اشﭼﻬﺮه ،زﻳﺒﺎ
.ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺰوﻧﻰ ﻓﺎﻃﻤﻪ
از ﻧﺸﺎﻧﻰ ،ﺑﻮد دوﺧﺘﻪ ﭼﺸﻢ دﺧﺘﺮش ﺣﻴﺎى ﺑﺎ و ﻧﻮراﻧﻰ ٔﭼﻬﺮه ﺑﻪ ﮐﻪ ﺧﺪا رﺳﻮل
.دﻳﺪ او ٔﭼﻬﺮه رخﻧﻴﻢ در را ﻗﺒﻮل و رﺿﺎﻳﺖ
.ﭘﻴﺪاﺳﺖ او ﺣﻴﺎی و ﺳﮑﻮت در او رﺿﺎﻳﺖ !اﮐﺒﺮ اﻟﻠﻪ ،اﮐﺒﺮ اﻟﻠﻪ ــ
،روﺷﻨﺎﻳﻰ،ﺑﻮدﻟﺒﺮﻳﺰﺷﻮقاﺷﮏازﭼﺸﻤﺎﻧﺶ،ﺑﺎزﮔﺸﺖدﺧﺘﺮشﭘﻴﺶاز ﺧﺪارﺳﻮل
و ﭼﻬﺮه ﺑﻪ و داﺷﺖﺑﺮﻣﻰ ﺳﺮ ﻋﻠﻰ اﮔﺮ و ،ﺑﻮد ﻧﻤﺎﻳﺎن آراﻣﺶ و ﻣﺘﻴﻦ ﻧﮕﺎه در ﺧﺸﻨﻮدى و رﺿﺎﻳﺖ
از و ﺣﻴﺎ و ﺷﺮم از ﻋﻠﻰ اﻣﺎم .دﻳﺪﻣﻰ ﻧﮕﺎه ﻳﮏ ﺑﺎ را ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ،ﻧﮕﺮﻳﺴﺖﻣﻰ ﺧﺪا رﺳﻮل ﭼﺸﻤﺎن
را ﺧﺪا ﻫﺎىﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ٔاﻧﺪﻳﺸﻪ در و ﺑﻮد ﻓﺮواﻓﮑﻨﺪه ﺳﺮ اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﺣﻀﺮت ﺣﺸﻤﺖ و ﺣﺮﻣﺖ
،ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺎ ازدواج ،ﺑﺨﺸﻴﺪﻣﻰ او ﺑﺮ دﻳﮕﺮى ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪا اﮐﻨﻮن و ﮔﻔﺖﻣﻰ ﺷﮑﺮ و ﺷﻤﺮدﺑﺮﻣﻰ
.ﺑﻮد ﮐﺮده ﻣﻘﺪر او ﺑﺮاى ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﻮد آﺳﻤﺎﻧﻰ و ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺧﺪا رﺳﻮل دﺧﺘﺮ
ﺳﺎزم؟ آﺷﮑﺎر ﺗﻮ ﺑﺮ را رازى و ﺑﺪﻫﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺸﺎرﺗﻰ ﺧﻮاﻫﻰﻣﻰ !ﻋﻠﻰ اى ــ
.اﻳﺪﺑﻮده ﺧﺒﺮﺧﻮش و ﻧﻴﮑﺨﻮى ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻤﺎ !اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻓﺪاى ﻣﺎدرم و ﭘﺪر ــ
ﺗﻮ ازدواج ﻣﻮرد در را ﺧﺪا ﻓﺮﻣﺎن و آﻣﺪ ﻓﺮود ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ،ﺑﻴﺎﻳﻰ ﻣﻦ ﻧﺰد ﺑﻪ ﮐﻪ آن از ﭘﻴﺶ ــ
ﻋﻠﻰ !ﺧﻮب …ﺷﻮدﻣﻰ ﺑﺮﭘﺎ آﺳﻤﺎن در ازدواج اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻪ داد ﻣﮋده و آورد ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺎ
را اﺑﺮواﻧﺶ ،آورد ﺑﺎﻻ را ﺳﺮش ﻋﻠﻰ دﻫﻰ؟ﻣﻰ ﻗﺮار دﺧﺘﺮم ٔﻣﻬﺮﻳﻪ را ﭼﻴﺰى ﭼﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﮕﻮ !ﺟﺎن
ﻳﺎ :ﮔﻔﺖ ،آزرم از رّﻣﻨﻮ اىﻫﺎﻟﻪ در ،ﺷﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﮔﻮﻫﺮ دو ﭼﻮن ﻫﺎﻳﺶﭼﺸﻢ ،ﻓﺸﺮد ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪﮐﻰ
