13. AGRICULTURA DE
SUBSISTENCIA: SECAÑO
EXTENSIVO
Agricultura de subsistencia, tradicional.
De secaño.
Sedentaria (os terreos están arredor das aldeas)
Policultivo.
Rotación de cultivos + barbeito (onde pasta o gando abono natural)
obteñen distintos cultivos durante todo o ano (diferente ritmo de maduración
dos cultivos).
Cultivos máis extendidos: cereal (mijo + sorgo) en zonas de sabana, ñame e
mandioca (zonas de selva); cacahuetes.
Baixa produtividade e medios rudimentar ios non sirve para alimentar a
16. AGRICULTURA ITINERANTE OU DE CREMACIÓN.
Agricultura de subsistencia, tradicional, de secaño.
Queiman o monte (selva/sabana) e abren claros
para cultivar. As cinzas mestúranas coa terra como
fertilizante.
Itinerante (as poboacións desprázanse)
Policultivo. Sembran a voleo varios cultivos para
obter colleitas todo o ano.
Cultivos : cereal (mijo + sorgo), ñame e mandioca
(zonas de selva); cacahuetes.
Baixa produtividade e medios rudimentar ios
non sirve para alimentar a poboacións grandes.
17. Problemas:
Esgotamento das terras longo descanso.
Escasa produtividade non se pode manter a unha poboación que
tende a medrar aumenta a superficie deforestada e diminúe o
tempo de repouso (barbeito) forte erosión do solo que pon en
perigo a conservación do medio natural e deforestación da sabana
increméntase a desertización.
Necesita grandes espazos, cada vez mais escasos (hai moitas
terras de cultivo, medran as cidades, os espazos industriais etc.)
Forte dependencia do clima, debido tamén ós escasos avances
técnicos.
24. ARROZAL ASIÁTICO:
Sur e sudeste asiático – Zonas de clima monzónico
(enormes precipitacións concentradas no monzón de
verán).
Agricultura itensiva ( a terra non descansa) e con moita
man de obra.
Cultivos asolagados de auga.
Campos chas (cultívase en superficies horizontais) e con
muros (diques) para manter a auga soen estar preto de
ríos.
Permite múltiples colleitas ó ano (ata 3) cultivo apto
para grandes poboacións.
Intensiva emprega moita man de obra (preparación
constante dos campos.)
Típica paisaxe de xadrez dende o aire: pequenas parcelas
separadas por diques e canles para o rego.
Zonas moi habitadas necesitan moito espazo agrario
roturan o bosque para cultivar cultivos en socalco con
parcelas mais irregulares (adaptadas ó terreo).
29. Agricultura de plantación
AGRICULTURA DE MERCADO PERO SITUADA EN PAÍSES
SUBDESENVOLVIDOS.
Zonas costeiras de clima tropical cultivos: te, tabaco, café, cacao,
azucre, mango, piña, etc.
Orientadas á exportación (ó mercado).
Empregan man de obra moi barata e abundante.
Controlada por multinacionais estranxeiras, que son as que crean as
plantacións, deciden ós cultivos, e crean as infraestruturas necesarias
para garantir á exportación a outros países (ex: redes férreas, estradas,
zonas portuarias). Tamén crean fábricas a pe de plantación cando é
necesario transformar o produto antes de exportalo porque resulta máis
barato.
30. AGRICULTURA DE MERCADO
Oriéntase a venda.
Obxectivo: máximo rendementos para obter máximos beneficios no
mercado.
Gran inversión de capital: en maquinaria (menos tempo menos custo) e
en investigación de modernas técnicas de cultivo e na ampliación de
regadíos (avances técnicos e tamén científicos).
Elevada especialización, tendencia ó monocultivo (varía segundo as
zonas).
Elevada produtividade (prodúcese máis á menor prezo) moi
competititiva.
31. TIPOS DE AGRICULTURA DE MERCADO
1. AGRICULTURA EUROPEA: características:
Pervivencia de formas de propiedade pouco produtivas (minifundio +
latifundio).
Fortes investimentos para ser tan competitiva como a doutros países.
Escasa participación desta actividade no conxunto da economía (UE:3% do
PIB).
Subtipos:
AGRICULTURA ATLÁNTICA OU DO NOROESTE: 3 paisaxes:
Bocage: adicados ó policultivo, a forraxes ou a pastos (clima chuvioso)
Openfield: cereais e plantas oleaxinosas e industriais e medianas
propiedades, cara o interior do continente (diminúen as precipitacións)
Agricultura intensiva: invernadoiros (flores, hortalizas)
AGRICULTURA MEDITERRÁNEA: combina
Agricultura de secaño de baixos rendementos dedicada a triloxía
mediterránea (trigo, vide e oliveira).
Agricultura de regadío, con cultivos de horta máis rentables (froitas e
hortalizas), nas que se introducen cultivos industriais e produtos
tropicais (invernadoiros), como tabaco e algodón.
AGRICULTURA CEREALISTA DO CENTRO E LESTE DE EUROPA:
Con elevados rendementos grazas á mecanización.
Openfields adicados ó monocultivo de cereais
38. 6) AGRICULTURA DE ……………………….
SUBTIPO: AGRICULTURA ………………………………… (intensiva ou
extensiva).
Propia de que zonas do planeta: …………………………………………..
Monocultivo ou policultivo: …………………………………………………….
39. TIPOS DE AGRICULTURA DE MERCADO
2.Agricultura dos chamados «países novos»
Países novos: Estados Unidos, Canadá, Arxentina, etc.. Comparten:
Agricultura extensiva de elevada produtividade (a máis alta do
planeta).
Posúen grandes extensións de terreo enormes parcelas regulares.
Elevada mecanización e moita tecnificación. escasa man de obra.
Gran especialización, os produtos explótanse en grandes áreas (belts en
EEUU ou cintos agrícolas) monocultivo.
Produtos destinados ó mercado, tanto interior como exterior (grandes
exportadores mundiais).
Climas temperados -continentais e cálidos – esteparios. Escasas
precipitacións.
50. Etimoloxía: grego, hydro = agua + ponos =
traballo.
Cultivar plantas sen substrato usando solucións
minerais en vez de solo agrícola.
As plantas poden medrar nunha solución mineral
unicamente ou ben en arena, grava, concha de coco,
concha de arroz, goma-espuma, que so serve de
sostén para as raíces …
Vantaxes da hidroponia
Non necesita grandes terreos
Non dependen da calidade do
chan.
É unha agricultura rentable.
Pode producir forraxe verde.
51. Desvantaxes:
Inversión inicial alta.
Require coñecementos químicos para producir a nivel comercial
(non para uso doméstico).
A planta depende completamente do coidado do hidrocultor. Si
se estropea a bomba de auga morren rapidamente.
Non vale para cultivar todas as plantas, por exemplo as árbores,
ou as que se cultivan baixo terra (cebolas, patacas etc). Nin é
rentable para todas tampouco (ex: as espinacas é mellor
plantalas en terra).
52. •Técnica agrícola que consiste en crear solos artificiais compostos
dunha capa de solo á que lle engaden unha capa de esterco e unha de
area, co fin de aumentar a temperatura do solo.
•Soen darse nos invernadoiros, e permiten aumentar a cantidade do
produto e adiantar a data de recolección (produtos fora de tempada)
•Vantaxes: fai posible a agricultura en lugares que presentan problemas
de salinidade en solos en con escasez de auga.
CULTIVOS
ENARENAD
OS
