یس اثر محسن امیراصلانی

2. کتاب یس
2
فهرست
بخش اول - یس............................................................................................................................................... 5
تفاوت مذاهب و فرقههاي امامیه نسبت به موضوع امامت.................................................................................... 6
مهمترین فرقههاي اسلامی در مذاهب امامیه:...................................................................................................... 7
چهار دیدگاه کلی نسبت به مهدویت و امامزمان در بین مسلمانان..................................................................... 20
مشهورترین روایاتی که در مورد تولد امامزمان و علائم ظهور ایشان نقل شده است......................................... 23
در بیان کیفیت تولد امامزمان و نشانههاي ظهور ایشان...................................................................................... 26
آوردن شمشیرهاي آسمانی براي انصار و اصحاب آن حضرت............................................................................ 33
در زمان ظهور این امامزمان قرار است اینگونه شود که ................................................................................... 34
استغناي خلق به نور آن جناب(ع) از نور آفتاب و ماه........................................................................................... 34
روایتی دیگر از کیفیت رشد و نمو این کودك!..................................................................................................... 35
در اولین نشانههاي ظهور امام زمان اینگونه میگویند....................................................................................... 36
احوال مردم آخرالزمان (مقارن با زمان ظهور این امام)........................................................................................ 38
نکتۀ قابل تأمل..................................................................................................................................................... 40
بخش دوم - فساد و پریشانی جهان را فرا میگیرد.......................................................................... 45
یکصد آیه در تکذیب امامت محمدبنحسنعسکري (امامزمان) ....................................................................... 45
مسئلۀ شمشیرهاي آسمانی! ................................................................................................................................. 54
آیا واقعاً امامان را پیامبر از قبل براي مسلمانان مشخصنموده؟........................................................................ 61
آیا امامان از غیب خبر دارند!؟............................................................................................................................... 61
موضوع ملاقاتکنندهها!....................................................................................................................................... 68
داستانهاي ملاقات کنندهها................................................................................................................................ 70
نتیجهگیريها....................................................................................................................................................... 82
روایات نقل شده از امامزمان................................................................................................................................ 85
نظریهاي دیگر...................................................................................................................................................... 90
فلسفۀ غیبت!........................................................................................................................................................ 92

3. کتاب یس
3
فرق واقفیه............................................................................................................................................................ 93
اما حقیقت چیست؟............................................................................................................................................... 96
اسکناس جعلی ..................................................................................................................................................... 98
امامت.................................................................................................................................................................. 104
بررسی یک اشکال............................................................................................................................................. 106
لزوم و وجوب حضور استادان، امامان و رسولان در زندگی انسان..................................................................... 109
بخش سوم: منجی کیست!؟ .................................................................................................................... 111
ظهور جدیدي از رسولان پیشین........................................................................................................................ 113
دین قیم (آیین استوار)........................................................................................................................................ 116
ق قائم................................................................................................................................................................ 120
نزول رسولان در تمام دوران.............................................................................................................................. 123
ختم رسالت! راست یا دروغ؟.............................................................................................................................. 131
کلام وحی.......................................................................................................................................................... 134

4. کتاب یس
4
بسم الله الرّحمن الرّحیم
تفصیل حروف مقطعۀ یس
« یس » در تفسیر سورة
نویسنده: محسن امیراصلانی
FaceBook: Mohsen Amiraslani

5. کتاب یس
5
بخش اول: آنچه که میگویند!
یس
از قدیمالایام بیشتر مسلمانان اعتقاد خاصی به این سوره داشتهاند و برخی کلمۀ یس یا
حروف مقطعۀ ي و س را نشانگر اسراري خاص بین خداوند و رسولش میدانستند و عدهاي
معتقدند که مقصود خداوند از این کلمه: اي سیدالمرسلین است! (یعنی حضرت محمد
رسولالله)
اما بیشتر فرقههاي امامیه این سوره را منسوب به امامزمان یا مهدي میدانند و معتقدند در
این سوره اسرار خاصی از امامزمان بیان شده است...
به هر جهت بنده نیز در تفسیر کلمۀ یس به اذن خدا حقایقی را در اختیارتان میگذارم که این
مطالب هم در جهت بیان اسراري از رسالت است و هم بیان مطالبی در خصوص مهدي یا
امامزمان میباشد.
بنابراین این کتاب را در دو بخش مجزا نوشتهام!
بخش اول؛ مربوط به کلیۀ روایات و داستانهاي معروفی که نسبت به وجود امامزمان (فرزند
امامعسگري) در کتب معروف شیعه آمده و آنها را جمعآوري نمودم و در این مجموعه قرار
دادم.
بخش دوم؛ مربوط به نقد این روایات و دلائلی که از قرآن و عقل و حکمت بر رد این امام و
این نوع از اعتقاد به مهدویت آمده است بررسی نمودهام و با توجه به آیات قرآنکریم
میباشد.
اما پیش از بیان هر چیزي باید بدانیم که امامزمان یا مهدي کیست و در حد بسیار مختصري
این واژه را آنگونه بررسی نماییم که نقل نمودهاند.
بنابر اعتقاد مذاهب امامیۀ اسلامی و شیعه، مهدي یا امامزمان، یکی از فرزندان یا نوادگان
حضرتعلی میباشد که بعد از اینکه ظلم، ستم و انحراف جهان را فرا گرفت ظهور و دنیا را
اصلاح خواهد نمود.
نام وي در برخی از روایات نقل شده از پیامبر اسلام، اسامی خاصی مانند قائم، مهدي،
صاحبالزمان، امامزمان و ... نقل شده است. البته در این مورد که مهدي یا امامزمان فرزند و

6. کتاب یس
6
نوادة کدامیک از امامانِ فرقههاي امامیه است اختلاف نظر بسیاري وجود دارد؛ اما بنده
روایات و حوادثی را از تاریخ نقل مینمایم که عدهاي حتی خود پیامبر را همان مهدي
میدانستهاند.
در هرصورت فرقههاي امامیه، از حضرتعلی تا امام دوازدهم را به نوعی مهدي یا امامزمان
میدانستهاند و در این کتاب به ذکر برخی از این فرقهها و مذاهب اشاره مینماییم.
تفاوت مذاهب و فرقههاي امامیه نسبت به موضوع امامت
کسانی که طرفدار تعیین امام به اجماع و اتفاق امت بودند مسئلۀ نژاد را پیش میکشند و
میگویند: امام باید مسلمان، عربینژاد، عربزبان و از طایفۀ قریش باشد و بنیهاشم
میگویند: علاوه بر اینکه مسلمانان باید عربی و قریشی باشند و اینان کسانی هستند که
امامت بنیامیه را قبول نداشته و طرفدار امامت بنیعباس یا آلعلی بودند و گروههایی دیگر
معتقدند هرمسلمان با تقوي و صالحی که زورمند و صاحب شمشیر است خواه قریشی، خواه
حبشی و عربی یا عجم باشد میتواند امام شود. مذهب شیعۀ امامیه میگوید: اولاً امام باید
معصوم باشد، یعنی گناه انجام نداده باشد و به هیچوجه ترك واجبات ننموده باشد. ثانیاً امام
باید افضل مردم زمان خود باشد. ثالثاً امامت او باید از طریق حکمی بدو رسیده باشد، یعنی از
جانب خدا یا پیغمبر یا امامی دیگر. رابعاً امام باید علم لدنی داشته باشد و مطلع بر غیب و
همۀ دانستنیهاي جهان باشد، یعنی از گذشته و آیندة جهان اطلاع داشته باشد.
سنت و جماعت « اطیعوالله و اطیعوالرسول و اولاالمر منکم » اما روش اهلسنت بنابر آیۀ
نکرد و مردم پس از او به امامت ابوبکر « نصی 1 » است، چنانکه پیامبر دربارة جانشینی خود
بیعت کردند و بنابر سنت و عقل واجب است که مردم براي خود امامی را تعیین کنند؛ زیرا
برحسب روایتی که از پیامبر میگویند: هرکس بمیرد و امامعصر خود را نشناسد قطعاً به مرگ
جاهلیت مرده است!
بنابراین گروهی دیگر میگویند: مسلمانان ناچار باید امامی داشته باشند که احکام خداوند را
که در قرآن و سنت آمده اجرا نماید و مرزها و سرحدات کشورهاي اسلامی و لشکریان اسلام
- 1 تعیین

7. کتاب یس
7
را تجهیز نماید و صدقات و زکات ایشان را دریافت نماید و مسلمانان را گرد آورد، تعلیم
اسلام بدهد و یاقیان را قلع و قمع نماید و در اعیاد و نمازها با ایشان شرکت کند. 2
پس به اعتقاد ایشان امام باید ظاهر باشد و نه غایب و مردم در انتظار او نباشند تا بتواند اقدام
به مصالح مردم نماید. از نظر ایشان خلفاي راشدین تا سیسال پس از وفات پیامبر حضور
داشتند، این خلفا عبارتند از: ابوبکر، عمر، عثمان، علی و حسنبنعلی و متأسفانه در زمان
معاویه خلافت در اسلام به سلطنت تبدیل گردید.
در امام شرط نیست و به اعتقاد ایشان امام را در مذهب، مردم « عصمت » در سنت و جماعت
تعیین میکنند و نه خداوند و در واقع معصومبودن کسی جز رسولالله محال است.
بزرگترین اختلاف شیعه با اهلسنت، جماعت دربارة جانشینی رسول خداست که شیعه آنرا
به نص جلی 3 و اهلتسنن به اختیار امت میدانند.
و به جز این مسئلۀ اساسی، اختلاف شیعه و سنی در اجتهاد و ادله و اصول و فروع عبادات و
معاملات و نکاح نیز میباشد.
در این قسمت به بررسی اعتقادات مختصري از مشهورترین فرقههاي امامیه و تشیع
میپردازیم تا در نهایت به تشابهات و اختلافات این مذاهب به نتایج مهمی برسیم.
مهمترین فرقههاي اسلامی در مذاهب امامیه:
-1 اباضیه: که در سال 129 هجري در عربستان جنوبی تأسیس شد و از اصحاب امام
طالب حق میباشند و هماکنون در آفریقاي شمالی و در چند ناحیۀ دیگر هستند.
-2 ابتریه: از فرقۀ زیدیه میباشند که معتقدند شایستهترین فرد بعد از رسولالله براي
امامت، علی(ع) بود و بیعت با ابوبکر و عمر را درست دانستهاند ولی در مورد عثمان خاموش
بودند.
-3 ابراهیمیه: پیروان ابراهیمبنعبداللهبنحسنالمثنیبنحسنبنعلیبنابیطالب بودند.
- 2 نقل از کتاب فرهنگ و فرق اسلامی
- 3 بیان آشکار

