บทที่ 2 การแก้ปัญหา
- 1.
- 2. เนื้อหาที่เรียน - ขั้นตอนการแก้ปัญหา - การเขียนรหัสลาลองและผังงาน -การกาหนดค่าให้ตัวแปร - ภาษาโปรแกรม จุดประสงค์ของบทเรียน เมื่อเรียนจบบทนี้แล้ว นักเรียนจะสามารถ - อธิบายขั้นตอนการแก้ปัญหา - วางแผนการแก้ปัญหาโดยใช้รหัสลาลองและผังงาน - แก้ปัญหาตามขั้นตอนการแก้ปัญหา
- 3. SATURN JUPITER MA MERCURY ในโลกยุคดิจิทัล การดาเนินชีวิตต้องมีการใช้งานอุปกรณ์ เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการสื่อสารอยู่ตลอดเวลา โดยมีระบบ การทางานที่ซับซ้อนอยู่เบื้องหลังเช่น สมาร์ตโฟนที่ทาหน้าที่ หลักในการสื่อสารและมีโปรแกรมสาหรับสื่อสารการทางานอยู่ เบื้องหลังการทาธุรกรรมทางการเงินจากเครื่องเอทีเอ็มผู้ใช้ สามารถฝากถอน หรือโอนเงินได้ ซึ่งภายในมีโปรแกรมควบคุม การทางาน การทางานของอุปกรณ์ที่ชาญฉลาดเหล่านี้ล้วนอาศัย การเขียนโปรแกรมเพื่อแก้ปัญหาทั้งสิ้น
- 4. การเขียนโปรแกรมเพื่อแก้ปัญหานั้นไม่จาเป็นต้องใช้กับ สถานการณ์ที่ซับซ้อนเสมอไป แต่ยังสามารถเขียนโปรแกรมเพื่อ แก้ปัญหาในชีวิตประจาวันได้ ตัวอย่างเช่นนักเรียนอาจเขียน โปรแกรมประมวลผลข้อมูล โดยมีการรวบรวมข้อมูลปริมาณ มากจากหลายแหล่ง แทนที่จะคานวณทุกอย่างบนกระดาษทด หรือเครื่องคิดเลขซ ้ า ๆ กันสาหรับข้อมูลแต่ละชุด นักเรียน สามารถกลั่นกรองแนวคิดของตนเอง ออกแบบขั้นตอนวิธี และ เขียนโปรแกรมเพื่อช่วยประมวลผลข้อมูล
- 5. ทบทวนความรู้ก่อนเรียน เขียนเครื่องหมาย ✓ หน้าข้อความที่ถูกต้อง การถ่ายทอดความคิดในการแก้ปัญหาหรือการทางานอาจ เขียนเป็นข้อความที่แสดงให้เห็นการแก้ปัญหาหรือการทางานที่ เป็นลาดับขั้นตอน การแสดงลาดับขั้นตอนในการทางานหรือการแก้ปัญหา อาจใช้ภาพ สัญลักษณ์ ข้อความหรือการบอกเล่า หากพิจารณาลาดับขั้นตอนการทางาน สามารถบอกถึง ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นได้
- 6. นักเรียนทราบหรือไม่ว่าทุกคนสามารถเขียนโปรแกรม ได้ เนื่องจากพื้นฐานการเขียนโปรแกรม คือการคิด แก้ปัญหาอย่างเป็นขั้นตอนและเป็นระบบซึ่งนักเรียนต้อง เคยฝึกฝนวิธีการแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตจริงมาแล้วทั้งสิ้น ในบทนี้จะกล่าวถึงขั้นตอนและเครื่องมือสาหรับแก้ปัญหา ทั้งปัญหาในชีวิตประจาวันและปัญหาที่ใช้ในการคานวณ เป็นพื้นฐานเพื่อนาไปสู่การเขียนโปรแกรม
