การศึกษาวิจัย แนวโครงสร้าง กับ นวนิยายแนวสลับร่าง

1. บทที่ 1
บทนำำ
ควำมเป็นมำของปัญหำ
นวนิยำย ภำพยนตร์ หรือละครแนวสลับร่ำง (BODY SWAP)
ปรำกฏขึ้นและได้รับควำมนิยมมำแล้วอย่ำงยำวนำน ทั้งในไทยและต่ำง
ประเทศ โดยอำศัยกำรวำงโครงเรื่องที่หลำกหลำยรูปแบบเพื่อดึงดูด
ควำมสนใจของผู้อ่ำน เช่น กำรสลับร่ำงระหว่ำงเพศ กำรสลับร่ำง
ระหว่ำงเพศเดียวกัน กำรสลับร่ำงระหว่ำงเพศเดียวกันแต่ต่ำงวัย กำร
สลับร่ำงเดิมกลับไปสู่อดีต (CHRISTOPHER CAMPBELL, 2009,
ONLINE)
สำำหรับในประเทศไทยนั้น แนวคิดเรื่องกำรสลับร่ำงได้ถูกนำำเสนอ
สู่สำยตำผู้ชมในรูปแบบของภำพยนตร์ และละครมำแล้วอย่ำงต่อเนื่อง
นับตั้งแต่ภำพยนตร์เรื่องหวำนมันส์...ฉันคือเธอ (2530) ได้จุดประกำย
ไว้ ต่อมำผู้จัดต่ำงๆ ต่ำงก็พำกันตอบสนองตลำดด้วยกำรสร้ำงละคร
โทรทัศน์ในแนวสลับร่ำงตำมมำอีกมำกมำย เช่น ผู้พิชิตมัจจุรำช
(2532) สลับร่ำงสร้ำงรัก (2533) ปีศำจหรรษำ (2534) พรพรหมอลเวง
(2535) หนูละเบื่อ...เสือสวมรอย (2536) หรือแม้แต่กำรนำำละครเรื่อง
เดิมมำทำำซำ้ำอีกครั้ง เช่น ละครเรื่องหวำนมันส์...ฉันคือเธอ (2536) จำก
นั้น ละครโทรทัศน์แนวสลับร่ำงก็ห่ำงหำยไปช่วงหนึ่ง เพรำะผู้จัดปรับ
เปลี่ยนรูปแบบกำรนำำเสนอไปสู่รูปแบบของกำรสลับตัวกันของฝำแฝด
เช่น สองนรี (2540) ไฟริษยำ (2541) แฝดล่องหน (2542) แรงเงำ
(2544) ผักบุ้งกับกุ้งนำง (2547) รุ้งเคียงดำว (2548) สองเสน่หำ
(2549) กิ่งแก้วกำฝำก (2552)
ไฟโชนแสง (2552) และหมอผีไซเบอร์ (2553)
ละครแนวสลับร่ำงกลับมำได้รับควำมสนใจควบคู่ไปกับแนว
ฝำแฝดสลับตัวอีกครั้ง ในปี 2546 โดยปรำกฏในรูปแบบของละคร
โทรทัศน์ เช่น เล่ห์ลับสลับร่ำง (2546) คุณยำยสำยเดี่ยว (2550) จงกล
กลิ่นเทียน (2553) เพลิงพรหม (2553) และเมียไม่ใช่เมีย (2554) และ
สำำหรับบำงเรื่องนั้นก็ยังถูกนำำกลับมำทำำซำ้ำอีกเป็นครั้งที่ 2 และ 3 เช่น
พรพรหมอลเวง (2546 และ 2555)
ควำมนิยมที่มีอย่ำงต่อเนื่องนี้เองที่ทำำให้แนวคิดเรื่องกำรสลับร่ำง
กลำยมำมีบทบำทสำำคัญต่อกำรสร้ำงและเสพผลงำนในยุคใหม่ตั้งแต่
หลังปี พ.ศ. 2550 เป็นต้นมำ นวนิยำยของนักเขียนหน้ำใหม่จำกสำำนัก
พิมพ์ต่ำงๆจำำนวนไม่น้อยที่อำศัยโครงเรื่องแบบสลับร่ำงมำเป็นจุดขำย
1

2. ควบคู่ไปกับแนวเรื่องเกี่ยวกับควำมรัก เช่น ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง ของ
เจ้ำปลำน้อย (2550) ป่วนรักสลับร่ำงของรอมแพง (2551) ปำฏิหำริย์
รักสลับร่ำง ของพิมพ์ผกำ (2553) คือ...เธอ ของพิมลพัทธ์ (2553)
เป็นต้น
ส่วนนวนิยำยแปลของสำำนักพิมพ์ต่ำงๆ ก็ยังให้ควำมสนใจกับ
แนวคิดเรื่องกำรสลับร่ำง จึงมีกำรจำำหน่ำยนวนิยำยแปลในลักษณะดัง
กล่ำวอยู่อย่ำงแพร่หลำย เช่น วุ่นนักรักสลับร่ำง ของเจียงซินอู่เยว่ แปล
โดย ยูมิน (2550) สลับตัววุ่นมำลุ้นรักของ JHO HYO EUN แปลโดย
สิริอร ปำร์ค (2553) สำำหรับภำพยนตร์แนวสลับร่ำงที่ได้รับควำมนิยมใน
ประเทศไทยนั้น ได้แก่ ภำพยนตร์เกำหลี เรื่อง WHO ARE YOU?
(2553) และ SECRET GARDEN (2553)
แม้ว่ำบันเทิงคดีแนวสลับร่ำงหรือสับเปลี่ยนวิญญำณจะไม่มีจำำนวน
มำกเท่ำกับผลงำนประเภทอื่นๆ แต่ก็ถือได้ว่ำมีควำมเคลื่อนไหวอยู่เสมอ
ดังนั้น นักประพันธ์ที่ต้องกำรสร้ำงสรรค์ผลงำนในแนวดังกล่ำวนี้ จึงต้อง
พยำยำมหำรูปแบบกำรนำำเสนอที่ต่ำงออกไปจำกเดิมเพื่อหลีกเลี่ยงควำม
ซำ้ำซำก จำำเจ ด้วยกลวิธีกำร
ผูกเรื่องอย่ำงสร้ำงสรรค์
ในงำนวิจัยนี้ จึงมุ่งศึกษำควำมเป็นไปของนวนิยำยไทยแนวสลับ
ร่ำง ตั้งแต่ พ.ศ. 2550-2554 เพื่อทำำควำมเข้ำใจรูปแบบของโครงเรื่อง
ตลอดจนกลวิธีที่เกี่ยวข้อง อันจะเป็นประโยชน์ต่อกำรเพิ่มพูนองค์ควำมรู้
ทำงวรรณกรรมบันเทิงคดีที่สำมำรถประยุกต์เข้ำกับกำรสร้ำงสรรค์ผล
งำนของผู้ที่สนใจในอนำคต
วัตถุประสงค์ของกำรวิจัย
งำนวิจัยนี้เป็นไปเพื่อศึกษำวิเครำะห์รูปแบบโครงเรื่องนวนิยำย
ไทยแนวสลับร่ำง พ.ศ. 2550-2554 ในประเด็นดังต่อไปนี้
1. โครงเรื่องใหญ่/ โครงเรื่องย่อย
2. ควำมขัดแย้ง
3. กำรดำำเนินโครงเรื่อง
4. แก่นเรื่อง
5. กลวิธีกำรเล่ำเรื่อง (มุมมอง)
ควำมสำำคัญของกำรวิจัย
งำนวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของกำรศึกษำควำมเป็นไปในแวดวง
วรรณกรรม อันได้รับควำมนิยมอยู่อย่ำงต่อเนื่องทั้งในแง่ของกำรนำำไป
ประยุกต์เป็นละคร ภำพยนตร์ หรือสื่ออื่นๆ ซึ่งปรำกฏกำรณ์ที่เกิดขึ้น
2

3. เหล่ำนี้ เมื่อได้มีกำรศึกษำค้นคว้ำ วิเครำะห์วิจำรณ์ ย่อมจะเป็นผลดีต่อ
กำรศึกษำพัฒนำกำรวรรณกรรมปัจจุบันในอนำคต
ขอบเขตของโครงกำรวิจัย
ขอบเขตด้ำนข้อมูล
งำนวิจัยฉบับนี้ อำศัยข้อมูลจำกนวนิยำยในกำรวิเครำะห์โครง
เรื่อง จำำนวน 4 เรื่อง ดังนี้
1. นวนิยำยเรื่อง ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง ของเจ้ำปลำน้อย
พิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2550
2. นวนิยำยเรื่อง ป่วนรักสลับร่ำง ของรอมแพง พิมพ์ครั้งที่ 1
พ.ศ. 2552
3. นวนิยำยเรื่อง คือ...เธอ ของพิมลพัทธ์ พิมพ์ครั้งที่ 1 และ
2 พ.ศ. 2553
4. นวนิยำยเรื่อง ปำฏิหำริย์รักสลับร่ำง ของพิมพ์ผกำ พิมพ์
ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2554
ทฤษฎี สมมุติฐำน (ถ้ำมี) และกรอบแนวควำมคิดของโครงกำร
วิจัย
กำรวิจัยนี้อำศัยกรอบของกำรวิเครำะห์วรรณกรรมตำมแนว
โครงสร้ำง (STRUCTURALISM)
วิธีกำรดำำเนินกำรวิจัย
วิธีกำรดำำเนินกำรวิจัย มีขั้นตอนดังไปนี้
1. ขั้นรวบรวมข้อมูล
รวบรวมนวนิยำยที่ใช้เป็นข้อมูลในกำรวิเครำะห์ จำำนวน 4
เรื่อง
2. ขั้นวิเครำะห์ข้อมูล
นวนิยำยที่ใช้เป็นข้อมูลจะวิเครำะห์ในประเด็นดังต่อไปนี้
2.1 โครงเรื่องใหญ่/ โครงเรื่องย่อย
2.2 ควำมขัดแย้ง
2.3 กำรดำำเนินโครงเรื่อง
2.4 แก่นเรื่อง
2.5 กลวิธีกำรเล่ำเรื่อง
3. ขั้นสรุปและอภิปรำยผล
สรุปและอภิปรำยผลด้วยวิธีพรรณนำวิเครำะห์ พร้อมทั้งให้
ข้อเสนอแนะ
3