،ﺷﺘﺮى وﺷﻤﺸﻴﺮى ،دارم ﺑﺪر ﺟﻨﮓﻏﻨﺎﻳﻢ اززرﻫﻰ،ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻤﺎﺑﺮدارمﭼﻪآن!اﻟﻠﻪرﺳﻮل
.ﻧﺪارم دﻳﮕﺮى ﭼﻴﺰًﻼﻓﻌ دﻧﻴﺎ ﻣﺎل از
ﻨﺎنُﺑﺧﺮﻣﺎ آﺑﻴﺎرى ﺑﺮاى را ﺷﺘﺮ و ﺧﻮاﻫﻰﻣﻰ ﺟﻬﺎد و دﻓﺎع ﺑﺮاى را ﺷﻤﺸﻴﺮ !ﺟﺎن ﻋﻠﻰ ــ
.ﺑﺪه ﻗﺮار ﻓﺎﻃﻤﻪ ٔﻪّﻣﻬﺮﻳ را زره ،دارى اﺣﺘﻴﺎج
٢٠٨
- 3. آورد ﺧﺪا رﺳﻮل ﻧﺰد ﺑﻪ را ﻗﻴﻤﺘﺶ و رﺳﺎﻧﺪ ﻓﺮوش ﺑﻪ را زره اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ
.رﻳﺨﺖ ﺧﺪا رﺳﻮل داﻣﻦ در را ﻫﺎﭘﻮل و
:ﻓﺮﻣﻮد و داد ﺑﻼل ﺑﻪ و ﺑﺮداﺷﺖ را آن از ﮐﻔﻰ ،ﺑﺸﻤﺎرد ﻳﺎ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ آنﺑﻰ ﺧﺪا رﺳﻮل
دﺳﺖ ﮐﻒ دو ﺑﺎ را ﺗﺮىﺑﻴﺶ ﻣﻘﺪار و «.ﮐﻦ ﺧﺮﻳﺪارى ﺧﻮش ﺑﻮى و ﻋﻄﺮ ،ﻓﺎﻃﻤﻪ دﺧﺘﺮم »ﺑﺮاى
ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺮﻳﺪارى ﺟﻬﻴﺰﻳﻪ و زﻧﺪﮔﻰ وﺳﺎﻳﻞ زﻫﺮا ﺑﺮاى ﮐﻪ داد دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺎﺑﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ و ﺑﺮداﺷﺖ
.ﮐﺮد ذﺧﻴﺮه ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﺮاى ﻫﻢ را ﺑﻘﻴﻪ و
ﺣﻀﻮر در ﺧﺪا رﺳﻮل .ﺷﺪ ﺑﺮﮔﺰار ﻋﻠﻰ و ﻓﺎﻃﻤﻪ ازدواج ﺟﺸﻦ و ﮔﺬﺷﺖ روزى ﭼﻨﺪ
ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﺳﭙﺎس از ﭘﺲ .ﮐﺮد آﻏﺎز را ﻋﻘﺪ ٔﺧﻄﺒﻪ ﺷﺎدى و ﻢ ّﺗﺒﺴ ﺑﺎ اﻧﺼﺎر و ﻣﻬﺎﺟﺮان
ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮده اﻣﺮ ﻣﺮا ﺧﺪا !ﻣﺮدم اى »ﻫﺎن :ﻓﺮﻣﻮد زﻧﺎﺷﻮﻳﻰ ﭘﻴﻮﻧﺪ وﺟﻮب و اﻟﻬﻰ ﻫﺎىﻧﻌﻤﺖ ﺑﻴﺎن و
!ﻋﻠﻰ اى .درآوردم ﻋﻠﻰ ﻋﻘﺪ ﺑــﻪ ﻣﻌﻴﻦ ٔﻣﻬﺮﻳﻪ ﺑـﻪ را او ﻣﻦ و درآورم ﻋﻠﻰ ِازدواج ﺑﻪ را ﻓﺎﻃﻤﻪ
ﺑﻪ اﻧﺪﮐﻰ را ﺳﺮش و ،ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺧﺪا رﺳﻮل ﮐﻨﺎر در ﮐـﻪ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ «!ﻫﺴﺘﻰ راﺿﻰ
:ﮔﻔﺖ و ﮐﺮد ﺧﺪا رﺳﻮل ﺑﻪ رو آراﻣﻰﺑﻪ ،ﺑﻮد دوﺧﺘﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ را ﺳﻴﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﺎن و ﮐﺮده ﺧﻢ ﺟﻠﻮ
.ﻫﺴﺘﻢ راﺿﻰ !اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﻳﺎ !آرى
.ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻰ اﺑﺮاز ﻫﻤﮕﻰ