8. کتاب یس
8
-4 ابلقیه: پیرو مردي شدند که او را به زبان عرب ابلق میگفتند و معتقد بودند روحی که
در عیسیبنمریم وجود دارد در علی(ع) بنابیطالب و دیگر ائمۀ شیعه حلول کرد و پس از
ایشان در بدن ابراهیمبنمحمدعبادي درآمد.
-5 ابواسرائیه: منسوب به ابوالسرایابنمنصور شیبانی که از سرداران عرب بوده و مذهب
شیعه داشته است و در سال 200 هجري ابراهیمبنموسی بنجعفربن محمدعلی بنحسین(ع)
در یمن خروج کرد و از این نهضت دفاع کرد.
-6 ابومسلمیه: فرقهاي منسوب به ابومسلمخراسانی بوده که او را زنده و جاویدان
میشمردند، به رجعت و بازگشت او اعتقاد دارند و بزرگترین شرط ایمان را شناختن امام
میدانند و ایشان معتقدند که امامت پس از رسول از آنِ عباس بود و ابوبکر و عثمان بر وي
ظلم کردند و خود این فرقه دهها شاخۀ دیگر دارد.
-7 اثنیئیه: گویند محمد و علی هر دو الهاند و برخی خدایی حضرت محمد رسولالله را
مقدم و ترجیح میدهند و گروهی امامت و خدایی علی را غالب میدانند.
-8 احدیه: گویند ما را بر سر نبوت پیغمبر اقرار است اما به سنتهاي او کاري نیست.
-9 احمدیه: فرقهاي از امامیه هستند که به امامت احمدبنموسیالرضا (شاهچراغ) معتقد
هستند و مانند فرقۀ فطحیه به امامت دو برادر معتقدند.
10 - ادریسیه: پیروان ادریسبنعبداللهالحسنبنعلی هستند.
11 - اسحاقیه: از پیروان اسحاقبنزیدبنحارث از یاران عبداللهبنمعاویه هستند که علی را
در نبوت با رسول خدا شریک میدانند و میگویند بین امامت و نبوت فرقی نیست.
12 - اسماعیلیه: نام فرقهاي بزرگ است که پس از امامجعفرصادق، فرزند بزرگ و
دانشمند او اسماعیل را به امامت پذیرفتند؛ زیرا در تاریخ آمده است امامجعفرصادق امام ششم
شیعیان، فرزند مهتر خود اسماعیل را به جانشینی پس از خود برگزید و مقارن با این اتفاق و
کمی بعد اسماعیل وفات نمود و امامصادق وي را در گورستان بقیعالعزفة به خاك
سپرد و چون اسماعیل درگذشت، شیعیان مرگ او را نابهنگام دانستند و معتقد شدند بداء 4
صورت گرفته است و پس از وي گروهی از شیعیان پیرو امامت فرزند دیگر امامصادق، یعنی
- 4 یعنی خداوند در حکم خود، تغییر ایجاد کند.

9. کتاب یس
9
موسیکاظم شدند و عدهاي نیز امامت فرزند اسماعیل، محمدبناسماعیل را پذیرفتند که هفت
سال از موسیکاظم بزرگتر بود.
13 - اجماعیه: که به اتفاق نظر مجتهدان اسلامی در هر عصري را حکم میدانند و
برحسب روایتی از پیامبر که فرمودند (لا تجتمع امتی علیالخطاء) یعنی امت من بر خطا در
جمع نیایند و نیز روایت شده است امت من بر زمانی که جمع میشوند گمراهی فراهم نیاید و
بنابراین اعتقاد و این روایات این گروهها امامی بر خود بر میگزینند.
14 - علیادیه یا اصحابکساء: معتقد هستند که اصحابکساء یا آلعبا پنجتن بیشتر
نیستند و آنان محمد و علی و فاطمه، حسن و حسین علیهالسلام هستند و روح خدا در این
کساء حلول نموده و هیچیک از این پنجتن بر دیگري برتري ندارد و ایشان فاطمه را فاطم
میخوانند.
15 - افطحیه: قائل به امامت امامجعفربنصادق و فرزندش عبداللهجعفر هستند و ایشان به
امامت شش امام تا جعفرصادق معتقد هستند.
16 - افطسیه: پیروان حسینبنحسن ملقب به افطس هستند و از ائمۀ زیدیه هستند.
17 - غُلاة 5: در واقع اینان پرطرفدارترین فرقههاي مسلمانان هستند و اعتقادات عجیبی در
مورد امامان و رسولالله دارند و براي مثال میگویند: امام کسی است که زبانها را به ما
میآموزد و خوراكهاي نیک را از بد تمیز میدهد و او تجلی روح خداوند است. ایشان
میگویند خداي تعالی گاهی بهصورت انسان درمیآید و به نام پیغمبري یا امام در میان مردم
تجلی میکند، صوفیه قائل به حلول و اتحاد خداوند در جسم انسان شدند.
- 5 غلاة: ایشان کسانی هستند که دربارة ائمۀ خود گزافهگویی میکنند... از حضرتصادق در نهی از غلو روایت شده
که: برحذر دارید جوانان خود را از غلاة تا ایشان را فاسد نسازند؛ زیرا غلاة بدترین آفریدگان خداوند هستند و بدتر از یهود
و نصاري و مجوس و مشرکانند.
ایشان گاهی معتقد هستند که حضرتعلی نسخهاي از قرآن به دستور رسولخدا نوشتند و بعد به دخترش فاطمۀزهرا
دادند و این نسخه از امامی به امام دیگر میرسد و در نتیجه بهدست حجتبنالحسنعسگري میافتد و در آخرالزمان
مردم را با آن قرآن هدایت میکند. ایشان روایات و فضایل و کراماتی که از ائمۀ خود نقل میکنند که بسیار بیشتر از
روایات و فضایلی است که در مورد رسولخدا نقل مینمایند و معتقدند که فرزندان رسولخدا معجزاتی همانند رسولالله
داشتهاند و حدود 150 فرقه از فرق اسلامی را غلاة تشکیل میدهند. در هر صورت این دسته از فرق امامیه، مقام
امامت را بالاتر از نبوت میدانند.

10. کتاب یس
10
18 - طرفداران نص خفی و نص جلی: گفته شده است پیروان امامت دو نظر دربارة
امامت دارند، گروهی معتقدند پیامبر در عید غدیرخم آشکارا امامت حضرتعلی را براي
مسلمانان تعیین نمود که این نصَ جلی است و گروهی دیگر معتقدند پیامبر این آگاهی را
بهصورت مخفی و تنها بر تعداد خاصی از پیروان خویش معین نمود که نص خفی است، یعنی
تعیین پنهانی.
19 - انازله: فرقهاي از غُلاة هستند که معتقدند ابنملجم، امیرالمؤمنین را نکشت و آن
شخصی که بهدست او کشته شد، دیوي بود که خود را بهصورت علی درآورد و علی به
آسمان رفت و فرود خواهد آمد و ابوبکر و عمر را به عالم بازخواهد آورد و از ایشان انتقام
میگیرد. آنها گویند رعد آواز علی است و برق تازیانۀ او! پس چون صداي رعد را میشنوید
بگویید: علیکالسلام یا امیرالمؤمنین.
20 - فرقۀ مهمله: اینان کسانی بودند که قائل به اهمال رسولالله در تصریح نام امام
شدند و امامت را تعیینی و بر حسب مصلحت خود میدانند.
21 - اهل حق یا گوران: یکی از فرقههاي تشیع هستند که بیشتر در مناطق غربی
کردستان و کرمانشاه هستند و تهران و قزوین و بومهن نیز ساکن هستند و معتقدند سرّي که
خداوند به محمدرسولالله گفته است پس از آن به علی گفته شده و پس از آن به تکتک
ائمه و پس از دوازدهمین امام، سرّ خدا به اقطاب ایشان میرسد و ایشان اقطاب خود را
مهدي میدانند و اعتقاد به تناسخ (دونادون) دارند و اعتقاد به تجلیات هفتگانۀ ذات حق در
- جامعۀ خود دارند ( 1- خداوندگار، 2- مرتضی علی، 3- شاهخوشین، 4- سلطان سهاك، 5
قرمزي، 6 - ممدبیگ، 7- خانآتش)
22 - اهل فترت: از فرق شیعۀ امامیه هستند که پس از رحلت امامیازدهم به دورة فترت
یعنی خالیماندن زمان از وجود امام قائل شدند، یعنی به یازده امام معتقدند.
23 - بابکیه: فرقهاي از شیعه هستند که منسوب به بابکخرمالدین هستند.
24 - بابیه: گروهی از پیروان محمد باب هستند، وي در سن 25 سالگی دعوي بابیت نمود و
واسطۀ وصول به امامزمانحجةبنالحسن، قائمآلمحمد نمود و پس از چندي ایشان فرمود
که کتاب و بیان بر وي نازل شده است و پس از آن خود را قائم، مهدي و نقطه نامید.

11. کتاب یس
11
25 - بکتاشیه: پیرو مذهبی به نام بکتاش هستند که پیشواي طریقۀ مذهبی تصوفیاند،
این طریقه در قرن 16 میلادي در آناتولی معتقدین فراوانی پیدا کرد. ایشان ابوبکر، عمر و
عثمان را دشنام میدهند و امامت اثنیعشري بهخصوص امامصادق و چهاردهمعصوم را به
بزرگی میستایند و در عین حال اعتقادات مسیحیان را نیز دارند. یعنی مراسم عشاي ربانی
دارند و در سفرة خود نان و شراب میگذارند و معتقد به تثلیث الله، محمد و علی هستند و
زنانشان حجاب ندارند.
26 - بیانیه: از فرق در غلاة شیعه و پیروان سمعان تمیمی بود که دعوي نبوت میکرد،
معتقد به تناسخ و رجعت بود و علی را خدا میشمرد. وي معاصر با علیبنحسین و امامباقر
.بودگیلانی بود که این یخانی نام محمود پس بنیانگذار آن مردي مذهبی به : پسیخانیه - 27
مذهب را پدید آورد که پس از حروفیه این فرقه بهوجود آمد. ایشان از نقطویان هستند و
بهشدت از زناشویی و ازدواج در این فرقه منع شده است. وي معتقد بود که دین محمد
منسوخ شده است و دین محمود شروع شده، به اعتقاد ایشان خداوند نمونۀ قدرت و نیروي
برتر است و انسان چون این نیرو را در خود بیابد به کمالات الهی، وحدت با هستی و در
نتیجه به خدایی میرسد. گویند: لاالهالااللهالمرکبالمبین و مراد از مرکبالمبین، همان انسان
است. درهرصورت جنبش پسیخانیان در دنیاي اسلام بسیار گسترده بوده و هماکنون نیز
بسیاري از اوانیسمهاي کنونی با این ایدئولوژي بهسر میبرند.
28 - ثعالبه: پیروان ثعلبهبنمشکان هستند که او را امام خود نامیدند.
29 - جبلیه: فرقهاي از شیعیان هستند که در جبل لبنان هستند و پیشواي ایشان ادعاي
مهدویت نمود و گاهی میگفت: منعلیمرتضی و گاهی میگفت: محمدبنحسنعسکري
هستم و پیروان ایشان بلند میگفتند: لاالهالاعلی و لاحجابالامحمدوالاباب الا سلمان و لعن
بر شیخنین (ابوبکر و عمر) میکردند.
30 - جعفریه: از غلاة شیعه هستند که به امامت و غیبت در رجعت امامجعفرصادق معتقد
بودند، اینان را جعفریه واقفیه نیز میگویند.

