2. Udaberriko goiz batean, Martzelina
erraldoia eguzkia hartzen ari zen
bere gaztelu gainean lasai-lasai
etzanda. Erle bat zebilen han
burrun-burrunka emakume
erraldoiaren hankako behatz
lodiaren inguruan. Eta... ZISTA!,
hortzaka egin zion.
3. Tximista bezala alde egin zuen
erleak handik. Martzelinaren
behatz lodia hazi eta hazi ari zen.
Denbora asko baino lehen globo
gorri eta distiratsu baten itxura
hartu zuen behatzak. Bazirudien
PLAF! egin behar zuela. “Ai, ai,
ai...”, hasi zen garrasika
Martzelina, auzotar guztiak
beldurtzeraino.
4. -Andere Martzelina! Har itzazu pastila
hauek, bi goizean eta bi gauean. Eta
atsedena hartu, horixe egin behar duzu
batez ere. Entzun duzu? Ez duzu mugitu
ere egin behar.
Hau esan ondoren, errezeta-bloka
karteran gorde eta Bisturi sendagileak
alde egin zuen gaztelutik.
Auzotarrek Bisturi
sendagileari deitu
zioten segituan.
Begiratu zion
erraldoiari, eta
zer zeukan ikusi
ondoren esan
zion:
5. Pasa ziren sei edo zazpi egun,
Martzelinak egin zuen sendagileak
esandakoa, baina haren behatzak lehen
bezala jarraitzen zuen.
Auzotarrak berriro elkartu ziren, eta
Poliamida sorginari laguntza eskatzea
erabaki zuten. Han inguruko herri
batean bizi zen sorgin hura.
6. Berehalaxe heldu zen sorgina.
Jaitsi zen erratz hegaletik,
eta ukendu magiko bat
prestatzen hasi zen eltze
handi batean.
7. Luzaroan eduki zuen irakiten,
eta gero Martzelina erraldoiaren
behatz lodiaren gainean
zabaldu zuen ore hura dena.
8. Sei edo zazpi egun igaro ziren,
baina ukendu magikoak ere ez
zion mesederik egin.
Emakume erraldoiak, erabat
etsita, garrasi beldurgarriak
egiten zituen.
9. Garrasi haiek entzutean,
gaztelutik hurbil zebilen
bele beltz bat urreratu
zitzaion Martzelinari.
Behatza ia lehertzeraino
hazirik zeukala ikusi
zuenean, hauxe esan
zion, serio-serio, beleak:
-Martzelina, Martzelina!
Utzi garrasi egiteari, eta
barrez hasi behar duzu!
-Ai, ai! –erantzun zuen
erraldoiak-, barre
egiteko gogo gutxi
daukat nik.
10. Baina bele beltzak ez zion
kasurik egin.
Jo zuen txistu, eta neurri
guztietako bele beltzez bete
zen zerua.
11. Beleak kilimak egiten hasi
zitzaizkion Martzelinari gorputz
guztian: bizkarrean, tripan,
besapeetan...
-Geldi! Zaudete geldi, mesedez! –
esaten zuen erraldoiak, ia malkoak
botatzeraino barre eginez.
12. Eta hainbeste barre egin zuen, behatz lodia
hustutzen joan zitzaion. Bat-batean,
altxatu lasai-lasai eta, irribarrez, dantzan
hasi zen bele talde oihukari harekin. Eta
ordu asko iraun zuen festa hark, dantzan
jarraitu baitzuten ilargia irten zen arte.