- 7. 2.1 ขั้นตอนการแก้ปัญหา การแก้ปัญหาเป็นกิจกรรมพื้นฐานในการดารงชีวิตของ มนุษย์ ปัญหาบางปัญหาสามารถหาคาตอบได้ในทันทีขณะที่ บางปัญหาอาจต้องใช้เวลานานในการค้นหาคาตอบ ซึ่ง คาตอบที่ได้ต้องสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นคาตอบที่ถูกต้อง น่าเชื่อถือ และสามารถนาไปอ้างอิงต่อได้ การแก้ปัญหาของ แต่ละบุคคลมีขั้นตอนและใช้เวลาที่แตกต่างกัน ความรู้และ ประสบการณ์จะส่งผลต่อความสามารถในการแก้ปัญหา อย่างไรก็ตามทุกคนต่างต้องการหาวิธีการในการแก้ปัญหาที่ ทาให้ได้คาตอบที่ถูกต้องในเวลารวดเร็ว
- 8. ขั้นตอนการแก้ปัญหา ประกอบด้วย 4ขั้นตอน การวิเคราะห์และกาหนด รายละเอียดของปัญหา การวางแผน การแก้ปัญหา 01 02 การดาเนินการ แก้ปัญหา การตรวจสอบ และประเมินผล 03 04
- 9. 1. การวิเคราะห์และกาหนดรายละเอียดของปัญหา เป็นการทาความเข้าใจเกี่ยวกับรายละเอียด เงื่อนไข ข้อกาหนดรวมถึงข้อจากัดต่าง ๆ ของปัญหา ข้อมูลที่ จาเป็นในการแก้ปัญหา ตรวจสอบว่ามีข้อมูลเพียงพอ หรือไม่ จะหาข้อมูลเพิ่มเติมให้ครบถ้วนต่อการใช้แก้ปัญหา ได้อย่างไร ข้อมูลผลลัพธ์ที่ได้คืออะไร และจะตรวจสอบ ความถูกต้องของผลลัพธ์ที่ได้อย่างไร
- 10. 2. การวางแผนการแก้ปัญหา เป็นการคิดค้นกระบวนการต่าง ๆที่เป็นขั้นตอน ตั้งแต่เริ่ม จนกระทั่งได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ ซึ่งต้องอาศัยประสบการณ์และ ความรู้ของผู้แก้ปัญหา โดยอาจนาวิธีที่เคยแก้ปัญหา หรือค้นหา วิธีการอื่นแล้วนามาประยุกต์เข้ากับปัญหาที่กาลังแก้ไข เครื่องมือที่ ใช้ในการวางแผนแก้ปัญหา สาหรับการพัฒนาโปรแกรม อาจ เลือกใช้รหัสลาลอง หรือผังงาน โดยวิธีการแก้ปัญหาที่ได้เรียกว่า ขั้นตอนวิธีหรืออัลกอริทึม (algorithm) ซึ่งเป็นลาดับขั้นตอนใน การแก้ปัญหาหรือการทางานที่ชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้นแก้ปัญหา จนกระทั่งได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ
- 11. 3. การดาเนินการแก้ปัญหา เป็นการนากระบวนการที่ได้วางแผนไว้มาปฏิบัติ หรือ พัฒนาโปรแกรมเพื่อแก้ปัญหาโดยอาจใช้ภาษาโปรแกรมช่วย ในการดาเนินการ 4. การตรวจสอบและประเมินผล ขั้นตอนนี้จะทาควบคู่ไปกับขั้นตอนการดาเนินการ แก้ปัญหา โดยการตรวจสอบผลลัพธ์ที่ได้ หากผลลัพธ์ที่ได้ไม่ ถูกต้อง หรือยังมีส่วนที่ต้องแก้ไขปรับปรุงอยู่ ต้องย้อนกลับ ไปทาซ ้ าตั้งแต่ขั้นตอนแรกจนกว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ถูกต้อง
- 12. นักเรียนจะนาขั้นตอนการแก้ปัญหาข้างต้น มาแก้ปัญหาที่ต้องการ ได้อย่างไร ลองศึกษาตัวอย่างต่อไปนี้ ตัวอย่างที่2.1 การหาค่ามากที่สุดของจานวนสามจานวนที่กาหนดให้ การแก้ปัญหามีขั้นตอนดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 การวิเคราะห์และกาหนดรายละเอียดของปัญหา ข้อมูลเข้า จานวนสามจานวนได้แก่ a, b และ c ข้อมูลออกหรือสิ่งที่ต้องการ ตัวเลขที่มีค่ามากที่สุดของเลขสามจานวน วิธีตรวจสอบความถูกต้อง ดาเนินการหาตัวเลขที่มากที่สุดด้วยตนเอง โดยกาหนดชุดตัวเลข 3 จานวน เช่น 8, 7 และ 12 ในกรณีนี้ตัวเลขที่มีค่า มากที่สุด คือ 12