12. کتاب یس
12
31 - حارثیه: این فرقه همان اسحاقیه هستند که میگفتند: هر که امام را بشناسد میتواند
هرکاري انجام دهد. امام ایشان عبدالله معاویه بود که در سال 127 در کوفه دعوي خلافت
نمود.
32 - حاصریه: فرقهاي از غلاة شیعه هستند که میگویند پس از اماممحمدباقر پسر او
زکریا امام شد و او در کوه حاصر مخفی است تا آنگاه که ظهور کند و جهان را یکسره
روشنایی کند.
33 - حروفیه: که خود را اهل حق میدانستند پیرو فضلالله نعیمی هستند ایشان به تقدس
حروف بهخصوص در قرآن اعتقاد دارند و فضلاللهنعیمی میگفت: آدمی در نتیجۀ دریافت و
کمال میتواند به درجۀ الوهیت برسد. ایشان زیبارویان را جلوة خدا و مقدس و شایستۀ سجده
میدانند. وي آنقدر در تقوا و پرهیزکاري شهرت داشت که او را حلال خود مینامیدند و پس
از کشتهشدن ایشان شاگردان و پیروانش این مکتب را گسترش دادند.
34 - حریانیه: ایشان در ابتدا به امامت محمدبنحنفیه بودند و معتقد بودند پس از
امامعلیبنابیطالب، فرزندش محمدبنحنفیه امام است.
35 - حلاجیه: پیروان حسینبنمنصورحلاج را گویند. حلاج براي دعوت به مذهب صوفیانۀ
خود، جنبۀ حلولی داشت و به مسافرت پرداخت. او ابتدا خود را رسول و امام غایب و باب آن
حضرت معرفی نمود و هزاران شیعه را که تابع او بودند به عقاید حلولی خویش معتقد نمود. او
سخنان عجیب و غریب میگفت و کتابهاي عجیب تصنیف مینمود و میگفت: از طریق
شوق و ریاضت ممکن است که ارادة صوفی با ارادة خداوند متحد گردد.
36 - حلمانیه: فرقهاي است که پیرو ابوحلمان اشعتی هستند که اصلیتی ایرانی دارد. وي
قائل به حلول خداوند در صورتهاي زیبا بود و هرگاه صورتی زیبا میدید بر آن سجده
میکرد. وي شاگرد سلیم بصري بود و اعتقاد بر حلول خداوند داشت.
37 - خداشیه: از فرق راوندیه و قائل به امامت مردي بهنام عمار ملقب به خَداش بودند. در
واقع این لقب را دشمنانشان به آنها دادند آنها اعتقاد دارند که نه نماز و نه روزه و نه حج
هیچکدام واجب نیست، بلکه براي هرکدام از آنها تأویل خاصی آورده و میگویند: وقتی نماز
و روزه و حج گفته میشود منظور چیز دیگري است.

13. کتاب یس
13
آنها میگویند منظور از نماز، دعا براي امام و رهبر جامعه و ذکر و یادآوري وي و اطاعت از
وي است نه اعمال و حرکات مخصوصی که از صدر اسلام بدان عمل میشده است و او
میگفت که این سخنان را محمدبنعبدالله به او فرا داده است.
38 - خُرمیه: یا خرم دینان فرقهاي بودند که پس از کشتهشدن ابومسلمخراسانی برخاستند.
ایشان مخالف حکومت بنیعباس بودند. خرمیان منسوب به خرّمند که به معنی چیزهاي
خوب و شایسته است و معتقد به تناسخ هستند.
39 - خشبیه: یا سرخابیه از فرق زیدیه بودند و پس از مختار ثقفی ظهور کردند و چون
سلاحی جز خشب (چوب) نداشتند به این نام خوانده شدند و چون زیدبنعلی را دار زدند،
شبها به زیارت چوبۀ دار او میرفتند و از اینرو آنها را خشبیه میگویند.
40 - خصبیه: کسانی که معتقد بودند خداوند جز در امیرالمؤمنینعلی و امامان بعد از او
ظاهر نشود. ایشان میگفتند: امام به روحالقدس تأیید میگردد.
41 - خطابیه: از پیروان ابوالخطاب بودند. ایشان نخست از پیروان اماممحمدباقر و
امامجعفرصادق بود که دعوي نبوت کرد و به الوهیت جعفربنمحمد معتقد بود.
42 - زیدیه: از فرق معروف شیعۀ امامیه هستند که پیرو زیدبنعلیبنحسین معروف به زید
شهید هستند. ابوحنیفه که از شاگردان وي بود میگوید: من فقیهتر و حاضرجوابتر و
خوشبیانتر از او ندیدم... چون کار مسلمانان پس از شهادت امامحسین به اختلاف و جنگ و
خونخواهی در گرفت شیعیان کوفه زید را اختیار کردند و به زید گفتند: دربارة شیخین (ابوبکر
و عمر) چه میگویی؟ زید گفت: من از پدرم جز سخن نیک دربارة ایشان نشنیدم! گفتند: تو
باید آن دو را لعنت کنی و چون زید از لعن اصحاب پیامبر سر باز زد وي را ترك کردند و از
یعنی تركکننده گفتند و در نهایت « رافضی » این جهت به پیروانش که او را رها کردند
جنگ بین امویان و زیدیه چندین روز در کوفه ادامه یافت تا اینکه امویان پیروز شده و زید را
کشتند و سر ایشان را به شام فرستادند.
به اعتقاد زیدیه، امامت در اولاد فاطمه است و در غیر ایشان کسی را امام ندانند و گویند هر
فاطمی که عالم و زاهد و شجاع و سخی باشد و دعوي امامت کند و خروج نماید، امام
واجبالطاعه است. خواهد از اولاد حسن باشد یا حسین. ایشان قائل به عصمت ائمه و رجعت
نیستند و قائل به نص خفی شدند، یعنی تعیین امامت علی(ع) را پنهان میدانند از اینرو

14. کتاب یس
14
خلافت ابوبکر و عمر و عثمان را صحیح میدانند و خود زیدیه 16 فرقۀ دیگر دارد و پس از
زید فرزندش یحییبنزید امامت شیعیان را بر عهده گرفت.
43 - سبائیه: از فرق شیعه و پیروان عبداللهبنسبا هستند. ایشان اولین فرقهاي بودند که
منکر شهادت علی شدند و معتقد به ظهور و نزول مجدد وي بودند. عبداللهسبا ادعاي نبوت
مینمود؛ زیرا علی را خدا میدانست.
44 - سرجوبیه: از پیروان زیادبنمنذر ملقب به سرجوب هستند و معتقد هستند پس از
امامحسین امامت در اولاد امامحسن است و هرکه از این دو اولاد قیام کند امام واجبالطاعه
است.
45 - سلمانیه: پیروان گزافهگوي سلمانفارسی ایرانی هستند که از یاران قدیم رسول خدا
بود. سلمان کسی بود که در انتخاب خلیفه در سقیفه حضور داشت و ظاهراً به خاطر ارادتی
که به حضرتعلی داشت از برگزیدهشدن ابوبکر راضی نبود و اختلافاتی با خلفاي راشدین
داشت و پس از انتخاب ابوبکر تعدادي از هواخواهان علی گفتند با تراشیدن سر و
شمشیرکشیدن بر ابوبکر مخالفت خود را اعلام میکنند؛ اما فقط سلمان این کار را کرد از این
جهت تراشیدن سر را در زبان فارسی سلمانی گویند. یعنی تنها سلمان سر را تراشید و برخی
دیگر معتقد هستند که چون سلمان همیشه پیش پیامبر بود و سر و صورت ایشان را
میتراشید بدین نام معروف شد، ولی بههرحال وي به حکم عمر (خلیفۀدوم) فرمانرواي شهر
تیسفون شد و پس از وفاتش در نزدیکی طاقکسري به خاك سپرده شد. شخصیت اسرارآمیز
سلمان از ماست. « سلمانُ منی » سلمان و ارادت و علاقۀ پیامبر به ایشان و روایاتی مانند
باعث شد که پس از وي عدهاي به نبوت سلمانفارسی معتقد باشند و برخی معتقد بودند که
شأن نزول این آیه:
از آن کسانی که پیش از تو فرستادیم بپرس! 6 منظور از این کسان همان سلمانفارسی است
و برخی سلمان را جزء پنجتن آلعبا میدانند و برخی در زمرة ششمین مانند فرق سینیه و
عینیه و میمیه و برخی اعتقاد الوهیت سهگانه محمد و علی و سلمان را دارند.
46 - شریعیه: پیروان مردي بهنام شریعی بودند. وي میگفت: خداي تعالی در کالبد پنجتن
اندر آمد که عبارتند از: رسولخدا، علی، فاطمه، حسن، حسین و به سبب ایشان بود که
( - 6 وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَـبْلِکَ مِنْ رُسُلِنا أ جَعَلْنا مِنْ دُونِ الرَّحمْنِ آلِهةًَ يـعُْبَدُونَ (زخرف/ 45

15. کتاب یس
15
خداوند گناه آدم و توبهاش را پذیرفت. وي از صحابۀ امامعلینقی(ع) و امامعسکري بود که
پس از امامعسکري ادعاي بابیة نمود.
47 - شریکیه: از غُلاة شیعه هستند که علیبنابیطالب را در پیغمبري با
حضرتمحمد(ص) شریک میدانند و گویند همانطور که موسی با هارون در نبوت شریک
بود، محمد نیز با علی شریک بود.
48 - شلمغانیه: از فرق شیعه میباشند. شلمغانی از یاران امامحسنعسکري و از
دانشمندان و دبیران وي بود و پس از غیبت صغري با حسینبنروحنوبختی از نواب اربعه به
رقابت پرداخت و دعوي بابیت داشت و در زمان زندانبودن حسینبنروحشلمغانی واسطۀ بین
او و شیعیان شد و توقیعات حضرتمهدي غایب توسط روح به شلمغانی صادر میشد و مردم
براي رفع حوائج به او رجوع میکردند، وي پس از چندي معتقد به حلول خداوند در خود
گردید اینان به روزهداري و غسلکردن معتقد نیستند و زناکاري را گناه نمیدانند و کتابهایی
در علوم خفیه و حس ششم نوشتهاند.
49 - شمسیه: فرقهاي از دراویش هستند و پیرو فردي بهنام محمدبنسیداس معروف به
شمسالدین هستند که در سیداس زندگی میکنند.
50 - شمنیه: از فرق بودایی هستند که پیش از اسلام در ماوراءالنهر میزیسته و عقاید
ایشان در فلسفه و کلام اسلام بسیار تأثیر گذاشت و به نوعی اسلامی بودایی و عرفانی دارند،
ایشان بخشندهترین مردم روي زمین هستند؛ زیرا در مکتبشان پاسخ نه دادن، بدترین گناه به
حساب میآید و این سخن را که در هیچکاري به برادرانشان "نه" نگویند و این اخلاق را از
پیامبر اسلام فراگرفتهاند، ایشان خلافت زنان و امامت ایشان را نیز جایز میدانند و خروج بر
پادشاه ستمگر را سودمند میشمرند.
51 - شیخیه: گروهی از شیعۀ امامیه و پیروان شیخاحمداحسایی هستند و پس از
احمداحسایی مؤسس این مذهب شاگرد او سیدکاظمرشتی جانشین وي شد. شیخاحمداحسایی
حدود 90 جلد کتاب نوشته است و از جوانی در یزد میزیسته است و از شاگردان وي
سیدعلیمحمدشیرازي معروف به "باب" بوده است و حاجمحمدکریمخان مؤسس فرقۀ
شیخیۀ کرمان است که از علماي بزرگ زمان خود بود و حدود 260 کتاب و رساله تألیف
نموده است.