4. บทที่ 2
เอกสำรและงำนวิจัยที่เกี่ยวข้อง
4

5. ประเด็นในกำรทบทวนวรรณกรรมประกอบด้วย 3 ประเด็นคือ กำร
สลับร่ำง โครงเรื่อง และกลวิธี
ดังรำยละเอียดในลำำดับถัดไป
กำรสลับร่ำง
กำรสลับร่ำงเป็นแนวคิดที่ปรำกฏอยู่ในวรรณกรรมและสื่อบันเทิง
คดีประเภทต่ำงๆ ของหลำยประเทศ กล่ำวเฉพำะทำงฝั่งตะวันตกนั้น คริ
สโตเฟอร์ แคมป์เบลล์ (2011, ONLINE) ได้เขียน “10 Clichés of the
Body Swap Movie” ที่สรุปประเด็นเกี่ยวกับกำรสลับร่ำงไว้ 10 ลักษณะ
ดังต่อไปนี้
1. มีวิธีกำรสลับร่ำงที่น่ำขัน เช่น เซรุ่ม หัวกะโหลก รูปปั้น หรือคุกกี้
2. มีกำรสลับร่ำงเด็กที่ไม่รู้จักโตให้กลำยเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภำวะ
3. มีกำรสลับร่ำงผู้ใหญ่ที่เคร่งเครียดมำกไปให้กลำยเป็นเด็ก
4. มีกำรสลับร่ำงหญิงชำยเพื่อเรียนรู้ควำมแตกต่ำง
5. มีกำรปรับเปลี่ยนบุคลิกลักษณะของตัวเองให้แก่ขึ้นหรือเด็กลง
6. มีกำรกำำหนดให้ตัวละครไปทำำในสิ่งที่ไม่คุ้นเคยและทำำได้ดี
7. มีกำรแสดงพรสวรรค์/ลักษณะเฉพำะของร่ำงเดิมออกมำให้เห็น
ในร่ำงใหม่
8. มีตัวละครที่เป็นเพื่อนสนิทไว้รับรู้ทุกสิ่งอย่ำง
9. มีกำรแสดงออกที่ไม่เหมำะสมกับตัวละครเด็ก
10. มีกำรเปิดโอกำสให้ตัวละครอื่นเกิดกำรสลับร่ำงได้อีก
ในประเทศไทยนั้น อำจกล่ำวได้ว่ำ ภำพยนตร์เรื่อง หวำน
มันส์...ฉันคือเธอ มีส่วนในกำรจุดประกำยแนวคิดเรื่องกำรสลับร่ำงแก่ผู้
ชม โดยสังเกตได้จำกรำยได้และควำมนิยม ซึ่งสันติสุข พรหมศิริ ได้ให้
สัมภำษณ์ในคอลัมน์ ย้อนอดีต ของหนังสือพิมพ์ข่ำวสด (2553,
เว็บไซต์) ว่ำ
"เรื่องนี้ก็จะเป็นแนวนักเรียน วัยรุ่น ซึ่งตอนนั้น ถึงไม่ได้เป็น
นักเรียนแล้วแต่ ยังคงแต่งเป็น นักเรียนได้อยู่ (หัวเรำะ) และต้อง
บอกว่ำเรื่องนี้ถือเป็นหนังที่ทันสมัยที่สุดในยุคนั้น ตั้งแต่ชื่อเรื่องก็ บ่ง
บอกควำมทันสมัย เพรำะเมื่อก่อนชื่อหนังไทยก็จะเป็นอะไรที่เรียบๆ บวก
กับเนื้อเรื่องที่ต้องสลับ ร่ำงกันของพระเอก-นำงเอกด้วย ยิ่งเป็นกำร
แหวกแนวกำรทำำหนังไทยในยุคนั้นมำกๆ พอหนังออก มำแล้วถือว่ำ
ประสบควำมสำำเร็จมำก ทำำรำยได้สูงถึง 7 ล้ำนบำท ถ้ำเทียบกับสมัยนี้ก็
น่ำจะ 70 ล้ำน ได้ เพรำะด้วยเนื้อหำของหนังเป็นหนังตลก ฮำๆ ด้วย
ยิ่งทำำให้คนดูชอบมำก"
5

6. ควำมสนใจที่เกิดขึ้นจำกผู้ชมมีผลต่อกำรสร้ำงสรรค์งำน
ภำพยนตร์ และละครเช่นไร ก็ส่งผลต่อกำรผลิตและสร้ำงสรรค์ผลงำน
วรรณกรรมเช่นกัน หำกกล่ำวเฉพำะนวนิยำยแนวสลับร่ำง เรื่องที่ได้รับ
กำรยอมรับมำกเรื่องหนึ่ง คงปฏิเสธไม่ได้ว่ำ พรพรหมอลเวง มีส่วน
สำำคัญที่ทำำให้นวนิยำยแนวสลับร่ำงประสบควำมสำำเร็จอย่ำงสวยงำมใน
โลกของหนังสือ ด้วยยอดตีพิมพ์ล่ำสุดครั้งที่ 8 และได้นำำมำทำำเป็นละคร
โทรทัศน์มำกถึง 3 ครั้ง ในปี 2535 2546 และ 2555 ซึ่งอยู่ระหว่ำงกำร
คัดเลือกนักแสดง
หลังจำกที่ละครโทรทัศน์เรื่อง พรพรหมอลเวง ออกอำกำศแล้ว
กำรสลับตัวระหว่ำงหญิงสำวกับเด็กผู้หญิงก็ทำำให้โครงเรื่องของละคร
แนวสลับร่ำงอื่นๆที่ตำมมำต้องปรับกระบวนให้แตกต่ำงจำกเดิม เช่น หนู
ละเบื่อ...เสือสวมรอย (2536) เป็นกำรสลับร่ำงกันระหว่ำงชำยหนุ่มกับ
เด็กผู้ชำย ดังนั้น ในกำรศึกษำ รูปแบบโครงเรื่องของนวนิยำยไทย
แนวสลับร่ำงระหว่ำง พ.ศ. 2550-2554 จึงสนใจกำรกำำหนดโครง
เรื่องของนักเขียนยุคใหม่ที่ต้องอำศัยควำมสำมำรถในกำรประพันธ์ให้
เกิดควำมน่ำสนใจมำกขึ้นกว่ำเดิม
โครงเรื่อง
โดยทั่วไป ควำมหมำยของโครงเรื่อง คือ ลำำดับของเหตุกำรณ์ที่
ประกอบเข้ำเป็นเรื่อง เพื่อให้ดำำเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบ มักประกอบด้วย
ควำมปรำรถนำและอุปสรรคของตัวละคร (ธัญญำ สังขพันธำนนท์,
2539, หน้ำ 163) อย่ำงไรก็ดี โครงเรื่องยังสำมำรถแบ่งตำมพัฒนำกำร
และกำรเปลี่ยนแปลงได้เป็น 2 ลักษณะคือ โครงเรื่องแบบเก่ำ ที่เน้น
ควำมสำำคัญของเหตุกำรณ์ และโครงเรื่องแบบใหม่ที่เน้นควำมสำำคัญ
ของพฤติกรรมและควำมรู้สึกนึกคิดของตัวละคร (ธัญญำ สังขพันธำ
นนท์, 2539, หน้ำ 164)
โครงเรื่องใหญ่ - โครงเรื่องย่อย
ลำำดับของเหตุกำรณ์ที่นักเขียนกำำหนดไว้เป็นหลักของเรื่อง
เพื่อให้ดำำเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบนั้นถือเป็นโครงเรื่องใหญ่ (ยุรฉัตร บุญ
สนิท, 2538, หน้ำ 25) แต่เนื่องจำกนวนิยำยนั้นมีขนำดยำว กำรสร้ำง
โครงเรื่องย่อยจึงจำำเป็นสำำหรับกำรเสริมเรื่องรำวของโครงเรื่องใหญ่ให้
มีควำมสมบูรณ์ (สำยทิพย์ นุกูลกิจ, 2543, หน้ำ 183)
เมื่อมีโครงเรื่องแล้ว ในลำำดับต่อมำคือ เนื้อเรื่อง ซึ่งหมำย
ถึงเรื่องรำวที่เกิดขึ้นตำมลำำดับเวลำตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ตำมที่โครงเรื่อง
ได้วำงไว้อย่ำงเป็นเหตุเป็นผลสัมพันธ์กันเพื่อควำมสมจริง (ลินจง จันทร
วรำทิตย์, 2548, หน้ำ 118)
6

