บทที่ 2 ยาเสพติด

2. บัญญัติ 10 ประการ ยาเสพติด
ยาเสพติดให้โทษตามความหมายของ พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ
พ.ศ.2552 หมายถึง สารเคมีหรือวัตถุชนิดใดๆซึ่งเมื่อเสพเข้าสู่ร่างกายไม่ว่า
จะโดยรับประทาน ดม สูบ ฉีด หรือด้วยประการใดๆ แล้วทาให้เกิดผลต่อ
ร่างกายและจิตใจในลักษณะสาคัญ

3. การใช้ยาเสพติดมีอันตรายต่อสุขภาพ ดังต่อไปนี้
1. ทาลายสุขภาพให้ทรุดโทรม
2. เป็นบุคคลไร้สมรรถภาพทั้งทางร่างกายและจิตใจ
3. เสียบุคลิกภาพ ขาดความสนใจในตัวเอง
4. การควบคุมทางกล้ามเนื้อและระบบประสาทบกพร่อง
5. เกิดโรคแทรกซ้อนได้ง่าย

4. เกิดการเสพติดแล้ว ลักษณะและความประพฤติของผู้เสพเปลี่ยนไปจากเดิม
ที่อาจสังเกตพบได้คือ
1. ร่างกายทรุดโทรม ซูบผอม
2. อารมณ์ฉุนเฉียว มักพบผู้เสพติดชอบทะเลาะอาจชอบแยกตัวอยู่คนเดียว
3. ถ้าผู้เสพเป็นนักเรียน มักพบว่าผลการเรียนแย่ลงถ้าเป็นคนทางาน มัก
พบว่าประสิทธิภาพในการทางานลดลง

5. ผู้ที่เสพยาบ้าเป็นประจา จะส่งผลให้ผู้เสพมีระบบประสาทผิดปกติ
เมื่อถึงจุดหนึ่งจะเกิดอาการหูแว่ว ประสาทหลอน หวาดระแวง จนเกิด
ความเครียดคิดว่าจะมีคนมาฆ่า หรือทาร้าย บางรายกลัวมากต้องหาอาวุธไว้
ป้องกันตัวหรือคลุ้มคลั่งจับตัวประกัน

6. ถ้าบุตรหลานหรือบุคคลในครอบครัวของท่านติดยาเสพติดท่าน
สามารถช่วยเหลือบุคคลเหล่านั้นได้ก่อนถูกจับกุมดาเนินคดีโดยขอรับ
คาปรึกษาจากสถานที่ให้คาปรึกษา และบาบัดรักษาผู้ติดยาเสพติดได้แก่
โรงพยาบาลของรัฐ

7. ผู้ปกครองมีหน้าที่ต้องอุปการะเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนดูแลเอาใจใส่
เด็กในความปกครองให้ประพฤติตนให้เหมาะสมหากผู้ปกครองรายใดไม่
ดูแลเอาใจใส่ เป็นเหตุให้เด็กประพฤติ ตนไม่สมควรมีความประพฤติเสี่ยง
ต่อการกระทาความผิด

8. บุคคลใดมีพฤติการณ์น่าสงสัยว่าเสพยาเสพติดเจ้าพนักงานมีอานาจ
ตรวจหรือทดสอบหรือสั่งให้บุคคลใดรับการตรวจหรือทดสอบหาสารเสพ
ติดจากปัสสาวะได้ตาม พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามยาเสพติด พ.ศ.2519
มาตรา 14 ทวิประกอบประกาศคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยา
เสพติด

9. เจ้าของสถานประกอบการมีหน้าที่ควบคุม สอดส่อง ดูแลไม่ให้
พนักงานหรือบุคคลภายนอกมามั่วสุมกันกระทาความผิดเกี่ยวกับยาเสพ
ติดในหรือบริเวณสถานประกอบการ และต้องจัดให้มีป้ ายหรือประกาศ
เตือนเกี่ยวกับพิษภัยของยาเสพติดหรืออัตราโทษตามกฎหมาย