16. کتاب یس
16
فرق شیخیه به معاد جسمانی معتقد نیست، بلکه قالب مثالی 7 را معتقد هستند.
صوفیان، یکی از مهمترین نهضتهاي شیعه محسوب میشود و یکی از قیامهاي شیعه در
ایران است و توسط پیروان شیخصفیالدین و طریقۀ صوفیه صورت گرفت. شیخابراهیم که
فرمانرواي اردبیل بود به فکر آن افتاد تا لباس پوستۀ درویشی را به تخت سلطنت تبدیل
نماید و سپس به همت شاهاسماعیل مذهب شیعه در سرتاسر ایران گسترش یافت.
فرقههاي شیعۀ عباسیه: مانند ابراهیمیه، بدمسمیه، خداشیه، راوندیه، رزامیه، ریاحیه،
سنبازیه، فاطمیه، کوذکیه، مبیضه، نورساعیه، حریریه بهشمار میآیند.
1355 (هـ . ق) توسط سیدحسن صاحبالزمانی - 52 - صاحبالزمانیه: که در سال 1288
ایجاد شد و در اصل یزدي بود ولی در تهران تحت تعلیم شیخهادينجمآبادي، ابوالحسنجلوه
و شیخفضلاللهنوري و حسنآشتیانی قرار گرفت. وجه شهرت او به صاحبالزمانی این بود که
وي اولاً ادعاي صاحبالزمانی داشت و چون تصاویر زیبایی از ائمه میکشید معتقد بود که با
آنها در ارتباط است از اینرو جمع کثیري به وي گرویدند.
53 - صباحیهالموت: پیروان حسنصباح بوده و مقرّ آنها در قزوین و قلعۀ الموت بوده
است، وي مدت 25 سال در این قلعه از طریق نامه با مریدان و پیروان و داعیان خود در
ارتباط بود و در این مدت هیچگاه از آنجا خارج نشد و به اعتکاف و تقریر کتب میپرداخت و
پس از وي شاگردش کیابزرگامیدرودباري به جاي وي نشست.
54 - تکلمه: برخی از فرق صوفیه هستند که شامل ادهیه، الهامیه، تهانوي، اهل طامات،
تهانویه، جوریه، جولقیه، چشتیه، دکنیه، ذوالریاتیسن، صفیعلیشاه، کوثریه، کمیلیه، گنابادیه،
متجاهلیه، صیاحیه.
55 - طالبیه: پیروان طالببنعبداللهبنصباح بودند که به مظهریت اماممحمدباقر اعتقاد
داشتند.
56 - طاووسیه: فرقی از شیعه و پیرو آقامحمدکاظم تنباکوفروش اصفهانی ملقب به
طاووسالعرفا هستند.
- 7 قالب مثالی، یعنی اعتقاد به اینکه در روز قیامت خداوند براي ما جسمی شبیه به جسم واقعی در دنیا ایجاد مینماید.

17. کتاب یس
17
57 - عبدکیه: پیروان عبدك نامی بودند که میگفت: همۀ مال دنیا حرام است و برداشتن
از آن جز به اندازة قوت لایموت جایز نیست، زیرا ائمۀ عدل از جهان رفتهاند و جز به وجود و
ظهور امام عادل اجازهاي نباشد که دادوستد نمود.
58 - عثمانیه: قومی بودند در سیستان که عثمان را برابر حضرتعلی تفصیل میدادند و در
کل بیشتر اهل کوفه شیعۀ حضرتعلی و اهل بصره از شیعیان عثمان بهشمار میروند.
59 - عجلیه: اینان پیروان عمربنبیانعجلی بودند و امامجعفرصادق را خدا میدانستند و
این فرقه در محل کناسۀ کوفه گرد میآمدند.
60 - علویه: عموم غُلاتی (غُلوکنندگان) هستند که به حضرتعلی مقام الوهیت میدادند
یا رسالت را از آن حضرت میپنداشتند. علویه در مقابل محمدیه خواندهاند.
61 - عماریه: فرقهاي از امامیه هستند که پس از امامجعفرصادق امامت را شایستۀ
عبداللهافطح که از فرزندان امام بود میدانستند.
62 - فطحیهخلّص: فرقهاي از پیروان برادر امام یازدهم بودند که امامت دو برادر را در
صورتی که برادر بزرگتر پسري نداشته باشد، جایز میدانستند و بعد از امامیازدهم
جعفربنعلی معروف به کذاب را امام دانستند.
از امامصادق روایت است که امام را جز امام دیگر غسل نخواهد نمود و از آنجایی که ایشان
پس از امامصادق توسط فرزندش عبداللهبنجعفرالافطح شسته شدند و چون پس از پدرش
فرزند بزرگتر بود، عدهاي او را به عنوان امام پذیرفتند. اینان دو فرقه از فطحیه هستند.
63 - قزلباشیه: جنبشی شیعی است که در آغاز شاهاسماعیلصفوي آغاز شد. ایشان
معتقدند که خدا در علی تجسم یافت چنانکه پیش از وي در بدن قدیسان دیگر چون عیسی،
موسی و داود حلول کرده بود. ایشان عیسی و مریم را مظهر الوهیت میدانند و نماز شب را با
آواز میخوانند.
64 - قصبیه: پیروان جعفرقصاب بودند که معتقد هستند قرآن آن چیزهایی نیست که در
این مصحف آمده است، بلکه قرآن حقیقی غیر از آن است.
65 - کیسانیه: پیروان مختارثقفی بودند. وي به بهانۀ انتقام از خون امامحسین و براي
پیشبرد کار خویش ابتدا از علیبنحسین سپس از محمدحنفیه دعوت نمودند. البته کار او
مبتنی بر اعتقاد وي به اهلبیت نبود، بلکه میخواست از ایشان بهرهبرداري سیاسی نماید و

18. کتاب یس
18
چون تا حدي در کارش موفق شد دعوي وحی از خداوند نمود و جملاتی مسجع، مانند قرآن
میگفت. محمدحنفیه پس از چندي از وي بیزاري جست. در هرصورت کیسانیه شش سال
بعد از شهادت امامحسین قیام نمودند و قائل به امامت محمدحنفیه شدند و معتقد بودند که
وي اسرار دین و علم و تأویل و علومباطنی را از دو برادرش فراگرفته است، تمام فرق
میسانیه به امامت محمدحنفیه و روا بودن بداء در خداوند همداستانند. نام دیگر این فرقه
مختاریه است.
66 - ماتریدیه: پیروان محمدبنمحمودابومنصورماتریدي بودند که از ائمۀ بزرگ کلامی
سنت و جماعت بهشمار میرود.
67 - محمدیه: فرقی از شیعه هستند که پیروان محمدبن عبداللهبن حسن بن
حسینبنعلیعلیهالسلام ملقب به نفس زکیه هستند که در سال 145 کشته شد. اما باور
پیروانش چنین است که وي در کوهها پنهان است و منتظر رجعت او هستند و در روایتی که
محمدرسولالله فرمودند: مهدي این امت هم نام من است در انتظار ظهور او هستند.
محمدیه (دیگر) از طرفداران امامت محمدبنعلیبنمحمدبنعلیبنموسیالرضا بودند و
طرفداران وي معتقد هستند که او نمرده است، زنده خواهد شد و او مهدي قائم است.
68 - مرجئه: فرقۀ بزرگی هستند که امامت عثمان و امامت علی را قبول ندارند و قائل به
ارجاع هستند، یعنی سرنوشت انسانها را نمیتوان معلوم و پیشبینی کرد، بلکه آنرا باید به
آن دنیا و خدا واگذار نمود. ایشان معتقدند همانطور که عبادت انسان کافر سودي ندارد، قطعاً
گناهان نیز باعث دوري و پایین آمدن ایمان نمیگردد. عقیدة مرجئه دربارة امام و جانشین
رسولخدا این بود که پس از انتخاب امام به اجماع باید هرچه او فرمان داد واجب شود. ایشان
عصمت امام را الزامی نمیدانند. این فرقه بیشتر در خراسان گسترش یافتند.
69 - مستعمله: کسانی بودند که قائل به نص پیغمبر در امامت شدند و معتقد بودند که
پیامبر به ابوبکر پیش از وفاتش امر فرمود بر او نماز بخواند و از این جهت ابوبکر را امام خود
میدانند.
70 - مشعشعیه: فرقهاي از شیعیان هستند که پیروان سیدمحمدمشعشع بودند که دعوي
مهدویت داشت. وي از خوزستان و در زمان شاهرختیموري میزیسته و در سال 766 هجري
درگذشت.

