"...About bullying"

1. “Σχετικά με το μπούλινγκ...”
Θεατρικό δρώμενο
Συγγραφέας: Αναστασιάδη Ιωάννα
Επιμέλεια: Ντακαλέτση Θεοδώρα
Διδασκαλία ρόλων: Λιόλιος Θωμάς
Παρουσίαση: μαθητές του Γ1
Σχολικό έτος: 2014-2015
1

2. Τα πρόσωπα του έργου
( με τη σειρά που παρουσιάζονται)
1. Αφηγητής: Αναστασιάδη Ιωάννα
2. Θύμα: Βάννα Χριστίνα
3. Θύτης: Κατσιμάνη Αθηνά
4. Παρέα παιδιών:
• 1ο παιδί: Ευαγγέλου Μιχάλης
• 2ο παιδί: Ανδρέου Απόστολος
• 3ο παιδί: Ζαραβούτσης Διονύσης
5. Διευθυντής: Κανάκης Απόστολος
Διδασκαλία ρόλων: Λιόλιος Θωμάς
Εμψυχωτής: Ντακαλέτση Θεοδώρα
2

3. Εισαγωγή (Ιωάννα)
Αγαπητοί μας θεατές γεια σας!
Οι ιστορίες που θα σας παρουσιάσουμε βασίζονται σε κάποιο γεγονός που όλοι, λίγο
έως πολύ, το ξέρουν ή το έχουν βιώσει: είναι γνωστό ως bullying ή, αλλιώς, αν
συνέβη στο σχολείο, λέγεται σχολική βία και εκφοβισμός.
Στο θέμα μας: στο χώρο ενός σχολείου μια ομάδα παιδιών ξεκινούν μια πλάκα, η
οποία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς σε ένα περιστατικό βίας. Αυτό έγινε γιατί
κανείς δεν ασχολήθηκε και κανείς δε μίλησε.
Η συνέχεια επί της σκηνής...
3

4. Σκηνή 1η
➢ Βρισκόμαστε στο προαύλιο του σχολείου.
➢ Τα παιδιά συζητάνε.
➢ Το θύμα μόνο του.
1ο παιδί: Θέλετε να κάνουμε κοπάνα όλοι μαζί την τελευταία ώρα; Έτσι να μην μπεί
κανείς για μάθημα. Για μια αλλαγή!
2ο παιδί: Τι έχουμε τελευταία ώρα;
1ο παιδί: Ιστορία. Γράφουμε.
2ο παιδί: Τι κάνουμε; Εγώ είμαι σίγουρος πώς πρέπει να φύγουμε. Βαριέμαι.
Συμφωνώ μαζί σου. Ας φύγουμε!
3ο παιδί: Ναι ρε έξυπνοι! Πώς θα φύγουμε;
1ο παιδί: Ε, ψιτ! Από την πόρτα.
2ο παιδί: Πω!!! Δεν αντέχω άλλο. Λογικό ότι θα φεύγαμε από την πόρτα, αλλά πώς;
Αφού είναι η Λίτσα εκεί.
1ο παιδί: Αχ ναι! Κι έλεγα τι ξέχασα!
Θύτης: Σιγά μωρέ! Κι εδώ μπορούμε να περάσουμε καλά!
2ο παιδί: Πες το ρε Αθηνά! Τι σκέφτεσαι;
Θύτης: Κάτι πολύ διασκεδαστικό! (Κοιτάει πονηρά προς το θύμα)
1ο παιδί: Μάλιστα. Για να σε δούμε πλακατζού!!
Θύτης: Πολύ ευχαρίστως!
Ο θύτης πλησιάζει το θύμα. Το κοιτάει και γελάει. Έρχονται και οι υπόλοιποι.
Παρενοχλούν και σπρώχνουν το θύμα. Το θύμα πέφτει κάτω και ξεσπά σε δάκρυα. Ο
θύτης και η παρέα του αποχωρούν. Το θύμα σηκώνεται κλαίγοντας και βγαίνει από
την αίθουσα.
4

5. Σκηνή 2η
Ιωάννα: Τι να απέγινε άραγε η Χαρά; Το γεγονός του εκφοβισμού της Χαράς πέρασε
απαρατήρητο από τους περισσότερους. Άλλοι το είδαν, αλλά αδιαφόρησαν, άλλοι δε
μπήκαν καν στον κόπο να μάθουν τι έγινε. Η Χαρά δεν ξαναπήγε στο σχολείο. Ο
Διευθυντής ρωτάει. Κανείς δεν ξέρει...
➢ Τα παιδιά παίζουν στο προαύλιο. Εμφανίζεται ο Διευθυντής.
Διευθυντής: Συγγνώμη που διακόπτω το παιχνίδι σας. Ήθελα να σας ρωτήσω αν
έχετε δει τη Χαρά. Έχει μια εβδομάδα που αρνείται να έρθει στο
σχολείο. Μήπως γνωρίζετε γιατί;
Όλοι μαζί: Όχι!!!
Διευθυντής: Είστε σίγουροι;
Όλοι μαζί: Ναι!!!
Διευθυντής: Πολύ καλά! Αφού δεν ξέρετε τίποτε θα φωνάξουμε τους κηδεμόνες της
κοπέλας. Ευχαριστώ και συγγνώμη για τη διακοπή. Γεια σας.
2ο παιδί: Ωχ!!! Ρε παιδιά, τι θα κάνουμε τώρα;
1ο παιδί: Κι αν τα πει;
3ο παιδί: Και τι θα πει κι ο Διευθιυντής; Κι αν τα πει στους γονείς μας; Και αν φάμε
και αποβολή;
Θύτης: Ε, μωρέ σιγά! Και τι έγινε; Θα τη βγάλουμε τρελή! Σιγά το πράγμα.
1ο παιδί: Πολύ άνετη είσαι εσύ. Δε σε νοιάζει καθόλου;
Θύτης: Και τι να κάνω εγώ; Σιγά το πράγμα. Άλλωστε ποιος άλλος νοιάζεται γι'
αυτήν;
2ο παιδί: Ρε δεν αφήνετε τις βλακείες λέω εγώ και ελάτε να δούμε τι θα κάνουμε.
Θύτης: Άντε πάλι! Δεν θα κάμνουμε τίποτα! Τέλος και πολύ ασχοληθήκαμε. Αν
τολμήσει να μιλήσει τα ξαναλέμε. Άντε, πάμε να παίξουμε!
5

