2. INTRODUCIÓN
A froita é un dos alimentos que sabemos que debe estar
presente na nosa dieta diaria, xa que nos achega infinidade
de vitaminas e nutrientes necesarios para o correcto
funcionamento do organismo. É certo que á hora de elixir a
froita temos á nosa disposición distintas variedades, pero
unha cousa que debemos ter clara é que a froita debe
estar nun estado óptimo para ser ben dixerida polo
organismo e aproveitar ao máximo os nutrientes que nos
brinda.
• Ao principio a froita contén menos azucres, pero a medida
que vai madurando e pasando o tempo, o que sucede é
que aumentan as cantidades de azucres, e diminúen as de
vitaminas. Por iso é necesario consumila cando está doce
ao padal, pero aínda conserva bo parte das súas vitaminas.
• É certo que cando unha froita está máis verde o contido
vitamínico é moi bo, pero non é adecuada para o consumo
humano, xa que non é agradable ao padal, ademais de
resultar indixesta na maioría dos casos, pois prodúcenos
moitos gases e demais desaxustes intestinais a causa da
súa falta de madureza. O ideal é consumir a froita nun
estado óptimo, pero ás veces é imposible porque
compramos moita cantidade e gardámola e acábase
pasando. Para iso é necesario ter presentes algúns puntos
que alongarán a vida da froita.
3. -En primeiro lugar debemos buscar o lugar axeitado para
almacenar a froita. Este sitio debe ser ventilado e fresco
que permita varias cousas á vez. En primeiro lugar a
ventilación evitará que se acumule o etileno e a froita se
poña mala antes. O etileno fórmase en lugares pechados
nos que non circula o aire, e é o detonante de que a froita
se pase. A frescura axudará a conservar o estado da froita,
pois a calor o que fai é precipitar a maduración e con ela a
desaparición da froita.
-Mantelas nun recipiente de fibras naturais como o vimbio,
que permita a súa transpiración é ideal. Para iso debemos
sacalas dos envases de plástico que evitan a transpiración
das froitas, que constantemente expulsan humidade. Os
envases crean un efecto catalizador que acelera o proceso
de descomposición, xa que ao non transpirar xeran
humidade e mofo e con iso a destrución prematura da
froita.
MÉTODOS SINXELOS
4. -Moitas veces a froita que adquirimos está
demasiado verde e non se pode comer, por
iso é necesario que aceleremos o seu
proceso de maduración. Para iso o que
faremos será mesturar a froita verde cun
exemplar maduro que xere etileno e deste
modo acelere o proceso de maduración do
resto de pezas de froita.
-No caso de querer atrasar a maduración da
froita para mantela por máis tempo o que
debemos facer é conservalas na neveira,
pero ás veces esta non é a mellor solución,
xa que hai neveiras húmidas ou demasiado
frías que acaban acelerando o proceso de
maduración. Por iso é necesario que
controlemos a humidade da neveira e a
temperatura desta para que a froita non
remate xeada e queimada sen poder comela.
5. OUTROS
PROCESOS
Como seres vivos, as froitas consumen
enerxía das árbores ata que son obtidas.
Dende ese momento, segundo o froito de
que se trate, comezan a gastar as súas
reservas cunha vida útil de 20 a 30 días.
Este proceso, denominado manexo
postcolleita, busca manter a calidade das
froitas dende que son separadas da árbore
ata o seu consumo.
O manexo postcolleita conta con varios
métodos e técnicas para preservar os
alimentos. Aos métodos de atmosfera
controlada, como o quentamento,
deshidratación, irradiación ou
conxelación, poden asociarse os de
atmosfera modificada como é o caso de
ceras, xeles, graxas, colorantes, ésteres de
amidón, conservantes e gases.
Os científicos desenvolveron técnicas
alternativas para o mantemento dos
produtos en todos os seus niveis. Un dos
máis utilizados é a refrixeración que
contrarresta a caducidade, conserva as
riquezas alimenticias e mantén a frescura.
6. Así mesmo, estase a traballar coas novas técnicas de aplicación
de atmosferas modificadas, coas cales se busca diminuír o
consumo de osíxeno coa utilización de bolsas plásticas
transparentes nas que permanece a froita a baixa temperatura.
A porcentaxe de vida útil está entre 20 e 30 por cento, é dicir,
entre 30 e 40 días.
