3. Η Πάρνηθα είναι βουνό της Αττικής, βόρεια
της Αθήνας με συνολική έκταση 300 περίπου
τ.χ. και υψηλότερη κορυφή την Καραμπόλα
(1.413 μ). Καλύπτεται από πεύκα στα
χαμηλότερα και από έλατα στα ψηλότερά της
μέρη. Αρκετές ημέρες του χειμώνα έχει χιόνι. Η
Πάρνηθα επίσης έχει και πολλά ελάφια.
4. Ο Παρνασσός είναι βουνό της Στερεάς Ελλάδας, που
εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας.
Έχει μέγιστο ύψος 2.457 μέτρα, (υψηλότερη κορυφή η
Λιάκουρα) και είναι ένα από τα υψηλότερα βουνά
της Ελλάδας.
5. Αίνος ονομάζεται το ψηλότερο βουνό στην Κεφαλονιά (1,628
m), το οποίο αποτελεί εθνικό δρυμό από το 1962. Ο εθνικός
δρυμός έχει έκταση σχεδόν 30.000 στρέμματα, τα 2/3 της
οποίας καλύπτονται από το μοναδικό στον κόσμο είδος ελάτου,
το ενδημικό abies chephalonica. Μέσα στον εθνικό δρυμό
βρίσκουν καταφύγιο επίσης αρκετά
είδη πανίδας όπως αλεπούδες, κουνάβια και πληθυσμός ημι-
άγριων αλόγων.
6. Η Οίτη (παλαιότερη ονομασία
Καταβόθρα) είναι βουνό της Στερεάς
Ελλάδας και καταλαμβάνει τμήμα
των νομών Φθιώτιδας και Φωκίδας. Η
Οίτη συνδέεται στα νότια με
την Γκιώνα δυτικά με
τα Βαρδούσια και ανατολικά με
το Καλλίδρομο ενώ το όριο της στα
βόρεια είναι η κοιλάδα του Σπερχειού.
Στις πλαγιές της σχηματίζονται πολλά
υδάτινα ρεύματα. Από την Οίτη
πηγάζουν ο Μόρνος και
ο Γοργοπόταμος..
Η ψηλότερη κορυφή της, ο Πύργος,
έχει υψόμετρο 2.152 μέτρα . Άλλες
κορυφές της Οίτης είναι το Γρεβενό
(2.114 μ.), ορατό από τη Λαμία και την
κοιλάδα του Σπερχειού, το Σέμπι (2.091
μ.), η Αλύκαινα ή Αλουμπόραχη (2.052
μ.) και τα Δύο Βουνά (1.615 μ.).
7. Σούνιο (ή Κάβο
κολώνες ή Καβοκολώνες)
ονομάζεται
το ακρωτήριο που βρίσκεται
στο νοτιότερο άκρο στην
εσχατιά του νομού Αττικής.
Τα παράλια του είναι
βραχώδη και απότομα.. Το
Σούνιο είναι γνωστό λόγω
της σημαντικής
γεωγραφικής θέσης του
αλλά και εξαιτίας των
ερειπίων του
αρχαίου ναού του Ποσειδών
α που βρίσκονται σε αυτό.
Στα νεότερα χρόνια, η
ευρύτερη περιοχή λόγω της
περιβαλλοντικής αξίας της,
ανακηρύχθηκε εθνικός
8. Το Φαράγγι της
Σαμαριάς βρίσκεται στην Κρήτη,
στο νότιο τμήμα του νομού
Χανίων. Με μήκος 18 χιλιομέτρων,
είναι ίσως το μεγαλύτερο σε μήκος
φαράγγι της Ευρώπης μετά από
το φαράγγι του Βερντόν στη
Γαλλία. Είναι Εθνικός Δρυμός της
Ελλάδας από το 1962 και φιλοξενεί
πολλά ενδημικά είδη πουλιών και
ζώων, το πιο γνωστό από τα
οποία είναι ο
κρητικός αίγαγρος γνωστός και
σαν κρι-κρι. Το όνομά του το πήρε
από το εγκαταλελειμμένο σήμερα
χωριό της Σαμαριάς, που με τη
σειρά του οφείλει το όνομα στην
εκκλησία της Οσίας Μαρίας.
