1. Carlos Vila Sexto nace na Coruña en 1977. Comezou a escribir
dende que era pequeno. Deuse a coñecer como escritor ao
gañar as edicións de 1992 e 1993 do certame literario “Nova
33” cos libros Alén de aventura e Gárgola. Despois de estudar
cinema en Pamplona e en Los Ángeles, comezou a traballar
como guionista de televisión, actividade á que se dedica
desde hai catro anos. Dúas series de televisión foron
guionizadas por este escritor que se desenvolve polos ámbitos
literarios do suspense e terror.
Gárgola é un libro de terror no que Jeremy ten un soño
persistente moi estraño: unha tumba, unha rapaza , un home
de gabán gris… Jeremy non está disposto a seguir así, de
forma que investiga sobre o seu soño, pero élle imposible; a
cada paso que dá, alguén morre de xeito inexplicable. Aínda
así si consegue adiviñar cousas sobre

2. seu pai que nunca imaxinaría, informacións que de certa
forma causaron todo o que lle está a acontecer a Jeremy.
Agora el ten que cambiar, xa non pode asustarse, é hora de
enfrontarse ao medo, de loitar, de vencer a Gárgola; debe
ser o que seu pai nunca foi, valente.
No libro hai pouca variación de temas, xa que a acción está
moi concentrada, pero si hai un tema principal, o medo: a
única forma de vencer a Gárgola baséase en que Jeremy
non pode ter medo. Outro tema importante é o pasado de
seu pai, un pasado no que se converteu en asasino da súa
familia.
O libro posúe unha introdución ao medo, ademais ten seis
capítulos dentro dos cales hai distintas partes cuxos cambios
se corresponden cos cambios do punto de vista do narrador.
Estes capítulos conteñen a narración en si; pero, ademais, ten
dous epílogos. Nun epílogo exponse a xuntanza de Jeremy
coa súa familia despois de morrer e, noutro, a orixe da
Gárgola.
Hai personaxes reais e imaxinarios. Entre os personaxes reais
están Jeremy, seu pai, Benjy, Dorothy Ward,… Entre os
imaxinarios están Alice (a pesar de que no seu momento foi
real), o home do gabán gris e a Gárgola. Ademais, o vento
está personificado, ten un poder sobre os personaxes e está
mencionado en case todo o libro.
O libro carece de detalles e descricións, algo que axuda a
que a trama sexa constante. Todo o libro está narrado en
terceira persoa, salvo a introdución, que está en primeira. Hai
poucas referencias de espazo e, ademais, estas son
imaxinarias. Aínda así as referencias parécense moito a
algunhas existentes na realidade: por exemplo “Smithsville”
realmente non existe, pero si que hai un “Smithville” nos
Estados Unidos. A lingua é moi doada e con ela créase un
aire de misterio penetrante.

3. O libro en conxunto é unha mostra de como o medo é algo
que cambia as nosas vidas, fai que se poidan cometer actos
horribles e impensables e que fai cambiar por completo a
nosa personalidade. Pero non se para aí, eleva o morte a
unha solución aos problemas terreais: Jeremy está implicado
en moitas mortes, toda a súa familia está morta,… O seu pai é
sospeitoso da morte dunha filla súa e da nai. Cando todo isto
se lle vén enriba xa preferiu morrer e esquecerse de todo, xa
non teme a morte, só quere que a Gárgola tamén morra.
Un elemento importante é que o libro non está visto soamente
dende o punto de vista de Jeremy , de forma que conta máis
do que Jeremy sabe.
O libro gustoume moito porque non se complicaba coas
descricións de obxectos non fundamentais para a trama. Por
outra banda, a acción desenvolvíase con rapidez e de
repente, sen contar, aparecía algo que o lector non
imaxinaba. Basicamente contaba moito en pouco tempo,
algo que para min é fundamental nos libros de terror
emisterio. Outra cuestión que me gustou foi que ofrecía un
final diferente, no que non todo é perfecto e no que se dá
outra idea da morte da que nós temos, afirmando incluso que
é mellor que a vida, ao non sermos vulnerables ao medo.
NOELIA SÁNCHEZ MARTÍNEZ, 3º ESO B