gh

2. Παράλληλα εργάστηκε ως σεναριογράφος και
βοηθός σκηνοθέτη στο χώρο του ξένου και
ελληνικού κινηματογράφου. Μετά την
επιβολή της δικτατορίας των
συνταγματαρχών αυτοεξορίστηκε σε χώρες
της δυτικής ευρώπης και στη νέα υόρκη,
όπου ανέπτυξε αντικαθεστωτική δράση μαζί
με τη γυναίκα του μιμή, με την οποία
δημιούργησε και τον εκδοτικό οίκο 8 ½ , όπου
κυκλοφόρησε πολλά βιβλία του..
 Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην
Καβάλα. Ο πατέρας του Νίκος Βασιλικός
διετέλεσε βουλευτής με το κόμμα των
Φιλελευθέρων. Κατά τη διάρκεια του
δευτέρου παγκοσμίου πολέμου
μετακόμισε με την οικογένειά του στη
Θεσσαλονίκη, όπου έμεινε ως το 1957 -
με σύντομη επιστροφή στην Καβάλα
μετά το τέλος του πολέμου- και
σπούδασε στο νομικό τμήμα του
Πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια της
στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε ως
αξιωματικός διερμηνέας. Ακολούθησε
ολιγόχρονη παραμονή του στην Αθήνα
και το 1959 έφυγε για σπουδές
τηλεσκηνοθεσίας στη σχολή της R.C.A.
στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στην ελλάδα
στα τέλη του 1960 και έμεινε στην αθήνα
ως το 1967.
 Τότε άρχισε τη συνεργασία του με το
περιοδικό ο ταχυδρόμος.

3.  Στη Ελλάδα επέστρεψε με τη μεταπολίτευση και συνεργάστηκε με
εφημερίδες και περιοδικά όπως η Ελευθεροτυπία, Τα Νέα, η Καθημερινή,
η Αυγή, το Βήμα, η Νέα Εστία,η Επιθεώρηση τέχνης, η Καινούργια Εποχή.
 Το 1981 επί κυβερνήσεως Πα.Σο.Κ διετέλεσε αναπληρωτής γενικός
διευθυντής της κρατικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, θέση από την
οποία παραιτήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα. Συνέχισε να ζει κυρίως στο
εξωτερικό ως το 1993, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου μένει ως
σήμερα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1949 με τη δημοσίευση
ποιημάτων στην εφημερίδα Μακεδονία. Το 1953 εξέδωσε τη νουβέλα Η
διήγηση του Ιάσονα. Ακολούθησε το αποτελούμενο από τις νουβέλες Το
φύλλο, το πηγάδι και Τ’ αγγέλιασμα τρίπτυχο, γνωστός όμως τόσο σε
πανελλήνιο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο έγινε το 1966 με τη
δημοσίευση του μυθιστορήματος Ζ, φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός
εγκλήματος με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, που έγινε και
κινηματογραφική ταινία τρία χρόνια αργότερα σε σκηνοθεσία Κώστα
Γαβρά.

4.  Τιμήθηκε με το βραβείο Mediteranneo στο Παλέρμο της Σικελίας για το
σύνολο του έργου του (1978). Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες
γλώσσες. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Βασιλικού είναι το
αυτοβιογραφικό στοιχείο, ο πολιτικός και κοινωνικός προβληματισμός, το
χιούμορ και η ειρωνεία και η κατάλυση της παραδοσιακής αφηγηματικής
γραφής, τόσο στο επίπεδο της ροής του λόγου όσο και στη χρονική
συνοχή και εξέλιξη των γεγονότων, με επιρροές από τη δημοσιογραφική
και την κινηματογραφική τεχνική.
 Τιμήθηκε με το βραβείο Mediteranneo στο Παλέρμο της Σικελίας για το
σύνολο του έργου του (1978). Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες
γλώσσες. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Βασιλικού είναι το
αυτοβιογραφικό στοιχείο, ο πολιτικός και κοινωνικός προβληματισμός, το
χιούμορ και η ειρωνεία και η κατάλυση της παραδοσιακής αφηγηματικής
γραφής, τόσο στο επίπεδο της ροής του λόγου όσο και στη χρονική
συνοχή και εξέλιξη των γεγονότων, με επιρροές από τη δημοσιογραφική
και την κινηματογραφική τεχνική.

