1. 20 de xaneiro de 2013
2 Tempo ordinario (C)
Xoán 2, 1-11
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a alegría e a forza salvadora de Xesús. Pásao.
José Antonio Pagola
Música: Mantovani; present: B. Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain

2. "Había unha voda"Había unha voda
en Galilea"en Galilea"..
Así comeza esteAsí comeza este
relato no que serelato no que se
nos di algonos di algo
inesperado einesperado e
sorprendente.sorprendente.
A primeiraA primeira
intervenciónintervención
pública de Xesús,pública de Xesús,
o Enviado de Deus,o Enviado de Deus,
non ten nada denon ten nada de
relixioso.relixioso.

3. Non acontece nun lugar sagrado.
Xesús inaugura a súa actividade profética
"salvando" unha festa de vodas que
podía ter rematado
moi mal.

4. Naquelas aldeasNaquelas aldeas
pobres de Galilea, a festa daspobres de Galilea, a festa das
vodas era a máis apreciada por todos.vodas era a máis apreciada por todos.
Durante varios días, familiares e amigosDurante varios días, familiares e amigos
acompañaban os noivos comendo eacompañaban os noivos comendo e
bebendo con eles,bebendo con eles,
bailando danzas festivas ebailando danzas festivas e
cantando canciónscantando cancións
de amor.de amor.

5. O evanxeo de Xoán dinos
que foi no medio dunha
destas vodas onde Xesús
fixo o seu
"primeiro signo",
o signo que nos ofrece a
clave para entender toda
su actuación e o sentido
profundo da súa misión
salvadora.

6. O evanxelista Xoán non fala de "milagres".O evanxelista Xoán non fala de "milagres".
Aos gestos sorprendentes que realiza XesúsAos gestos sorprendentes que realiza Xesús
chámalles sempre "signos".chámalles sempre "signos".
Non quere que os seus lectores se quedenNon quere que os seus lectores se queden
no que pode haber de prodixiosono que pode haber de prodixioso
na súa actuación.na súa actuación.

7. Invítanos a que
descubramos o seu
significado máis
profundo.
Para iso ofrécenos
algunhas pistas
de carácter
simbólico.
Vexamos só unha.

8. A nai de Xesús, atenta aos detalles
da festa, decátase de que
"non lles queda viño"
e indícallo ao seu fillo.
Tal vez os noivos, de condición humilde, víronse
desbordados polos invitados.

9. María está preocupada.María está preocupada.
A festa está en perigo.A festa está en perigo.
Como pode rematar unha voda sen viño?Como pode rematar unha voda sen viño?
Ella confía en Xesús.Ella confía en Xesús.

10. Entre os campesiños de Galilea o viño era
un símbolo moi coñecido da alegría
e do amor. Sabíano todos.
Se na vida falta a alegría e falta o amor, en
que pode terminar a convivencia?

11. María non se
equivoca.
Xesús intervén
para salvar a
festa
proporcionando
viño abundante
e de excelente
calidade.

12. Este xesto de Xesús axúdanos a captar a orientación
da súa vida enteira e o contido fundamental do
seu proxecto do Reino de Deus.
Mentres os dirixentes relixiosos e os mestres da lei selei se
preocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máispreocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máis
humana e livián a vida da xente.humana e livián a vida da xente.

13. Os evanxeos presentan a Xesús concentrado,
non na relixión senón na vida.
Non é só para persoas relixiosas e piadosas.
É tamén para os que quedaron decepcionados pola
relixión, pero senten necesidade de vivir de maneira
máis digna e ditosa. Por que?

14. Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que sePorque Xesús contaxia fe nun Deus no que se
pode confiar e co que se pode vivir con alegría,pode confiar e co que se pode vivir con alegría,
e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa,e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa,
movida por un amor solidario.movida por un amor solidario.

15. UN XESTO POUO RELIXIOSO
"Había unha voda en Galilea". Así comeza este relato no que se nos di algo inesperado e sorprendente.
A primeira intervención pública de Xesús, o Enviado de Deus, non ten nada de relixioso. Non acontece nun lugar
sagrado. Xesús inaugura a súa actividade profética "salvando" nunha festa de vodas que podía ter rematado moi
mal.
Naquelas aldeas pobres de Galilea, a festa das vodas era a máis apreciada por todos. Durante varios
días, familiares e amigos acompañaban os noivos comendo e bebendo con eles, bailando danzas festivas e
cantando cancións de amor.
O evanxeo de Xoán dinose que foi no medio dunha destas vodas onde Xesús fixo o seu "primeiro signo",
o signo que nos ofrece a clave para entender toda a súa actuación e o sentido profundo da súa misión salvadora.
O vanxelista Xoán non fala de "milagres". Aos xestos sorprendentes que realiza Xesús chámaos
sempre "signos". Non quere que os sedus lectores queden no que pode ter de prodixioso na súa actuación.
invítanos a que descubramos o seu significado máis profundo. Para iso ofrécenos algunhas pistas de carácter
simbólico. Vexamos só unha.
A nai de Xesús, atenta aos detalles da festa, decátase de que "non lles queda viño" e indícallo a seu
fillo. Tal vez os noivos, de condición humilde, víronse desbordados polos invitados. María está preocupada. A festa
está en perigo. Como pode terminar unha voda sen viño? Ela confía en Xesús.
Entre os campesiños de Galilea o viño era un símbolo moi coñecido da alegría e do amor. Sabíano
todos. Se na vida falta a alegría e falta o amor, en que pode terminar a convivencia? María non se equivoca. Xesús
intervén para salvar a festa proporcionando viño abundante e de excelente calidade.
Este xesto de Xesús axúdanos a captar a orientación da súa vida enteira e o contido fundamental do
seu proxecto do Reino de Deus. Mentres os dirixentes relixiosos e os mestros da lei se preocupan da relixión, Xesús
dedícase a facer máis humana e livián a vida da xente.
Os evanxeos presentan a Xesús concentrado, non na relixión senón na vida. Non é só para persoas
relixiosas e piadosas. É tamén para os que quedaron decepcionados pola relixión, pero senten necesidade de vivir
de maneira máis digna e ditosa. Por que? Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que se pode confiar e co que se
pode vivir con alegría, e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa, movida por un amor solidario.
José Antonio Pagola