- 13. ขั้นตอนที่ 2 การวางแผนการแก้ปัญหา 2.1เปรียบเทียบ a และ b เพื่อหาค่ามากกว่าระหว่างสอง จานวน 2.2 นาค่าที่ได้มาเปรียบเทียบกับ c เพื่อหาค่าที่มากกว่า 2.3 ค่าที่มากที่สุดคือ ผลลัพธ์ที่ได้จากขั้นตอนที่ 2.2
- 14. ขั้นตอนที่ 3 การดาเนินการแก้ปัญหา ดาเนินการทดสอบตามขั้นตอนที่วางแผนไว้กับชุดตัว เลขที่กาหนดโดยสมมุติ a, b และ c เป็น 8, 7 และ 12 ตามลาดับ 3.1 เปรียบเทียบเพื่อหาค่าที่มากกว่าระหว่าง 8 และ 7 พบว่า 8 เป็นค่าที่มากกว่า 3.2 เปรียบเทียบเพื่อหาค่าที่มากกว่าระหว่าง 8 และ 12 พบว่า 12 เป็นค่าที่มากกว่า 3.3 ค่าที่มากที่สุดของ 8, 7 และ 12 คือ 12
- 15. ขั้นตอนที่ 4 การตรวจสอบและปรับปรุง เมื่อพิจารณาคาตอบที่ได้คือ12 กับค่าที่เหลือ ซึ่งได้แก่ 8 และ 7 พบว่า 12 มีค่ามากกว่าค่าที่เหลือทั้งคู่ คาตอบนี้จึงเป็น คาตอบที่ถูกต้องตามข้อกาหนดของสิ่งที่ต้องการ แนวคิดข้างต้นใช้งานได้เนื่องจากว่าหากพิจารณาจานวน สามจานวนใด ๆ เมื่อ a > b และ b > c แล้ว a > c ด้วย จากตัวอย่างแม้ว่าเราจะไม่ได้นาค่า 12 มาเปรียบเทียบกับ 7 โดยตรง แต่เราได้นามาเปรียบเทียบกับ 8 ซึ่ง 8 ถูก ตรวจสอบมาก่อนหน้านี้แล้วว่ามากกว่า 7 เพราะฉะนั้น 12 จึง มากกว่า 7 ด้วย
- 16. หากพิจารณาตัวอย่างที่ 2.1 นักเรียนอาจคิดว่า มองด้วยสายตาก็สามารถหาจานวนที่มีค่ามากที่สุดได้แล้ว โดยไม่จาเป็นต้องทาตามขั้นตอนการแก้ปัญหาเลยนั่น เป็นเพราะจานวนที่เปรียบเทียบมีเพียงสามจานวนเท่านั้น หากมีจานวนตัวเลขมากกว่านี้ นักเรียนอาจจะไม่สามารถ เปรียบเทียบจานวนทั้งหมดได้โดยใช้สายตาเพียงอย่าง เดียว แต่หากใช้ขั้นตอนการแก้ปัญหา จะทาให้สามารถ ออกแบบการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพและสั่งงานให้ คอมพิวเตอร์หาคาตอบได้อย่างถูกต้องและใช้เวลารวดเร็ว
- 17. 2.2 การเขียนรหัสลาลองและผังงาน เมื่อเราทาความเข้าใจกับปัญหาและความต้องการแล้ว สิ่งต่อไป คือการคิดอย่างมีเหตุผลเพื่อหาแนวทางในการแก้ปัญหาโดยกระบวนการ ออกแบบแนวทางการแก้ปัญหานั้น จะต้องถ่ายทอดความคิดและความ เข้าใจไปสู่การนาไปปฏิบัติได้ การถ่ายทอดจะต้องมีจุดเริ่มต้น จุดสิ้นสุด และลาดับก่อนหลังที่ชัดเจน อาจอยู่ในรูปของข้อความที่เรียงกันเป็น ลาดับซึ่งเรียกว่า รหัสลาลอง (pseudocode) หรืออยู่ในรูปผังงาน (flowchart) ที่ประกอบไปด้วยสัญลักษณ์ ข้อความ และเส้นเชื่อมโยง ทา ให้เห็นคาสั่งที่ต้องปฏิบัติ ลักษณะการทางาน และลาดับในการปฏิบัติงาน การถ่ายทอดความคิดเป็นเครื่องมือที่จะช่วยให้สามารถวางแผนการ แก้ปัญหา และพัฒนาโปรแกรมได้อย่างถูกต้อง ครบถ้วน และตรวจสอบ ได้ โดยเฉพาะปัญหา หรือโปรแกรมที่ซับซ้อน