5.  (2014) Θύματα ειρήνης, εκδ. Γκοβόστη
 (2013) Το ελικόπτερο, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
 (2012) ΄8 ½, εκδ. Παπαζήση
 (2012) Έρως ανίκατε μάχαν, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
 (2012) Οι φωτογραφίες, Δ. Ο. Λαμπράκη
 (2012) Όναρ ημερόφαντον, εκδ. Ι. Σιδέρης
 (2011) Εκτός των τειχών, εκδ. Ιβίσκος
 (2011) Μνήμη από μελάνι, εκδ. Διόπτρα
 (2011) Τα χαζά μπούτια, εκδ. Τόπος
 (2011) Το τελευταίο αντίο, εκδ. Διόπτρα
 (2010) Foco d' amor (Η φλόγα της αγάπης), εκδ. Τόπος
 (2010) Οι γάτες της Rue d' Hauteville, εκδ. Πατάκη
 (2009) Ανάπλους, Βιβλιοπωλείο "Η Θόλος"
 (2009) Ο μονάρχης, εκδ. Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας

6.  (2009) Οι φωτογραφίες, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2009) Τρεις γυναίκες, εκδ. Άγκυρα
 (2008) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2008) Μπαλέτα λαϊκών χορών Ντόρας Στράτου, εκδ. Τόπος
 (2008) Ντίβα, εκδ. Ηλέκτρα
 (2007) Poste Restante, Ελληνικά Γράμματα
 (2007) Η απολογία του Ζ, Εμπειρία Εκδοτική
 (2007) Μάθημα ανατομίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2007) Ο Βάγγος απ' τα Φάρσαλα έγινε αρχιγκάγκστερ, εκδ. Τόπος
 (2006) 290 πρόσωπα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2006) Οι λωτοφάγοι, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2006) Τα ποιήματα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2005) Η μυθολογία της Αμερικής, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
 (2005) Κ, Εμπειρία Εκδοτική
 (2005) Οι ωραίοι Ωρεοί, Ελληνικά Γράμματα
 (2004) Έγκλημα στην Κοπεγχάγη, εκδ. Λιβάνη
 (2002) Ο ιατροδικαστής, εκδ. Λιβάνη
 (2002) Παρίσι - Κορυδαλλός, εκδ. Λιβάνη

7.  (2001) Εν πτήσει, εκδ. Λιβάνη
 (2001) Τα καμάκια, εκδ.Λιβάνη
 (2000) Εσύ κι εγώ, εκδ. Λιβάνη
 (1999) Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, εκδ. Λιβάνη
 (1999) Ο Ευρωπέος και η ωραία του υπερπέραν, εκδ. Λιβάνη
 (1998) Θύματα ειρήνης, εκδ. Λιβάνη
 (1998) Καφενείο "Εμιγκρέκ". Υποθήκες Παπ - Πατ, εκδ. Λιβάνη
 (1998) Τα δώρα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
 (1998) Το ψαροτούφεκο, εκδ. Λιβάνη
 (1997) Αισθημάτων νομίσματα, εκδ. Λιβάνη
 (1997) Τα φρύγανα του έρωτα, εκδ. Λιβάνη
 (1996) Δεν μετανιώνω για τα δάκρυα που έχυσα για σένα, εκδ. Λιβάνη
 (1996) Ζ, Εκδοτικός εκδ. Λιβάνη, (2008) εκδ. Ελευθεροτυπίας και (2011) Διόπτρα
 (1995) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Λιβάνη
 (1995) Η ατέλειωτη επιστολή, εκδ. Λιβάνη
 (1995) Ο τρομερός μήνας Αύγουστος, εκδ. Λιβάνη
 (1995) Υπάρχουν όνειρα, εκδ. Λιβάνη(1994) Les lotophages, εκδ. Kauffmann
 (1994) Η φλόγα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
 (1994) Το τελευταίο αντίο, εκδ. Λιβάνη
 (1994) Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα., εκδ. Λιβάνη, (2007) εκδ. Τόπος