7. ควำมขัดแย้ง
ควำมขัดแย้งคือสิ่งจำำเป็นสำำหรับนวนิยำย โดยมีลักษณะ
เป็นกำรต่อสู้ ปะทะของฝ่ำยที่อยู่ตรงข้ำมกัน เช่น ควำมขัดแย้งระหว่ำง
มนุษย์กับมนุษย์ มนุษย์กับธรรมชำติ หรือควำมขัดแย้งภำยในจิตใจ
(วำณิช จรุงกิจอนันต์, 2537, หน้ำ 11) อย่ำงไรก็ดี ไม่ว่ำควำมขัดแย้ง
รูปแบบใดก็ตำม ทั้งภำยนอกและภำยในจิตใจของมนุษย์ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่
นวนิยำยจำำเป็นต้องมีคือ ควำมขัดแย้งหลักของเรื่อง ซึ่งอำจรวมเอำทั้ง
ควำมขัดแย้งภำยนอกและภำยในเรื่องไว้ด้วยกันก็ได้ (STANTON,
1965, P.18 อ้ำงใน ธัญญำ สังขพันธำนนท์, 2539, หน้ำ 166)
กำรดำำเนินโครงเรื่อง
โครงเรื่องแบบปิด มักมีลักษณะตำยตัวที่ปรำกฏซำ้ำในลักษะ
ดังต่อไปนี้ (ลินจง จันทร
วรำทิตย์, 2548, หน้ำ 120-121)
1. กำรเปิดเรื่อง (EXPOSITION) เป็นสิ่งที่สำำคัญ
ที่สุดที่จะต้องดึงควำมสนใจของผู้อ่ำนให้ติดตำมเรื่องไว้ให้ได้ ซึ่งจะเริ่ม
ต้นด้วยกำรแนะนำำตัวละคร สถำนที่ หรือเหตุกำรณ์สำำคัญ จำกนั้นจึง
เลือกว่ำจะดำำเนินไปตำมลำำดับปฏิทินหรือสลับไปมำ
2. กำรดำำเนินเรื่อง (RISING ACTION) เป็นขั้น
ตอนต่อมำที่ต้องมีกำรสร้ำงปัญหำและขมวดปมปัญหำให้มำกขึ้นเรื่อยๆ
3. จุดสุดยอด (CLIMAX) คือ ผลลัพธ์ หลังจำกที่ปม
ปัญหำดำำเนินมำถึงขีดสุด ซึ่งผู้อ่ำนจะได้รับคำำตอบว่ำปัญหำนั้นลงเอย
อย่ำงไร
4. จุดคลี่คลำยเรื่อง (FALLING ACTION) หลัง
จำกเหตุกำรณ์คับขันผ่ำนไป จะต้องมีกำรคลำยปมที่สร้ำงไว้
5. จุดจบเรื่อง (ENDING) กำรยุติเรื่องรำวที่เกิดขึ้น
ด้วยควำมสุขสมหวัง ผิดหวัง หรือคำดไม่ถึง สร้ำงควำมประหลำดใจ
หรือไม่ก็ทิ้งให้ผู้อ่ำนคิดต่อเอง
ในกำรวิเครำะห์โครงเรื่อง ควรพิจำรณำพฤติกรรมตัวละคร ควำม
สัมพันธ์ระหว่ำงโครงเรื่องกับแก่นเรื่อง และวิเครำะห์ควำมขัดแย้ง และ
เมื่อจะประเมินคุณค่ำของโครงเรื่องควรให้ควำมสนใจด้ำนควำมสมจริง
ควำมสนใจใคร่ติดตำม ควำมสัมพันธ์ของโครงเรื่องกับองค์ประกอบอื่นๆ
และกำรสื่อควำมหมำยถึงควำมเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ (ธัญญำ สังข
พันธำนนท์, 2539, หน้ำ 169-171)
แก่นเรื่อง
7

8. แก่นเรื่อง หมำยถึง สำระหรือควำมคิดสำำคัญของเรื่องที่ผู้แต่ง
ต้องกำรสื่อมำยังผู้อ่ำน (ลินจง จันทร
วรำทิตย์, 2548, หน้ำ 127)
กลวิธีกำรเล่ำเรื่อง (มุมมอง)
โดยพื้นฐำนแล้วกำรเล่ำเรื่องของนักเขียนจะเป็นไปใน 5 ลักษณะ
คือ กำรกระทำำ บทสนทนำ บทพรรณนำ บทแสดงควำมคิด และบท
บรรยำย แต่ มุมมอง จะพิเศษกว่ำเดิมเพรำะต้องคำำนึงว่ำใครเป็นผู้เล่ำ
เรื่อง และเกี่ยวเนื่องกับเรื่องที่เล่ำอย่ำงไร
กำรพิจำรณำมุมมองมีหลำกหลำยเกณฑ์ แต่ที่ละเอียดและยอมรับ
กันอย่ำงกว้ำงขวำงประกอบด้วย 3 รูปแบบคือ (วำณิช จรุงกิจอนันต์,
2537, หน้ำ 43-47)
1. มุมมองแบบนักเขียนรู้ไปหมด (OMNISCIENT)
มุมมองในรูปแบบนี้ นักเขียนจะทรำบควำมเป็นไปทั้งหมด
สำมำรถเข้ำใจจิตใจของตัวละครได้ตำมที่ต้องกำร สำมำรถสอน อธิบำย
สื่อควำมหมำย ตำมกำรกระทำำของตัวละครได้ ตำมปกติ มุมมองเช่นนี้จะ
ใช้กับนวนิยำยที่ช่วงเวลำในเรื่องยำวนำน
2. มุมมองแบบบุคคลที่หนึ่ง
นักเขียนจะดำำเนินเรื่องโดยเลือกใช้บุคคลที่หนึ่งเป็นผู้
บรรยำย อำจจะเป็นนักเขียนเองหรือตัวละครตัวหนึ่งตัวใดก็ได้ หรือเป็น
เพียงผู้เฝ้ำมองที่ไม่อำจเข้ำใจควำมรู้สึกนึกคิดของตัวละครก็ได้
นอกจำกกำรคำดเดำ โดยทั่วไป ไม่นิยมใช้รูปแบบดังกล่ำวนี้ในกำรเล่ำ
เรื่องขนำดยำวเพรำะยำกที่จะทำำให้เรื่องน่ำสนใจได้โดยตลอด แต่จะ
เหมำะกับเรื่องลึกลับขนำดสั้น เพรำะช่วยพรำงควำมจริงได้ และสำมำรถ
เลือกเล่ำเหตุกำรณ์ได้โดยไม่ต้องกำำหนดจังหวะให้ซับซ้อน เดินเรื่องได้
เร็วกว่ำมุมมองแบบอื่น แต่ก็ต้องอำศัยฝีมือและควำมเชี่ยวชำญในกำร
เขียนเช่นกัน เพรำะผู้เล่ำจะมีมุมมองที่จำำกัด
3. มุมมองแบบบุคคลที่สำม
มุมมองเช่นนี้ คล้ำยคลึงกับมุมมองกำรเล่ำแบบนักเขียนรู้ไป
หมด แต่แตกต่ำงในด้ำนข้อจำำกัด ดังรำยละเอียดปลีกย่อยต่อไปนี้
3.1 บุคคลที่สำมแบบมีข้อจำำกัด
กำรเล่ำเรื่องจะเน้นที่ควำมรับรู้ของบุคคลเพียงคนเดียว
ผู้อ่ำนจะรับรู้เรื่องรำวได้ก็ต่อเมื่อผู้เล่ำนั้นรับรู้ หรือมีส่วนร่วม จะปรำกฏ
8

9. สรรพนำม เขำ และเธอ แทนคำำว่ำ ผม หรือฉัน มุมมองลักษณะดังกล่ำวนี้
เป็นที่นิยมเพรำะช่วยให้เล่ำเรื่องได้กระชับและมีเอกภำพมำก
3.2 บุคคลที่สำมแบบบุคลำธิษฐำน
(SUBJECTIVE)
วิธีนี้จะให้ตัวละครเอกหรือผู้เล่ำบรรยำยพฤติกรรมของ
ตัวละครอื่นๆได้และคำดเดำเรื่องได้
3.3 บุคคลที่สำมแบบธรรมำธิษฐำน
(OBJECTIVE)
กำรเล่ำเรื่องเช่นนี้ เปรียบเสมือนกล้องโทรทัศน์ที่จับ
ภำพกำรแสดง เหมือนเป็น
ผู้กำำกับ เปิดเผยเนื้อเรื่องเฉพำะที่มีกำรพูดกัน แต่ควำมรู้สึกนึกคิดในใจ
ของตัวละครเป็นสิ่งที่ผู้อ่ำนไม่รู้ จึงเป็นกำรเล่ำเรื่องด้วยมุมมองที่ยำก
ที่สุด นักเขียนต้องเลือกกำรแสดงออกที่เหมำะสมและใช้บทสนทนำที่
ค่อยๆเปิดเผยควำมรู้สึกนึกคิดของตัวละคร มิฉะนั้นจะทำำให้เรื่องน่ำเบื่อ
เป็นอย่ำงมำก
9

10. บทที่ 3
กำรวิเครำะห์รูปแบบโครงเรื่องของนวนิยำยไทยแนว
สลับร่ำง
นวนิยำยไทยแนวสลับร่ำงที่นำำมำวิเครำะห์ประกอบด้วยนวนิยำย
จำำนวน 4 เรื่องที่ตีพิมพ์ระหว่ำงปี พ.ศ. 2550-2554 ตำมลำำดับดังต่อไปนี้
1. นวนิยำยเรื่อง ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง ผลงำนของ เจ้ำปลำ
น้อย พ.ศ. 2550
2. นวนิยำยเรื่อง ป่วนรักสลับร่ำง ผลงำนของ รอม
แพง พ.ศ. 2552
3. นวนิยำยเรื่อง คือ...เธอ ผลงำนของ พิมลพัทธ์
พ.ศ. 2553
4. นวนิยำยเรื่อง ปำฏิหำริย์รักสลับร่ำง ผลงำนของ พิมพ์
ผกำ พ.ศ. 2554
นวนิยำยเรื่อง ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง
นวนิยำยเรื่อง ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง ผลงำนของเจ้ำปลำน้อย
ขนำด 2 เล่มจบ ในนวนิยำยไม่ปรำกฏข้อมูลทำงบรรณำนุกรม แต่สืบค้น
จำกเว็บไซต์ของสำำนักพิมพ์แจ่มใสแล้วพบว่ำ ตีพิมพ์เมื่อปี พ.ศ. 2550
คำำนำำ กล่ำวถึงเนื้อเรื่องย่อโดยสำวน้อยมยองนัง จำกสำำนักพิมพ์
แจ่มใส ไม่ใช่ผู้เขียนเอง แต่เกริ่นถึงกำรสลับร่ำงระหว่ำงคนรัก และพี่
ชำยของสำวน้อยที่ชื่อ เม ดังนั้น ควำมรักที่เกิดขึ้นในร่ำงของพี่ชำยกับ
น้องสำวจึงกลำยเป็นปัญหำขึ้นมำอย่ำงไม่อำจหลีกเลี่ยงได้ นวนิยำย
เรื่องนี้ จึงเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของกำรสลับร่ำง กล่ำวคือ กำรสลับร่ำง
ระหว่ำงชำยกับชำย แต่มีผลให้คู่รักต้องกลำยมำเป็นพี่น้องกัน ซึ่งนับว่ำ
เป็นแนวคิดใหม่ที่ยังไม่เคยปรำกฏมำก่อน ส่วนสำเหตุที่ทำำให้เกิดกำร
สลับร่ำงนั้นตัวละครเชื่อว่ำเป็นเพรำะแรงอธิษฐำนในวันเกิดที่ตัวละคร
เอกฝ่ำยหญิงขอให้เธอได้อยู่กับคนรักตลอดไป
10