Técnicas básicas de postcolleita, como non as deixar no chan,
protexelas do sol, seleccionalas e empacalas. Non obstante,
moitas outras técnicas aínda non son utilizadas por
descoñecemento, malos hábitos de colleita ou falta de recursos
económicos para adquirir maquinaria e persoal especializado.
O encerado é unha técnica de conservación frutícola moi
utilizada por comercializadores, supermercados e exportadores
a escala mundial. Consiste na construción dunha barreira de
protección entre o produto e o ambiente para evitar que respire
menos ou se desgaste máis rápido.
Este desgaste caracterízase pola perda de humidade ou
deshidratación dos produtos hortofrutícolas e é un factor de
deterioración inevitable contra o que hai que loitar
constantemente mantendo a calidade comercial destes. Aínda
que existen no mercado opcións para evitar este proceso
natural, como distintos tipos de ceras e polietilenos, a
tendencia neste momento é restrinxir o uso das ceras de orixen
químico e buscar novas posibilidades naturais ou orgánicas.
Hoxe en día utilízase nalgúns países unha cera composta
portriacilgliceroles saturados que se obtén do aceite de soya e
sales de sodio derivados do aceite de palma. É un produto
natural que non require rexistro e cuxo uso parece promisorio.
7. AS CERAS…
As ceras utilízanse co propósito de dar maior brillo e
mellor aparencia para o consumidor; existen moitas
ceras no mercado que teñen diferentes características
pero en xeral todas reducen a caducidade, evitan a
perda de peso e a oxidación, isto representa que o
froito se conserve por máis tempo e con maior
calidade
A pesar de elevar un pouco o custo de produción, as
vantaxes que ofrecen as ceras son:
. Prolongan a vida de andel.
. Dan mellor aparencia.
. Melloran o prezo.
. Menores perdas postcolleita.
. Reducen o risco de fisuras nos froitos.
. Diminúen a oxidación.
Tipos de ceras...
1) As ceras á auga, que son derivadas de resinas
naturais e de plantas como a cera de abella, de
aceites orgánicos, a carnaúba, acandelilla, resinas de
madeira, ésteres de sacarosa, ceras a base de
proteínas, do soro do leite, de polisacáridos, etcétera.
Son máis eficientes, producen menor brillo e son
menos contaminantes; algunhas compañías xa as
están a producir de xeito comercial, tal é o caso da
empresa Ceras Universais, a única distribuidora deste
tipo de produtos.
2) As ceras solventes, cuxa composición é
basicamente dehidrocarbonos, deixáronse de utilizar
por conter derivados do petróleo, son máis
contaminantes aínda que ofrecen a mesma
protección.
8. Os avances científicos están a permitir encontrar diferentes procesos non térmicos que conseguen,
sen elevación das temperaturas dos alimentos, a eliminación de xermes patóxenos para mellorar a
conservación. As novas tecnoloxías na conservación de alimentos van dende a aplicación de altas
presións, irradiación, ultrasóns ou a aplicación de campos electromagnéticos, entre outros.
Estes métodos, que ademais non alteran a cor, sabor e textura. Pero outra vantaxe engadida é que,
ao non someter os alimentos a bruscos cambios de temperatura, se conseguen manter os seus
nutrientes ao máximo, alongando a vida útil.
Entre estas novas técnicas, podemos citar a aplicación de campos eléctricos de alta intensidade, que
xeran cambios nas membranas celulares dos microorganismos patóxenos, destruíndoos. Os
ultrasóns son outra alternativa que xera microburbullas dentro do medio ao que se aplica, que ao
destruírse xeran gran cantidade de enerxía que destrúe os axentes patóxenos.
Outra novidosa técnica é a aplicación de pulsos de luz branca de alta intensidade, que xeran cambios
no ADN celular, destruíndo así os xermes patóxenos na superficie de alimentos. Xera algo de calor na
superficie, pero non o suficiente para penetrar dentro do alimento, que se conserva intacto.
Estas novas tecnoloxías na conservación de alimentos permítennos adquirir materias primas de gran
calidade, sen alteracións nas súas calidades organolépticas, con gran respecto do produto. E dende o
punto de vista do distribuidor e fabricante, permiten ofrecer produtos frescos de calidade,
alongando moito a vida útil do devandito produto, e mellorando polo tanto a rendibilidade.