8.  (1993) Μάγια, εκδ. Λιβάνη
 (1982) Χρονογραφήματα, εκδ. Μπαρμπουνάκης Χ.(1977) Βιβλιοπωλείον της
Εστίας,(1996)εκδ. Λιβάνης
 (1976) Εικοσιπενταετία, εκδ. Παπαζήση
 (1976) Πορτραίτα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
 (1976) Το καλοκαίρι του Ερωτόκριτου, εκδ. Ίκαρος
 (1964) Η μυθολογία της Αμερικής, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, (2012) εκδ.
Γκοβόστη
 (1964) Οι φωτογραφίες, Βιβλιοπωλείον της Εστίας(1957) Μια ιστορία
αγάπης εκδ. Εστία,(1975) Λιβάνης-Νέα Σύνορα
 (1956) Θύματα ειρήνης, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, (2014) εκδ. Γκοβόστη
 (1955) Το λιμάνι της αγωνίας, (1979) εκδ. οίκος Σύνορα-Λιβάνη
 (1953) Η διήγηση του Ιάσονα, ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, (1995) εκδ.
Λιβάνη, (2011) εκδ. Γκοβόστη
 (1953) Αναμνήσεις από τον Χείρωνα, (1974) Βιβλιοπωλείον της Εστίας
 (1952) Ο άνθρωπος με το άδειο, (1976) εκδ. Καστανιώτης
 (1950) Το καλοκαίρι του Ερωτόκριτου, (1974) εκδ. Ίκαρος
 (1949) Τα Σιλό,(μυθιστόρημα για την βουλγαρική κατοχή στην Καβάλα), (1976)
Λαδιάς,(1983) Δωρικός

9.  Ο Βασίλης Βασιλικός έδωσε το 1961
το πιο ώριμο έργο του, μια τριλογία
("Το φύλλο, το πηγάδι, τ'
αγγέλιασμα"), που αποτελεί ένα
φτάσιμο, αλλά μαζί και όριο για
ολόκληρη τη μεταπολεμική
πεζογραφία μας. Ο Βασιλικός
ακολουθεί εδώ καινούρια
εκφραστικά μέσα: τα τρία βιβλία της
τριλογίας είναι οι τρεις φάσεις του
ίδιου κεντρικού θέματος, ο μύθος
και τα πρόσωπα, σε κάθε βιβλίο
διαφορετικά, συγκλίνουν όμως στον
ίδιο, φανερό αλλά και όχι τόσο
εύκολα αποκρυπτογραφούμενο
συμβολισμό.

10.  Το φύλλο, που θεριεύει
υπερφυσικά μέσα στο μπετόν της
πολυκατοικίας, καταστρέφει την
ομαλή λειτουργία της και τσακίζεται
από τους επαναστατημένους
ενοίκους· το πηγάδι, γύρω από το
οποίο συζητούν ένας νέος
μορφωμένος και μια υπηρέτρια για
το πώς θα αντλήσουν το νερό, και
που βρίσκεται στο τέλος στερεμένο,
με όλα τα παραπληρωματικά
υπερφυσικά και απίθανα που
πυκνώνουν τη ζοφερή ατμόσφαιρα
του αδιέξοδου,
 η κωμική τέλος αυτή Σ.Ε.Α.Ο. (Σχολή
Εφέδρων Αγγέλων Ουρανού), που
περιγράφεται με κέφι και μαύρο
χιούμορ στο τελευταίο βιβλίο -
αποτελούν βέβαια σύμβολα, είναι
όμως αυτά σύμβολα για το ίδιο
πάντοτε πράγμα, για τις
διαφορετικές απόψεις του ίδιου, ή
για πράγματα κάθε φορά
διαφορετικά; Ο Βασιλικός εξέφρασε
με καινούρια, μοντέρνα γλώσσα, μια
γλώσσα πυκνή και πολυσήμαντη, τη
διάλυση, τη σύγχυση, την
απογοήτευση, τη διαμαρτυρία, τη
φυγή - ό,τι χαρακτηρίζει και ό,τι
αποτελεί την τέταρτη διάσταση της
αινιγματικής εποχής του.