11. โครงเรื่อง
กำรสลับร่ำงระหว่ำงคนรักกับพี่ชำยของตัวละครเอกฝ่ำยหญิงใน
เรื่อง ทำำให้ปัญหำเกิดขึ้น เพรำะไม่สำมำรถแสดงออกให้ใครทรำบได้ว่ำ
ผู้ชำยที่ตนรักนั้นมำอำศัยอยู่ในร่ำงของพี่ชำย แม้ว่ำจะไม่ใช่สำยเลือด
เดียวกัน แต่ได้กลำยเป็นรอยแผลและสร้ำงควำมบำดหมำงในครอบครัว
โครงเรื่องใหญ่/โครงเรื่องย่อย
นวนิยำยเรื่องนี้มีควำมยำวขนำด 2 เล่มจบ จึงมีกำรผูกปมใหญ่
เป็นเรื่องรำวชีวิตรักของตัวละครเอกฝ่ำยหญิงและชำย กล่ำวคือ เมและ
แพท ส่วนโครงเรื่องย่อย คือ ควำมรักของอะตอม (แฟนของโม) กับรอย
ด์ ซึ่งเป็นญำติกันกับเธอ และกำรที่พ่อของเมต่อต้ำนควำมรักของเมกับ
แพท
เนื้อเรื่อง
เปิดเรื่องด้วยกำรที่เม ตัวละครเอกฝ่ำยหญิงนั่งรอ แพท แฟนหนุ่ม
มำฉลองวันเกิดด้วยกัน ระหว่ำงนั้นเธออธิษฐำนให้ตัวเองได้อยู่กับแฟน
ตลอดไป แต่แม่ของเมกลับโทรเข้ำมำบอกว่ำพี่ชำยของเมเข้ำโรง
พยำบำลให้เธอรีบกลับบ้ำน ขณะที่เมกำำลังจะกลับไปบ้ำน แพทก็มำถึง
และรีบร้อนวิ่งตำมมำจนกระทั่งถูกรถชน
เมื่อโม พี่ชำยของเมตื่นขึ้นมำก็เรียกเมว่ำ เมอ้วนซึ่งเป็นคำำพูดที่
แพทเรียกเมติดปำก เม ทดสอบหลำยเรื่องจนเชื่อว่ำตอนนี้ แพท แฟน
ของตนเองมำอยู่ในร่ำงของพี่โม พี่ชำยของเธอจริง เมบอกเรื่องสลับร่ำง
ให้เพื่อนสนิทฟัง และตำมไปเฝ้ำพี่ชำยตนเองที่นอนสลบในร่ำงของแพ
ทอีกโรงพยำบำลหนึ่ง แพทได้กลับมำพักรักษำตัวที่บ้ำน ทำำให้ทั้งสองได้
ใกล้ชิดกันมำกขึ้น แต่ปัญหำคือ เมต้องพยำยำมรักษำระยะห่ำงระหว่ำง
ตัวเองกับคนรัก ต่อมำมีเพื่อนร่วมคณะชื่อ รอยด์ เข้ำมำจีบเม ส่วนพำย
พี่สำวของแพท ก็กลับมำตกหลุมรักโม พี่ชำยของเมโดยไม่ทรำบว่ำ
แท้จริงแล้วคือ แพท น้องชำยของตัวเอง และยังมีปัญหำที่เกิดขึ้น
ระหว่ำงคนรักเดิมของโม คือ อะตอม ที่เข้ำมำในชีวิตของแพทด้วย
แพท ตัดสินใจบอกควำมจริงแก่พี่สำวของตนเองเรื่องตนเองสลับ
ร่ำงกับโม พี่ชำยของเมเพื่อตัดปัญหำแต่แพทก็ยังมีอะตอม แฟนเก่ำของ
โมอยู่อีกหนึ่งรำยที่ยังแก้ปัญหำไม่ได้ ต่อมำหนูนำเพื่อนของเมได้บัตร
ฟรีที่พักริมทะเลมำ ทำำให้ครอบครัวของเมได้ไปเที่ยวพักผ่อน ซึ่ง รอยด์
และ อะตอม ก็ตำมมำด้วย ทั้งเม และแพท จึงทำำท่ำทำงเหมือนรักคนอื่น
เพื่อให้อีกฝ่ำยหึงหวง จนกระทั่งทนไม่ไหว ทั้งสองจึงหันมำปรับควำม
เข้ำใจกันอีกครั้ง แต่พ่อของโมและเมกลับได้ยินเข้ำ พ่อไม่พูดอะไรเลย
11

12. ทำำให้ทั้งสองคนเป็นกังวลมำก แม้ว่ำที่จริงแล้ว โม จะไม่ใช่พี่น้องสำย
เลือดเดียวกันกับเม แต่พ่อย่อมยอมรับไม่ได้ ระหว่ำงที่รอท่ำทีของพ่อ เม
กับแพทก็ได้ทรำบว่ำ ที่จริงแล้ว อะตอมกับรอยด์ เคยชอบกันมำก่อน แต่
ทั้งสองมำทรำบทีหลังว่ำเป็นญำติกันจึงพยำยำมเลิกรำ อะตอมกลับมำ
ขอคบกับแพทเหมือนเดิมแต่แพทปฏิเสธ เมื่อกลับบ้ำน พ่อจัดกำรให้โม
ไปเรียนต่อ โมไม่ยอมจึงเผยควำมจริงว่ำเขำไม่ใช่โม แต่พ่อไม่เชื่อ ทั้ง
สองคนจึงหนีออกจำกบ้ำน
แพทพำเมกลับไปอำศัยอยู่บ้ำนของตัวเองเพื่อรอให้พ่อใจเย็นลง
แต่กลับกลำยเป็นว่ำพ่อยิ่งกังวลมำกขึ้นจนกระทั่งเข้ำโรงพยำบำล เม
เครียดมำกที่เป็นต้นเหตุให้พ่อต้องป่วย เมทะเลำะกับแพทอย่ำงรุนแรง
สุดท้ำยแพทก็ประชดเธอด้วยกำรฆ่ำตัวตำย เมตกใจมำก รีบพำแพทส่ง
โรงพยำบำล เมรู้สึกผิดมำกที่พูดจำรุนแรงจนกระทั่งแพทยอมทำำร้ำยตัว
เองให้รถชน จึงหลบไปพักบ้ำนเพื่อน อำกำรบำดเจ็บของร่ำงกำยโมร้ำย
แรงจนกระทั่งต้องเปลี่ยนหัวใจ ทุกคนในครอบครัวเป็นกังวลมำกว่ำจะ
ไม่สำมำรถหำหัวใจมำได้ทันเวลำ แต่แล้วก็มีคนใจดีบริจำคหัวใจมำทัน
ทำำให้ร่ำงของโมพ้นขีดอันตรำย เมมำเฝ้ำเพรำะอยำกขอโทษแพท แต่
เมื่อฟื้นขึ้นมำ
กลับไม่ใช่แพท แต่เป็นพี่โม พี่ชำยตัวจริงของเธอ แพทรีบกลับไปหำร่ำง
ของแพทที่บ้ำนเพื่อจะได้พบกับคนรักของตัวเอง แต่กลับพบสิ่งที่เลวร้ำย
ที่สุดคือ แพทตำยไปแล้วและหัวใจที่บริจำคให้กับพี่ชำยของเธอก็คือ
หัวใจของแพทนั่นเอง
เมทำำใจไม่ได้ โทษว่ำเป็นทั้งควำมผิดของตัวเอง และพ่อ หญิงสำว
เก็บตัวเองและไม่สุงสิงกับพี่ชำยเลย พำยและแม่ก็แวะมำเยี่ยมโม และ
ต้องกลับไปด้วยควำมเจ็บปวด เพรำะพำยและแม่ของแพท ต่ำงก็ทรำบ
ควำมจริงแล้วว่ำ แพทสลับร่ำงกับโม จึงหวังจะได้เห็นแพทยังอยู่ในร่ำง
ของโม สุดท้ำยเมื่อวันเกิดของเมมำถึง พำยก็ขอให้เมมำรับของขวัญที่
แพทเคยเตรียมไว้แต่ยังไม่ได้ให้เม เมเจ็บปวดมำกยิ่งขึ้น โมพยำยำมจะ
ปลอบใจเธอด้วยกำรถำมถึงของขวัญที่เธออยำกได้ แต่เม อยำกได้คน
รักกลับคืนมำ ดังนั้น ในคืนวันเกิดนั้นเอง แพทได้รู้ว่ำที่จริงแล้ว พี่โมก็
คือ แพท แต่เขำแสดงเหมือนเป็นพี่ชำยของเม อย่ำงที่เธอต้องกำร เมมี
ควำมสุขมำก เธอได้สำรภำพควำมในใจให้แพทรู้ แต่ก็ทำำใจไม่ได้ที่ไม่
อำจจะได้เป็นคนรักกับแพทอีกต่อไป เพรำะแพทมีสถำนะเป็นพี่ชำยของ
เธอ แพทยืนยันว่ำต้องเป็นไปเช่นนั้น เพรำะพ่อของเมรู้ควำมจริงว่ำเขำ
ไม่ใช่โม และขอร้องให้เขำรักษำควำมเป็นพี่น้องไว้ดังเดิม
ขณะเดินทำงกลับนั้น แพทในร่ำงของโมโดนรถชนอีกครั้ง โมเสีย
ชีวิต เมไม่เหลือใคร และมีสภำพจิตใจที่ยำ่ำแย่มำก เธอเกลียดวันเกิดของ
ตัวเองเพรำะเธอต้องสูญเสียคนที่เธอรักไปทุกปี ดังนั้น เมจึงไม่
กระตือรือร้นที่จะฉลองวันเกิดของตนเองเลย แต่สุดท้ำยแพทก็กลับมำอีก
12