٭ ٭ ٭
و ﻧﻤﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻳﮏ ﺑﺮاى را ﺧﻮد ــ ﺧﺪا رﺳﻮل ﻋﻔﻴﻒ و ﺟﻮان دﺧﺘﺮ ــ ﻓﺎﻃﻤﻪ
ﺒﺎُﻗ ﻫﺎىﻧﺰدﻳﮑﻰ در را اىﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ .ﮐﺮدﻣﻰ آﻣﺎده ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﺶ ٔﺧﺎﻧﻪ در ﺳﺮاﻓﺮاز
.ﺑﻮد ﮐﺮده آﻣﺎده ﻣﺸﺘﺮک زﻧﺪﮔﻰ و ﻋﺮوﺳﻰ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺮاى
ﺑﻪ را اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ ﺷﻮق ﺳﻠﻤﻪام ، ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻘﺪ ﻣﺮاﺳﻢ از ﻣﺎه ﻳﮏ ﮔﺬﺷﺖ از ﭘﺲ
:ﮔﻔﺖ و ﮐﺮد اﻋﻼم ﺧﺪا رﺳﻮل
ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻫﻤﺴﺮش دارد دوﺳﺖ ،ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮى و ﺑﺮادر اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ !اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﻳﺎ ــ
.ﺑﺒﺮد ﺧﻮد ٔﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ را
اﺳﺖ؟ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺳﺨﻨﻰ ﺧﻮد ﭼﺮا ﭘﺲ ــ
.اﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎز ﺎّﻨﺗﻤ اﻳﻦ از را او ﺣﻴﺎ و آزرم ،اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﻳﺎ ــ
٢٠٩
- 4. !ﻋﻠﻰ اى :ﻓﺮﻣﻮد او ﺑﻪ ﺧﺪا رﺳﻮل و آﻣﺪ ﺳﺮ ﺑﻪ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ اﻧﺘﻈﺎر ﮔﻔﺘﮕﻮ اﻳﻦ از ﭘﺲ
ﺧﺪا ،درآوردم ﺗﻮ ﻫﻤﺴﺮى ﺑﻪ را ﻋﺎﻟﻢ زﻧﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ،اﺳﺖ ﮐﺮده ﻧﺼﻴﺒﺖ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﻫﻤﺴﺮ ﭼﻪ ﺧﺪا
ﺑﺒﺮى؟ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎ را ﻫﻤﺴﺮت دارى دوﺳﺖ .ﮔﺮداﻧﺪ ﻣﺒﺎرک
!اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﻳﺎ !آرى :ﮔﻔﺖ اﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺑﻦﻋﻠﻰ
،ﻋﺮوﺳﻰ داﻧﻰﻣﻰ!ﺟﺎنﻋﻠﻰاﻣﺎ.ﮐﻨﻴﻢﻣﻰﻓﺮاﻫﻢرازﻓﺎفوﻋﺮوﺳﻰﻣﺮاﺳﻢزودىﺑﻪﭘﺲــ
ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻏﺬا ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﻰ ﻣﺮاﺳﻢ در ﻧﻴﺰ اﻣﺘﻢ دارم دوﺳﺖ ﻣﻦ .ﺷﻮدﻧﻤﻰ ﻣﺆﻣﻨﺎن اﻃﻌﺎم و وﻟﻴﻤﻪﺑﻰ