19. کتاب یس
19
71 - معمریه: معمربنخیثم از شیعیان امامجعفربنمحمد بودند که پس از چندي معتقد
شدند نور خدا پس از جعفربنمحمد در تن معمر رفته و وي خدا شده است. ایشان قائل به
گناه و آلودگی نیستند، نوشیدن شراب، خوردن مردار و ارتباطجنسی بین برادر و خواهر و مادر
را روا میدانند و غسل جنابت را از مردان برداشتند؛ زیرا معتقدند همۀ ما از نطفهاي بیارزش
خلق شدهایم پس اگر آن نجس است پس آدمی نیز نجس است و معتقد بودند که روح آدمی
پس از وفات به آسمان بالا میرود و فرشته میشود.
72 - مفضّلیه: فرقهاي بودند که حضرتعلی را بر دیگر خلفا ترجیح دادند و از قول
امامصادق روایت میکنند که خداوندگار تعالی نوریست که نه ظلمت میگیرد، نه تاریکی و نه
دروغ. و معتقدند که رسالت هرگز به پایان نمیرسد و هرکه با اتحاد به لاهوت حاصل شد
نبی است.
73 - شیعۀ اثنیعشري: کثیرترین جمعیت مذاهب امامیه را شیعۀ دوازده امامی شامل
میشود، ایشان معتقدند پس از پیامبر، امامت امت تنها حق علی و اولاد اوست، معتقد به نص
جلی 8 هستند، یعنی پیامبر بارها ولایت و امامت علی را بر مسلمانان گوشزد نموده بودند، بلکه
ایشان معتقد هستند که پس از علی امامان بر حق امامحسن و حسین و سجاد تا اماممهدي
(حجةبنحسنعسکري) میباشند و این چیزي بوده است که از طرف خداوند و جبرئیل
وحی شده یعنی امامت بهصورت اختیاري و انتخابی نیست، بلکه از پیش توسط پیامبر و
امامان مشخص شده است و پس از حجةبنحسنعسکري امامت به پایان میرسد و ایشان
(امامدوازدهم) بهطور مستقیم با شیعیان در ارتباط نبودهاند، بلکه از طریق نواباربعه ارتباط
وجود داشته و پس از چهارمین نائب ایشان وارد غیبتکبري شدهاند و دیگر هیچکس نباید
مدعی رؤیت و ارتباط با امامزمان باشد و در آخرالزمان که جهان را ظلم و ستم فرا گرفت
ایشان ظهور مینمایند و جهان را یکسره پر از عدل و درستی خواهند نمود.
البته در اینجا به تعدادي از مشهورترین فرقههاي امامیه اشاره شده است، در حالیکه اگر
تمامی این فرقهها ذکر میشد شاید بیش از صدها فرقۀ دیگر باید نقل میشد...
- 8 نص جلی یعنی پیامبر حضرتعلی را بهصورت علنی براي همگان به عنوان امام پس از خود معرفی نمود.

20. کتاب یس
20
در حقیقت از بیان شرح مختصرِ این فرقههاي مشهور امامیه، تنها قصدم این بود تا به تمام
خوانندگان اثبات نمایم که موضوع امامت و انتخاب امام در بین تمام فرقهها بهصورت
اختیاري و انتخابی است و بهصورت وحی منزَل نیست؛ ثانیاً مسلمانان پیشین اگر دلایل،
مدارك و سخنانی نسبت به مسئلۀ امامت و رهبري در قرآن و روایات منسوب به پیامبر
داشتند، آن را بهکار بسته و این همه فرقه و اختلاف بهوجود نمیآمد.
اما مسئلۀ مهمتري که امروزه در بین فرقههاي اسلامی، محل اختلاف است، موضوع
مهدویت میباشد که در این رابطه نیز مطالبی را برایتان از فرق و مذاهب اسلامی نقل
خواهم نمود.
بیشتر فرقههاي امامیه در مورد برخی از امامان خود، اعتقادات خاصی دارند: 
فرقههایی چون سبائیه، کیسانیه، ناووسیه، ممطوره و اسماعیلیه نیز در مورد برخی افراد قایل
به غیبت امامان خود شدند! سبائیه قائلند؛ حضرتعلی نمرده و زنده و موجود است؛ کیسانیه
نیز در مورد محمدبنحنفیه همین نظر را دارند؛ همچنین نظر ناووسیه دربارة امامجعفرصادق
« ممطوره » این است که آن حضرت زنده است و روزي ظهور خواهد کرد. همین نظر را
دربارة امامموسیکاظم دارند و گفتهاند: آن حضرت زنده است و روزي با شمشیر خروج
میکند؛ پیشینیان فرقۀ اسماعیلیه نیز گفتهاند: اسماعیل پسر امامصادق، همان کسی است که
جهان انتظار ظهورش را میکشد و او نمرده است و همچنان زنده میباشد. البته برخی از
پیروان فرقۀ اسماعیلیه میگویند: محمدبناسماعیل، غایب منتظر است.
زیدیه نیز دربارة پیشوایان مقتول خود همین نظر را دارد؛ حتی گفتهاند: یحییبنعمر که در
منطقهاي به نام شاهی کشته شد، نمرده و غایب منتظر است.

21. کتاب یس
21
در کل، چهار دیدگاه کلی نسبت به مهدویت و امامزمان در بین
مسلمانان وجود دارد و برخی معتقدند که...
-1 حجةبنالحسنعسکري، یعنی فرزند امامعسکري، شخصی میباشد که فعلاً غایب است
و در آخرالزمان ظهور میکند و جهان را پر از عدلوداد میکند! او همان مهدي موعود و
امامزمان است.
-2 گروهی دیگر معتقدند فرزند امامعسکري بعد از 65 سال فوت نمودند و پس از ایشان نیز
فرزند دیگري از ایشان امامت را به عهده گرفت و پس از او نیز فرزند دیگرش و احتمالاً الان
امام سیوپنجم وجود داشته باشد!
-3 گروهی دیگر معتقدند مهدویت یک مقام هدایتگري است و قطب و خلیفۀ خود را مهدي
گویند. مانند بسیاري از فرقههاي دراویش و صوفیان، قطبها و مرشدهاي خود را مهدي
میدانند و چنین اعتقادي دارند.
-4 مهدي در آخرالزمان متولد میشود، عمر طبیعی دارد و شرایط خارقالعادهاي ندارد. بیشتر
مسلمانان اهل تسنن بنابر روایات نقل شده از پیامبر به اینگونه مهدویت اعتقاد دارند.
در هرصورت مهدویت، موضوعی بسیار پیچیده است و این پیچیدگی به خاطر روایات،
احادیث و باورهاي عجیب و متناقضی ایجاد شده که هر فرقه و ملتی نقل مینماید.
در واقع تمام فرقههاي اسلامی براي خود مهدي و امامزمانی را تعریف و تبیین نمودهاند، در
حالیکه امروزه عدهاي از این فرقهها معتقد هستند که مهدي یا امامزمان آنها غایب است و
پس از مدتی نازل و آشکار میشود و با ظلم و ستم جنگ میکند و جهان را اصلاح مینماید.
در این بین برخی نیز معتقدند که مهدي یا امامزمانشان در بین آنهاست و از وي راهنمایی و
ارشاد لازم را دریافت میکنند، یعنی او غایب نیست، بلکه مخفی شده است و برخی دیگر
تمام امامان حی (زنده) خود را داراي مقام مهدویت میدانند.
اما معروفترین نقلقول، روایت و داستانی است که در تمام فرق و مذاهب اسلامی دربارة
امامزمان یا مهدي وجود دارد، اعتقاد به مهدویت محمدبنحسنعسکري، یعنی پسر
امامحسنعسکري میباشد و در حال حاضر بیشتر شیعیان کنونی معتقدند که امامعسکري
فرزندي 2 یا 5 ساله داشتند که پس از شهادتشان، ایشان امامت شیعیان را بر عهده گرفتند و

22. کتاب یس
22
پس از چندي غایب شدند و مردم و شیعیان تنها از طریق برخی انواب (نواب اربعه 9) با ایشان
در ارتباط بودهاند و پس از نواب چهارم، ایشان (امام زمان) از ترس کشتهشدن و تا آمادهشدن
جهان براي ظهور غایب میشوند و در اعصار آخرین (یعنی زمانی نامشخص) ظهور میکنند.
درحالیکه وي در زمان ظهور به شکل جوانی حدوداً 30 تا 40 ساله خواهند بود و ایشان
همان مهديِ موعود هستند که دنیا را یکپارچه عدل و درستی خواهند نمود...
در کیفیت تولد، حیات و نشانههاي ظهور، روایاتی را نقل نمودهاند که بنده برخی از این
روایات را از مشهورترین روایات و کتب شیعه در این کتاب نقلقول نمودهام و پس از مطالعۀ
فراوان این کتب و مطالعۀ قرآن و مراجعه به عقل و حکمت، بر رد این اعتقاد و بر عدم وجود
چنین امامی، این کتاب را نوشتهام و حدود یکصد آیۀ قرآن را برایتان نقل نمودهام که همگی
بر ضد این ادعا و چنین امامی گواهی میدهد.
و خداوند را شاهد میگیرم که به هیچ نظام و فرقه و مسلکی وابسته نبودهام و دلایلم را تنها
بر اساس حقیقت، حکمت، عقل، اندیشه، کتاب قرآن و دیگر روایات بزرگان و ائمۀاطهار ایراد
نمودم.
باشد که این کتاب به سمع و نظرتان برسد!
برخی از مواردي که در این کتاب در مورد امامزمان (فرزند امامعسکري) بررسی میشود،
موضوعاتی میباشد همچون:
کیفیت تولد ایشان 
کیفیت به امامت رسیدن وي 
کیفیت حیات و سبک زندگی ایشان! 
عدم دسترسی و عدم استفاده! 
عدم ارتباط ایشان با دیگر مردمان! 
گریۀ اشک و خون... 
پروندة مؤمنان و ... 
تواناییهاي متافیزیکی عجیبی که برایشان قائلند 
مشهور میباشند. اسامی به ترتیب عبارتند از: « نواب اربعه » 9 - نواب اربعه؛ از میان نواب امام زمان چهار نفر به عنوان
- 1 - ابو عمرو عثمان بن سعید عمري 2- ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید 3- ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی 4
ابوالحسن علی بن محمد سمري

23. کتاب یس
23
بررسی اشکالات ظهور ایشان 
کیفیت معاش و امور زندگی ایشان 
یکصد آیه در تکذیب محمدبنعسکري 
مشهورترین روایاتی که در مورد تولد امامزمان و علائم ظهور
ایشان نقل شده است:
مهم ترین منابع مربوط به این بحث همان منابع مربوط به حضرت مهدي علیه السلام و
غیبت اوست. از این جمله سه کتاب کهن شیعه: الغیبه نعمانی (متوفاي 360 ق)، کمال الدین
شیخ صدوق (متوفاي 381 ق) و الغیبه شیخ طوسی (متوفاي 460 ق) است و هستۀ اصلی همۀ
روایات و علائم ظهور را همین سه کتاب تشکیل میدهند.
وقَضَینَا إِلَى بنی إِسرَائیلَ فی » [در تفسیر عیاشی است که حضرت صادق(ع) فرمود: آیۀ
مقصود شهادت امیرالمؤمنین و مسموم کردن امام « الْکتَابِ لَتُفْسدنَّ فی الأَرضِ مرَّتَینِ 10
« فَإِذَا جاء وعد أُولاهما » ( یعنی کشتن امام حسین(ع « ولَتَعلُنَّ علُوا کَبِیرًا » حسن مجتبی
بعثْنَا علَیکُم عبادا لَّنَا أُولی بأْسٍ شَدید » یعنی چون زمانِ خونخواهی آن حضرت فرا رسد
خداوند مردمی را پیش از ظهور قائم آلمحمد برانگیزد که هرجا « فَجاسواْ خلاَلَ الدیارِ
و این « وکَانَ وعدا مفْعولًا » دشمنی از دشمنان و ظالمین آلپیغمبر پیدا کنند، نابود نمایند
کاري است که قبل از قیام قائم شدنی است.
آنگاه حضرت امام حسین(ع) با هفتاد نفر از یاران جانبازش که در کربلا با وي شهید شدند
رجعت مینمایند. در حالیکه لباس سفید پوشیدهاند و به مردمان اعلان میکنند که امام
حسین با یارانش قیام نمودهاند تا اهل ایمان تردید ننمایند و بدانند که او دجال و شیطان
نیست، بلکه او امامی است که در دسترس مردم است و چون یقین کردند او امام حسین(ع)
میباشد، تردید نخواهند کرد.
- 10 و در کتاب براي بنیاسرائیل مقرر نمودیم که ایشان دو مرتبه در دنیا به فساد و خونریزي خواهند پرداخت.