13. ครั้งในร่ำงของรอยด์ เพรำะรอยด์เป็นคนที่มีโรคประจำำตัวอยู่ ดังนั้น เมื่อ
ผ่ำตัดหัวใจครั้งสุดท้ำย เขำจึงได้หัวใจของแพทไป แพทจึงได้กลับมำ
หำเมอีกครั้งในร่ำงของรอยด์ ครำวนี้ พ่อของเมไม่กีดกันแล้ว และ
เป็นใจจัดงำนวันเกิดเพื่อให้แพท ในร่ำงกำยของรอยด์ได้มำพบกับเม เม
จึงได้รักกับแพทในที่สุดเพรำะเธอไม่มีข้อจำำกัดของกำรเป็นพี่น้องกันอีก
ต่อไปแล้ว
ควำมขัดแย้ง
ควำมขัดแย้งที่ปรำกฏในนวนิยำยเรื่อง ยุ่งนักเมื่อรักสลับร่ำง
ของเจ้ำปลำน้อย ประกอบด้วย ควำมขัดแย้ง 2 ลักษณะ คือ ควำมขัด
แย้งภำยในจิตใจและควำมขัดแย้งระหว่ำงมนุษย์กับมนุษย์
1. ควำมขัดแย้งภำยในจิตใจ
เมื่อแพทกลับมำหำเมในร่ำงของโม ซึ่งเป็นพี่ชำยของเธอ เมซึ่ง
เป็นน้องสำวเกิดควำมขัดแย้งขึ้นมำในใจทันที เพรำะน้องสำวกับพี่ชำย
ไม่อำจจะแสดงออกว่ำรักกันได้ ที่สำำคัญ หญิงสำวเองก็ไม่อำจทำำใจให้
ยอมรับได้ว่ำ ตอนนี้พี่ชำยที่โตมำด้วยกันกับเธอจะกลำยเป็นร่ำงให้คน
รักของเธออำศัยอยู่ เมอึดอัดใจและกลำยเป็นสำเหตุที่ทำำให้ทะเลำะกับ
แพทบ่อยๆ จนท้ำยที่สุดก็กลำยเป็นเรื่องลุกลำมเมื่อแพทตัดสินใจทำำตำม
ที่เมต้องกำรคือ ยุติปัญหำทั้งหมดด้วยควำมตำยและคืนร่ำงให้กับ
เจ้ำของที่แท้จริง ซึ่งก็ยิ่งทำำให้เมเป็นทุกข์หนักกว่ำเดิม เมื่อรู้ว่ำได้ทำำ
รุนแรงเกินไป
ในนวนิยำยเรื่องนี้เน้นกำรเล่ำเรื่องด้วยตัวละครเอกฝ่ำยหญิง แต่
ในช่วงท้ำยเล่มได้เพิ่มผู้เล่ำเรื่องที่เป็นตัวละครเอกฝ่ำยชำย กับตัวละคร
ประกอบอีกหนึ่งเหตุกำรณ์ แต่ไม่ว่ำจะเป็นตัวละครฝ่ำยใดล้วนแต่ทำำให้
ผู้อ่ำนเห็นถึงควำมขัดแย้งภำยในจิตใจของตัวละครทั้งสิ้น ดังตัวอย่ำง
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 192 เล่ม 1)
“ ”เมอ้วน
“ ”ฮื้อ
“ถ้ำสมมติว่ำฉันกลับเข้ำร่ำงไม่ได้จริงๆแล้วต้องอยู่ร่ำงนี้ไป
ตลอดชีวิต เธอจะทำำ ”ยังไง
ฉันไม่ตอบ ได้แต่นิ่งเงียบอย่ำงใช้ควำมคิด เหมือนปัญหำ
โลกแตกที่ตอบไม่ได้ ใจฉันก็ รักเขำ ... แต่ดูๆไปแล้วเรื่อง
ของเรำมันเป็นไปไม่ได้เลยทั้งโดยพฤตินัยและนิตินัย
“ ”เธอจะไม่รักฉันเหรอถ้ำเป็นอย่ำงนั้น
13

14. แพทถำมขึ้นอีก ฉันยกมือขึ้นกอดแขนแพทที่กอดรอบคอฉัน
อยู่ในตอนนี้
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลย มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดมำก่อน
ว่ำจะได้เจอกับปัญหำ แบบนี้ ”เข้ำใจฉันไหม
“ฉันเข้ำใจ แต่ฉัน...จะสู้นะ ”ทุกปัญหำเลย
“ฉันด้วย จะสู้ด้วยกันกับนำยนั่นแหละ และถ้ำปัญหำมัน
แก้ไขไม่ได้จริงๆ...”
ฉันพูดทิ้งเอำไว้ แพทเองก็กอดฉันแน่นขึ้นเหมือนกับเร่งให้
ฉันตอบ ฉันถอนหำยใจ
เฮือกใหญ่
“ต่อให้ฝืนศีลธรรม ”ฉันก็จะรักนำยไม่เปลี่ยนแปลง
“แค่นี้ก็มำกพอแล้ว ”มำกพอแล้วจริงๆ
ไม่รู้ว่ำเนิ่นนำนเท่ำไหร่ที่เรำอยู่บนหลังม้ำแล้วมองฟ้ำที่
เวิ้งว้ำง ไร้ซึ่งขอบเขต เรำ ไม่ใช่สัตว์เดรัจฉำนที่จะสมสู่กันโดย
ไม่สนใจอะไรเลย แต่เรำก็ไม่มีทำงเลือกเหมือนกันในเมื่อ เรำรัก
กันแบบนี้ ฉันจะทำำยังไงดี ขอถำมหน่อย
ถ้ำคุณเป็นฉันแล้วคุณจะทำำยังไง ...
2. ควำมขัดแย้งระหว่ำงมนุษย์กับมนุษย์
ไม่ว่ำใครที่อยู่รอบตัวเมและแพทได้รับฟังควำมจริงเรื่องกำรสลับ
ร่ำงต่ำงก็มองว่ำเป็นสิ่งผิดปกติ และวิปริต แม้ว่ำที่จริงแล้ว โมกับเม จะ
ไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริง แต่ไม่สำมำรถทำำให้คนทั่วไปเข้ำใจได้ เช่น
อะตอม คนรักตัวจริงของโม พำย พี่สำวของแพท ที่แอบชอบโมโดยไม่รู้
ว่ำน้องชำยตัวเองอำศัยร่ำงอยู่ และที่ร้ำยแรงที่สุดคือ พ่อของเมเอง ที่ไม่
อำจทำำใจเห็นลูกของตัวเองมำรักชอบกันแบบหนุ่มสำว ดังตัวอย่ำง
“พ่อไม่ได้มีเหตุผลแค่นี้ พ่อไล่ให้ผมไปเพรำะพ่อรับไม่ได้ที่
”ผมกับเมรักกันใช่ไหมล่ะ
“หยุดเดี๋ยวนี้นะโม!”
พ่อตวำดลั่นจนฉันตกใจ ร่ำงของพี่โมถูกผลักติดกำำแพงด้วย
แรงของพ่อ ก่อนที่พ่อจะกระชำก คอเสื้อแล้วพูดเสียงดังฟังชัด
“ฉันยอมให้แกสองคนทำำบัดสีแบบนั้นอีกไม่ได้ ใครรู้เข้ำมัน
จะเป็นยังไง ... ถึงแกจะไม่ใช่ลูก แท้ๆ ของฉัน แต่ฉันก็เลี้ยงแกมำ ฉัน
”รับไม่ได้ที่จะให้แกสองคนรักกัน
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 208 เล่ม 1)
“คงเป็นควำมรู้สึกเดียวกันกับตอนที่พี่เห็นเมกับแพททำำท่ำ
จุ๊บๆกันนั่นแหละ ตอนนั้นพี่มอง เรำสองคนเป็นพี่น้องคู่วิปริตไปเลย
แม้จะรู้ว่ำไม่ใช่แท้ๆก็เถอะ...แต่เฮ้อ... นั่นคือสำยตำของพี่ที่เป็นคน
14

15. ภำยนอกแล้วถ้ำเป็นคนภำยในครอบครัวอย่ำงพ่อแม่เมล่ะ จะไม่
”มำกกว่ำพี่เป็นสิบเท่ำเลยเหรอ
“สำรภำพตำมตรงว่ำเมไม่รู้จะจัดกำรยังไงเหมือนกันค่ะพี่
พำย ... เมพยำยำมอธิบำยให้พ่อฟัง แล้วแต่พ่อบอกว่ำพวกเรำปั้น
เรื่องขึ้นมำแก้ตัว เมรู้ว่ำมันเชื่อยำกแต่มันก็คือควำมจริง เมก็ไม่รู้จะ
อธิบำยยังไง แล้วตอนนั้นมันจวนตัวจริงๆ พ่อบังคับให้แพทเตรียม
ตัวไปเมืองนอกเดี๋ยวนั้นเลย เรำเลย คิดสั้นๆกันแค่ว่ำหนี หนีเท่ำนั้น
”ที่จะพ้นทุกสิ่ง
“อืม...ถ้ำงั้นก็หลบสักพักแล้วกัน แล้วค่อยกลับไปตอนที่พ่อ
ใจเย็นขึ้นบ้ำงน่ำจะเวิร์คกว่ำนั้น แต่พี่มองในฐำนะคนที่อยู่ตรงกลำง พี่
มองเห็นควำมรักของเมอ้วนกับแพทเป็นสิ่งที่ดีและพี่นับถือ แต่ ถ้ำให้พี่
”มองอีกด้ำนควำมรักของเรำสองคนดูจะเห็นแก่ตัวเกินไปนะ
กำรพูดตรงตำมแบบฉบับของพี่พำยทำำให้ฉันลอบกลืน
นำ้ำลำยลงคออึกๆอย่ำงยำกลำำบำก
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 25 เล่ม 2)
“จะเชื่อได้ยังไงในเมื่อมันไร้สำระ! ถ้ำเธออ้ำงเหตุผลที่ว่ำพอ
โมตื่นขึ้นมำก็จำำอะไรไม่ได้ และ เธอเองก็หัวฟำดพื้นจำำอะไรไม่ได้
เหมือนกัน แล้วมำรักกันเพรำะจำำกันไม่ได้ โอกำสที่จะเชื่อยังมี มำกกว่ำ
นี้ พวกเธอมันไร้สำระ เห็นแก่ตัว!”
“ค่ะ ”เมยอมรับว่ำเห็นแก่ตัว
อะตอมหยิบถ้วยกำแฟตรงหน้ำขึ้นซดอึกๆ เหมือนกับว่ำ
ควำมโมโหในใจทำำให้ลิ้นไม่รับรสอะไรอีกแล้ว “ ”อะตอมยังรักโมอยู่
“ ”เหรอคะ
“ ”ไม่เชื่อเหรอ
“แค่แปลกใจ... ”ว่ำเอำรอยด์ไปไว้ไหนเท่ำนั้น
ฉันบอกพลำงมองหน้ำอะตอมที่วำงถ้วยกำแฟลง อะตอมเงย
หน้ำขึ้นมองหน้ำฉันเหมือนไม่ใช่ อะตอมคนเดิม
“อะตอมยอมรับว่ำหวั่นไหว และคิดได้ว่ำจะกลับตัวกลับใจ
เพรำะศีลธรรมคำ้ำคออยู่ แต่พวก เธอผิดตั้งแต่ยังไม่เริ่มเกมด้วยซำ้ำ เคย
มีกันบ้ำงไหม ศีลธรรมน่ะ ”เคยมีไหม
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 41 เล่ม 2)
“นำยทำำให้ชีวิตฉันยุ่งยำกมำตลอดเวลำ นำยไม่รู้ตัวเลยใช่
ไหมว่ำนำยทำำให้ฉันรู้สึกแย่แค่ไหน เรำควรจะเป็นพี่น้องกันอย่ำงที่
มันควรเป็น อย่ำสร้ำงควำมลำำบำกใจให้แก่ฉัน ... คิดซะว่ำเรำมีบุญรัก
กันได้ในฐำนะแบบนี้ ... ”ได้แต่เพียงแบบนี้
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 58 เล่ม 2)
15