.ﮐﻨﻨﺪﭘﺬﻳﺮاﻳﻰوﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻰو
ﺧﻮشﺑﻮىوﻋﻄﺮوﺑﻴﺎراﻳﻨﺪﻋﺮوﺳﻰﺷﺐدرراﻓﺎﻃﻤﻪﮐﻪﻓﺮﻣﻮدزﻧﺎنﺑﻪ ﺧﺪارﺳﻮل
ﻋﺮوﺳﻰزﻳﺒﺎىﻟﺒﺎسﻓﺎﻃﻤﻪوﻗﺘﻰ.ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪاوﺑﺮوﺑﺪوزﻧﺪاوﺑﺮاىزﻳﺒﺎﻳﻰوﻧﻮﭘﻴﺮاﻫﻦوﺑﺮﻧﺪﮐﺎرﺑﻪ
.دﻳﺪﻣﻰ ﻋﺮوﺳﻰ ﻟﺒﺎس در را اشﻓﺎﻃﻤﻪ و ﺑﻮد ﺑﺎﻧﻮ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﮐﺎش اى :ﮔﻔﺘﻨﺪ زﻧﺎن ،ﭘﻮﺷﻴﺪ را
رﺳﻮل ﻃﺮف دو در و آﻣﺪﻧﺪ ﻓﺎﻃﻤﻪ و ﻋﻠﻰ ،ﺷﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن از ﭘﺬﻳﺮاﻳﻰ
،زﻳﺒﺎ و ﻧﻮ ﻟﺒﺎس ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ،ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ و ﭘﺎک ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎ اﻟﻠﻪرﺳﻮل ﺣﻀﺮت ،ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺧﺪا
ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪوروﺷﻦ ٔﻗﻴﺎﻓﻪوﻣﺼﻔﺎورﺷﻴﺪٔﭼﻬﺮهﺑﻪدﻳﮕﺮىﻧﮕﺎه.اﻓﮑﻨﺪﻓﺎﻃﻤﻪﭼﺸﻤﺎنوﺻﻮرتﺑﻪ
در دﺳﺖ ،ﮔﺸﻮد ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز و ﺳﺒﮑﺒﺎل اىﭘﺮﻧﺪه ﺑﺎل دو ﭼﻮن را ﺑﺎزوﻳﺶ دو ﻫﺮ ﮔﺎهآن و ﮐﺮد ﻋﻠﻰ
را ﺳﺮﻫﺎﺷﺎن و آورد ﻧﺰدﻳﮏ آراﻣﻰﺑﻪ و ﮔﺮﻓﺖ آﻏﻮش در را دو آن ،اﻓﮑﻨﺪ داﻣﺎد و ﻋﺮوس ﮔﺮدن
:زد ﺑﻮﺳﻪ دو ﻫﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺣﺎل ﻫﻤﻴﻦ در و ﻓﺸﺮد ﺧﻮﻳﺶ ٔﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ
ﻫﺴﺘﻢ دوﺳﺖ دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎ و دارمﻣﻰ دوﺳﺖ را اﻳﻨﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎش ﮔﻮاه ﺧﻮد ﺗﻮ !ﺧﺪاﻳﺎ
ﻋﻠﻰ دﺳﺖ راﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﺎ .آورد ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﮔﺸﻮد را ﺧﻮﻳﺶ دﺳﺖ ﺳﭙﺲ ،دﺷﻤﻨﻢ دﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎ و
ﻧﻮﻋﺮوس دﺳﺖ ،ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ و ﺷﻮق ﮐﻤﺎل ﺑﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐاﻳﻦ ﺑﻪ و را ﻓﺎﻃﻤﻪ دﺳﺖ ﭼﭗ دﺳﺖ ﺑﺎ و ﮔﺮﻓﺖ را