24. کتاب یس
24
سپس از جانب امام حسین(ع) امام زمان بههمۀ مردم معرفی میگردد و اهل ایمان نیز آن
حضرت را تصدیق میکنند. چون امام زمان وفات نماید، حضرت امام حسین(ع) او را غسل
داده و کفن وحنوط کرده دفن میکند. چنانکه در روایت است که متصدي امر امام باید امام
جانشین او باشد و در خبر است که امام حسین(ع) چندان سلطنت میکند که ابروانش جلو
چشم مبارکش را میگیرد.]
[سپس فرمود: چون خداوند مهدي این امت را به من موهبت فرمود، دو فرشته فرستاد و او را
بهسرا پردة عرشالهی بردند و از بارگاه ذات ربوبی ندا رسید: اي بندة من آفرین بر تو باد
بهیاري کردن از دین و فرامین و راهنمایی بندگان من!
بهوسیلۀ تو بندگانم را مؤاخذه میکنم یا مشمول رحمت میگردانم و آنها را بهتو میبخشم و
با خشم تو ایشان را عذاب میکنم. فرشتگان! زود او را به پدرش برگردانید که در کنف حفظ
من است. تا زمانیکه بهوسیلۀ او حق را آشکار و باطل را از میان ببرم و دین من در سراسر
گیتی گسترش یابد.]
[از امام جعفرصادق نقل کردهاند: که آنحضرت فرمود: در شبی که قائم آلمحمد(ع) متولد
گردد هر مولودي متولد شود با ایمان است و اگر در زمین شرك متولد گردد، خداوند بهبرکت
وجود امام او را بهسرزمین ایمان منتقل خواهد کرد.]
[و هم در آن کتاب از جابربنیزیدجعفی روایت میکند که گفت: شنیدهام امام محمد باقر(ع)
میفرمود: بهخدا قسم مردي از ما اهلبیت مدت سیصدونه سال سلطنت خواهد کرد. من
عرض کردم: این در چه وقت خواهد بود؟ فرمود: بعد از مردن قائم.
عرض کردم: قائم در روزگار خود چقدر عمر میکند؟ فرمود: نوزده سال از روز قیام تا هنگام
فوتش.]
[صدوق در کمالالدین ازریانبنصلت روایت کرده که گفت: بهحضرت رضا(ع) عرض کردم:
آیا صاحبالامر شما هستید؟ فرمود: من صاحبالامر هستم، ولی نه آن صاحبالامري که
زمین را پر از عدل و داد میکند چنانکه از ظلم پر شده باشد. چگونه من میتوانم چنین کسی
باشم با این ضعف بدن که در من میبینی؟ قائم کسی است که وقتی ظهور میکند بهسنِ
پیرمردان و بهصورت جوانان است و بدنی نیرومند دارد. بهطوريکه اگر دست بهطرف

25. کتاب یس
25
بزرگترین درخت روي زمین دراز کند میتواند آنرا از بیخ بکند و چنانکه درمیان کوهها نعره
کشد، سنگهاي سخت از هیبت صدایش خورد شود! عصاي موسی و انگشتر سلیمان با
اوست. او چهارمین از فرزندان من است. خدا تا زمانیکه مصلحت میداند او را از نظرها
غایب میگرداند، آنگاه او را آشکار میکند و بهوسیلۀ او زمین را پر از عدل و داد کند چنانکه
پر از ظلم و ستم شده باشد.]
[و نیز در کتاب یاد شده از امام زینالعابدین(ع) روایت میکند که در روایت مفصلی از قائم نام
برد و فرمود: در زیر درخت تناوري مینشیند: در آنجا جبرئیل بهصورت مردي از قبیلۀ کلب
میآید و میگوید: اي بندة خدا براي چه اینجا نشستهاي؟ قائم میگوید: منتظرم شب فرا رسد
و هنگام شب به مکه بروم. نمیخواهم در این گرما بروم. در این موقع جبرئیل میخندد، از
خندة او متوجه میشود که جبرئیل است.
آنگاه جبرئیل دست او را میگیرد و با وي دست میدهد و به او سلام میکند و میگوید:
برخیز! سپس اسبی بهنام براق براي او میآورد و او را سوار میکند و بهکوه رضوي میآورد،
سپس محمد(ص) و علی(ع) میآیند و عهدنامهاي براي او مینویسند تا آنرا براي مردم
بخواند. قائم از آنجا به مکه میرود درحالیکه مردم در آنجا اجتماع کردهاند و در این هنگام
مردي میایستد و میگوید: اي مردم اینست مطلوب شما که به نزد شما آمده است و شما را
به آنچه پیغمبر دعوت میکرد، میخواند. مردم از جا بلند میشوند، مردي از طرف قائم
میایستد و میگوید: اي مردم! مطلوب شما اینست، اکنون بهسوي شما آمده یدعوکم الی
مادعاکم الیه رسولالله(ص) شما را دعوت بهآن احکام و قوانین و دستوراتی میکند که پیغمبر
خدا شما را به پذیرش آن میخواند.]
[و هم در کتاب نامبرده از عبداللهبنسنان روایت کرده که گفت: از حضرت صادق(ع) شنیدم
که میفرمود: گویندهاي از آسمان اسم صاحبالامر را میبرد و میگوید: دولت حق از آن
فلانبنفلان است. پس دربارة چه چیزي با او جنگ میکنید؟
نیز در آن کتاب از ابوسلیمان احمدبن هوذة باهلی و او از ابراهیمبن اسحاق در نهاوند
سنه 273 (هجري) از عبداللهبنحمادانصاري در ماه رمضان سال 229 از عبداللهبن سنان روایت
کرده که گفت: از حضرت صادق(ع) شنیدم میفرمود: این امري که شما چشمهاي خود را

26. کتاب یس
26
بهآن دوختهاید (دولت آلمحمد) تحقق نمییابد، مگر هنگامیکه گویندهاي از آسمان بانگ
زند. آگاه باشید! فلانی صاحبالامر است. پس بر سر چه چیزي جنگ میکنید؟]
در بیان کیفیت تولد امامزمان و نشانههاي ظهور ایشان
در این قسمت آنچه که هماکنون برایتان نقل میکنم نیز برگرفته از معتبرترین کتب شیعه
میباشد و از احادیث اصلی و اعتقادات بزرگان شیعه نسبت به تولد امامزمان (فرزند
امامعسکري) میباشد خودتان بخوانید و خوب قضاوت نمایید.
در کتاب نجمالثاقب 11 از حکیمهخاتون روایت میشود که امامعسکري:
اي سید من! » : [... نشسته بود در صحن خانۀ خود و کنیزانش دور او بودند؛ پس گفتم
«؟ خلف 12 ، از کدامیک است
«. از سوسن » : فرمود
پس چشم خود را در میان کنیزان سیر دادم؛ پس ندیدم کنیزي را که در او اثري باشد غیر
«. اي سید من! نمیبینم در نرجس چیزي از اثر حمل » : سوسن و - به روایت اول- پس گفتم
«. از نرجس است نه از غیر او » : پس فرمود
برخاستم و به نزد او رفتم؛ در پشت و شکم او تفحص کردم، ندیدم در او اثر حمل، » : گفت
برگشتم به نزد آن جناب و خبر دادم او را به آنچه کردم.
چون وقت فجر شود، ظاهر میشود براي تو حمل؛ » : پس، تبسم فرمود. آنگاه فرمود به من
زیرا مثل مادر موسی است که حمل در او ظاهر نشد وکسی آن را ندانست تا زمان ولادتش!
چون که فرعون میشکافت شکمهاي زنهاي آبستن را به جهت جستجوي موسی و او نظیر
«. موسی است
دوباره برگشتم به نزد نرجس و او را خبر کردم به آنچه فرمود و از حالش » : حکیمه گفت
«! اي خاتون من! چیزي از این، در خود نمیبینم » : پرسیدم؛ پس گفت
«! از چه کسی خواهد شد این مولود عظیم؟ اي سید من » : پس گفتم به آن جناب
«! از نرجس! اي عمه » : فرمود
- 11 کتاب نجمالثاقب نوشتۀ: حاج میرزا حسین طبرسی نوري
- 12 جانشین

27. کتاب یس
27
اي سید من! نیست در کنیزان تو، محبوبتر از او نزد من و نه خفیفتر از او بر » : پس گفتم
قلب من و من هر وقت داخل خانه میشدم، مرا استقبال میکرد و دست مرا میبوسید و
موزه 13 را از پاي من بیرون میآورد و چون داخل شدم بر او، کرد با من آنچه میکرد افتادم بر
دستهاي او، آن را بوسیدم و مانع شدم او را از این که بکند آنچه میکرد. پس مرا به سیادت
و خاتونی خطاب کرد، من نیز او را مثل آن، خطاب کردم. به من گفت: فداي تو شوم! به او
گفتم: من فداي تو شوم و همۀ عالمیان، این را از من مستنکر شمرد؛ به او گفتم: استنکار
مکن، زیرا خداوند عطا میکند در امشب به تو پسري که سید است در دنیا و آخرت و او فرج
مؤمنین است.
پس شرمنده شد و در او تأمل کردم، اثر حملی نیافتم؛ تعجب کردم و گفتم: به سید خود
«. ابیمحمد(ع) سوگند، که در او اثر حملی نمیبینم
تبسم کرد وفرمود به من: ما معاشر اوصیاء، برداشته نمیشویم در شکمها و جز این نیست که
ما را حمل میکنند در پهلوها و بیرون نمیآییم از ارحام و جز این نیست که بیرون میآییم از
ران راست مادران خود. زیرا ماییم نورهاي خداوند که نمیرسد به او قذارات.
پس گفتم به او که: اي سید من! مرا خبر دادي که او متولد میشود امشب، پس در چه وقت
از اوست؟
فرمود: در وقت طلوع فجر متولد میشود مولود ارجمند در نزد خداوند انشاءاللهتعالی.
بودن ملائکه و جنّ در عسکر آن حضرت و ظهور ایشان براي انصار آن حضرت.
چنانچه در خبر طولانی مفضّل است که گفته به امامصادق(ع) که: اي سید من! آیا ظاهر
میشوند ملائکه و جنّ براي مردم؟
فرمود: آري! قسم به خدا اي مفضّل! و خاطبه میکنند با ایشان، چنان که گفتگو میکند مرد
با همنشین خود.]
در کیفیت تولد و بزرگشدن این کودك، این روایات نیز آمده است:
[حکیمهخاتون گفت: روز دیگر صباح رفتم که بر امامحسن(ع) سلام کنم، پرده را برداشتم که
جستجوي سید خود کنم، یعنی حضرتصاحبالامر(ع) را ببینم، آن حضرت را ندیدم. گفتم:
فداي تو شوم! سید من چه شد؟
- 13 کفش