16. จำกตัวอย่ำงที่กล่ำวมำข้ำงต้น แสดงให้เห็นชัดเจนว่ำส่วนมำกเมื่อ
ตัวละครอื่นทรำบว่ำแพทและโมสลับร่ำงกัน และแพทยังรักเมทั้งที่อยู่ใน
ร่ำงของพี่ชำยของเม จะถูกประณำมอย่ำงมำก แม้แต่พี่สำวของแพทเอง
ก็ตำม แต่ที่สำำคัญคือ แพท กับ เมเองก็ต้องมีปัญหำที่เกิดจำกภำวะที่กลืน
ไม่เข้ำคำยไม่ออกนี้ โดยที่โครงเรื่องไม่ได้เน้นจะสร้ำงข้อคิดหรือเน้น
กำรเรียนรู้ระหว่ำงกันมำกเท่ำกับทำำหน้ำที่เสนอให้ผู้อ่ำนเข้ำใจถึง
สภำวะอันหลีกเลี่ยงไม่ได้และแก้ปัญหำไม่ตกนี้มำกกว่ำ
กำรดำำเนินโครงเรื่อง
กำรเล่ำเรื่องมีกลวิธีกำรเล่ำแบบใช้มุมมองบุรุษสรรพนำมที่1 จึง
จำำกัดกำรรับรู้อยู่ที่ตัวละครเอกฝ่ำยหญิง ดังนั้น เมื่อต้องกำรให้ผู้อ่ำน
ทรำบเรื่องในแง่มุมอื่น จึงต้องอำศัยมุมมองจำกตัวละครอื่น เล่ำย้อน
เหตุกำรณ์ต่ำงๆ เช่น พำย พี่สำวของแพทที่กล่ำวถึงควำมเป็นมำของ
กำรบริจำคหัวใจของแพทให้กับโม หรือกำรที่แพทเล่ำเรื่องในมุมมอง
ของตัวเองหลังจำกฟื้นขึ้นมำหลังผ่ำตัดเปลี่ยนหัวใจ ส่วนกำรดำำเนิน
โครงเรื่อง
5 ขั้นเป็นดังนี้
1. กำรเปิดเรื่อง
ผู้เขียนดึงควำมสนใจของผู้อ่ำนตั้งแต่แรกเริ่มด้วยกำรขอพรในวัน
เกิด ซึ่งในขณะที่กำำลังลังเลอยู่นั้น แม่ของเมก็โทรเข้ำมำขัดจังหวะเพื่อ
บอกข่ำวว่ำพี่ชำยของเมกำำลังถูกส่งตัวไปโรงพยำบำล เมตกใจจะรีบไป
ตำมนัด แต่แพทแฟนของเธอมำถึงพอดีแล้ววิ่งตำมมำ จังหวะนั้นเองที่
แพทถูกรถชนล้มลงเช่นกัน ดังตัวอย่ำง
อำกำศในยำมนี้ช่ำงหนำวเหน็บ แต่มันก็แลกมำด้วยควำม
เบิกบำนใจ เสียงเพลงประกอบวัน สำำคัญอย่ำงนี้ก็ยังคงร้องก้องไปไม่
หยุดหย่อน Merry x’mas เป็นเรื่องที่ชินซะแล้วสำำหรับฉันในทุกๆ วัน
เกิด แทนที่จะเป็นเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ แต่ก็เอำน่ำ...ยังไงซะมันก็ทำำให้
หัวใจเบิกบำนได้เหมือนกัน นั่นแหละ
ฉันมำยืนรอแฟนผู้น่ำรักของฉันด้วยใจตุ๊มๆ ต่อมๆ จริงๆ ก็
ไม่ใช่กำรเดทอะไรหรอกเพรำะ ควำมที่คบกันมำนำน แต่มันพิเศษ
ตรงที่วันนี้เป็นวันเกิดของฉันเอง
“วันเกิดแกเคยขออะไรจริงจังหรือยัง”
“จริงจัง? ทำำไมต้องจริงจังล่ะ กำรขอทุกครั้งฉันก็จริงจังทุก
ครั้งอ่ะแหละ”
16

17. “ไม่ใช่สิ เอำแบบที่อยำกได้จริงๆ แบบชีวีจะหำไม่เลยน่ะ ขอ
หรือยัง”
ฉันส่ำยหัวไปมำเหมือนหมำงง? งงอะไรก็ไม่รู้ตัวเองเหมือน
กันหนูนำเพื่อนซี้ตีแขนฉันเบำๆ อย่ำงไม่ได้ดั่งใจ
“ทำำไมไม่ขอไปล่ะ
“แกเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอนำ”
“เชื่อสิ ฉันเคยได้ยินมำว่ำมนุษย์เรำเกิดมำชีวิตหนึ่งจะมีพร
หนึ่งข้อติดตัวมำด้วย อยู่ที่ว่ำเรำ จะใช้สิทธิ์นั้นเมื่อไหร่”
“อ๋อ ถ้ำงั้นฉันก็หมดสิทธิ์แล้วล่ะ เพรำะฉันขอมำทุกๆ วันเกิด
เลย เช่น ขอให้ได้เงิน ขอให้ได้ ตุ๊กตำ อะไรงี้น่ะ”
“อันนั้นมันเด็กเล่น เอำแบบจริงๆ สิ เช่น ขอให้มีรักแท้ ขอให้
แต่งงำนมีลูกสำมคนอะไรงี้สิ”
“แบร้ ไกลตัวไป ไม่เอำหรอก”
“เฮ้ย ไม่ไกลตัวเลยนะเฟ้ย ผู้หญิงเรำก็ขอได้เท่ำนี้แหละ เอำ
สิขอปีนี้เลย”
“ฉันไม่รู้จะขออะไร”
“แกนี่ไม่ได้อย่ำงใจเลย!”
ฉันถูกเพื่อนซี้ตีเข้ำที่ไหล่แรงๆ อีกที เล่นเอำฉันหน้ำหงิกและ
ทำำเสียงจิ๊จ๊ะในปำกนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่ำอะไรออกไปเพรำะ
เข้ำใจว่ำหนูนำกำำลังเข้ำถึงอำรมณ์ในตอนพูด
“อะไรล่ะ”
“ขอให้แฟนแกอยู่กับแกตรำบชั่วนิรันดร์ไง”
“แหวะ คิดมำได้ไง นำ้ำเน่ำจัง”
“ไม่เชื่ออย่ำลบหลู่นะเฟ้ย!”
บทสนทนำที่เคยคุยไว้กับเพื่อนแล่นเข้ำหัวอย่ำงไม่ตั้งใจ
แล้วควำมคิดบ้ำบอก็แทรกเข้ำมำ
เอ...หรือจะลองขอดีนะ แบบว่ำเรำจะรักกันชั่วลูกชั่วหลำน...เน่ำ
สนิท...ไม่เห็นต้องถำมเลย แบร้!
เฮอะ! ช่ำงมันเถอะ ตอนนี้เรำก็สวีทกันจะแย่อยู่แล้ว ไม่จำำเป็นต้อง
พึ่งพรบ้ำบอเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะควำมคิดที่เตลิดไปไกลของฉัน
ฉันหงุดหงิดนิดหน่อย แต่พอคิดว่ำคนที่โทรมำอำจจะเป็นแพทก็เลยรีบ
กุลีกุจอรับสำยทันควัน ฉันแอบทำำหน้ำเซ็งๆ เมื่อมองเบอร์ที่ หน้ำจอ
แล้วพบว่ำไม่ใช้แพท
“ว่ำไงจ๊ะแม่จ๋ำ”
“ฮือ...เม...มำที่โรงพยำบำลเร็วๆ นะลูก ฮือ...”
17

