1. Η Ιστορία του Ευόσμου
Η ιστορική περιοχή του
Ευόσμου,χρονολογείται από τις αρχές
του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με μαρτυρίες
και διάφορες πηγές,το όνομα του τόπου
αυτού δεν ήταν Εύοσμος όπως όλοι
γνωρίζουμε,αλλά χαρμάν κιόι,λέξεις
τουρκικής προέλευσης που
μεταφράζονται στα Ελληνικά ως
«Αλλωνότοπος». Έτσι,μετά την ίδρυση
αυτού του οικισμού,αρκετές οικογένεις
αποφάσισαν να αφήσουν τον τόπο τους
και να έρθουν εδω,και να
κατοικήσουν,με σκοπό και στόχο,μια
καλύτερη ζωή. Αξίζει να σημειωθεί,ότι
λίγω πρίν την επανάσταση του 1821,οι
κάτοικοι αποφάσισαν να κτίσουν μια
εκκλησία στο όνομα του Αγίου
Αθανασίου το 1818
Ο Εύοσμος λοιπόν λόγω του εύρους
του και της μεγάλης εδαφικής του
έκτασης,έχει χωριστεί σε αρκετά
κομμάτια έτσι ώστε η διοίκηση και η
οργάνωσή του,να είναι ακόμα πιο
εύκολη. Πιο συγκεκριμένα,έχει
χωριστεί στις εξής περιοχές:
1) Στον Άνω Εύοσμο
2) Στον Κάτω Εύοσμο
3) Στον Νέο Κουκλουτζά
(Ευαγγελισμός)
4) Στον Άγιο Κοσμά
5) Στην Κάτω Ηλιούπολη
6) Στην Νέα Πολιτεία
7) Και στην Άνω Νέα Πολιτεία

3. Αρχή Ανάπτυξης του Ευόσμου
Ο Εύοσμος στην αρχή δεν ήταν παρά ένας
αγρότοπος.Γενικώς,σπίτια πολλά δεν
υπήρχαν,μήτε κανονικοί
δρόμοι,γεγονός που καθιστούσε τον
Εύοσμο,ένα μικρό χωριουδάκι. Ήταν
γεμάτος από χωράφια και
φυτοκαλλιέργειες,οι οποίες πήραν
μέρος και αυτές στον ρόλο της
ανάπτυξης του Ευόσμου. Κυριότερα,η
καλλιέργεια καπνού και βαμβακιού
αλλά ταυτοχρόνως , σίτου και αμπελιού
έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην οικονομία
του Ευόσμου,και χάρη σ’αυτήν,αρκετοί
συμπολίτες μας άφησαν τους τόπους
τους και προτίμησαν τον δικό μας. Η
αγροτική λοιπόν κοινότητα του
Ευόσμου,έκανε αρκετά πλούσιο τον
οικισμό,έτσι που τα πρώτα βήματα
πρός την εκβιομηχάνισή του πήραν
μέρος τα τελευταία 20 χρόνια.
Επίσης,αρκετά σημαντικό ρόλο
έπαιξε και η υφαντουργία στην
«καλλιέργεια» του τόπου αυτού.

6. Μαρτυρίες Κατοίκων
Σ’όλα λοιπόν τα χρόνια που ιδρύθηκε ο
οικισμός του Ευόσμου,οι κάτοικοί
του έχουν συμβιώσει αναμεταξύ και
συνεχίζουν να συνυπάρχουν τους
τελευταίους περίπου αιώνες.Υπήρξαν
όμως και μελανά σημεία κατά τη
διάρκεια της πορείας συμφιλίωσης
και συμβίωσης αυτής,με αποτέλεσμα
να υπάρξουν προβλήματα και
αναφορές στις δημόσιες
αρχές.Υπήρξαν τάσεις ρατσισμού
από την Ελληνική πλευρά των
ντόπιων κατοίκων πρός την πλευρά
των μειονοτήτων που υπήρξαν
Σε γενικές γραμμές,οι σχέσεις με τους
Ρομά,τους Μολδοβλάχους κτλ. ήταν
μεταξύ έχθρας και φιλίας. Άλλοτε τους
φώναζαν «Απολίτιστους» και
«Κλέφτες» και άλλοτε «Φίλους» και
«Αδερφούς». Πάντως,στο πλαίσιο της
οικογένειας και του γάμου,δεν
υπήρχαν «μίξεις».