28. کتاب یس
28
امام(ع) فرمود که: اي عمه! سپردم او را به آنکس که سپرد به او، مادر موسی(ع).
و به روایت اول: چون حضرت آواز کرد که: فرزند مرا به نزد من بیار!
حکیمهخاتون گفت: پس آن جناب را برداشتم و آوردم نزد آن حضرت، چون در پیش روي
پدر بزرگوارش نگاه داشتم، در دست من بود که بر پدر بزرگوارش سلام کرد.
پس حضرت، آن جناب را از دست من گرفت و در آن حال، مرغانی، بال خود را بر سر آن
جناب گسترانیدند. پس حضرت، یکی از آن مرغان را آواز داد و فرمود: او را بردار و محافظت
کن و برگردان به سوي ما، در هر چهل روز!
پس آن مرغ، آن جناب را برداشت و به سوي آسمان پرواز کرد و مرغان دیگر، در عقب او
پرواز کردند. پس شنیدم که امامحسن(ع) میفرماید: سپردم تو را به آن کسی که سپرد به او
مادر موسی(ع).
پس نرجسخاتون بگریست. حضرت فرمود: ساکت باش! که شیرخوردن براي او نباشد، مگر
از پستان تو و زود است که برگردد به سوي تو، چنانچه برگشت موسی(ع) به سوي مادر.]
[به روایت مسعودي و حضینی: حکیمهخاتون گفت: چون بعد از چهل روز شد، داخل شدم در
خانه امامحسن(ع)، پس دیدم مولاي خود را که راه میرود در خانه؛ ندیدم رخساري نیکوتر از
رخسار آن جناب و نه لغتی فصیحتر از لغت او! پس حضرت امامحسن(ع) فرمود به من: این
مولود، ارجمند بر خداوند است.
گفتم: اي سید من! از عمر او چهل روز گذشته و من میبینم در امر او، آنچه میبینم.
فرمود: اي عمه! آیا نمیدانی که ما معاشر اوصیا، نشو میکنیم در روز، مقداري که نشو باشند،
نشو و نما میکنند به خلاف آنچه نشو و نما میکند غیر ایشان و به درستی که کودکی از ما،
هرگاه یک ماه بر او گذشت، مانند کسی است که یک سال بر او گذشته باشد و به درستی که
کودك ما، در شکم مادرش سخن میگوید و قرآن میخواند و پروردگار خود را در زمان
شیرخوارگی عبادت میکند و ملائکه، او را اطاعت میکنند و در بامداد و پسین بر او نازل
میشوند.
حکیمهخاتون گفت: پس پیوسته در هر چهل روز، آن کودك را بر میگرداندند تا آنکه آن
جناب را مردي دیدم، پیش از وفات امامحسن(ع) به چند روز کمی. پس، او را نشناختم. به
برادرزادهام گفتم: این کیست که مرا امر میفرمایی که روبهروي او بنشینم؟

29. کتاب یس
29
فرمود: این پسر نرجس است! این، خلیفۀ من است بعد از من و به زودي از میان شما میروم،
سخن اورا بشنو و امر او را اطاعت کن!
حکیمهخاتون گفت: بعد از چند روز، امامحسن(ع) وفات کرد و اکنون من، حضرت
صاحبالامر(ع) را در هر صبح و شام میبینم و از هر چه که از من میپرسند، آن جناب، مرا
خبر میدهد و من نیز ایشان را خبر میدهم.
و قسم به خداوند که گاه من اراده میکنم که چیزي از او بپرسم، ابتدا سؤال نکرده، جواب مرا
میگوید و میشود که بر من، امري روي میدهد، پس در همان ساعت جواب میرسد، بدون
آنکه سؤال کنم و شب گذشته، مرا خبر داد به آمدن تو نزد من و امر فرمود مرا که تو را خبر
دهم به حقّ.
به روایت اول: حکیمهخاتون گفت: چون بعد از چهل روز شد، حضرتحجت(ع) را برگرداندند.
پس حضرتامامحسن(ع) مرا طلبید، چون به خدمتش رسیدم، ناگاه آن کودك را دیدم که در
پیش روي او راه میرفت.
پس گفتم: اي سید من! این پسر دو ساله است.
حضرت تبسم کرد، آنگاه فرمود: به درستی که فرزندان انبیاء و اوصیاء(ع) مرشدي اینگونه
دارند.
و به روایت شیخ طوسی و حضینی و مسعودي: در جامههاي زرد بود. باز آن حضرت کرد با
آن جناب، مانند آنچه کرده بود در مرتبۀ اول؛ یعنی او را بر روي دو دست خود گرفت. بعد از
آن، زبان را در دهان مبارکش گذاشت که او را شیر یا عسل میخورانید. آنگاه فرمود: به
سخن درآي و تکلم نما اي فرزند من!
پس حضرتصاحبالامر(ع) فرمود: اشهد ان لا اله الّا الله... تا آخر آنچه به این روایت گذشت.
بعد از آن، تلاوت فرمود این آیه را:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحمْنِ الرَّحِيمِ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمنَُّ عَلَى الَّذِينَ اسْت ضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ ... تا قول خداوند: مَا کَانُوا
يَحْذَرُونَ .
به روایت صدوق در کمالالدین و عیونالاخبار اسامی حضرتمهدي(ع) به این نحو ضبط
شده بود: ابوالقاسم محمدبن الحسن، هو حجةالله القائم، مادر او کنیزکی میباشد که اسم او
نرجس است- صلواتالله علیهم اجمعین-

30. کتاب یس
30
«! خداوند تو را جزاي خیر دهد اي عمه » : شنید این کلام را ابومحمد(ع)؛ پس فرمود
جامۀ مرا بیاور » : نشستم در نزد آن جناب تا غروب آفتاب. پس آواز کردم کنیزك را و گفتم
«. که مراجعت کنم
فرمود: در اول چنین است که حکیمه گفت: کس فرستاد به نزد من امامحسنعسکري(ع) که:
«. اي عمه! روزهات نزد ما بگشا! امشب، شب نیمۀ شعبان است »
و در دوم، حکیمه گفت: کس فرستاد نزد من ابومحمد(ع) سال 255 در نیمۀشعبان و فرمود:
اي عمه! - به روایت اول- امشب را نزد ما بیتوته کن! زیرا این شب، شب نیمۀشعبان است »
و به درستی که زود است متولّد شود در امشب مولودي که کریم است بر خداوند عزّوجلّ و
«. حجت اوست بر خلق او، کسی است که زنده میکند به او زمین را بعد مردنش
«؟ از چه کسی اي آقاي من » : پس گفتم
«. از نرجس » : فرمود
اي عمه! افطارت را امشب، نزد ما قرار ده. پس به درستی که خداوند » - -به روایت شیخ
عزّوجلّ زود است که تو را مسرور نماید به ولی خود و حجت خود بر خلق که جانشین من
«. است بعد از من
حکیمه گفت: پس داخل شد بر من به جهت این بشارت، سرور شدیدي و جامۀ خود را بر تن
کردم و همان ساعت بیرون رفتم تا آنکه رسیدم خدمت ابیمحمد(ع) و آن جناب......
حکیمهخاتون گفت: بیرون رفتم، جستجوي فجر کنم، دیدم که فجر اول، طالع شده و حال
آنکه نرجسخاتون در خواب بود. پس گمانها در خاطرم راه یافت.
حضرت ابومحمد(ع) از آنجایی که نشسته بود، مرا آواز داد و فرمود که: اي عمه! تعجیل بنما
که اینک امر ولادت نزدیک شد.
پس نشستم و الم سجده و یس خواندم و در خواندن بودم که نرجسخاتون، بیدار شد، ترسان،
از جاي جستم و خود را به او رسانیدم و او را به سینۀ خود چسبانیدم و گفتم: نام خداي بر تو
باد احساس چیزي مینمایی؟
گفت: بلی! اي عمه!
گفتم: دل و جان خود را جمع دار! این است آنچه گفتم به تو.

31. کتاب یس
31
پس سستی فرو گرفت مرا و نرجسخاتون را یعنی خواب سبکی دست داد ما را. پس بیدار
شدم به دریافتن سید خودم. جامه از او برداشتم، آن حضرت را دیدم که در سجود بود. او را
برداشته، در بر گرفتم، دیدم پاك و پاکیزه و بیآلایش بهوجود آمده.
و به روایت اول: در این حال، در نرجس اضطراب مشاهده نمودم، پس او را در بر گرفتم و نام
الهی بر او خواندم، حضرت آواز داد که: سورة إِنَّا أَنْـزَلْنَاهُ فِي لَيْـلَةِ الْقَدْرِ بر او بخوان.
از او پرسیدم که: چه حال داري؟
گفت: ظاهر شد اثر آنچه مولایم فرمود. پس شروع کرد به خواندن سورة إِنَّا أَنْـزَلْنَاهُ فِي لَيْـلَةِ
الْقَدْرِ بر او، چنانچه به من امر فرمود. پس آن طفل در شکم نرجسخاتون با من همراهی
میکرد، میخواند آنچه من میخواندم و بر من سلام کرد، من ترسیدم.
حضرت صدا زد که: تعجب مکن عمه از قدرت الهی! که حق تعالی خُردان ما را به حکمت،
گویا میگرداند و ما را در بزرگی، حجت خود میگرداند، در زمین خود.
سخن حضرت تمام نشده بود که نرجس، از نظر غایب شد. او را ندیدم، گویا پردهاي میان من
و او زده شد. پس به سوي امامحسنعسکري(ع) دویدم فریادکنان. حضرت فرمود: برگرد اي
عمه! که او را در جاي خود خواهی یافت.
پس مراجعت نمودم و درنگی نکردم که پرده برداشته شد و نرجسخاتون را دیدم و او بود از
لمحان نور آنقدر که چشمم را خیره کرد و دیدم صاحبالامر(ع) را که به سجده افتادم به
روي خود و به زانو درافتاده و انگشتان سبابۀ خود را به آسمان بلند کرده و میگوید: ...
و به روایتی، از آن حضرت ساطع گردید و به آفاق آسمان پهن شد و مرغان سفید را دیدم که
از آسمان به زیر آمدند و بالهاي خود را بر سر و رو و بدن آن حضرت میمالیدند و پرواز
میکردند.
حکیمهخاتون گفت: پس حضرت ابیمحمد، یعنی امامحسن(ع) مرا آواز داد که فرزند مرا به
نزد من بیاور.
و به روایت مسعودي و حضینی، بعد از ذکر خواب اضطراري هر دو، حکیمهخاتون گفت: پس
بیدار نشد مگر به حس مولا و سید من در زیر او و به آواز حضرت میفرماید: اي عمه! فرزند
مرا بیاور، پس جامه را از روي سید خود برداشتم، دیدم که به سجده افتاده بر زمین، به