- 18. 2.2.1 รหัสลาลอง การเขียนรหัสลาลองเป็นการใช้คาบรรยายอธิบาย ขั้นตอนอย่างชัดเจนในการแก้ปัญหา หรือการทางานของ โปรแกรมซึ่งรูปแบบการเขียนจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์และ ความถนัดของผู้เขียน โดยอาจเขียนเป็นภาษาพูด ทาให้เขียน ง่ายไม่ต้องกังวลรูปแบบ ถ้าผู้เขียนมีความชานาญแล้ว สามารถเขียนรหัสลาลองใน รูปแบบที่คล้ายกับภาษาโปรแกรม ซึ่งจะสามารถนาไป ดัดแปลงเป็นภาษาโปรแกรมได้ง่าย การใช้รหัสลาลองในการ ถ่ายทอดความคิดแสดงดังตัวอย่างต่อไปนี้
- 19. ตัวอย่างที่ 2.2 รหัสลาลองการคานวณหาพื้นที่สามเหลี่ยม เริ่มต้น 1.รับค่าความยาวฐาน 2. รับค่าความสูง 3. คานวณพื้นที่สามเหลี่ยม จากสูตร พื้นที่ คือ ½ x ความยาวฐาน x ความสูง 4. แสดงผลลัพธ์พื้นที่
- 20. ชวนคิด ค่าน ้ ามันที่ต้องใช้ =ระยะทาง (กม.) x ปริมาณน ้ ามันต่อระยะทาง (ลิตรต่อ กม.) x ราคาน ้ ามัน (บาทต่อลิตร) รับระยะทางในการเดินทาง (กิโลเมตร)
- 21. 2.2.2 การเขียนผังงาน ผังงานเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการวางแผนหรือออกแบบการ แก้ปัญหาเพื่อให้สามารถนาไปปฏิบัติตามหรือเขียนโปรแกรมเพื่อ สั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางานได้ง่าย สถาบันมาตรฐานแห่งชาติ อเมริกา(The American National Standard Institute : ANSI) ได้กาหนดสัญลักษณ์ที่เป็นมาตรฐานในการเขียนผังงานไว้ ซึ่งใน ที่นี้จะแนะนาการใช้งาน 5 สัญลักษณ์พื้นฐาน
- 22. ชื่อเรียก ความหมาย เริ่มต้นและจบ จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของผังงาน การนาข้อมูลเข้า- ออก จุดที่จะนาข้อมูลเข้าจากภายนอกหรือ แบบทั่วไป ออกสู่ภายนอก โดยไม่ระบุชนิดของ อุปกรณ์ การปฏิบัติงาน จุดที่มีการปฏิบัติงานอย่างใดอย่างหนึ่ง การตัดสินใจ จุดที่จะเลือกปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่ง ทิศทาง ทิศทางขั้นตอนการดาเนินงาน ซึ่งจะปฏิบัติต่อเนื่องกันตามหัวลูกศรชี้
- 23. ในการเขียนผังงานสาหรับโปรแกรมที่มีความ ซับซ้อนและต้องการเชื่อมต่อผังงานในหน้า เดียวกัน สามารถใช้สัญลักษณ์ แล้วมีหมายเลข กากับภายในหรือถ้ามีการเขียนหลายหน้า สามารถ ใช้สัญลักษณ์ เพื่อเชื่อมต่อผังงานที่อยู่คนละ หน้ากระดาษ โดยมีหมายเลขกากับภายใน สัญลักษณ์
- 24. จากตัวอย่างที่ 2.2 สามารถเขียนเป็นผังงานได้ดังนี้ รับค่าความยาวฐาน รับค่าความสูง เริ่มต้น พื้นที่สามเหลี่ยม= ½ x ความยาวฐาน x ความสูง จบ แสดงผลลัพธ์พื้นที่ สามเหลี่ยม