11.  Το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο
για τη δολοφονία του Γρηγόρη
Λαμπράκη (1963). Ένα βιβλίο-
σύμβολο τα χρόνια της
δικτατορίας, ένα μυθιστόρημα-
σταθμός στην ελληνική
λογοτεχνία. Γραμμένο εν θερμώ
από το συγγραφέα σχεδόν
παράλληλα με την εξέλιξη των
γεγονότων και της δίκης που
συντάραξε την Ελλάδα, το "Ζ"
εκδόθηκε για πρώτη φορά στα
μέσα της ταραγμένης δεκαετίας
του 1960.

12.  "Λογοτεχνικό ρεπορτάζ" ή
"φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός
εγκλήματος" για τον ίδιο τον Βασίλη
Βασιλικό, το "Ζ" κινείται στα όρια
μεταξύ λογοτεχνίας και
δημοσιογραφίας με το συγγραφέα
να ενορχηστρώνει τα επίσημα
ντοκουμέντα της υπόθεσης
Λαμπράκη. Ο Βασίλης Βασιλικός
εξηγεί: "Είναι κάτι ανάλογο με το
χαρακτηρισμό -μη μυθιστορηματικό
μυθιστόρημα- "non fiction novel"
που λανσάρισε στο "Εν Ψυχρώ" ο
Τρούμαν Καπότε.
 Σημαίνει, με άλλα λόγια, μια
περίπτωση, που θα ήταν, κάτω από
άλλες περιστάσεις, φανταστική ή
μυθιστορηματική αλλά συμβαίνει
να ’ναι εκατό τα εκατό πραγματική
και μη μυθιστορηματική.
 Δηλαδή το ''Ζ''υπακούει στους
νόμους ενός έργου φαντασίας, έχει
δική του νομοτέλεια, αυτόνομη,
μόνο που τυχαίνει όλα αυτά να μην
είναι διόλου φανταστικά, αλλά μια
πιστή και υπεύθυνη αντιγραφή της
πραγματικότητας."

13.  Ένας ανώνυμος βιογράφος-ερευνητής
αναλαμβάνει να ανασυστήσει τη ζωή και
το έργο του Γλαύκου Θρασάκη-Λάζαρου
Λαζαρίδη (1933-1978), που έζησε για
χρόνια εξόριστος στο εξωτερικό (Βέλγιο,
Ιταλία, Αμερική, Γερμανία). Η
συγκέντρωση και ο ερμηνευτικός
σχολιασμός του δημοσιευμένου και
ανέκδοτου έργου του συνοδεύει την
αναζήτηση στοιχείων για τη ζωή του και
κυρίως την προσπάθεια εξιχνίασης του
μυστηριώδους θανάτου του. Μόνο που
η ψυχολογικά εξουθενωτική έρευνα
μετατοπίζει διαρκώς το αρχικό ερώτημα
"Ποιος είναι ο Γλαύκος Θρασάκης;" και ο
αναγνώστης δεν παύει να αναρωτιέται
ταυτόχρονα "Ποιος μιλά περί Γλαύκου
Θρασάκη;"