ﺳﮑﻮﺗﻰ .ﺳﭙﺮد ﺧﺪا ﺑﻪ را دو ﻫﺮ و ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻪ را ﻋﻠﻰ و ﻋﻠﻰ ﺑﻪ را ﻓﺎﻃﻤﻪ و ﻧﻬﺎد داﻣﺎد دﺳﺖ در را
را ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ و اﻓﮑﻨﺪ ﻓﺮو ﺳﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ،ﺷﮑﻔﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪىﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ و ﻓﺎﻃﻤﻪ ٔﭼﻬﺮه ،ﺷﺪ ﺑﺮﻗﺮار
اﻳﻦ در ﺧﻠﻘﺖ راز ﮐﻪ ،ﮐﺮد اﺷﺎره ﺑﺴﻴﺎرى اﺳﺮار ﺑﻪ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﺪا رﺳﻮل .داﺷﺖ ﻓﺮوﻫﺸﺘﻪ
.ﺑﻮد ﻧﻬﻔﺘﻪ آﺳﻤﺎﻧﻰ وﺻﻠﺖ
٭ ٭ ٭
٢١٠
- 5. اﺳﺘﺮى ﺑﺮ را ﻋﺮوس ،ﻧﻤﺎز ٔاﻗﺎﻣﻪ از ﭘﺲ .رﺳﻴﺪ ﻓﺮا ﻧﻤﺎز وﻗﺖ ،ﮐﺮد ﻏﺮوب ﺧﻮرﺷﻴﺪ
ﺷﺐ آن .ﺷﺪﻧﺪ روان اﺑﻴﻄﺎﻟﺐﺑﻦﻋﻠﻰ ٔﺧﺎﻧﻪ ﺳﻮى ﺑﻪ ﺳﺮودﺧﻮاﻧﺎن و ﮐﻨﺎنﺷﺎدى و ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﻮار
.ﺑﻮد درﺧﺸﺎن و ﺧﺮم ،ﺑﻬﺎران ﺑﺎﻣﺪاد ﻣﺎﻧﻨﺪ
،داﺷﺖﺑﺮﻣﻰ ﻗﺪم آراﻣﻰﺑﻪ ﮐﺎروان ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ و ﮐﺸﻴﺪﻣﻰ دوش ﺑﻪ ﺳﻠﻤﺎن را اﺳﺘﺮ زﻣﺎم
.ﮐﻨﺪﻣﻰ ﻫﺪاﻳﺖ آرام اىدرﻳﺎﭼﻪ اﻣﻮاج ﺑﺮ را ﻗﺎﻳﻘﻰ ﮔﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ،رﻓﺖﻣﻰ ﭘﻴﺶ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر
ﺳﺮودﻧﺪﻣﻰاىﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ٔﻧﻐﻤﻪﮔﻬﮕﺎه،رﻓﺘﻨﺪﻣﻰآﺷﻴﺎﻧﻪﺑﻪدﻳﺮﺗﺮﺷﺐاﻳﻦدرﮔﻮﻳﺎﮐﻪﭘﺮﻧﺪﮔﺎن
.ﮐﺮدﻧﺪﻣﻰ ﭘﺮواز ﮐﺎروان ﺑﺎﻻى ﺑﺮ و
:ﮐﺮدﻧﺪﻣﻰ زﻣﺰﻣﻪ را اﺷﻌﺎرى ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺎزن
،ﻣﺘﻌﺎل ﺧﺪاى ﻳﺎرى ﺑﻪ ﺑﺮوﻳﺪ ،ﻣﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺎن اى
،ﺣﺎل ﻫﺮ در را ﺧﺪا ﮔﻮﻳﻴﺪ ﺳﭙﺎس و
،ﻧﻬﺎد ﻣﻨﺖ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺑﺰرگ ﺧﺪاى ﮐﻪ آورﻳﺪ ﻳﺎد ﺑﻪ
.داد ﻧﺠﺎت ﻫﺎآﻓﺖ و ﺑﻼﻫﺎ از و
.ﮐﺮد راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻤﺎن ،ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﺎﻓﺮ
.ﻓﺮﻣﻮد ﺗﻮاﻧﺎﻣﺎن ،ﺑﻮدﻳﻢ ﻓﺮﺳﻮده
زﻧﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺮوﻳﺪ
.ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان ٔﻫﻤﻪ ﺑﺎد او ﻓﺪاى ﮐﻪ
داد ﺑﺮﺗﺮى دﻳﮕﺮان ﺑﺮ را او ،ﺟﻬﺎن ﺧﺪاى ﮐﻪ ﮐﺴﻰ دﺧﺘﺮ اى