18. เสียงปลำยสำยจำกแม่ทำำเอำฉันมือสั่น แม่โทรมำร้องไห้แบบ
นี้ทำำให้รับรู้ได้ในทันทีว่ำมันไม่ใช่ เรื่องดี
“แม่จ๋ำ เป็นอะไร ร้องไห้ทำำ....ทำำไม”
“โม...โมเป็นลมล้มตึงไปแล้ว มำเร็วๆ นะ!”
พอสิ้นคำำของแม่ ฉันก็เหมือนคนเป็นอัมพำตไปชั่วขณะ ไม่มี
สติปชัญญะเหลือในตัวอีกแล้ว ดวงตำเริ่มพร่ำเลือน ขำเริ่มไร้ซึ่ง
เรี่ยวแรง ทำงไหนนะ ทำงไปโรงพยำบำลมันทำงไหน แล้วฉันจะเดิน
หรือจะวิ่งไปดี หรือว่ำฉันควรจะบินไป นี่มันอะไรกัน ฉันสับสนไป
หมด แล้วฉันจะบินไปได้ยังไง ฉันจะ เหำะไปได้หรือเปล่ำ ฮึก...พี่โม
อย่ำเป็นอะไรนะ ฮึก....ฮือ
ฉันคิดอะไรไม่ออก จำกนั้นก็หันหลังวิ่งฝ่ำฝูงคนไปไหนสัก
ทำงฉันไม่่รู้ด้วยซำ้ำว่ำจะวิ่งไปทำง ไหนแต่ก็ก้ำวขำเตรียมจะออก
วิ่ง
“เมอ้วน...เม...”
เสียงเรียกจำกที่ไกลๆ ทำำให้ฉันหยุดชะงัก ก่อนจะได้ยิน
เสียงอื่นแทรกในวินำทีต่อมำ
เอี๊ยด!!!
ปึง!!!
เสียงของยำงที่เสียดสีกับพื้นถนนเรียกสำยตำของทุกคนที่
เดินขวักไขว่รวมทั้งฉันให้หันไปยัง ต้นเสียงนั้น เหมือนเวลำหยุดนิ่ง
อยู่กับที่ที่พื้นถนนแห่งนี้มีร่ำงของชำยที่ฉันคุ้นตำเป็นอย่ำงดีควำ่ำหน้ำ อยู่
กับพื้นถนน
“รถชน!!!”
เกิดเสียงอื้ออึงขึ้นอีกครั้งท่ำมกลำงฝูงชน ดุจคลื่นของ
มหำสมุทรที่ถำโถมพัดเข้ำสู่ฝั่งพุ่งตรงไปยังร่ำงที่นอนอยู่บนพื้นถนน ฉัน
ได้แต่ยืนนิ่งไม่ไหวติงเพรำะยังคงตกใจกับเหตุกำรณ์ที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ
ตึกตึก...
ตึกตึก...ตึกตึก
หัวสมองของฉันเริ่มชำแต่ขำก็ก้ำวเดินเข้ำไปดู เจ้ำของรถที่
ชนเปิดประตูลงมำดูร่ำงของผู้ชำย ที่นอนควำ่ำหน้ำอยู่กับพื้นถนน
เจ้ำของรถมีท่ำทำงลนลำนและรีบพลิกร่ำงนั้นให้หงำยขึ้น เลือดสีแดง
เข้มทะลักออกมำจำกปำก และนั่นก็ทำำให้ฉันยิ่งตัวสั่นจนเข้ำขั้นชำ
ไปทั่วร่ำง
แพท...
“รถพยำบำล...รถพยำบำล!!!”
ไม่มีใครขยับเรียกรถพยำบำลสักคน ทุกคนได้แต่ยืนนิ่งเป็น
หินเพรำะยังคงช็อคและอยำกรู้ เหตุกำรณ์ต่อไปผสมกัน ฉันเดินเบียด
ผู้คนเข้ำไปยืนจังก้ำมองร่ำงที่นอนพะงำบๆ นั่น อำจเป็นเพรำะ ฉัน
18

19. ตำฝำดหรือประสำทพร่ำเลือนถึงได้ยินคำำพูดที่หลุดมำจำกปำกของเขำ
ว่ำ...
“สุขสันต์วันเกิด...เมอ้วน”
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 1-8 เล่ม 1)
จุดอ่อนของกำรเปิดเรื่องในนวนิยำยเรื่องนี้คือ กำรให้ภูมิหลังของ
ตัวละครน้อยเกินไป เมื่ออ่ำนจนจบแล้วจะทรำบเพียงชื่อเล่นของตัว
ละครสำำคัญในเรื่อง เช่น เม แพท พี่โม อะตอม พี่พำย แม่ พ่อ รอยด์ หนู
นำและให้ข้อมูลด้ำนกำรเรียนของตัวละครเพียงแค่ว่ำอยู่มหำวิทยำลัยปี
หนึ่ง
บทบรรยำยที่น้อยเกินไป ทำำให้กำรเปิดเรื่องไม่สมบูรณ์นัก
เนื่องจำกมีลักษณะคล้ำยกำรชมภำพยนตร์ เน้นกำรตัดเป็นฉำก แต่
เนื่องจำกกำรอ่ำนนวนิยำยต้องอำศัยจินตนำกำร เมื่อปรำกฏแต่บท
สนทนำเป็นหลัก ทำำให้อรรถรสที่จะเกิดจำกกำรจินตนำกำรสภำพ
แวดล้อมลดลง แม้แต่ควำมชัดเจนของบุคลิกตัวละครก็ยังไม่เพียงพอที่
จะทำำให้ผู้อ่ำนเกิดควำมซำบซึ้งและคล้อยตำมตัวละครได้
2. กำรดำำเนินเรื่อง
กำรดำำเนินเรื่องมีข้อดีที่ผู้เขียนมีกำรกำำหนดปัญหำทันที โดยให้
แพทสลับร่ำงกับโม ดังตัวอย่ำง
ทุกคนเดินออกมำจำกห้องและยืนคุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อย
ฉันไม่ได้สนใจฟังเท่ำไหร่ ได้ยินแต่ เสียงจุ๊บจิ๊บๆ ไม่ได้ศัพท์เพรำะมี
หลำยคนเหลือเกินที่คล้ำยว่ำจะแย่งกันพูด มีเพียงพ่อเท่ำนั้นที่เดินเข้ำมำ
หำฉัน
“โมเรียกน่ะเม”
“เหรอคะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
ฉันพยักหน้ำบอกกับพ่อให้รับรู้ว่ำฉันทรำบในข่ำวสำรแล้ว
เดินเข้ำไปข้ำงในและเจอพี่โมอีกครั้ง พี่โมที่ยังวุ่นวำยอยู่กับกระจก
ทันทีที่เห็นฉันก็ร้อง...
“อ๊ำก! เมอ้วนที่รัก บอกกับฉันที นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
“มำที่รักอะไร?”
“ทำำไมหน้ำฉันกลำยเป็นแบบนี้ แล้วทำำไมคนพวกนั้นต้องมำ
ยุ่งวุ่นวำยกับฉันด้วย ฉันไม่รู้จัก พวกเขำสักคนเลยนะ!”
“...”
19

20. “เงียบทำำไมเล่ำ ฉันไม่เข้ำใจอะไรเลยนะ ฉันโดนรถชน แล้ว
ทำำไมแม่กับพี่ชำยไม่มำเยี่ยมฉัน นี่ มันผิดปกติมำกไปแล้วนะ หรือ
ว่ำฉันฝัน!ก็ไม่นะ...โอ๊ย เจ็บ”
พี่ชำยฉันร้องเอะอะโวยวำยอยู่คนเดียวแล้วก็เอำมือไปดึง
แก้มตัวเองพิสูจน์ว่ำไม่ได้ฝันไป
ฉันใจเต้นระสำ่ำระสำยอย่ำงไม่อยำกจะเชื่อ ไม่สิ มันยำกที่จะ
เชื่อ...มันยำกเกินไป มันจะเป็นไปได้ไง นี่ ไม่ใช่ละครหลังข่ำ
วนะว้อย!!!
“พี่พูดอะไร เมไม่เห็นเข้ำใจเลย”
“ก็พูดว่ำฉันไม่ใช่ฉันไงเล่ำ”
“ทำำไมต้องตวำดล่ะฟะ”
“ขอโทษงับ”
ฉันแอบสะดุ้งอีกครั้งแล้วก้ำวถอยหลังเหมือนยืนไม่คงที่ คนที่
มีปฏิกิริยำต่อกำรตะโกนด่ำของ ฉันมีอยู่คนเดียว และแน่นอนว่ำพี่
ชำยฉันไม่เป็นแบบนี้แน่ สับสนไปหมดแล้ว…พี่โมเอำนิ้วมือจิ้มกันเอง ไป
มำอย่ำงหงอยๆ
“ก็มันตกใจนี่นำ เมอ้วนง่ะ ฉันอยู่ในร่ำงใครก็ไม่รู้”
“พี่ก็อยู่ในร่ำงพี่นั่นแหละ”
“ฉันไม่ใช่พี่อะไรของเมอ้วนทั้งนั้นนะ ฉันเป็นแฟนเมอ้วน!”
เขำเงยหน้ำขึ้นจ้องสบตำกับฉัน
“เรำรักกันจะตำย ฉันยังเคยจุ๊บเมอ้วนเลย จะเป็นพี่ไปได้ไง”
ทันทีที่จบประโยคฉันก็ถลึงตำไปยังร่ำงพี่ชำยในทันที ก่อน
จะถลำไปกระชำกคอเสื้อแล้วทำำ หน้ำเหี้ยมเกรียมผิดมนุษย์
“ไอ้บ้ำ อยำกตำยมำกเลยใช่ไหมเนี่ย”
หน้ำฉันร้อนฉ่ำขึ้นมำอย่ำงไม่ตั้งใจ เรื่องแบบนี้พูดออกมำ
ด้วยปำกได้ไงกัน! พี่โมได้แต่ทำำ
สำยตำวิ้งๆ เหมือนอ้อนๆ และใช้มือทั้งสองข้ำงรวบมือฉันไว้
“ช่วยด้วยนะคะเมอ้วน แพะทำำอะไรไม่ถูกแล้ว”
“อย่ำงมำบ้ำนะ!”
ฉันรีบสะบัดมือที่ถูกเกำะกุมออก
“...”
“พี่คงจะเป็นลมไปนำนสมองก็เลยแปลกๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ก็
หำย”
“หำยบ้ำอะไร เธอก็เห็นอยู่ว่ำฉันมำอยู่ในร่ำงผู้ชำยหน้ำ
จืดชืดอย่ำงนี้! ฉันไม่ยอมนะ
ต้องไปวัด!”
พี่โมกระชำกสำยระโยงระยำงในตัวออกก่อนจะทำำท่ำลุก
ออกจำกเตียงไป แต่ฉันคว้ำแขน เอำไว้
20