14.  Ο Β. Βασιλικός, στην πιο
χαρακτηριστική στιγμή της
ωριμότητάς του, κινείται με
επιδεξιότητα μεταξύ
πραγματικότητας και φαντασίας,
μεταξύ τεκμηριωτικού λόγου και
μυθοπλασίας και ο Γλαύκος
Θρασάκης υπονομεύει διαρκώς τις
αναγνωστικές προσδοκίες και
καταστρατηγεί τις διαχωριστικές
γραμμές των λογοτεχνικών ειδών.
 Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το
οποίο συνδυάζει στοιχεία της
λογοτεχνικής βιογραφίας με το
δοκίμιο, αναμιγνύει μοτίβα του
αστυνομικού μυθιστορήματος με το
ψυχολογικό θρίλερ και τροφοδοτεί
το πολιτικό ρεπορτάζ με έναν
διάχυτο λυρισμό, συμφιλιώνοντας
εν τέλει την παραδοσιακή
μυθιστορηματική απόλαυση με
νεωτερικές και μετανεωτερικές
αφηγηματικές τεχνικές.

15.  "Η σημασία που είχαν και το ιδιαίτερο
άρωμα που παίρναν οι λέξεις από το
στόμα της Ρηνιώς έκαναν τον Ηλία
πολλές φορές να σκέφτεται ότι ο μόνος
τρόπος να γράψει ποτέ κάτι καλό θα
ήταν ή να έβαζε τη Ρηνιώ να μιλάει ή ο
ίδιος να ήταν τόσο ερωτευμένος με τους
ήρωές του, ώστε να ακούει τις
κουβέντες τους με την ίδια αγαλλίαση
όπως τώρα από το μικρό ρόδινο στόμα
της αγαπημένης του. Βαθύτερα όμως
από το γλυκό μαρτύριο του έρωτα και
της δημιουργίας, μια μονιμότερη
αγωνία, σαν γραμμένη μες στη σάρκα
του, τον παίδευε τυραννικά: ήταν η
φοβία του για τον Τρίτο Παγκόσμιο
Πόλεμο. Και για να λυτρωθεί από το
φόβο του αυτόν, που σε κανέναν δεν τον
εκμυστηρευόταν, έγραφε τα Θύματα
Ειρήνης".

16.  Ένας μεγαλογιατρός βρίσκεται
δολοφονημένος από ένα σιδερένιο
κόκορα. Το μυστήριο εξιχνιάzει η
Αθηνά Κακούρη. Ο Πέτρος Μαρτινίδης
γράφει για έναν δημοσιογράφο που
βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα παιχνίδι
εκβιασμών που έχει, σχέση με τα
θεία. Ο Βασίλης Βασιλικός μας γυρίζει
πίσω στην εποχή της δικτατορίας,
όπου όλα τα σκίαζε ο φόβος κι ο
τραμπουκισμός. Ο Ανδρέας
Αποστολίδης γράφει για ένα
ελικόπτερο, μια ανεμόσκαλα, μια
δραπέτευση κι ένα πολύπλοκο δίχτυ
μικρών και μεγάλων εγκλημάτων. Η
Τιτίνα Δανέλλη αναφέρεται στις
τραγικές προεκτάσεις μιας ερωτικής
ιστορίας με πρωταγωνιστές τρεις
γυναίκες και έναν άντρα

