1. TEN SENTIDO SER SOLIDARIO?
Por Antonio González López (4º ESO)
A. Ten sentido ser solidario?
Iso reflíctese cada vez que alguén perde a esperanza ó verse nunha complicada
situación. A cuestión de buscar o “sentido” ou a razón de ser da solidariedade é pensar
“que sería do mundo se non houbese o valor da solidariedade?”. A solidariedade é
apoiarse os uns aos outros en momentos difíciles, contribuír a causas xustas, atender
ás persoas cuxa situación sexa adversa, ben por causas da vida, ben por inxustizas,
dificultades económicas ou por desgrazas. Temos que observar cada recuncho do
mundo para ver unha mostra de solidariedade, mais o certo é que está presente en
moitos lugares. Todos os que nos implicamos minimamente en Monferosolidario
durante estes cursos pasados, sobre todo durante o ano académico 2010/2011,
lembramos o terremoto de Haití, ó cal se destinaron os cartos recadados no rastro
2009* e a canción “We are the world” ou “Somos el mundo” que practicamos na clase
de Música e interpretamos no festival de Nadal. Si que ten sentido ser solidarios, pois
TODOS/AS PRECISAMOS DA AXUDA SOLIDARIA DOS NOSOS ACHEGADOS nalgúns
momentos da nosa vida, e podemos apreciar e valorar ese feito, amén de non saber
SE O DÍA DE MAÑÁ NOS VEREMOS NUNHA SITUACIÓN COMPROMETEDORA E DIFÍCIL,
e precisemos desta axuda. Por tal motivo, reflexionemos sobre dous puntos
poñéndonos en situación:
1. «É o día de mañá e atopámonos nunha situación que denominaremos X
condicionada por Y factores. Dita situación X presenta serias dificultades
para a nosa vida, en calquera ámbito (económico, social … ). No momento
en que vemos que pode suceder algo que poida transcender nas nosas
vidas, atopamos unha man, amiga ou allea; que nos mostra axuda e
representa un halo de luz e esperanza para as nosas vidas. É unha
sociedade solidaria que nos axuda considerablemente a nós e a outras
persoas, e nós compartimos ese valor e ese sentimento. O mundo segue
un bo camiño, mellora.»
2. « No mesmo día, na mesma situación e coas mesmas persoas que
actuaban na “escena” anterior, atopámonos cunha sociedade que repudia
e rexeita o valor da solidariedade ata os extremos. Hai unhas moi
acentuadas diferenzas sociais. »

2. B. Podemos cambiar o mundo coas nosas pequenas intervencións?
A resposta é si. De feito vémolo tódolos días. O mundo móvese e as nosas
intervencións xorden, ben de forma particular, ou ben a través do seguimento das
accións que desempeñan organizacións como ONG e/ou asociacións. Vemos ou vimos
(e seguramente veremos) que pequenos movementos que xorden como unha remota
idea, un anhelo, unha inquedanza de alguén; que no momento en que xurdiron
fixérono como utopías ou imposibles, progresaron ata repercutir seriamente con
declaracións, redacción ou modificación de leis e coa inclusión dos valores ou ideas
principais na sociedade a través da difusión e da ensinanza. A globalización contribúe a
estes feitos, pois é a simple unión de persoas de diferentes lugares do mundo, con
moito ou pouco peso social, máis ou menos influentes, que atopan apoio ás súas ideas
e esperanzas, a todos os seus valores propios que se fan comúns para acadar un
obxectivo. Se podemos cambiar o mundo xa o vemos, é máis fácil facelo xuntos que
por separado, e en datos, podemos analizar a consecución de obxectivos das
diferentes ONG que desempeñan a súa acción no noso mundo. Esa consecución de
obxectivos vese repercutida en leis e decretos, tales como leis sobre política
medioambiental, humana, social … E tamén a axudas que dan os gobernos para os
máis necesitados atendendo ós valores que foron inculcados e que aínda están sendo
inculcados nunha sociedade da que formamos parte.
C. Poñemos en práctica as nosas aprendizaxes teóricas sobre a
solidariedade no noso entorno familiar e social?
Persoalmente, e polo xeral, non poñemos todo o que está na nosa man para a
práctica e exercicio das ensinanzas sobre solidariedade no noso entorno.
Persoalmente, procuro aconsellar segundo as miñas conviccións, e dou a miña opinión
sobre temas diversos, amén de destaca-la importancia das actividades solidarias que
se celebran no entorno (na escola) e apoialas colaborando na medida. Tampouco hai
que esquecer que non formamos parte dunha ONG e non estamos no campo de
acción, traballando voluntariamente atendendo ás necesidades básicas recollidas na
Declaración Universal dos Dereitos Humanos; polo que cadaquén axuda na súa
medida, sen ter isto que ser unha intrusión na vida persoal de cada un e facendo isto
máis viable o proxecto Monferosolidario do que nós formamos parte. Penso que
sempre colaboramos na súa medida coas actividades realizadas e botamos unha man
cando se precisa.

3. D. Que opinas daquela xente que ante as inxustizas non fai máis que
virar a cara para outro lado?
A miña posición persoal é fixa e inamovible fronte a estes casos.
Primeiro: comprendo que determinadas persoas padezan unha “enfermidade
psicolóxica” que lles impida concienciarse debidamente. É normal que non actúen nin
lle dean atención e importancia ás inxustizas cometidas. Quedan escusadas as persoas
que debido á idade non acadaran un grao de madurez considerable e suficiente para
reaccionar ante isto.
Segundo: implacablemente, aquelas persoas con maioría de idade e en pleno uso das
súas facultades mentais que amosen a postura mencionada na cuestión, serán obxecto
de menosprezo relativo. Para min, estas persoas, pese a idade, estudos, traballo, etc.
(Sen observar o nivel de estudos, o traballo, outras circunstancias …) non son maduras
mentalmente, e, seguramente baseándose na procura da felicidade, evaden a
realidade e céntranse en doadas actividades de lecer (sen ningún problema nesta
reflexión co lecer tan necesario nas nosas vidas) que lles causen a mínima molestia e
dedícanse a falar sobre as insignificancias do seu mundo de “yupi” (como se di habitual
e coloquialmente). Estas persoas, non terán, polo conseguinte, nin conciencia nin
consciencia, pois cadaquén (ás veces por fortuna e outras por desgraza) vivirá a
realidade que lle toque vivir; e moita xente tentará por tódolos medios cambiar esa
realidade, pode que o consiga, pode que non. Neste momento entra en xogo o factor
da solidariedade, a axuda solidaria pode facer que esta persoa acade o seu obxectivo,
algo que soa non conseguiría. Toda persoa solidaria será, segundo esta reflexión,
aquela que acepte a realidade activamente (pois a asunción da realidade pasivamente
concorrerá na adopción da postura da cuestión) e que actúe para cambiar esa
realidade a mellor, entendendo como mellor o feito de satisfacer as necesidades da
sociedade ou responder ós clamores da mesma sobre calquera ámbito que inflúa na
mesma.
Esta é, brevemente e sen máis extensión, a miña opinión sobre esta cuestión.
Tamén sobre todas as anteriores
Monfero, 28 de outubro de 2012
Antonio González López – Monferosolidario
CPI Virxe da Cela - O Xestal - Monfero - A Coruña