32. کتاب یس
32
پیشانی و جفتها و زانوها و انگشتان پا و بر ذراع او نوشته: جَاءَ الحَْقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ
کَانَ زَهُوقا .
پس او را در برگرفتم، او را ختنه کرده و ناف بریده و پاك و پاکیزه یافتم. پس او را در جامه
پیچیدم. و به روایت موسی، او را برداشتم و به نزد حضرت بردم، چون به حضور آن جناب
رسید، به همان نحو که در دست من بود، بر پدر بزرگوارش سلام کرد. پس حضرت او را بر
روي دو دست خود گرفت، به روشی که پاي مبارك حضرتصاحبالامر(ع) بر روي سینۀ
شریف پدر بزرگوار بود.
حضرتامامحسن(ع) زبان در دهان آن جناب گذاشت و دست مالید بر چشم و گوش و
مفاصل او و فرمود: به سخن درآي و تکلم کن اي پسر من!
و به روایت مسعودي، آن جناب را بر کف دست چپ خود نشانید و دست راست را بر پشت او
گذاشت و فرمود: سخن گو!
پس حضرتحجت(ع) فرمود: اشهد ان لا اله الّا الله وحده لا شریک له و ان محمداً رسولالله.
میگوید: واي که پردة عفتم دریده شد!
این کنیز، بر من باشد به سیصد اشرفی که عفت او بر » : پس یکی از خریداران گوید که
«. رغبت من افزوده
متولد شد ولی خدا و حجت خدا بر بندگان خدا و خلیفۀ من بعد از من، ختنه کرده، در شب »
نیمۀ ماه شعبان سال دویست و پنجاه و پنج، نزد طلوع فجر. اول کسی که او را شست،
رضوان، خازن بهشت بود با جمعی از ملائکه مقربین که او را به آب کوثر و سلسبیل شستند؛
[«.( بعد از آن، شست او را عمۀ من، حکیمهخاتون، دختر اماممحمدبنرضا(ع
و در کیفیت ظهور و علائم آن روایت کنند که ...
[در غیبت شیخفضلبنشاذان روایت شده از امامرضا(ع) که فرمود: در شب بیستوسوم ماه
رمضان، به اسم حضرت قائم(ع) ندا کنند و قیام نماید در روز عاشورا. باقی نماند خفتهاي الّا
آنکه برخیزد و بایستد و ایستادهاي نباشد مگر آنکه بنشیند و نشستهاي نباشد مگر آنکه
برخیزد بر دو پاي خود، از آن آواز و آن آواز جبرئیل خواهد بود و خواهند گفت: به مؤمن در

33. کتاب یس
33
قبرش که: ظهور کرد صاحبت! پس اگر میخواهی به اوملحق شو و اگر میخواهی مقیم
باشی، بر جاي خود ساکن باش.
نیز در ارشاد روایت شده از امامصادق(ع) که فرمود: چون نزدیک شود خروج آن حضرت،
باران ببارد بر مردم در جماديالآخر و ده روز از رجب بارانی که خلایق، مانند آن ندیدهاند؛
پس میرویاند به آن خداوند، گوشت مؤمنین را و بدنهایشان در قبورشان و گویا من نظر
میکنم به سوي ایشان که رو آورند قبل از جهینه، میافشانند خاك را از موهاي خود.
در عقدالدرر روایت شده از امیرالمؤمنین(ع) که در قصۀ مهدي(ع) فرمود که: زیست میکنند
گوسفند با گرگ در یک مکان، بازي میکنند اطفال با مارها و عقربها، اذیت نمیکنند
ایشان را به چیزي و میرود شرّ و میماند خیر.
استغناي خلق به نور آن جناب(ع) از نور آفتاب و ماه. چنان که علیبنابراهیم در تفسیر خود
روایت کرده از حضرتصادق(ع) که در تفسیر آیۀ شریفۀ وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّـهَا وَ وُضِعَ
الْکِتَابُ وَ جِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ قُضِيَ بَـيْـنَـهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ .
آوردن شمشیرهاي آسمانی براي انصار و اصحاب آن حضرت
چنان که نعمانی در غیبت خود روایت کرده از امامصادق(ع) که فرمود: هرگاه خروج کرد
حضرتقائم(ع) فرود میآید شمشیرهاي قتال. بر هر شمشیري ثبت شده اسم مردي و اسم
پدر او.
و در اختصاص شیخمفید روایت شده از آن جناب که فرمود: هرگاه قائم(ع) خروج کرد،
چنان که در خرایج روایت است از حضرتباقر(ع) که فرمود: چون قائم(ع) خروج کند به مکه
و اراده نماید که متوجه کوفه شود، منادي آن حضرت ندا کند که: آگاه باشید که کسی حمل
نکند طعامی و نه آبی! و حمل نماید حجر موسی را که جاري شده بود از آن دوازده چشمۀ
آب و فرود نمیآیند در منزلی، مگر آنکه نصب میفرماید آن را و جاري میشود از آن
چشمهها.
پس، هر که گرسنه باشد سیر میشود و هر که تشنه باشد سیراب میشود و آن سنگ، توشۀ
ایشان است تا وارد نجف شوند، پشت کوفه. چون فرود آمدند در ظهر کوفه، جاري میشود از

34. کتاب یس
34
آن پیوسته آب و شیر. پس هر که گرسنه باشد سیر میشود و هر که تشنه باشد سیراب
میشود.]
در زمان ظهور این امامزمان قرار است اینگونه شود که ...
[در عقدالدرر روایت شده از امیرالمؤمنین(ع) که در قصۀ مهدي(ع) فرمود که: زیست میکنند
گوسفند با گرگ در یک مکان، بازي میکنند اطفال با مارها. عقربها، اذیت نمیکنند ایشان
را به چیزي و میرود شرّ و میماند خیر.
از سید علیبنعبدالحمید روایت است از امامصادق(ع) که فرمود در آیۀ « انوارالمضیئه » در
شریفه (قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ ﴿ص/ ٨٠ ﴾ إِلَى يَـوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿ص/ ٨١ ﴾) که وقت
معلوم، روز برخاستن قائم(ع) است؛ پس چون خداوند او را مبعوث کند، در مسجد کوفه است
که ابلیس میآید تا اینکه به زانوها میافتد و میگوید: یا ویلاه ازین روز! پس میگیرد موي
پیشانی او را و گردنش را میزند، پس این است روز وقت معلوم.
استغناي خلق به نور آن جناب(ع) از نور آفتاب و ماه
چنان که علیبنابراهیم در تفسیر خود روایت کرده از حضرتصادق(ع) که در تفسیر آیۀ
شریفۀ (وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّـهَا ﴿الزمر/ ٦٩ ﴾) . فرمود که: مربی زمین 14 ، امامزمان است.
راوي عرض کرد: پس هرگاه خروج نمود، چه خواهد شد؟
فرمود: مستغنی میشوند مردم از روشنایی خورشید و نور ماه و اکتفا میکنند به نور امام(ع).
در کتاب کامل الزّیارات روایت شده از حضرتصادق(ع) که در ضمن وقایع خروج آن حضرت
فرمود: نمیماند مؤمن مرده، مگر آنکه داخل میشود بر او سرور این ظهور در قبرش و این
در آن وقت است که به زیارت یکدیگر روند در قبرهایشان و بشارت دهند یکدیگر را به
خروج قائم(ع).
- 14 یعنی اینکه به دستور امامزمان باران و برف میبارد و گیاه میروید و جنبندگان زیست میکنند.

35. کتاب یس
35
فرمود: این مهدي است از آلمحمد(ع) پدرم فداي فراخ شکم، پیوسته ابروان، باریک ساقها
که میان دو منکبش دور و رنگش گندمگون که عارض شود او را با گندمگونیرنگ، چهرة
زردي از بیداري شب.]
فرزند امامعسکري پس از چهل روز که در آسمان بودند به زمین میآیند!
[به روایت اول: حکیمهخاتون گفت: چون بعد از چهل روز شد، حضرتحجت(ع) را برگرداندند.
پس حضرتامامحسن(ع) مرا طلبید، چون به خدمتش رسیدم، ناگاه آن کودك را دیدم که در
پیش روي او راه میرفت.
امر فرمودند: حضرتعسکري(ع) به روحالقدس، در روایت محمد که: مهدي-صلواتاللهعلیه-
را در هر چهل روز بیاورد. منافات ندارد که گاهی آن جناب را پیش از آن وقت بیاورد.
میکند غیر ما در یک هفته و نشو میکنیم ما، در هفته، آنقدر که نشو میکند غیر ما در یک
سال.]
و روایتی دیگر از کیفیت رشد و نمو این کودك!
[پس برخاستم و سر آن جناب را بوسیدم و مراجعت کردم. آنگاه برگشتم و جستجو کردم، او
را ندیدم. گفتم به سید خود، ابیمحمد(ع) که: مولاي من چه کرد؟
فرمود: اي عمه! سپردم او را به آن کسی که سپرد او را مادر موسی(ع).
به روایت حضینی آنگاه که فرمود: چون عطا فرمود به من، پروردگار من، مهدي این امت را.
دو ملک فرستاد که او را برداشتند و او را به سراپردة عرش بردند تا آن که ایستاد در حضور
قرب الهی؛ پس فرمود به او:
مرحبا به تو اي بندة من! براي نصرت دین من، در اظهار امر من و مهدي بندگان من!
سوگند خوردم که به تو بگیرم و به تو عطا کنم و به تو بیامرزم و به تو عذاب کنم. برگردانید
او را، اي دو ملک! به سوي پدرش، به مدارا و ملاطفت و به او بگویید که او در پناه و حفظ و
حمایت و نظر عنایت من است تا آن زمان که بر پا و ظاهر نمایم حقّ را به او و نیستونابود
کنم باطل را به او و بوده باشد دین خالص براي من.
حکیمهخاتون گفت: این مرغ چه بود؟