17.  Ο Φίλιππος Φιλίππου γράφει για
μια αγνώριστη Αθήνα που ρίχνει το
φταίξιμο της κατάντιας της στους
μετανάστες Ο Νίκος Γριπιώτης
περιγράφει πόσο εγκληματικοί
μπορεί να γίνουν οι γιάπηδες. Ο
Πέτρος Μάρκαρης κάνει μια βουτιά
στον εκδοτικό κόσμο,
προσπαθώντας να εξιχνιάσει το
φόνο ενός Αθάνατου. Ο Βασίλης
Δανέλλης κινείται σε μια Αθήνα που
καίγεται πραγματικά και
μεταφορικά μέσα στη σύγχυσή της
Ήρωες του Αλέξη Σταμάτη ένας
κλοσάρ και μια ξένη ξανθιά καλλονή
που θέλει να κάνει καριέρα σε μια
τηλεόραση που είναι ο καθρέφτης
της πραγματικότητάς μας.
 . Σε μια μαγευτική παραλία της Χίου,
ένα πτώμα που φοράει ένα
οικολογικό μπλουζάκι θα
αποκαλύψει, με τη συνδρομή του
Τεύκρου Μιχαηλίδη, μυστικά που
ξέρουν όλοι. Μια σφαίρα που
«ξεστρατίζει» από ένα αστυνομικό
όπλο και σκοτώνει ένα νεαρό Ρομά,
θα δώσει στον Ιερώνυμο Λύκαρη
την ευκαιρία να μιλήσει για την
κατάχρηση εξουσίας, από όπου κι
αν προέρχεται αυτή. Τέλος, ο
Σέργιος Γκάκας, με ήρωα έναν
άρρωστο, ηλικιωμένο αριστερό, θα
αναρωτηθεί πόσο εύκολο είναι να
γίνουμε όλοι δολοφόνοι.

18. ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:
 "... Ο πατέρας μού το έλεγε όταν
ήμουν μικρός: "Θα πεθάνεις
στην ψάθα με τη λογοτεχνία".
Τελικά μπορεί να βγει
δικαιωμένος. Αλλά δεν έζησα,
μπαμπά, στην ψάθα. Έζησα στα
πλούτη με τη λογοτεχνία. Αν
πεθάνω στην ψάθα είναι το
λιγότερο. Τι να τα κάνεις τα
πλούσια φέρετρα;

19.  Δικτατορίας πίσω στην Ελλάδα.
Ο Βασίλης Βασιλικός μιλάει για
όλους και για όλα και κυρίως για
τον εαυτό του σαν ένα πρόσωπο
ενός μυθιστορήματος.
 Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια
"κλασική" αυτοβιογραφία.
Πρόκειται μάλλον για σελίδες
ημερολογίου, για "φύλλα
φθινοπωρινά", που γράφτηκαν,
απότομα και ξαφνικά, μέσα σε
κάποιους μήνες στις αρχές της
δεκαετίας του 1990.
 Οριστική έκδοση της
φημισμένης "αυτοβιογραφίας"
του Βασίλη Βασιλικού: από τα
νεανικά χρόνια και τις πρώτες
συγγραφικές προσπάθειες στη
διεθνή αναγνώριση, και από την
αναγκαστική αυτοεξορία στην
Ευρώπη εξαιτίας της

20.  "Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια
μου, το τελευταίο εκείνο μεσημέρι,
ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά.
Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο
αντίο. Μ' αποχαιρέτησες, με το
σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν το
κατάλαβα τότε. Κοιμήθηκες λίγο απ'
την άλλη μεριά της καρδιάς σου.
Αυτό ήταν το τελευταίο μας
αγκάλιασμα. Η τελευταία φορά που
τα σώματά μας αγγίχτηκαν. Δεν
είπες τίποτα. Μ' αποχαιρέτησες με
τον τρόπο σου, ευγενικά, ωραία. Το
λογικό σου δεν έπιανε το μήνυμα
για να μου το εκφράσεις. Μα ούτε
σου άρεσαν οι μελοδραματισμοί.
Ένα βαθύ ευχαριστώ μου είπε το
κορμί σου, που είκοσι χρόνια άλλη
δεν γνώρισε απ' την αγκαλιά μου".