21. “ไปทำำบ้ำอะไรที่วัด”
“ไปให้พระปัดรังควำนออก ฉันเชื่อว่ำมันต้องมีอะไรผิดปกติ
ฉันควรจะกลับไปอยู่ในร่ำงกำย ของฉันสิ ร่ำงกำยที่หล่อคล้ำยติ๊ก
เจษฎำภรณ์!”
“...”
“มันเป็นบ้ำอะไรกันนักหนำ วิ่งข้ำมถนนมำหำเธอแล้วก็ได้ยิน
เสียงดังเอี๊ยดแล้วก็ลืมไปว่ำเกิด อะไรขึ้น อ้อ ยังแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้เธอ
อยู่เลยตื่นขึ้นมำก็อยู่แต่ในห้องที่มีแต่กลิ่นยำกับสำยบ้ำบอคอ แตก
อะไรนี่อีก!มีอะไรจะผิดปรกติไปกว่ำนี้อีกไหมล่ะ บอกมำซิ!!!”
หลังจำกที่ฉันไม่แน่ใจมำนำน ไอ้คำำพูดว่ำติ๊ก เจษฎำภรณ์
หรือชมควำมหล่อเหลำของตัวเอง เนี่ย มันมีอยู่คนเดียวในใลกำที่หน้ำ
ด้ำนอย่ำงนี้ แถมยังเรื่องรถชนกับแฮปปี้เบิร์ธเตย์ฉันอีก
“แพท...”
“ฉันต้องไปวัด !...เอ๊ะ อะไรนะ”
เขำที่โวยวำยอยู่หันหน้ำมำทำงฉันอย่ำงแปลกใจก่อนจะฉีก
ยิ้มพร้อมด้วยประกำยตำ ระยิบระยับ
“ใช่เลยเมอ้วน ฉันไงแพท สำมีเธอ”
“นำยอยำกตำยมำกเลยใช้ไหม! ไอ้ทะลึ่ง ไอ้...”
ฉันพูดยังไม่ทันจบเขำก็ทำำท่ำเหมือนหมดแรงล้มไปที่พื้น
แล้วกอดเข่ำเอำหน้ำแนบกับขำฉัน เหมือนนำงทำสร้องขอชีวิต
“เมอ้วนที่รักคะ ต้องช่วยแพทนะ”
“โธ่เว้ย นี่มันบ้ำอะไรเนี่ย”
“ ”บ้ำรักเธอไงเบบี๋
เรำนั่งจ้องตำกันอย่ำงไม่มีใครยอมแพ้ใคร และที่ไม่แพ้ใครก็
เพรำะว่ำฉันยังคงไม่เชื่อ ไม่สิ เริ่ม เชื่อแล้วล่ะ ต้องใช้คำำว่ำไม่อยำกจะ
เชื่อทำกกว่ำ มันเป็นไปได้เหรอ สลับร่ำง! โคตรกำร์ตูนตอนเช้ำเลย
“มันต้องเป็นอะไรสักอย่ำงที่ทำำให้ฉันมำอยู่ในร่ำงพี่ชำยเธอ
แบบนี้”
พี่โม..ไม่สิ แพทออกควำมเห็นพลำงตบมือดังเพียะตำมนิสัยที่
เคยเป็นในร่ำงเก่ำ ตัวเขำชินแต่ ฉันไม่ชินว้อย พี่ชำยผู้แสนจะเงียบ
ขรึมของฉันกลำยเป็นไอ้ห่ำมไปแล้ว
“สำรภำพตำมตรงนะ ฉันยังไม่อยำกจะเชื่อเลยน่ะ”
“อะไรกัน พูดมำถึงขนำดนี้แล้วยังไม่เชื่ออีกเหรอ”
“มันเชื่อยำก!”
(เจ้ำปลำน้อย, 2550, หน้ำ 21-24)
หลังจำกที่แพทฟื้นขึ้นมำในร่ำงของโมเพรำะตัวละครเอกฝ่ำยชำย
ต้องปรับเปลี่ยนตัวเองหลำยด้ำนในกำรแสดงตัวเป็นพี่ชำยของเมให้
21

22. แนบเนียน และยังมีปมระหว่ำงเมกับแพท ที่เป็นคู่รักที่ได้มำอยู่ใกล้ชิดกัน
ในบ้ำนหลังเดียวกันแต่ในฐำนะที่พี่ชำยกับน้องสำว แพทจึงพยำยำมหำ
โอกำสที่จะได้ใกล้ชิดกับเมอยู่เสมอ โดยอ้ำงว่ำตนเองไม่สบำย ต้องกำร
คนดูแล ดังตัวอย่ำง
“โห ”บ้ำนใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย
พอแพทมำถึงก็ทำำท่ำกระดี๊กระด๊ำเกินควำมจำำเป็นและวิ่งขึ้น
ไปบนโซฟำแล้วกระโดดๆ อย่ำง กับเด็กๆ
“แถมโซฟำนี่ก็เหมำะแก่กำรซ้อมเต้นกระโดดๆ ของฉัน
”มำกๆ
“โมออกกำำลังกำยมำกไม่ได้นะ หัวใจยิ่งไม่แข็งแรงอยู่ เดี๋ยว
”เกิดเป็นอะไรขึ้นมำ
แม่พูดขัดขึ้นทำำให้แพททำำเสียงจิ๊จ๊ะนิดหน่อยอย่ำงขัดใจ
“โธ่ แม่จ๋ำ แม่จะให้แพทกินๆ นอนๆ ”น่ะแพททำำไม่ได้หรอก
“หำ? แพท?”
แม่กับพ่อทำำหน้ำฉงนสนเท่ห์พร้อมกัน ฉันผู้เป็นลูกสำวที่รู้
เรื่องรำวทั้งหมดเป็นอย่ำงดีจึง แทรกขึ้นอย่ำงรู้หน้ำที่
“แพทเป็นชื่อที่พี่โมชอบใช้แทนตัวเองไงคะแม่ จำำไม่ได้เหรอ
คะสมัยเรียนมัธยมพี่โมเล่นละคร ”เวทีและรับบทเป็นแพท
“เอ๋? เล่นละครโรงเรียนเหรอ ทำำไมแม่ไม่ยักจำำได้ โมไม่เคย
”เล่นนะ
“นั่นสิเมอ้วน ฉันเคยเล่นละครอะไรกับใครที่ไหน เนอะๆ แม่
”เนอะ
แพทหันไปทำงแม่อย่ำงหำพวกก่อนจะหันกลับมำเจอสำยตำ
ยักษ์ขมูขีของฉันที่ถลึงตำสั่งให้ เขำหยุดพูดสักที นี่แหละที่ฉันเกลียด
คนพูดมำกเพรำะมักมักจะพำปัญหำที่แก้ไม่ตกมำที่ฉันเสมอ อ๊ำง!
“เฮ้อ ถ้ำโมยังซนอย่ำงนี้แล้วแม่ แพทก็หันมำสบตำกับฉัน ตำ
เป็นประกำยวำววำบจนน่ขนลุก ขนพองสยองเกล้ำ ก่อนจะกระโดดลง
มำจำกโซฟำแล้วทำำท่ำอ้อนเหมือนลูกหมำผู้น่ำสงสำร
“แม่ก็รู้ว่ำแพท...”
แพทหันมำสบตำกับฉันก่อนจะรีบเปลี่ยนท่ำทีแล้วตั้งต้นเรียก
ชื่อแทนตัวเองใหม่
“โมไม่สบำยอย่ำงนี้ ”โมควรจะมีเพื่อนนอนถึงนะถูกจริงไหม
“ ”อือฮึ
“ไม่รู้อะไรที่ทำำให้ฉันรู้สึกได้ถึงลำงร้ำยบำงอย่ำง และนั่นก็
คือ...
“ให้เมอ้วนนอนกับโมสิ ”นอนห้องเดียวกันดูแลกันทั้งคืนเลย
“ ”ก็ดีนะ
22

23. “ว้ำก!”
“ ”ร้องเสียงดังทำำไมเม
แม่หันมำเอ็ดฉันที่ร้องเสียงดังอย่ำงไม่บันยังต่อสิ่งใดทั้งสิ้น
ฉันที่เห็นแพททำำท่ำเจ้ำเล่ห์อย่ำง นั้นก็ถลำไปกระแซะแม่บ้ำง
“แม่จ๋ำ ไม่ได้นะแม่ เมเป็นผู้หญิงแล้วเมก็มีกำรมีงำนทำำเยอะ
ม้ำกมำก ไหนจะรำยงำนอีก ”ไม่ได้เด็ดขำดนะแม่
“ทำำไมล่ะ ”อยู่ดูแลพี่เขำก็ไม่เสียหำยอะไรนี่นำ
เพรำะถ้ำไอ้พี่ชำยนั่นมันนอนห้องเดียวกับหนูเมื่อไหร่ หนูก็
เสร็จมันสิคะแม่! คนทะลึ่งอย่ำงนี้ ไม่มีคำำว่ำปลอดภัยสำำหรับหนูตั้งแต่
เปิดประตูบ้ำนต้อนรับมันเข้ำมำแล้ว!
“ใช่ ”ไม่เห็นเสียหำยอะไรเลย
แพทเสริมคำำของแม่ก่อนจะทำำท่ำไม่สู้ดีนัก
“มะ...แม่ ”โมหำยใจไม่ออก
แม่ทำำหน้ำตื่นตกใจ พ่อเองที่เพิ่งจะเดินเข้ำมำในบ้ำนก็ถลำ
มำทำงแพทในร่ำงพี่ชำยฉันเช่นกัน
“โมเป็นอะไรลูก ทำำไมอยู่ดีๆ ”ถึงทรุด
“โม...น้อยใจเม... ”น้องไม่รักโม
“อะ...อ่ำ...”
ฉันอ้ำปำกแต่พูดไม่ออก อำกำรตอนแรกก็ตกใจกับท่ำ
แปลกๆของแพทนั่นแหละ แต่พอคำำพูด แบบนั้นหลุดออกมำจำกปำก
ของเขำฉันก็รู้โดยสัญชำตญำณควำมสวยเลยว่ำตอแหล! และมันซวย
มำก ที่ในที่นี้มีฉันเพียงคนเดียวที่รู้ว่ำแพทสำำออย เพรำะคนอื่นๆ คล้อย
ตำมละครที่แพทเล่นทุกอย่ำง โดยเฉพำะแม่
“เม แม่สั่งให้อยู่ดูพี่โมทั้งกลำงวันกลำงคืน อย่ำขัดใจพี่เขำ
”เด็ดขำดเข้ำใจไหม
“ ”แต่แม่คะ
“นี่เป็นคำำสั่ง!”
“ค่ะ... ”แม่
ปึง!
เสียงปิดประตูตำมด้วยเสียงลงกลอนห้องเกิดจำกฝีมือฉันคน
เดียวแพทที่กำำลังเดินสำำรวจ ห้องนอนที่เป็นของพี่ชำยฉันอย่ำงสบำย
อำรมณ์ไม่ได้รู้อะไรเลยว่ำจะมีศึกฆ่ำล้ำงเผ่ำพันธุ์เกิดขึ้น ณ ที่ ตรงนี้
“ ”แพท
“จ๋ำ.... ”อ๊ำก
ผัวะ พลั่ก พลั่ก
เสียงนี้เกิดจำกเนื้อส่วนเบื้องล่ำงปะทะกับส่วนยอดกของผู้ถูก
กระทำำ ทำำให้ผู้ถูกกระทำำด้วย
23