- 25. บางครั้งในการเขียนรหัสลาลอง หรือผังงาน จะมีชื่อข้อมูลที่ยาวจนทาให้เกิดความสับสน หรือมีการ อ้างถึงชื่อข้อมูลซ้ ากันหลายครั้ง เพื่อให้เขียนได้ง่ายและ กระชับ สามารถแทนชื่อข้อมูลด้วยตัวแปร (variable) ซึ่งอาจเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ และ ณ ขณะใด ขณะหนึ่ง ตัวแปรจะมีค่าได้เพียงค่าเดียวเท่านั้น อย่างไร ก็ตามค่าของตัวแปรสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ขึ้นอยู่กับ การดาเนินการกับตัวแปรนั้น ๆ
- 26. กิจกรรมที่ 2.1 ให้นักเรียนเขียนรหัสลาลองหรือผังงานของกิจกรรม ต่อไปนี้ 1. การแปรงฟัน 2.การใส่เสื้อเชิ้ต 3. การเดินทางมาโรงเรียน 4. การทาไข่เจียว 5. การล้างจาน
- 27. 2.3 การกาหนดค่าให้กับตัวแปร การกาหนดค่าอย่างใดอย่างหนึ่งให้กับตัวแปรสามารถ ทาได้ 3วิธีคือ 1. การรับค่าจากภายนอก 2. การกาหนดค่าจากค่าคงที่หรือตัวแปรอื่น 3. การกาหนดค่าจากการคานวณ สัญลักษณ์ที่นิยมใช้สาหรับกาหนดค่าให้กับตัวแปร คือ ใช้เพื่อนาค่าทางขวาของ ไปกาหนดให้กับตัวแปร ทางด้านซ้ายของ เช่น
- 28. x 2 นาค่า2 ไปใส่ในตัวแปร x a b x c นาผลลัพธ์ของตัวแปร b คูณตัวกับตัวแปร c ไปใส่ในตัวแปร a a a x b นาผลลัพธ์ของตัวแปร a คูณตัวกับตัวแปร b ไปใส่ในตัวแปร a x x + 1 นาผลลัพธ์ของตัวแปร x บวกกับ 1 b ไปใส่ในตัวแปร x y 3 นาค่า 3 ไปใส่ในตัวแปร y z x x y นาผลลัพธ์ของตัวแปร x คูณกับตัวแปร y ไปใส่ในตัวแปร z การตั้งชื่อตัวแปรควรตั้งชื่อให้เหมาะสมกับค่าที่เก็บในตัวแปร เช่น ตัวแปร name เก็บข้อมูลชื่อ, ตัวแปร age เก็บข้อมูลอายุ
- 29. จากตัวอย่างที่ 2.2 และ2.3 สามารถเขียนรหัส ลาลองและผังงานที่ใช้ตัวแปรได้ ดังตัวอย่างที่ 2.4
- 30. ตัวอย่างที่ 2.4 รหัสลาลองและผังงานที่มีการใช้ตัวแปร เริ่มต้น triangleArea= ½ x width x height จบ แสดงผลลัพธ์ triangleArea width รับค่าความยาวฐาน height รับค่าความสูง เริ่มต้น 1. width รับค่าความยาวฐาน 2. height รับค่าความสูง 3. triangleArea ½ x width x height 4. แสดงผลลัพธ์ triangleArea
- 31. ชวนคิด 1. จากตัวอย่างที่ 2.4ให้นักเรียนลากเส้นคาสั่งจากรหัสลาลอง ถึงผังงานที่มีความหมายเดียวกัน 2. ลองเติมช่องว่างในผังงานด้านล่างให้สมบูรณ์ เพื่อให้ สามารถคานวณค่าน ้ ามันตามปริมาณน ้ ามันที่ใช้ต่อระยะทาง
- 32. เริ่มต้น oilNum รับปริมาณน ้ ามันต่อระยะทาง(ลิตรต่อกิโลเมตร) distance รับระยะทาง (กิโลเมตร) oilPrice รับราคาน ้ ามัน (บาทต่อลิตร) จบ