6. Σίγουρα δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end· όμως η ιστορία της Χαράς θα
μπορούσε να εξελιχτεί διαφορετικά, αν εμείς κρατούσαμε διαφορετική στάση. εκτός
και αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και διορθώσουμε τα πράγματα.
Μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διορθώσουμε τα
πράγματα: Η συνέχεια επί της σκηνής:
Σκηνή 3η
➢ Βρισκόμαστε στο προαύλιο του σχολείου.
➢ Τα παιδιά συζητάνε.
➢ Το θύμα μόνο του.
1ο παιδί: Θέλετε να κάνουμε κοπάνα όλοι μαζί την τελευταία ώρα; Έτσι να μην μπεί
κανείς για μάθημα. Για μια αλλαγή!
2ο παιδί: Τι έχουμε τελευταία ώρα;
1ο παιδί: Ιστορία. Γράφουμε.
2ο παιδί: Τι κάνουμε; Εγώ είμαι σίγουρος πώς πρέπει να φύγουμε. Βαριέμαι.
Συμφωνώ μαζί σου. Ας φύγουμε!
3ο παιδί: Ναι ρε έξυπνοι! Πώς θα φύγουμε;
1ο παιδί: Ε, ψιτ! Από την πόρτα.
2ο παιδί: Πω!!! Δεν αντέχω άλλο. Λογικό ότι θα φεύγαμε από την πόρτα, αλλά πώς;
Αφού είναι η Λίτσα εκεί.
1ο παιδί: Αχ ναι! Κι έλεγα τι ξέχασα!
Θύτης: Σιγά μωρέ! Κι εδώ μπορούμε να περάσουμε καλά!
2ο παιδί: Πες το ρε Αθηνά! Τι σκέφτεσαι;
Θύτης: Κάτι πολύ διασκεδαστικό! (Κοιτάει πονηρά προς το θύμα)
6

7. Ο θύτης πλησιάζει το θύμα. Το κοιτάει και γελάει. Παρενοχλεί και σπρώχνει το
παιδί. Ένα παιδί τρέχει κοντά.
2ο παιδί: Ρε Αθηνά, άρχισες πάλι τα ίδια;
Θύτης: Γιατί όχι; Σιγά το πράγμα! Ας γελάσουμε και λίγο!
1ο παιδί: Ανησυχώ πολύ για την Αθηνά ρε σύ! Άρχισε πάλι τα ίδια! Πρέπει να τη
βοηθήσουμε να αλλάξει!
3ο παιδί: Τη Χαρά πρέπει να βοηθήσουμε . Είναι ντροπή μας που δεν κάνουμε
τίποτα.
Πλησιάζουν το θύτη και το θύμα.
1ο παιδί: Τι κάνεις; (κοιτά με ενόχληση)
Θύτης: Χαλάρωσε! Μια πλάκα πήγα να κάνω. Σιγά το πράγμα!
3ο παιδί: Οι πλάκες σου δεν είναι αστείο πια! Μην την ξαναενοχλήσεις.
Θύτης: Καλάαα!!! (φεύγει ξαφνιασμένος)
Θύμα: Ευχαριστώ! Μου σώσατε τη ζωή!
1ο παιδί: Όχι και σου σώσαμε τη ζωή! Σε χτύπησε;
Θύμα: Όχι! Δεν πρόλαβε δηλαδή!
3ο παιδί: Θα έρθεις μαζί μας μια βόλτα;
Θύμα: Θέλετε;
Και τα 3 παιδιά: Ναι!
Θύμα: Σίγουρα;
2ο παιδί: Ναι! Άντε πάμε!
Ιωάννα: Ο θύτης, από εκείνη τη μέρα, δεν ξαναενόχλησε κανένα παιδί. Από κείνη τη
στιγμή οι παρέες του λιγόστεψαν γιατί κανείς δεν ήθελε να κάνει παρέα με έναν
θύτη.
7

8. Μπορούμε να σταματήσουμε το bullying όταν είμαστε όλοι μαζί. Μπορούμε να το
σταματήσουμε όταν δε μένουμε θεατές, αλλά όταν παίρνουμε θέση. Σκέψου τα
γεμάτα τρόμο πρόσωπα των παιδιών, σκέψου τα δακρυσμένα μάτια που
απεγνωσμένα ζητούν βοήθεια. Μπορείς να το αφήσεις αυτό να συνεχίζεται για πάντα
ή μπορείς να το σταματήσεις μια και καλή:
Όλοι μαζί: ΜΙΛΩΝΤΑΣ!!!
8