γαλμα
- 1. Στο άγαλμα της Ελεσθερίας* ποσ υωτίζει τον κόσμο
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ πεπιέφεσαι ςση ςτλλογή Ελεγεία και Σάσιπερ (1927)
και είναι από σα λίγα ποιήμασα σοτ Καπτωσάκη ποτ
παποτςιάζοτν, εκσόρ από σα κοινά φαπακσηπιςσικά σηρ ποίηςήρ
σοτ, και πολισικό ενδιαυέπον. Για να κασανοήςοτμε σο ποιησικό
κλίμα σοτ Καπτωσάκη ππέπει να πποςέξοτμε, εκσόρ σων άλλων,
και ση μεσπική σοτ, για σην οποία ο Τέλλορ Άγπαρ παπασήπηςε σα
εξήρ: «Μειφσά μέσπα, παπασονιςμοί, διαςκελιςμοί, μήσε έναρ
γνωμικόρ ςσίφορ, μεσάθεςη σηρ σομήρ, ςτνίζηςη κακά σονιςμένη,
κενοί φπόνοι, φωλά μέσπα, φαςμωδίερ απποςδόκησερ».
Επμηνεύονσαρ σοτρ ςσιφοτπγικούρ νεωσεπιςμούρ σοτ, ο Βάςορ
Βαπίκαρ παπασηπεί, μεσαξύ άλλων, σα εξήρ: «Ο ςσίφορ σοτ
Καπτωσάκη διακπίνεσαι από κάσι σο ατθόπμησο, σο ενσελώρ ξένο
από κάθε σεφνική επισήδετςη. Ξεπηδάει σέσοιορ ποτ είναι από μια
βαθύσεπη εςωσεπική ανάγκη. Μοιάζει με ση φειπονομία, με σην
γκπιμάσςα ποτ, φωπίρ να σο θέλοτμε, ενσελώρ αςτνείδησα
ςφημασίζεσαι».
Λετσεπιά, Λετσεπιά, ςφίζει, δαγκάνει
σοτρ οτπανούρ σο ςσέμμα ςοτ. Το υωρ ςοτ,
φωπίρ να καίει, στυλώνει σο λαό ςοτ.
Πεσαλούδερ φπτςέρ οι Αμεπικάνοι,
λογαπιάζοτν πόςα δολάπια κάνει
ςήμεπα σο τπεπούςιο* μέσαλλό ςοτ.
Λετσεπιά, Λετσεπιά, θα ς' αγοπάςοτν
έμποποι και κονςόπσςια* κι εβπαίοι.
Είναι πολλά σοτ αιώνορ μαρ σα φπέη,
πολλέρ οι αμαπσίερ, ποτ θα διαβάςοτν
οι γενεέρ, όσαν ςε παπομοιάςοτν
με σο ποπσπέσο σοτ Dorian Gray*.
Λετσεπιά, Λετσεπιά, ςε νοςσαλγούνε,
- 2. μακπινά δάςη, πημαγμένοι κήποι,
όςοι άνθπωποι πποςδέφονσαι ση λύπη
ςαν έπαθλο σοτ αγώνορ, και μοφθούνε,
και ση ζωή σοτρ εξακολοτθούνε,
νεκποί ποτ η καθιέπωςιρ* σοτρ λείπει.