- 33. การใช้งานรหัสลาลองหรือผังงานในตัวอย่าง ที่ 2.4 นักเรียนจะสังเกตเห็นว่าการทางานจะเรียง ตามลาดับทีละคาสั่งเรียกว่ามีรูปแบบการทางาน แบบลาดับ สาหรับตัวอย่างที่ 2.5 และ 2.6 ต่อไปนี้ จะ มีการทางานรูปแบบอื่นคือ แบบมีเงื่อนไข และ แบบ วนซ ้ า
- 34. ตัวอย่างที่ 2.5 รหัสลาลองและผังงานที่มีการทางานแบบมีเงื่อนไข เริ่มต้น จบ เริ่มต้น 1.ซื้อข้าวและกินข้าว 2. ถ้า เงินเหลือ ทา 2.1 ซื้อขนม จบ ซื้อขนม มีเงินเหลือหรือไม่ ซื้อข้าว กินข้าว จริง เท็จ
- 35. ตัวอย่างที่ 2.6 รหัสลาลองและผังงานที่มีการทางานแบบวนซ้ า จบ เริ่มต้น ระยะทาง >= 5 กิโลเมตรหรือไม่ วิ่ง จริง เริ่มต้น 1. วิ่ง 2. ถ้า ระยะทางในการ วิ่งครบ 5 กิโลเมตร ทา 2.1 หยุดวิ่ง 2.2 กลับไปทาข้อ 1 จบ หยุดวิ่ง เท็จ
- 36. กิจกรรมที่ 2.2 ให้นักเรียนเขียนรหัสลาลองหรือผังงานของกิจกรรมต่อไปนี้ 1. นักเรียนยืนรอข้ามถนนตรงทางม้าลายที่มีสัญญาณไฟ 2.ใช้ขันตักน ้ า 20 ขันจนเต็มตู้ปลา 3. การต้มไข่ยางมะตูม ทาได้โดยนาไข่ใส่น ้ าและตั้งไฟแล้ว รอให้น ้ าเดือด แล้วต้มต่ออีก 7 นาที จึงจะได้ไข่ต้มยางมะตูม 4. ช่วงนี้ฝนตกเป็นประจาเกือบทุกวัน ก่อนออกจากบ้าน หากท้องฟ้ามืดครึ้มให้นักเรียนหยิบร่มใส่กระเป๋าไปด้วย
- 37. 2.4 ภาษาโปรแกรม ภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์มีวิวัฒนาการมายาวนาน นับตั้งแต่การสั่งงานคอมพิวเตอร์ด้วยภาษาเครื่องที่ประกอบด้วย ตัวเลข 0และ 1 ในยุคเริ่มแรกของคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นอุปสรรค ต่อการเขียนโปรแกรมขนาดใหญ่ เนื่องด้วยความยากของการ เขียนโปรแกรม จนมาถึงปัจจุบันที่ภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์มี ความคล้ายคลึงกับภาษาอังกฤษ ทาให้การเขียนโปรแกรมขนาด ใหญ่ทาได้รวดเร็ว และมีความผิดพลาดน้อยลง แต่เนื่องจาก คอมพิวเตอร์ยังคงต้องทางานตามคาสั่งภาษาเครื่อง เมื่อเราเขียน โปรแกรมแล้ว จึงต้องมีการแปลให้เป็นภาษาเครื่องก่อน
- 38. 1. คอมไพเลอร์ (compiler) ตัวแปลภาษาโปรแกรมมี 2ประเภท คือ 2. อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter)
- 39. 1. คอมไพเลอร์ (compiler) จะแปลโปรแกรมทั้งโปรแกรมให้ถูกต้องจึงจะได้ผลลัพธ์ เป็นโปรแกรมภาษาเครื่องที่นาไปสั่งงานคอมพิวเตอร์ได้ ภาษาที่ ต้องแปลด้วยคอมไพเลอร์ เช่น C, C++, Java 2. อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter) จะแปลคาสั่งในโปรแกรมทีละคาสั่งให้เป็นภาษาเครื่อง ส่ง ให้คอมพิวเตอร์ทางานทันทีโดยไม่ต้องรอให้แปลเสร็จทั้ง โปรแกรม เช่น Phyton, Logo