21.  Ιταλία. Ρώμη. Δεκαετία του 1970. Το
σκηνικό μιας ερωτικής ιστορίας.
Φαινομενικά ασήμαντα
στιγμιότυπα από την πορεία μιας
σχέσης. Από την πρώτη γνωριμία
και την τρυφερότητα ως την
ξαφνική απώλεια της αγαπημένης
συντρόφου. Ο θρήνος του οριστικού
αποχωρισμού. Η καθημερινότητα
χωρίς τον άλλον. Το αίσθημα του
κενού αλλά και η γραφή ως
λύτρωση. Στο βάθος του φόντου ο
απόηχος μιας ταραγμένης
δεκαετίας...
 Ένα πρωτότυπο ερωτικό
μυθιστόρημα. Κρατικό Βραβείο το
1980 (δεν έγινε δεκτό από το
συγγραφέα). Τηλεοπτική σειρά το
1994. Ο "ερωτικός" Βασίλης
Βασιλικός σε μια από τις καλύτερες
στιγμές του.

22.  ΝΙΩΘΩ μια παράξενη ηρεμία κι
ευδαιμονία, καθώς πρωτοκατοικώ
το πατρικό μου σπίτι στη Θάσο. Τα
πνεύματα των προγόνων σαν να με
ευχαριστούν που το αποκατέστησα
στις παλιές του δόξες. Τώρα έχουμε
για πρώτη φορά ένα "εξοχικό", ένα
maison de campagne, που λένε οι
Γάλλοι.
 Είμαι ευτυχής σημαίνει ότι
επέστρεψα εκεί απ' όπου ξεκίνησε ο
πατέρας μου. Αυτό αποτελεί και την
κρυφή πηγή της τωρινής μου
ευδαιμονίας. Είμαι ευτυχής που
γύρισα στο νησί μου. Γράφω γιατί
είμαι ευτυχισμένος που το κατοικώ.

23.  Η γνησιότητα του αισθήματος
φέρνει και τη γνησιότητα της
γραφής.
Τελικά, το γράψιμο είναι μεγάλη
ανακούφιση. Γράφοντας, δεν
ενοχλείς κανέναν με
εξωτερικούς θορύβους. Ο
εσωτερικός ορυμαγδός είναι
χωρίς ήχο.
Κατά τ' άλλα διαβιώ εν Θάσω,
πένης μεν, πλην ευτυχισμένος,
με τον αέρα, με το βουνό, με τη
θάλασσα, με τους εδώ φίλους
μου, με "αστυνομικά" και με τα
βιβλία του Αντρέ Ζιντ.
Μαζί με τη Βάσω, την Ευρυδίκη,
την Έμιλυ, την Κίττυ, τον
Οδυσσέα. Ένας Οδυσσέας κι
εγώ, που επιστρέφει στη δική
του Ιθάκη.

24.  Οι επτά νουβέλες του
βιβλίουαπαρτίζουν "το νέο Ε.Α.Μ."
(Έρως Ανίκατε Μάχαν), είναι οι επτά
πλευρές του αιώνιου έρωτα όπως
τις βιώνει στις διαφορετικές εποχές
της ζωής του ένας νέος άνδρας. Στην
κάθε μια ωστόσο απ' αυτές, η
γυναίκα πρωταγωνιστεί είτε ως
πρώτο σμίξιμο ή ξανασμίξιμο ή
χωρισμός είτε ως μνήμη είτε ως το
"ανάλογον" μιας άλλης, ώσπου η
ανώνυμη Γυναίκα αποκτά ένα
όνομα, Ρόζα-Ροζίτα-Δόνα Ροζίτα, με
τον αχώριστο σύντροφο της,
Ειρηναίο ή Δον Πατσίφικο.

25.  Σταχυολογημένες από
διαφορετικά βιβλία, και
ξαναδουλεμένες, οι νουβέλες
αυτές αποτελούν ένα ενιαίο
αφήγημα, το οποίο
αντιστρέφει τον χαρακτηρισμό
που συνοδεύει διεθνώς, λόγω
του "Ζ", τον Βασίλη Βασιλικό
ως "πολιτικό συγγραφέα" και
επιβεβαιώνει αυτό που ο ίδιος
πιστεύει για τον εαυτό του, ότι
το συγγραφικό του DNA είναι
πρωταρχικά "ερωτικό".