Το φαράγγι είναι από τα σημαντικά
αξιοθέατα της Κρήτης έλκοντας
πολλές χιλιάδες τουριστών που
θέλουν να διασχίσουν
περπατώντας τη διαδρομή των 18
9. Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου,
γνωστός και ως Βάλια
Κάλντα βρίσκεται σε ιδιαίτερα
δυσπρόσιτη περιοχή της
οροσειράς της Πίνδου στα όρια
μεταξύ των
νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων.
Η συνολική του έκταση φτάνει τα
68.990 στρέμματα.
Ο δρυμός περιλαμβάνει την
κοιλάδα της Βάλια Κάλντα και του
Αρκουδορέματος καθώς και τα
βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι.
Χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την
ποικιλία μορφολογικών
αντιθέσεων με απότομους
γκρεμούς και ορμητικούς
χειμάρρους, καθώς και πυκνά
δάση.
10. Οι Πρέσπες αποτελούν μια διάσημη για το
φυσικό της κάλλος τριεθνή ορεινή λιμναία
περιοχή στα βορειοδυτικά σύνορα της
Ελλάδας με την Αλβανία και την FYROM.
Βρίσκονται σε υψόμετρο 857 μέτρων η
Μικρή Πρέσπα και περίπου 852 μέτρα η
Μεγάλη, με δεσπόζοντα σημεία τους την
ύπαρξη των δύο λιμνών: την Μεγάλη
Πρέσπα που χωρίζεται ανάμεσα
στην Ελλάδα, την Π.Γ.Δ.Μ, και
την Αλβανία και την Μικρή Πρέσπα η οποία
ανήκει κυρίως στην Ελλάδα(τα 43,5 περίπου
τ.χλμ.) ενώ το μικρότερο τμήμα της(λιγότερο
από 4 τ.χλμ.), προς τα δυτικά, ανήκει στην
Αλβανία.
Τις λίμνες περιβάλουν οι ορεινοί όγκοι του
Βαρνούντα ανατολικώς και του
Τρικλαρίου(Σφήκα) νοτίως, ενώ βορείως ο
ορεινός όγκος του Ξεροβουνίου(σλ. Suva
Gora 1857 μ.) και της Galichica (2288 μ.),
χωρίζει την Αχρίδα από την Μεγάλη Πρέσπα.
Να σημειωθεί πως η Μεγάλη Πρέσπα παρά
τον μεγάλο ορεινό όγκο που την περιβάλει
όπως και όλη την γύρω περιοχή, επικοινωνεί
υπόγεια με την λίμνη της Αχρίδος,
μεταβάλλοντας κατά καιρούς την στάθμη των
υδάτων.
11. O Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου είναι
μια περιοχή προστατευόμενου
φυσικού πλούτου, βόρεια της
πόλης των Ιωαννίνων, στο Ζαγόρι
της Ηπείρου. Ανακηρύχτηκε
επίσημα εθνικός δρυμόςτ ο 1973 και
συνορεύει βορειοανατολικά με
τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου-Βάλλια
Κάλντα. Η περιοχή διακρίνεται για
τις έντονες εναλλαγές στο φυσικό
τοπίο: κατάφυτες πυκνές εκτάσεις
αλληλοδιαδέχονται απότομους
γκρεμούς.
Η περιοχή Βίκου-Αώου, που
αποτελεί έναν από τους
δέκα εθνικούς δρυμούς
της Ελλάδας, περιλαμβάνει το
φαράγγι του Βίκου που αποτελεί και
τον πυρήνα του δρυμού καθώς και
τμήμα της οροσειράς της Τύμφης,
την χαράδρα του Αώου καθώς και
μία σειρά από παραδοσιακά
διατηρημένους οικισμούς. Η
περιοχή περιλαμβάνει ένα
εξαιρετικά σπάνιο και ευαίσθητο
οικοσύστημα, αυτός είναι και ο
λόγος που δεν επιτρέπεται καμία
ανθρώπινη δραστηριότητα, εκτός
12. Σε αυτήν την παρουσίαση σας δείξαμε για
τους υγροβιότοπους της χώρας. Ελπίζω να
ευχαριστηθήκατε από την παρουσίαση μας.
Οι υγροβιότοποι είναι σημαντικοί για την
χώρα μας και πρέπει να τους
προστατεύουμε.