- 40. ปัจจุบันยังมีภาษาอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ไม่ได้ใช้ในการสั่งงาน คอมพิวเตอร์โดยตรง แต่ใช้ในการกาหนดรูปแบบการ แสดงผลหรือรูปแบบการเก็บข้อมูล เพื่อให้เป็นมาตรฐาน สาหรับแอฟพลิเคชั่นต่าง ๆ ใช้งานข้อมูลร่วมกันได้ เช่น ภาษาเอชทีเอ็มแอล (HyperText Markup Language : HTML) ที่ใช้ในการกาหนดรูปแบบการแสดงผลของหน้า เว็บ หรือเอ็กซ์เอ็มแอล (Extensible Markup Language : XML) ที่ใช้เป็นมาตรฐานในการเก็บข้อมูล
- 41. นอกจากภาษาโปรแกรมมาตรฐานที่ใช้ในการทางานเหล่า นี้แล้ว ยังมีการพัฒนาเครื่องมือการโปรแกรมที่อยู่ในรูปแบบ กราฟิก เพื่อใช้ในการเริ่มต้นศึกษาแนวคิดการโปรแกรมเช่น Scratch และ Alice โดยเครื่องมือเหล่านี้จะมีบล็อกคาสั่งต่าง ๆ ให้นักเรียนลากวางประกอบกันเป็นโปรแกรม แล้วสั่งให้ ทางานได้ อาจมีการเชื่อมต่อกับอุปกรณ์รับสัญญาณอื่น หรือ สั่งงานให้อุปกรณ์ไฟฟ้าอื่นปฏิบัติตามคาสั่งได้ ส่วนใหญ่แล้ว เครื่องมือเหล่านี้จะนิยมใช้เพื่อการเรียนรู้แนวคิดการโปรแกรม
- 42. ปัจจุบันยังมีภาษาอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ไม่ได้ใช้ในการสั่งงาน คอมพิวเตอร์โดยตรง แต่ใช้ในการกาหนดรูปแบบการ แสดงผลหรือรูปแบบการเก็บข้อมูล เพื่อให้เป็นมาตรฐาน สาหรับแอฟพลิเคชั่นต่าง ๆ ใช้งานข้อมูลร่วมกันได้ เช่น ภาษาเอชทีเอ็มแอล (HyperText Markup Language : HTML) ที่ใช้ในการกาหนดรูปแบบการแสดงผลของหน้าเว็บ หรือเอ็กซ์เอ็มแอล (Extensible Markup Language : XML) ที่ใช้เป็นมาตรฐานในการเก็บข้อมูล
- 43. สรุปท้ายบท ปัญหาที่นักเรียนพบในชีวิตประจาวันบางปัญหาสามารถหา คาตอบได้ในทันที ขณะที่บางปัญหาอาจต้องใช้เวลานานในการ ค้นหาคาตอบ การแก้ปัญหาของแต่ละบุคคลมีขั้นตอนและใช้เวลา ที่แตกต่างกันความรู้และประสบการณ์จะส่งผลต่อความสามารถ ในการแก้ปัญหา อย่างไรก็ตามทุกคนต่างต้องการหาวิธีการใน การแก้ปัญหาที่ทาให้ได้คาตอบที่ถูกต้องในเวลารวดเร็ว
- 44. การปฏิบัติตามขั้นตอนการแก้ปัญหาจะทาให้ได้วิธีการ แก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพ เริ่มจากทาความเข้าใจกับปัญหา โดย วิเคราะห์และกาหนดรายละเอียดของปัญหาพิจารณาว่าสิ่งที่ ต้องการคืออะไร ข้อมูลเข้าจะเป็นสิ่งใดบ้าง เคยแก้ปัญหาลักษณะ เดียวกันมาก่อนหรือไม่ ข้อมูลและเงื่อนไขที่กาหนดให้เพียงพอที่จะ หาคาตอบหรือไม่ ถ้าไม่เพียงพอก็จาเป็นต้องหาข้อมูลเพิ่มเติม หลังจากทาความเข้าใจกับปัญหาแล้วให้วางแผนหรือออกแบบอัล กอรึทึมในการหาคาตอบ เครื่ ่ องมือในการออกแบบอาจใช้รหัส ลาลองหรือผังงาน หลังจากนั้นดาเนินการเขียนโปรแกรมหรือ ปฏิบัติตามที่ได้ออกแบบไว้ สุดท้ายตรวจสอบผลลัพธ์ว่าถูกต้อง หรือไม่ ถ้ายังไม่ถูกต้องก็ดาเนินการปรับปรุงให้ถูกต้อง