.آﺳﻤﺎن وﺣﻰ و رﺳﺎﻟﺖ و ﻧﺒﻮت ﺑﻪ
٭ ٭ ٭
و زﻳﺒﺎﻳﻰ ﮐﻤﺎل در را ﻓﺎﻃﻤﻪ و ﺷﺪ ﺣﺠﻠﻪ وارد ﺧﺪا رﺳﻮل .رﺳﻴﺪﻧﺪ داﻣﺎد ٔﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ
.ﺑﻮد ﻫﻢ داروﺻﻠﻪ ﺷﺎﻳﺪ و ﮐﻬﻨﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ ﮐﻪاﻳﻦ ﺟﺰ ،دﻳﺪ ﻣﺘﺎﻧﺖ
!اى؟ﻧﭙﻮﺷﻴﺪه ،ﺑﻮدﻧﺪ دوﺧﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺮاى ﮐﻪ را ﻋﺮوﺳﻰ زﻳﺒﺎى و ﻧﻮ ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﭼﺮا !ﺷﮕﻔﺘﺎ ــ
،ﮐﺮدﻣﻰ ﻟﺒﺎس ﺎىّﻨﺗﻤ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪى و ﻓﻘﻴﺮ زن ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ از ﻗﺒﻞ را آن !ﺟﺎن ﭘﺪر ــ
ﻗﺮآن ﺗﻼوت ﺧﻮش آﻫﻨﮓ ﮔﻮﻳﻰ وﻟﻰ ،ﺑﺒﺨﺸﻢ او ﺑﻪ را ﮐﻬﻨﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻢﻣﻰ اﺑﺘﺪا ،ﺑﺨﺸﻴﺪم
٢١١
- 6. :ﮐﺮدﻳﺪﻣﻰ ﻗﺮاﺋﺖ را آﻳﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪم را ﺷﻤﺎ
۱
«.ﮐﻨﻴﺪ اﻧﻔﺎق دارﻳﺪﻣﻰ دوﺳﺖ ﭼﻪآن از ﮐﻪ آن ﻣﮕﺮ ،ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻧﻴﮑﻰ ﺑﻪ »ﻫﺮﮔﺰ
.درﺧﺸﻴﺪاﺷﮏﺑﺮقﻧﻴﺰزﻫﺮاﻓﺎﻃﻤﻪﭼﺸﻢدر،ﺷﺪاﺷﮏﻏﺮق ﺧﺪارﺳﻮلﭼﺸﻤﺎن
آﻣﻴﺨﺖ درﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ .ﮐﺮد ﻧﮕﺎه زﻫﺮا اﺷﮏ ﭘﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﺪر ،آورد ﺑﺎﻻ آراﻣﻰﺑﻪ را ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻓﺎﻃﻤﻪ
.ﻓﺮوﭼﮑﻴﺪ ﻫﺎﭼﺸﻢ از اﺷﮏ ﻗﻄﺮات و
.ﺑﻮد اﻳﻤﺎن و ﺷﻮق اﺷﮏ اﻳﻦ
ﻳﺎ :ﮔﻔﺖ و ﺷﺪ فّﻣﺸﺮ ﺧﺪا رﺳﻮل ﻣﺤﻀﺮ ﺑﻪ و آﻣﺪ ﻓﺮود ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻫﻨﮕﺎم اﻳﻦ در
ﻫﺪﻳﻪ اﻳﻦ و ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺳﻼم ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﻪ داده ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺮا و رﺳﺎﻧﺪﻣﻰ ﺳﻼم ﭘﺮوردﮔﺎرت !ّﻪﻠاﻟرﺳﻮل
از ﺧﻮد ﺑﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﺳﺒﺰ دﻳﺒﺎى از اىﺟﺎﻣﻪ و ﮔﺸﻮد را اىﺑﺴﺘﻪ ٔﭘﺎرﭼﻪ ﮔﺎهآن و .ﮐﻨﻢ او ﺗﻘﺪﻳﻢ را
…ﻧﻤﻮد ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ،ﺑﻮد آورده آﺳﻤﺎن
٩٢ ،ﻋﻤﺮانآل ١ــ
٢١٢